Του Σπύρου Χατζάρα
Έκαναν λοιπόν, την «Κρίση, Ευκαιρία», για να καταργήσουν τις συντάξεις, να καταργήσουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις αυξήσεις, και να πάρουν πίσω τον 13ο και 14ο μισθό, επειδή δεν υπάρχει εις τας…. ευρώπας.
Και όλα αυτά για την ….Πατρίδα.
Έκαναν , την «Κρίση, Ευκαιρία», για να φορολογήσουν διπλά και τρίδιπλα τους φτωχούς, και τη μεσαία τάξη, για να τους κάνουν λαθρομετανάστες στον τόπο τους.
Έκαναν , την «Κρίση, Ευκαιρία», για να περάσουν, τώρα όλες οι εντολές της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.
Ή τώρα ή ποτέ!
Και όμως, υπάρχει άλλος δρόμος . Δημοκρατικός Με ανθρώπινο πρόσωπο, και …..φθηνότερος.
Η παγκόσμια Χούντα , που στήριξε , με προμήθεια, τα προγράμματα των εκσυγχρονιστών και των μεταρρυθμιστών υπαλλήλων της, και μοίρασε μίζες-μπόνους, τώρα έβαλε το διευθυντήριο της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης να κάνει αφαίμαξη από την κυκλοφορία του αίματος της Ελληνικής Οικονομίας και να αντικαταστήσει τον μισό πληθυσμό με φτηνούς και ολιγαρκείς λαθρομετανάστες για να πληρωθούν οι τόκοι.....
Είναι προφανές, πως οι «Αγορές» , που νοσούν σοβαρά τελευταία από αερογκάστρι, χρειάζονται αίμα για να κρατηθούν στη ζωή .Ο Σάυλοκ διεκδικεί το ενέχυρο του, μια λίβρα από τη σάρκα του Αντόνιο…. Ο Σαίξπηρ μας το είχε ειπεί.
Για να μην μας κόψουν κομμάτια από τη σάρκα μας, χρειάζεται να κλείσουμε την πόρτα, στις συνταγές θανάτου της ΕΕ και του IMF. Να κλείσουμε την πόρτα στους εκσυγχρονιστές και στους μεταρρυθμιστές.
Εθνικός Σχεδιασμός της Οικονομίας για τα επόμενα 15 χρόνια. Επιστροφή στην παραγωγή. Το ελληνικό ΑΕΠ δεν θα παράγεται από τις Τράπεζες, τον Τουρισμό, την οικοδομή και την κινητή τηλεφωνία. Εγκατάλειψη του μοντέλου ανάπτυξης, με την κατανάλωση, μέσω πιστωτικών καρτών και δανείων.
Οι μεγάλες ανατροπές, πρέπει να γίνουν στην Παιδεία, την Υγεία, και την τοπική Aυτοδιοίκηση. Να πάρουν πόδι οι Συριζοκαθηγητές, οι συνδικαλιστές νοσοκόμοι του ΚΚΕ, οι γιατροί της πλάκας που σκοτώνουν ανθρώπους, και οι βλαχοδήμαρχοι, του ρουσφετιού και της ρεμούλας.
Να εκκαθαριστούν, Εφορίες πολεοδομίες και δασαρχεία από τα λαμόγια. Να απαλλοτριωθεί ο πλούτος των λωποδυτών. ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΙΚΤΟΣ
Το σύστημα που έχτισαν οι κομματικοί στρατοί για να βολευτούν πρέπει να ανατραπεί στο σύνολο του.
Από εκεί και πέρα.
-Τα 100 δις, που δεν δανειστήκαμε, το λογιστικό χρέος δηλαδή, από τα cross-currency swaps των Σημίτη-Χριστοδουλάκη και από τα δομημένα των Καραμανλή-Αλογοσκούφη, δεν τα πληρώνουμε. Τους πάμε για κλοπή και απάτη στα αμερικανικά δικαστήρια. Ο Ελληνικός λαός δεν τα χρωστάει και δεν θα τα πληρώσει.
