Η 9η Νοεμβρίου 1940. Η 13η ημέρα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Μονομαχίες πυροβολικού στον Καλαμά. Μάχες σώμα με σώμα στην Πίνδο.

 

 Κατά την 13η ημέρα του Πολέμου, ο 57χρονος Ιταλός  στρατηγός του πυροβολικού Ουμπάλντο Σοντού ανέλαβε τη διοίκηση του 25ου Σώματος του Ιταλικού Στρατού στην Αλβανία , αντικαθιστώντας τον Βισκόντι Πράσκα. 

Tο Γενικό Αρχηγείο των Ιταλικών Ενόπλων Δυνάμεων στο Πολεμικό Ανακοινωθέν  No. 155 στις 9 Νοεμβρίου 1940, δεν ανακοίνωσε τις μάχες στο ελληνικό μέτωπο και παραδέχτηκε τον βομβαρδισμό του Τορίνο και του Κάλιαρι :

 «Στην Ήπειρο οι μονάδες μας ενισχύουν τα προγεφυρώματα πέρα από τον Καλαμά. Κατά τη διάρκεια μιας εναέριας αναγνώρισης στην κεντρική Μεσόγειο, αεροσκάφος μας, που συμμετείχε σε μάχη με εχθρικά μαχητικά, κατέρριψε ένα εχθρικό αεροπλάνο και προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε άλλα δύο. Στη Βόρεια Αφρική,  εχθρικά μηχανοκίνητα οχήματα καταδιώχθηκαν  από τις προφυλακές μας. Η εχθρική αεροπορία βομβάρδισε το Τομπρούκ, προκαλώντας έναν τραυματία και μικρές ζημιές, και την πόλη Ντέρνα, όπου εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν, είκοσι έξι τραυματίστηκαν και ελάχιστες υλικές ζημιές. Στην Ανατολική Αφρική, μια επιδρομή από εχθρικό μαχητικό αεροσκάφος αποκρούστηκε και ένα βρετανικό αεροσκάφος καταρρίφθηκε. Κατά τη διάρκεια μιας εχθρικής αεροπορικής επιδρομής στο Τορίνο, βόμβες έπεσαν σε ένα μαιευτήριο, το σανατόριο S. Luigi, το στρατιωτικό νοσοκομείο και έναν στρατώνα, προκαλώντας κάποιες ζημιές, έναν νεκρό και επτά τραυματίες. Βόμβα έπληξε ένα σπίτι μεταξύ Μονκαλιέρι και Καμπιάνο, όπου εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν και αρκετοί τραυματίστηκαν. Μερικές μικρές πυρκαγιές σβήστηκαν αμέσως.Μια εχθρική αεροπορική επιδρομή στο Κάλιαρι δεν προκάλεσε ούτε ζημιές ούτε θύματα.

Από τις 9 Νοεμβρίου, οι Ιταλοί στον τομέα Νεγράδων μετέπεσαν σε κατάσταση άμυνας, ενώ στον τομέα Θεσπρωτίας άρχισαν να συμπτύσσονται. 

Οι Ιταλοί, κάλυπταν την οπισθοχώρηση των μονάδων τους με πυρά πυροβολικού στα οποία απαντούσε το ελληνικό πυροβολικό. Πρόσκοποι του Γ’Σώματος εισήλθαν στο Αλβανικό έδαφος σε επιθετικές αναγνωρίσεις. 

Στην Πίνδο συνεχιζόταν η καταδίωξη των Ιταλών .Το πρωί της 9ης Νοεμβρίου μια ίλη της εμπροσθοφυλακής της ταξιαρχίας Ιππικού τέθηκε σε καταδίωξη των υποχωρούντων αλπινιστών της Τζούλια, υπό τον ίλαρχο Μελίδη και κινήθηκε προς το χωριό Αρμάτα. 

Η Ίλη κατέλαβε το χωριό χωρίς να πέσει τουφεκιά και υποχρέωσε σε παράδοση ιταλικό τμήμα 35 ανδρών.

Αφού άφησε ένα μικρό τμήμα για να φρουρεί τους αιχμαλώτους η ίλη συνέχισε την κίνησή της προς το χωριό Πάδες, μέσω ορεινού μονοπατιού. 

Η εμπροσθοφυλακή της ίλης, ένας ουλαμός με επικεφαλής τον έφεδρο ανθυπασπιστή Μυλωνά, έφτασε ως το χωρίο, όπου δέχτηκε πυρά από τους οχυρωμένους σε αυτό Ιταλούς. 

Οι άνδρες του Μυλωνά, αφίππευσαν και πήραν θέσεις γύρω από το χωριό. 

