Η βασική εξαπάτηση που διαδίδει το Αθέατο παρακράτος είναι η θεϊκή δύναμη του καρτοκινητού .
Έτσι το 15χρονο άτομο που βιάστηκε και δολοφονήθηκε, αισθανόταν ασφαλές να κάνει ωτοστόπ και να μπει με την θέληση της στο αυτοκίνητο του βιαστή και δολοφόνου, επειδή είχε κινητό και επειδή μπορούσε να καλέσει το 112.
Ο θάνατος του δεκαπεντάχρονου ατόμου, ήταν πολύ κακή είδηση για το βαθύ Κράτος Δικαίου, του οποίου ο «παντεπόπτης οφθαλμός», προστατεύει τα άτομα που «έχουν τον έλεγχο της επικοινωνίας τους».
Οπότε άλλαξαν το τροπάριο.
Το θέμα δεν είναι οι παιδόφιλοι που προστατεύονται από το Κράτος Δικαίου, αλλά, «η τυχόν αμέλεια στο τηλεφώνημα της 15χρονης στο 112».
Και έβγαλαν την Αντι-ΦΑ , στους δρόμους, ασκήθηκε ποινική δίωξη στους «αδιάφορους», και παραιτήθηκε ο υπουργός, επειδή η αστυνομία βρήκε το δολοφόνο 19 ώρες μετά το έγκλημα και δεν «διακτινίστηκε» αμέσως μέσα από το 112 στον τόπο του εγκλήματος.
ΥΓ.Εικονική πραγματικότητα.
31/7/19
31 Ιουλίου 1942. Στην Ιταλία προβληθηκε το φιλμ από την επίσκεψη στην Αθήνα του Μπενίτο Μουσολίνι
Ο Μουσολίνι επισκέφτηκε την Αθήνα στις 20 Ιούλιου του 1942 προερχόμενος από τη Λιβύη . Έμεινε ένα εικοσιτετράωρο,. Προσγειώθηκε στο Τατόι με αεροσκάφος που οδηγούσε ο ίδιος και στη συνέχεια επισκέφθηκε την ιταλική πρεσβεία στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας και την έδρα του Ιταλού στρατηγού Τζελόζο (ο οποίος είχε επιτάξει το κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών). Επισκέφθηκε την Ακρόπολη, το δημαρχείο Αθηνών στην οδό Αθηνάς, τους ιταλικούς στρατώνες στο Γουδί και το ιταλικό γυμνάσιο στην οδό Κυψέλης.
Το πραξικόπημα του 1831 κατα του Καποδίστρια
31 Ιουλίου 1831. Ο εθνοπροδότης Μιαούλης αφού περίμενε την επιστροφή από το Ναύπλιο, των αγγλογάλλων «συμμάχων» του, διέταξε την 31 Ιουλίου / 12 Αυγούστου, την παγίδευση των Εθνικών πλοίων στο Ναύσταθμο του Πόρου, και ετοιμάστηκε να δραπετεύσει προς τη Ύδρα.
31 Ιουλίου 1801 ¨Άρχισε η λεηλασία του Παρθενώνα
Στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα, ο πρωθιερέας της αγγλικής πρεσβείας της Κωνσταντινούπολης αιδεσιμότατος Φ. Χάντ, ως απεσταλμένος του λόρδου Ελγιν, με την βοήθεια ενός ξυλουργού και 5 ναυτών αφαίρεσε από τον Παρθενώνα την καλύτερα ως τότε διατηρημένη μετόπη του μνημείου.
Η Ελευθερία των Ελλήνων και η Γαλλική Επανάστση
Στις 20/31 Ιουλίου 1789, δυο εβδομάδες μετά την άλωση της Βαστίλλης, έφτασαν στην Φωξάνη, οι Ρώσοι και Αυστριακοί, που την επομένη συνέτριψαν του Τούρκους
Και άνοιξαν τον δρόμο για τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που τον απέτρεψε η «Γαλλική» Επανάσταση.