-Εθνικοποιούμε τις μεγάλες Τράπεζες.
-Φορολογούμε τους τόκους των ομολόγων σύμφωνα με την κλίμακα.(40%). Έτσι θα μειωθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού κατά 6 δις ευρώ.
- Εγκαταλείπουμε το Τραπεζικό καρτέλ των Goldman Sahs και Morgan και πηγαίνουμε σε διακρατικό δανεισμό, και σε πώληση αφορολόγητων ομολόγων, εγγυημένων ,με τις απαιτήσεις μας από τη Γερμανία για τις πολεμικές αποζημιώσεις, και από τα κοιτάσματα πετρελαίου του Αιγαίου, απευθείας σε ιδιώτες.
- Οι νησιώτικές περιφέρειες, (Κρήτη- Επτάνησα –Δωδεκάνησα), μετά από τοπικά δημοψηφίσματα, βγαίνουν από το ενιαίο νόμισμα, και κόβουν και πάλι δραχμή, ώστε να χρηματοδοτηθεί ομαλά η εσωτερική αγορά.
-Μειώνουμε, με φορολογικά μέτρα τα ενοίκια των καταστημάτων ,για να μην κλείσουν.
- Διεκδικούμε τα 70 δις που μας χρωστάει η Γερμανία
-Διεκδικούμε τον χρυσό που μας έκλεψε η Αγγλία.
-Αρχίζουμε την εκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου.
Αυτή ,είναι πολιτική υπέρ του ελληνικού λαού, με μικρό ανθρώπινο κόστος, που μπορεί να εφαρμοστεί ,από πολιτικούς ηγέτες που υπηρετούν τον ελληνικό λαό και όχι την Παγκόσμια Διακυβέρνηση και την παγκόσμια Τραπεζιτική Χούντα.
Οι συνταγές για «πράσινη, ή ροζ ανάπτυξη» για «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», για, «νέες Σοσιαλδημοκρατίες και τριτοτεταρτοδιεθνιστικούς σοσιαλισμούς», για «ελεύθερο ανταγωνισμό», για «οικονομία της αγοράς», κλπ κλπ , είναι όλες το ίδιο θανατηφόρες χωρίς ανατροπή της Χούντας των Αγορών και της «Παγκόσμιας Διακυβέρνησης».
Η παγκοσμιοποίηση πρέπει να νικηθεί από τον εθνικό έλεγχο, για να μην υποταχθούμε σε έναν «σύγχρονο φεουδαρχισμό» όπου τα κράτη και οι λαοί θα ελέγχονται από τις « αγορές» και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις».
Η Επανάσταση κατά των τσιφουτοτραπεζιτών μπορεί να αρχίσει από την Ελλάδα.
ΥΓ. Η δική μας «Βαστίλη», είναι η Τράπεζα της Ελλάδος .Ας το έχετε υπόψη εν όψει των εξελίξεων.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
29 Νοεμβρίου 1940. Η 33η ημέρα του Ελληνο-ιταλικού Πολέμου. Τίποτε νεότερο!. Βροχή!
Το βράδυ της 29ης Νοεμβρίου 1940 ο Μεταξάς σημείωσε στο ημερολόγιο του πέντε λέξεις: "Τίποτε νεώτερον. Βραδείαι προχωρήσεις. Βροχή &q...
.png)
-
.png)
Η ΑΙΝΟΣ επειδή ειναι μικρή και έχει μικρότερο κόστος πουλάει πολύ πιό φθηνα από τον Ανταγωνιστή της Μπαρμπαστάθη που εχειαγοραστεί από πολ...
.png)
11 σχόλια:
Σπύρο για να γίνουν όλα αυτά τα ωραία πρέπει να προχωρήσουμε σαν Ενιαίο Κίνημα του Ελληνισμού και μέρα με τη μέρα να δυναμώσουμε (τώρα που προλαβαίνουμε...πριν γίνουν και άλλα χειρότερα στη χώρα). Ακόμη και οι πολιτικοί που υπάρχουν σήμερα και αποστασιοποιούνται από τις προδοσίες μπορούν να βοηθήσουν!