Σε λίγο έφτασε και η υπόλοιπη ίλη και ο αγώνας γενικεύτηκε. Οι Ιταλοί είχαν τάξει πολυβόλα και οπλοπολυβόλα στα σπίτια του χωριού και έβαλαν κατά των ακάλυπτων Ελλήνων. 

Με επικεφαλής τον ίλαρχό τους όμως, οι Έλληνες ιππείς εφόρμησαν με ενθουσιασμό και με την ιαχή «Αέρα». 

Αυτό που ακολούθησε δύσκολα περιγράφεται. Φονικές οδομαχίες με τη λόγχη και με τις χειροβομβίδες εξελίσσονταν στο μικρό ορεινό χωριό. 

Ο δεκανέας Χρήστος Μαριώτης, επικεφαλής της ομάδας του, επιτέθηκε σε ένα σπίτι που οι Ιταλοί είχαν τάξει ένα πολυβόλο. Με μια χειροβομβίδα ανατίναξε την πόρτα και όρμησε μέσα με τους άνδρες τους, με προτεταμένες τις λόγχες. 

Ακολούθησε σύντομη αλλά εξαιρετικά βίαιη συμπλοκή. Τελικά οι 20 Ιταλοί που επέζησαν παραδόθηκαν.

 Ο Μαριώτης αμέσως μετά όρμησε σε ένα άλλο σπίτι. Ακολούθησε νέα άγρια συμπλοκή με τις ξιφολόγχες.

 Ο Μαριώτης σκοτώθηκε, αλλά οι άνδρες τον εκδικήθηκαν. 

Οι 15 Ιταλοί που επέζησαν πέταξαν τα όπλα και σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Στο μεταξύ έφτασε στο χωρίο και η υπόλοιπη δύναμη της Ομάδας Αναγνώρισης και ο διοικητής της, αντισυνταγματάρχης Κόκκινος. 

Οι Ιταλοί αντιστάθηκαν μέχρι το απόγευμα. Τελικά όμως παραδόθηκαν. Περισσότεροι από 150 αιχμαλωτίστηκαν, ενώ δεκάδες σκοτώθηκαν. 

Οι Έλληνες θρήνησαν μόνο τον Μαριώτη. Άλλοι 6 ιππείς τραυματίστηκαν.

Ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του πανηγυρισε την Νίκη στην Πίνδο.

 Η βύθιση του πλοίου Βιβή από ελληνική νάρκη στον Πατραϊκό

Το Φορτηγό ατμόπλοιο ΒΙΒΗ , πρώην SAXON, και πρώην ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΙΟΡΔΟΣ, νηολογίου Πειραιώς , και ολικής Χωρητικότητας 489 κόρων, την 9η Νοεμβρίου 1940, παραπλέοντας τις ακτές του Αράξου στον Πατραϊκό , με πλοίαρχο το Λουκά Ιωαννίδη, προσέκρουσε σε νάρκη με αποτέλεσμα να βυθιστεί και να σκοτωθούν 10 μέλη του πληρώματος. Το πλοίο ναυπηγήσεως του 1898, στα ναυπηγεία MARKNES AND SON είχε πωληθεί το 1925 από αγγλική εταιρεία στην ελληνική εταιρεία ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ μετονομασθέν ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΙΟΡΔΟΣ και το 1940 αγοράστηκε από τον Κων. Νικ. Βερνίκο κατά 62%, και τους Παύλο Ιω. Δημητρακόπουλο, Πολ. Μηχανικό, 16,5% και Χρήστο Αντ. Φράγκο, Πολ. Μηχανικό, 16,5% κλπ, αντί του ποσού των 3.057.000 δραχμών μετονομασθέν σε ΒΙΒΗ. Το πλοίο είχε αποπλεύσει από τον Πειραιά, την 7η Νοεμβρίου στις 23:00 το βράδυ φορτωμένο με στάρι και με προορισμό το Κατάκωλο. Μετά το στενό Ρίου-Αντιρρίου ακολούθησε τις Νότιες ακτές του Πατραϊκού, όταν περί ώρα 01:00 της 9ης Νοεμβρίου 1940, και λίγο πριν την παράλλαξη του Ακρωτηρίου Άραξος και ενώ στη γέφυρα ήταν ο ίδιος ο πλοίαρχος, ακούστηκε ισχυρός κρότος και το σκάφος άρχισε να βυθίζεται. Στον πλοίαρχο, προ του απόπλου, είχαν δοθεί οδηγίες πλου από την αρμόδια Ναυτική Διοίκηση, τις οποίες αυτός δεν φαίνεται να ακολούθησε.