Το δρομολόγιο των ανθρωπίνων οργάνων των Σέρβων που τους τα αφαιρούσαν εν ζωή οι ΟΥΤΣΕΚΑΔΕΣ και πουλούσαν για μεταμοσχεύσεις , το 1999, ήταν Τίρανα-Κωνσταντινούπολη- Δαμασκός.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων , οι αλβανοί μάρτυρες στην Χάγη, που μίλησαν για την εμπορία ανθρώπινων οργάνων από τον ΟΥΤΣΕΚΑ, κατέθεσαν, ότι τα όργανα των Σέρβων που σφαγιάστηκαν στο "Κίτρινο Σπίτι", στέλνονταν από το αεροδρόμιο των Τιράνων στην Κωνσταντινούπολη σε τακτική βάση, με τις εμπορικές πτήσεις κάθε Δευτέρα και Τετάρτη. Η πλειοψηφία των οργάνων των απαχθέντων Σέρβων από το Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι κατέληξαν στη Δαμασκό.
30/7/19
Η Διζωνική Δικοινοτική στην Κύπρο επισημοποιήθηκε σαν σήμερα
Στις 30 Ιουλίου 1974, ο Τζέιμς Κάλλαχαν, ο Γεώργιος Μαύρος και ο Τουράν Γκιουνές υπέγραψαν στη Γενεύη μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που την ειχαν συγγράψει οι Άγγλοι, στο πνεύμα όσων είχαν συμφωνήσει γενικά με τον Μακάριο, πριν εκείνος αποφασίζει να διαλύσει την Εθνοφρουρά.
Η συμφωνία των τριών εγγυητριών δυνάμεων επεσήμανε την έμπρακτη ύπαρξη στη Δημοκρατία της Κύπρου δύο αυτόνομων διοικήσεων, μίας Ελληνοκυπριακής και μίας τουρκοκυπριακής. Ήταν η Διζωνική Δικοινοτική λύση.
Οι εγγυήτριες δυνάμεις συμφώνησαν στην επόμενη τους συνεδρία να συζητήσουν δίχως προκατάληψη τα προβλήματα που προκύπτουν από την ύπαρξη αυτών των αυτόνομων διοικήσεων.
Ο Γεώργιος Μαύρος που δεν ήταν «ιδιαίτερα οξυδερκής» υπέγραψε αλλά δεν κατάλαβε.
Εν τω μεταξύ, τα 6 τουρκικά αποβατικά συνέχιζαν την μεταφορά τους Αττίλα.
Η συμφωνία των τριών εγγυητριών δυνάμεων επεσήμανε την έμπρακτη ύπαρξη στη Δημοκρατία της Κύπρου δύο αυτόνομων διοικήσεων, μίας Ελληνοκυπριακής και μίας τουρκοκυπριακής. Ήταν η Διζωνική Δικοινοτική λύση.
Οι εγγυήτριες δυνάμεις συμφώνησαν στην επόμενη τους συνεδρία να συζητήσουν δίχως προκατάληψη τα προβλήματα που προκύπτουν από την ύπαρξη αυτών των αυτόνομων διοικήσεων.
Ο Γεώργιος Μαύρος που δεν ήταν «ιδιαίτερα οξυδερκής» υπέγραψε αλλά δεν κατάλαβε.
Εν τω μεταξύ, τα 6 τουρκικά αποβατικά συνέχιζαν την μεταφορά τους Αττίλα.
Ένας πολύ κακός άνθρωπος που ήταν Εβραίος
Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1936, με την πτώση του πάτρωνα του Ενοχ Γιεχούντα, έγινε επικεφαλής της NKVD.
Στο διάστημα από την 1η Αυγούστου 1937 ως τις 25 Νοεμβρίου 1938 που ο Στάλιν τον απομάκρυνε , 681.692 άνθρωποι εκτελέστηκαν από τις τρόικες , με συνοπτικές διαδικασίες για «εγκλήματα κατά του κράτους».
Ο πληθυσμός των Γκουλάγκ αυξήθηκε κατά 685.201 κρατουμένους, ενώ στο διάστημα αυτό τα επίσημα αρχεία της NKVD αναφέρουν πάνω 140.000 θανάτους κρατουμένων στα Γκουλάγκ.