Πρέπει να βάλλουμε και ΤΟΥΣ νέους στο παιχνίδι της πολιτικής και πίστεψε μέ (και έγω είμαι) πολλοί νέοι και νέες θέλουν να κάνουν κάτι για τον τόπο μας αλλά δεν έχουν που να πάνε, ή πηγαίνουν σε λάθος μέρη... και χάνουν την ενέργειά τους. ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΥΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΥΠΑΡΚΤΟ ΟΡΑΜΑ και να τους εξηγήσουμε ότι τα ρουσφέτια ΤΕΛΟΣ μια για πάντα, όχι επειδή το λέμε εμείς αλλά επειδή το "λένε" οι πολιτικές τους.
Σπύρο προχώρα !!!
ΣΠΥΡΟ ΣΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ
Μέρος 1ο
Hμερομηνία δημοσίευσης: 14-02-10
Φυλετική ή φιλελεύθερη αντίληψη για το έθνος;
Του Νικου Κ. Αλιβιζατου
Το κυβερνητικό νομοσχέδιο για την ιθαγένεια και το εκλογικό δικαίωμα των μεταναστών προκάλεσε δύο ειδών αντιδράσεις: οι πρώτες στάθηκαν σε επιμέρους ρυθμίσεις του –όπως π. χ. στον ελάχιστο χρόνο νόμιμης διαμονής στην Ελλάδα για την πολιτογράφηση αλλοδαπών– και ζήτησαν περισσότερες εγγυήσεις. Ο κ. Ραγκούσης τις αντιμετώπισε εισάγοντας αρκετές επιπλέον δικλίδες ασφαλείας στο αρχικό σχέδιό του.
Οι δεύτερες ήταν γενικότερες και εξέφραζαν μια ριζική διαφωνία προς την κεντρική ιδέα του νομοσχεδίου: η χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας θα έπρεπε να παραμείνει στην απόλυτη διακριτική ευχέρεια της εκάστοτε κυβέρνησης. Διότι η υπαγωγή της σε σταθερούς κανόνες θα ενθαρρύνει τάχα την παράνομη μετανάστευση. Οσο για τη συμμετοχή των μεταναστών στην πολιτική ζωή της χώρας, δεν βοηθάει απαραιτήτως την κοινωνική ένταξή τους. Αντίθετα, θα αλλοιώσει ανεπίτρεπτα τη σύνθεση του εκλογικού σώματος.
Ο κ. Αντ. Σαμαράς, με το να δεσμευθεί στη Βουλή ότι θα καταργήσει τον νέο νόμο όταν η Νέα Δημοκρατία γίνει ξανά κυβέρνηση, φάνηκε να προσχωρεί σε αυτές τις απόψεις. Βρέθηκε έτσι να συμπλέει με τον κ. Γ. Καρατζαφέρη σε ένα θέμα για το οποίο θα περίμενε κανείς περισσότερη ψυχραιμία εκ μέρους του.
Δεν σκοπεύω να αναφερθώ στις επιμέρους ρυθμίσεις του κυβερνητικού νομοσχεδίου. Πιστεύω ότι ο υπουργός Εσωτερικών και οι συνεργάτες του έχουν δώσει επαρκείς απαντήσεις στις καλόπιστες κριτικές και είμαι βέβαιος ότι θα επιδείξουν την ίδια υπευθυνότητα όταν το νομοσχέδιο συζητηθεί στη Βουλή, σε λίγες μέρες. Θα με απασχολήσει, αντίθετα, το βαθύτερο νόημα της διαφωνίας των «συνολικών» αρνητών του νομοσχεδίου. Και τούτο γιατί οι αντιδράσεις τους –στον βαθμό, βέβαια, που είναι ειλικρινείς και όχι απλώς ψηφοθηρικές– δείχνουν ότι τριάντα και πλέον χρόνια από την ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, μια παλιά αντιπαράθεση εξακολουθεί να επιβιώνει: η αντιπαράθεση ανάμεσα σε μια «φυλετική» και μια «φιλελεύθερη» αντίληψη για το έθνος.