29/7/19
Ο Ιβάν έκλεισε την πατσαβούρα
Όπως ανακοινώθηκε, από τον εκδότη, από τις 31 Ιουλίου σταματά η κυκλοφορία του καθημερινού Έθνους.
Ωστόσο, θα συνεχίσει να εκδίδεται το Έθνος της Κυριακής.
Ωστόσο, θα συνεχίσει να εκδίδεται το Έθνος της Κυριακής.
Οι (Σέρβοι) πράκτορες του Κράτους Δικαίου θα καθίσουν στο σκαμνί
Πολιτική Βόμβα στη Σερβία. Ο υπουργός εξωτερικών Ιβιτσα Ντάτσις δήλωσε, ότι θα καταθέσει μηνυτήρια αναφορά για εσχάτη προδοσία, κατά του τέως πρόεδρου της Σερβίας Μπόρις Τάντιτς και του παιδιού του Χάρβαρντ Βουκ Γερεμιτς, επικαλούμενος ρωσικά διπλωματικά έγγραφα που το αποδεικνύουν .
Τα έγραφα θα αξιολογηθούν από τους εισαγγελείς και τα δικαστήρια, είπε.
Τα έγραφα θα αξιολογηθούν από τους εισαγγελείς και τα δικαστήρια, είπε.
Δεν υπάρχει Μακεδονικό Έθνος
ΣΚΟΠΙΑ. Ο αντιπρόεδρος της Βουλγαρικής κυβέρνησης Κρασιμίρ Καρακατσάνοφ,
σε συνέντευξη του στο «Kanal 5», είπε ότι προϋπόθεση για την βελτίωση των σχέσεων της Σόφιας με τα Σκόπια είναι «να σταματήσει η παραποίηση της βουλγαρικής ιστορίας» , ότι «δεν πρόκειται να γίνει συμβιβασμός για τα ιστορικά γεγονότα», και τόνισε ότι «μέχρι το 1944, δεν υπήρχε κανένα Μακεδονικό έθνος, αλλά το ανακάλυψαν οι Γιουγκοσλάβοι Κομμουνιστές».
ΑΘΗΝΑ. Οι φιλελέ στην Αθήνα, δέχονται την «ψευδο μακεδονική γλώσσα» και θεωρούν ως μη είδηση και λογόκριναν, το γεγονός ότι σύλλογος απογόνων των Σλαβομακεδόνων παρτιζάνων «Σβέζντα», προέβη στο Βέλες, στα αποκαλυπτήρια της προτομής της δασκάλας Μίρκας Γκίνοβα, που σκοτώθηκε μαχόμενη εναντίων των Ελλήνων, στις 26 Ιουλίου 1946 ως Ειρήνη Γκίνη, και ως μέλος της ΣΝΟΦ.
Αυτό είναι μέσα στο πραγματικό πνεύμα της Συμφωνίας των Ψαράδων
ΑΘΗΝΑ. Οι φιλελέ στην Αθήνα, δέχονται την «ψευδο μακεδονική γλώσσα» και θεωρούν ως μη είδηση και λογόκριναν, το γεγονός ότι σύλλογος απογόνων των Σλαβομακεδόνων παρτιζάνων «Σβέζντα», προέβη στο Βέλες, στα αποκαλυπτήρια της προτομής της δασκάλας Μίρκας Γκίνοβα, που σκοτώθηκε μαχόμενη εναντίων των Ελλήνων, στις 26 Ιουλίου 1946 ως Ειρήνη Γκίνη, και ως μέλος της ΣΝΟΦ.
Αυτό είναι μέσα στο πραγματικό πνεύμα της Συμφωνίας των Ψαράδων
H κατάντια του Βατικανού
Ο (αλβανός) καθολικός επίσκοπος του Κοσσυφοπεδίου μονσίνιορ Ντοντ Γκέργκι, στα θυρανοίξια μιας νέας καθολικής εκκλησίας στο Πετς, συνέκρινε τον αιμοσταγή Ραμούς Χαραντινάι με τον Ιησού Χριστό.