Πεμπτουσία της πρώτης, δηλαδή της φυλετικής αντίληψης για το έθνος, είναι η πεποίθηση ότι από την εποχή του Περικλή, αν όχι και του Ομήρου, το ίδιο αίμα ρέει στις φλέβες των κατοίκων της ευλογημένης αυτής περιοχής του κόσμου. Λαός περιούσιος, οι Ελληνες μπορεί να υπέστησαν κατακτήσεις και δηώσεις, μπορεί και να μετανάστευσαν κατά χιλιάδες ώς τα πέρατα της Υφηλίου, κράτησαν, ωστόσο, την ουσία της ελληνικότητάς τους άσπιλη.
Σε αυτό, πάντοτε σύμφωνα με την ίδια αντίληψη, τους βοήθησε και η Ορθοδοξία, πραγματώνοντας μια μοναδική «σύνθεση»: τη σύνθεση Ελληνισμού και Χριστιανισμού, η οποία, μάλιστα, μετά τον Εμφύλιο του 1946 - 49 επιχειρήθηκε να κατοχυρωθεί και συνταγματικά, με τον διαβόητο «ελληνοχριστιανικό πολιτισμό». Στον όρο αυτόν, προτού η χούντα τον απαξιώσει τελεσίδικα, πνευματικοί άνθρωποι του διαμετρήματος ενός Κων. Τσάτσου έβλεπαν το κυριότερο ανάχωμα προς τον ιδεολογικό κόσμο του «λεγόμενου ιστορικού υλισμού».
Μέρος 2ο
Από τον Θεόκλητο Α΄ του αντιβενιζελικού «αναθέματος» (1916) έως τον Χριστόδουλο των ταυτοτήτων (2000) και τους λαλίστατους σημερινούς επιγόνους τους στις Μητροπόλεις Καλαβρύτων και Θεσσαλονίκης, βρίσκει κανείς μεταξύ των υποστηρικτών αυτής της αντίληψης τους οπαδούς της εσωστρέφειας και της «μικράς και εντίμου Ελλάδος». Βρίσκει επίσης τους θιασώτες ενός πρωτόγονου αντισημιτισμού, οι οποίοι θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν γραφικοί, αν δεν ήταν επικίνδυνοι. Διότι ψαρεύουν στα θολά νερά της ανασφάλειας, που οι ιλιγγιώδεις αλλαγές της εποχής μας γεννούν στα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η φιλελεύθερη αντίληψη για το έθνος. Η αντίληψη αυτή στηρίζεται στις αρχές του Διαφωτισμού και στην πεποίθηση ότι η ειρηνική συμβίωση μπορεί να επιτευχθεί με την αποδοχή του Συντάγματος ως δεσμευτικού συμβολαίου για την ατομική και τη συλλογική δράση, καθώς και για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων του καθενός. Θεμέλιο του έθνους είναι, με άλλα λόγια, η ειλικρινής προσχώρηση του λαού κάθε χώρας στις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Η γλώσσα, οι κοινές παραδόσεις, η φυλετική καταγωγή και οι δεσμοί αίματος, όσο σημαντικοί παράγοντες και αν είναι, έπονται.
Από την εποχή του Κοραή, η αντίληψη αυτή για το έθνος προσέκρουσε στις οξύτατες επικρίσεις των οπαδών της παράδοσης, της άκριτης επιστροφής στις ρίζες και στις παλιές συνήθειες. Είτε πρόκειται για τους ρομαντικούς υποστηρικτές των κοινοτήτων της τουρκοκρατίας (πολέμιους του κοινοβουλευτισμού) είτε για τους γλωσσαμύντορες, οι πολέμιοι του ανοίγματος και της προόδου δεν μπόρεσαν παρά ταύτα να ανακόψουν την πορεία της χώρας προς τα μπρος: από το 1821, η Ελλάδα έγινε αυτή που είναι χάρη στην τόλμη των ηγετών της άλλης παράταξης, δηλαδή των υποστηρικτών της εξωστρέφειας και των πλατιών οριζόντων.
Ετσι, Αλ. Μαυροκορδάτος, Χαρ. Τρικούπης, Ελ. Βενιζέλος και Κων. Καραμανλής (για να περιοριστώ στους παλαιότερους) συνέδεσαν τις τύχες τους με μια πολιτική σοβαρής προετοιμασίας και συμμαχιών που βρίσκεται πίσω από εμβληματικά γεγονότα, όπως το Ναυαρίνο (1821), η προσάρτηση της Θεσσαλίας (1881), οι Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-13), ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1917-18) και η ένταξή μας στην ΕΟΚ (1979). Αντίθετα, οι αντίπαλοί τους ήταν πίσω από μια σειρά μαύρων στιγμών της νεότερης Ιστορίας μας, όπως το 1854, το 1897, το 1922 και το 1974. Διότι, από φανατισμό ή αφέλεια, θυσίασαν το ταλέντο τους σε χαμένες υποθέσεις.
Θα ήταν, βέβαια, λάθος να θεωρήσει κανείς ότι τα αμοιβαία όρια φυλετικής και φιλελεύθερης αντίληψης για το έθνος ήταν πάντοτε ξεκάθαρα. Για παράδειγμα, οι οπαδοί της πρώτης –συμπεριλαμβανομένων του Ιω. Μεταξά και του Γ. Παπαδόπουλου– δεν αμφισβήτησαν ποτέ σοβαρά την πρόσδεση της Ελλάδας στη «άθεη» Δύση. Οσο για τους υποστηρικτές της δεύτερης, η αναφορά στην αρχαιότητα και στη γλωσσική συνέχεια του Ελληνισμού δίχως άλλο τους διευκόλυνε σε δύσκολες ώρες. Αρκεί να θυμηθεί κανείς το φιλελληνικό κίνημα πριν και μετά το 1821 και, πιο πρόσφατα, την εναρκτήρια τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ο Γ. Σεφέρης είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πώς οι περισσότεροι από εμάς κουβαλάμε μέσα μας έναν δυτικόστροφο ορθολογιστή κι έναν ρομαντικό Ανατολίτη.
Οταν πάντως διακυβεύονται ζητήματα αρχής, όπως το προκείμενο, δεν επιτρέπεται να πατάει κανείς σε δύο βάρκες: πρέπει να πάρει θέση. Και να αγνοήσει εν ανάγκη το κόστος. Για την Ελλάδα του ανοίγματος, που εμπιστεύεται τις δυνάμεις της και την ευφυΐα του λαού της, η ένταξη στον εθνικό κορμό όσων ξένων αποφάσισαν να συνδέσουν τις τύχες τους μαζί της είναι ζήτημα εθνικής προτεραιότητας.
Οι οπαδοί της μιζέριας, της εσωστρέφειας και του «περήφανου» επαρχιωτισμού θα δυσκολευθούν ασφαλώς να το καταλάβουν. Για όσους από αυτούς είναι καλόπιστοι, το μεγάλο στοίχημα για μας, τους υποστηρικτές του «φιλελεύθερου έθνους», είναι να τους πείσουμε ότι έχουν άδικο.
Και ο Αλιβιζάτος συμφωνεί : Συγκλίνει η αριστερά και υποτάσσεται στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Η οπτική των πραγμάτων του κ Αλιβιζάτου τι αποτελέσματα έχει φέρει εφαρμοζόμενη στα ελληνικά σχολεία;
Η πλειοψηφία των μαθητών όχι μόνο δεν αποκτά γνωστική επάρκεια των αντικειμένων που διδάσκονται, αλλά δεν είναι ικανή ούτε να συντάξει απλό κείμενο, ούτε να εκτελέσει βασικές μαθηματικές πράξεις και συλλογισμούς. Αυτή η πλειοψηφία προάγεται συνεχώς στην επόμενη τάξη και φθάνει να κατέχει απολυτήριο Λυκείου αμόρφωτη.