Το διάγγελμα Μητσοτάκη- Βαφειάδη- Πάλερετ της 29ης Ιουλίου 1938
Τα κωμικοτραγικά γεγονότα του Ιουλίου του 1938 στα Χανιά αποτελούν την απόλυτη απόδειξη της συνεργασίας του ΚΚΕ-Πλουμπίδη με την Ιντέλιτζεντ Σέρβις.
Για αυτό ο Ζαχαριάδης θεωρούσε χαφιέ τον Βαφειάδη, που ήταν ο συντονιστής στην Κρήτη εκ μέρους του Πολιτικού Γραφείου, δηλαδή του πράκτοράς Πλουμπίδη.
Όπως ανέκραξαν στην Βάρκιζα οι πράκτορες Σάντος και Σοφιανόπουλος «Ζήτω η Μεγάλη Βρετανία, οι επαναστάτες των Χανίων αναφώνησαν "Ζήτω ο Βασιλεύς", (της Αγγλίας).
Το Διάγγελμα Πάλερετ-Παπα Δημήτρη Μπάλφουρ απευθυνόταν, «Προς την Α. Μ. τον Βασιλέα, Προς τας ενόπλους δυνάμεις, και Προς τον ελληνικό λαό» και ζητούσε την «άμεσον απομάκρυνσιν της τυραννικής Κυβερνήσεως Μεταξά». Το μηνυμα Πάλερετ έλεγε:
«Στρατός και λαός αδελφωμένοι κατέλυσαν αρχάς λαομισήτου τυραννίας εκπροσωπούμενης υπό του στρατηγού Μεταξά. Ανακτήσας ελευθερίας αυτού απευθύνεται προς την Α. Μ. τον Βασιλέα και ζητεί την άμεσον απομάκρυνσιν της τυραννικής Κυβερνήσεως Μεταξά, την αποκατάστασιν του κράτους του νόμου και των λαϊκών ελευθεριών και τον σχηματισμόν Κυβερνήσεως Εθνικής Σωτηρίας εκ των αρίστων Ελλήνων, αδιακρίτως πολιτικών παρατάξεων, προς αντιμετώπισιν των αμεσοτάτων εσωτερικών και εξωτερικών κινδύνων, τους οποίους διατρέχει η χώρα μας και διά την δημιουργίαν μιας νέας Ελλάδος, πράγματι ηνωμένης ψυχικώς και ικανής να αντιμετωπίση με σθένος και φρόνησιν τας δυσκόλους στιγμάς, που διέρχεται η ανθρωπότης. Με αδελφικόν χαιρετισμόν προς τας ενόπλους δυνάμεις και ολόκληρον τον λαόν. Ζήτω Ο Βασιλεύς, ζήτω η Ελλάς». Το υπέγραφαν ως Επαναστατική Επιτροπή οι : Μητσοτάκης, Βολουδάκης, Μουντάκης, Παΐζης, και Μάντακας ως στρατιωτικός διοικητής».
Το πρωί της Παρασκευής 29 Ιουλίου στις 11π.μ. έγινε λαϊκή συγκέντρωση στην Πλατεία Σιντριβανιού στα Χανιά, χωρίς μεγάλη συμμετοχή. Εκείνη την ώρα φάνηκαν δυο αεροπλάνα που περνούσαν πολύ χαμηλά σκορπίζοντας προκηρύξεις.
Η προκήρυξη που υπέγραφε ο Μεταξάς ανέφερε: «Καθ' ην στιγμήν ητοιμαζόμην να αναχωρήσω εξ Αθηνών προς υπογραφήν συμφωνίας μεγίστου εθνικού συμφέροντος, ένοπλοι στασιασταί εισήλθον και κατέλαβον την πόλιν των Χανίων. Είμαι αποφασισμένος να πατάξω τους στασιαστάς δια παντός μέσου ίνα επιβάλω το κράτος του νόμου και εξασφαλίσω εις τον Κρητικόν λαόν ησυχίαν και τάξιν... Στηριζόμενος εις τα πατριωτικά αισθήματα του Κρητικού λαού και εις τα δείγματα εμπιστοσύνης που μου επέδειξε, τον προσκαλώ να απογύμνωση τους στασιαστάς και να κατάδειξη εις τον Ελληνικόν λαόν, ότι η Κρήτη ίσταται παράλληλος και αλληλέγγυος προς το εθνικόν σύνολον. Παντού της Ελλάδος επικρατεί απόλυτος τάξις και ησυχία. Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Ι. Μεταξάς».