Στα Πανεπιστήμια το επίπεδο των εισαχθέντων φοιτητών έχει ακολουθήσει φθίνουσα πορεία με συνέπεια την υποβάθμιση των ιδρυμάτων.
Η Ελλαδική κοινωνία επικεντρώνει και υπερτονίζει τα δικαιώματα των πολιτών της αλλά καταχωνιάζει και κρύβεται από την αλήθεια ότι δικαιώματα δικαιούσαι αν εκπληρώνεις και υποχρεώσεις.
Οι περισσότεροι διεκδικούν να αντλήσουν από τη δεξαμενή χωρίς να σκέφτονται πως για να αντλήσεις κάποιος πρέπει να φροντίσει η δεξαμενή να γεμίζει.
Τα λαϊκιστικά συνθήματα (τύπου :όλοι στα Πανεπιστήμια) και η εφαρμογή τους από τις κυβερνήσεις, από το 1981 μέχρι τώρα, έχουν συμβάλλει στην παρατεταμένη ανωριμότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Τα βαρίδια της μετριότητας όμως, κρατούν χαμηλά το όλον.
Ας μιλάει ο κ. Αλιβιζάτος για <>. Αυτοί είναι λιγότερο ισοπεδωτικοί από τους οπαδούς του "φιλελεύθερου έθνους".
Το Εργατικό κόμμα της Αγγλίας χρησιμοποίησε την μετανάστευση στοχεύοντας σε ψηφοφόρους.
Οι εξελίξεις στη Μεγάλη Βρετανία προηγούνται λίγων ετών των δικών μας, που ακολουθούμε κατά πόδας. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να τις παρακολουθήσουμε με ιδιαίτερη προσοχή και να αποκομίσουμε κάτι απ' την δική τους εμπειρία, που σίγουρα θα μας ωφελήσει.
Διαβάστε αποσπάσματα από άρθρο του Stephen Glover στην Αγγλική Daily Mail, της 12/2/2010, που μιλά για την σχέση ωφελείας που είχε Βρετανικό πολιτικό κόμμα μέσω της αύξησης του ρυθμού μετανάστευσης στην χώρα.
Χρησιμοποίηση της μετανάστευσης για τη μετατροπή της Βρετανίας σε ένα έθνος ψηφοφόρων του Εργατικού κόμματος.
Αυτό που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα καταγράψουν ως τη μεγαλύτερη κληρονομιά του Εργατικού κόμματος, είναι το επίτευγμα της άνευ προηγουμένου αλματώδους αύξησης του ρυθμού εισαγωγής μεταναστών προς τη Βρετανία, από το 1997 έως το 2010.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, περίπου τρία εκατομμύρια μετανάστες προστέθηκαν στο Βρετανικό πληθυσμό.
Η Βρετανία σήμερα, μετά απ’ αυτό έγινε μια πολυπολιτισμική χώρα!
Σημειωτέον ότι ούτε στη διακήρυξη του κόμματος των Εργατικών, αλλά ούτε και οι δηλώσεις των πολιτικών του, έδωσαν στον Βρετανικό λαό λόγους ώστε να αναμένουν την ραγδαία αύξηση της μετανάστευσης, αντιθέτως αυτό που υποστήριζαν ήταν ότι «κάθε χώρα πρέπει να έχει αυστηρό έλεγχο στην μετανάστευση και η Βρετανία δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό».
Το θέμα είναι γιατί τελικά έγινε αυτό.
Η πολιτική για τη μετανάστευση προήλθε εν μέρει από οικονομικές ανάγκες, αλλά κυρίως για την κάλυψη «κοινωνικών στόχων» της κυβέρνησης.
Ο ένας λόγος θα ήταν η ακμάζουσα οικονομία που δημιούργησε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, χαμηλά όμως αμειβόμενες, που οι Βρετανοί εργαζόμενοι ήταν απρόθυμοι να καλύψουν.
Ο άλλος και κυριότερος ήταν ο κοινωνικός στόχος. Η μετατροπή της κοινωνικής δομής της Βρετανίας κατά τέτοιο τρόπο που θα είναι ευνοϊκός για το Εργατικό κόμμα. Γιατί οι μετανάστες, και οι απόγονοι τους, είναι πολύ πιο πιθανό να ψηφίσουν το Εργατικό κόμμα παρά οποιοδήποτε άλλο!
Φαίνεται ότι το κίνητρο πίσω από την ανοιχτή πολιτική μετανάστευσης ήταν να αλλάξει η κοινωνική σύνθεση της χώρας, έτσι ώστε να βελτιώσει τις πιθανότητες για την επανεκλογή του το Εργατικό κόμμα. Όπου το κόμμα άρχιζε να χάνει τις δυνάμεις του, χρειαζόταν να βρει περισσότερους Άγγλους ψηφοφόρους. Δεδομένου όμως ότι αυτοί δεν υπήρχαν, θα έπρεπε από κάπου να βρει άλλους!
Δηλαδή ένα πολιτικό κόμμα θέτει τα στενά κομματικά του συμφέροντα πάνω από αυτά της πατρίδας!
Οι ιστορικοί του μέλλοντος, θα πουν κατά πάσα πιθανότητα, ότι το αποτέλεσμα των όσων συνέβησαν στο διάστημα μεταξύ 1997-2010 ήταν, η Βρετανία να γίνει αισθητά διαφορετική χώρα. Θα μπορούσε αυτό να αποδειχθεί καλύτερο, αλλά έχει πολύ μεγάλο κόστος στην κοινωνική συνοχή της χώρας.
Ποτέ ξανά δεν πρέπει να επιτραπεί σε κανένα πολιτικό κόμμα, η συμμετοχή του σε κοινωνικό μετασχηματισμό της χώρας, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα δικά του συμφέροντα.
Η Βρετανία δεν ανήκει στο Εργατικό κόμμα.
Εφιάλτης
Το πλήρες πρωτότυπο κείμενο στα Αγγλικά βρίσκεται εδώ.
Διαβάστε περισσότερα: http://3fialtis.blogspot.com/2010/02/blog-post_16.html#ixzz0fftVh7PP
Μη γράφετε τέτοια κύριε Χατζάρα. Μπορεί να προσπαθήσουν να τα καταλάβουν οι "δεξιούληδες-νεοφιλελεύθεροι" του ΚΚΕ και Σύριζα και να πάθουν λουμπάγκο. (εγκεφαλικό).
Φιλολαική και εθνική οικονομική πολιτική είναι άγνωστες στην Ελλάδα ειδικά τα τελευταία χρόνια.
Η παιδεία του Αλεβίζάτου παράγει στρατιές αμόρφωτων δούλων-Γκόλεμ.
Η παιδεία του Ομήρου έβγαλε άντρες που αντιστάθηκαν στις Θερμοπύλες και έχτισαν την Ακρόπολη.
Η Παιδεία του αμόρφωτου Μακρυγιάννη έβγαλε επαναστάτες. Με τον ίδιο το Μακρυγιάννη επαναστάτη.
Ακόμα και ένας αμόρφωτος βοσκός του 1800 ήταν πιο ελεύθερος απο τα "παιδιά" του Αλεβιζάτου. Κριτική σκέψη μηδέν απο τα παιδιά των Λιακοαλεβήδων.
Ας πάνε να διαβάσουν Πόππερ, Μαρξ, Ιερώνυμο, Μακαβαίο Αρχοντή, Βίκυ Παγιατάκη, Καβάλα στην Καμπάλα,Διαφημιστάκο Νικόδήμου, Γκόλφω Νοικοκυρίδου του Κουτσογιαννάκου και Αμπελοφιλοσοφίδου Τατιανοκατίνα του Δραγωνορεπούση και ας αφήσουν την Παιδεία σε άλλους.
Ας πάνε σε κανα Κιμπούτζ(ι) επιτέλους!