Το τελικό πλήγμα κατά του κινήματος ήταν η κήρυξη του στρατιωτικού νόμου στο νομό Χανίων και η άφιξη στην Κρήτη των πολεμικών «Κουντουριώτης» και «Θύελλα» που μετεφεραν δυνάμεις πεζικού και μια μοίρα πυροβολικού. Στρατιωτικός διοικητής Κρήτης ορίσθηκε ο υποστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου.
Οι στρατιωτικές δυνάμεις που έφτασαν και η χωροφυλακή μέσα σε μερικές ώρες εκκαθάρισαν τα Χανιά από τους κινηματίες.
Ο Α. Μητσοτάκης, ο Μ.Βολουδάκης, ο Ι. Μουντάκης τέθηκαν υπό την προστασία της Ιντέλιτζεντ Σερβις κατέφυγαν στα όρη και αργότερα τους πήγαν στην Κύπρο με Καΐκι, που αναχώρησε από τα Σφακιά στις 20 του Οκτωβριου.
Στο καίκι επέβαιναν οι πράκτορες της Ιντέλιτζεντ Σέρβις, Αρ. Μητσοτάκης, Ι. Μουντάκης, Μαν. Βολουδάκης, Εμ. Μπακλατζής, Στ. Παπαδοκωνσταντάκης, Ρ. Τζιγκουνάκης, Ι. Σιμιτόπουλος, Η. Μπριλλάκης, Εμμ. Κοτζάμπασης και Β. Χατζηαγγελής.
Ο πράκτωρ Μάντακας έμεινε πίσω και η Secret Intelligence Service, (SIS), δηλαδή το MI6, το 1940, πριν εκδηλωθεί η επίθεση των Γερμανών και πριν δολοφονηθεί ο Μεταξάς, έστειλε στην Κρήτη πράκτορά της, (κωδικός «Σφιγξ»), για να συναντήσει το Στρατηγό Μάντακα, και να του προτείνει του την ηγεσία «Κινήματος του Κρητικού λαού», εναντίον της δικτατορίας Μεταξά,
αν το καθεστώς αρνιόταν να αντισταθεί στην επικείμενη επίθεση του Άξονα.
Το σενάριο της SOE περί της «Δημοκρατικής Ελλάδος» στην Κρήτη και τα Νησιά, το επανεμφάνισαν οι πράκτορες των Άγγλων το 1960 στην πλαστή δήθεν ομιλία Μεταξά προς τους ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες του Αθηναϊκού Τύπου στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», στις 30 Οκτωβρίου 1940.
Για αυτό ο Ζαχαριάδης θεωρούσε χαφιέ τον Βαφειάδη, που ήταν ο συντονιστής στην Κρήτη εκ μέρους του Πολιτικού Γραφείου, δηλαδή του πράκτοράς Πλουμπίδη.
Όπως ανέκραξαν στην Βάρκιζα οι πράκτορες Σάντος και Σοφιανόπουλος «Ζήτω η Μεγάλη Βρετανία, οι επαναστάτες των Χανίων αναφώνησαν "Ζήτω ο Βασιλεύς", (της Αγγλίας).