ενημερωση http://www.paron.gr/v3/new.php?id=50734&colid=37&catid=42&dt=2010-02-14&search=%D4%F3%EF%F5%EA%E1%EB%DC%F2
Σιχαίνομαι τους εθνοπροδότες και τους εθνομηδενιστες, αλλά και δεν μπορω να ανεχτώ τους εθνοκάπηλους αυτούς δηλαδή που πλουτίζουν "χρησιμοποιώντας" την φιλοπατρία των Ελλήνων. Εξηγούμαι η Ελλάδα και οι Ελληνες χρειάζονται επανάσταση με τον εαυτό τους και με την κοινωνία για να πάμε μπροστά..Έχουμε καταντήσει αποδιοπομπαίοι τράγοι διεθνώς και ντρεπόμαστε να αναφέρουμε την εθνικότητά μας..ΤΕΛΟΣ..
Στίγκλιτς: Εγκληματική η δήλωση Τρισέ για Ελλάδα
Του ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Σφοδρή επίθεση κατά του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, για τον τρόπο που χειρίστηκε τις κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά της Ελλάδας, εξαπέλυσε ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, σε δισέλιδη συνέντευξη που παραχώρησε στη βελγική εφημερίδα «L' Echo».
Στη συνέντευξη, που δημοσιεύτηκε χθες, ο Στίγκλιτς χαρακτηρίζει «εγκληματική» τη δήλωση Τρισέ, ότι η ΕΚΤ δεν θα δέχεται πλέον τους ελληνικούς τίτλους ως εγγύηση. Και αυτό, διότι «υποχρέωσε την Ελλάδα να πληρώνει εξαιρετικά υψηλά επιτόκια, οδηγώντας στη διόγκωση του δημόσιου χρέους της».
Για τον Αμερικανό οικονομολόγο, η Ε.Ε. θα πρέπει να επανεξετάσει τα «δρακόντεια μέτρα» που επιβάλλει στις χώρες του Νότου. Η Ε.Ε. και οι χρηματοπιστωτικές αγορές διακατέχονται από τον «φετιχισμό του ελλείμματος», αναφέρει ο Στίγκλιτς, εκφράζοντας την άποψη ότι στην παρούσα «έκτακτη κατάσταση» θα μπορούσαν να επιτραπούν υπερβάσεις των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. «Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κληρονόμησε έναν προβληματικό προϋπολογισμό και κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να εγγυηθεί τη διαφάνεια και να ελέγξει την κατάσταση», επισημαίνει ο νομπελίστας. Και προειδοποιεί για τις αρνητικές συνέπειες άσκησης μεγάλης πίεσης στην Ελλάδα, προκειμένου να διορθώσει άμεσα το έλλειμμά της, υπό την πίεση των αγορών.
Για τον Στίγκλιτς «είναι πολύ πιθανό αυτό να οδηγήσει τη χώρα σε μια βαθιά και μεγάλης διάρκειας ύφεση. Οπως συνέβη στην Αργεντινή και την Ασία τη δεκαετία του '90 [...]. Αν σταματήσουμε να ξοδεύουμε, η οικονομία αποδυναμώνεται και μειώνονται τα έσοδα από τη φορολογία [...], με αποτέλεσμα τη μακροπρόθεσμη ακόμα μεγαλύτερη διόγκωση των ελλειμμάτων».
Ο Στίγκλιτς προτείνει να στηριχτεί η Ελλάδα με άλλους τρόπους, για παράδειγμα μέσω των ευρωπαϊκών Ταμείων Συνοχής ή μέσω διμερών πρωτοβουλιών στήριξης από άλλες χώρες της Ε.Ε. «Και τα ποσά που θα συγκεντρωθούν θα πρέπει να επενδυθούν σε αποδοτικούς τομείς, όπως οι υποδομές, η εκπαίδευση, η τεχνολογία. Ο Παπανδρέου έχει σωστά αντιληφθεί αυτή τη διάσταση», αναφέρει, υπενθυμίζοντας το δόγμα Κρούγκμαν - Στίγκλιτς, σύμφωνα με το οποίο όταν μια χώρα απειλείται με ύφεση, θα πρέπει να διοχετεύονται χρήματα στην οικονομία, ώστε να στηρίζεται η ανάκαμψη(cf.Recovery Act of USA).
Δημοσίευση σχολίου