Το Διάγγελμα Πάλερετ-Παπα Δημήτρη Μπάλφουρ απευθυνόταν, «Προς την Α. Μ. τον Βασιλέα, Προς τας ενόπλους δυνάμεις, και Προς τον ελληνικό λαό» και ζητούσε την «άμεσον απομάκρυνσιν της τυραννικής Κυβερνήσεως Μεταξά». Το μηνυμα Πάλερετ έλεγε:
«Στρατός και λαός αδελφωμένοι κατέλυσαν αρχάς λαομισήτου τυραννίας εκπροσωπούμενης υπό του στρατηγού Μεταξά. Ανακτήσας ελευθερίας αυτού απευθύνεται προς την Α. Μ. τον Βασιλέα και ζητεί την άμεσον απομάκρυνσιν της τυραννικής Κυβερνήσεως Μεταξά, την αποκατάστασιν του κράτους του νόμου και των λαϊκών ελευθεριών και τον σχηματισμόν Κυβερνήσεως Εθνικής Σωτηρίας εκ των αρίστων Ελλήνων, αδιακρίτως πολιτικών παρατάξεων, προς αντιμετώπισιν των αμεσοτάτων εσωτερικών και εξωτερικών κινδύνων, τους οποίους διατρέχει η χώρα μας και διά την δημιουργίαν μιας νέας Ελλάδος, πράγματι ηνωμένης ψυχικώς και ικανής να αντιμετωπίση με σθένος και φρόνησιν τας δυσκόλους στιγμάς, που διέρχεται η ανθρωπότης. Με αδελφικόν χαιρετισμόν προς τας ενόπλους δυνάμεις και ολόκληρον τον λαόν. Ζήτω Ο Βασιλεύς, ζήτω η Ελλάς». Το υπέγραφαν ως Επαναστατική Επιτροπή οι : Μητσοτάκης, Βολουδάκης, Μουντάκης, Παΐζης, και Μάντακας ως στρατιωτικός διοικητής».
Το πρωί της Παρασκευής 29 Ιουλίου στις 11π.μ. έγινε λαϊκή συγκέντρωση στην Πλατεία Σιντριβανιού στα Χανιά, χωρίς μεγάλη συμμετοχή. Εκείνη την ώρα φάνηκαν δυο αεροπλάνα που περνούσαν πολύ χαμηλά σκορπίζοντας προκηρύξεις.
Η προκήρυξη που υπέγραφε ο Μεταξάς ανέφερε: «Καθ' ην στιγμήν ητοιμαζόμην να αναχωρήσω εξ Αθηνών προς υπογραφήν συμφωνίας μεγίστου εθνικού συμφέροντος, ένοπλοι στασιασταί εισήλθον και κατέλαβον την πόλιν των Χανίων. Είμαι αποφασισμένος να πατάξω τους στασιαστάς δια παντός μέσου ίνα επιβάλω το κράτος του νόμου και εξασφαλίσω εις τον Κρητικόν λαόν ησυχίαν και τάξιν... Στηριζόμενος εις τα πατριωτικά αισθήματα του Κρητικού λαού και εις τα δείγματα εμπιστοσύνης που μου επέδειξε, τον προσκαλώ να απογύμνωση τους στασιαστάς και να κατάδειξη εις τον Ελληνικόν λαόν, ότι η Κρήτη ίσταται παράλληλος και αλληλέγγυος προς το εθνικόν σύνολον. Παντού της Ελλάδος επικρατεί απόλυτος τάξις και ησυχία. Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Ι. Μεταξάς».
Το τελικό πλήγμα κατά του κινήματος ήταν η κήρυξη του στρατιωτικού νόμου στο νομό Χανίων και η άφιξη στην Κρήτη των πολεμικών «Κουντουριώτης» και «Θύελλα» που μετεφεραν δυνάμεις πεζικού και μια μοίρα πυροβολικού. Στρατιωτικός διοικητής Κρήτης ορίσθηκε ο υποστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου.
Οι στρατιωτικές δυνάμεις που έφτασαν και η χωροφυλακή μέσα σε μερικές ώρες εκκαθάρισαν τα Χανιά από τους κινηματίες.
Ο Α. Μητσοτάκης, ο Μ.Βολουδάκης, ο Ι. Μουντάκης τέθηκαν υπό την προστασία της Ιντέλιτζεντ Σερβις κατέφυγαν στα όρη και αργότερα τους πήγαν στην Κύπρο με Καΐκι, που αναχώρησε από τα Σφακιά στις 20 του Οκτωβριου.
Στο καίκι επέβαιναν οι πράκτορες της Ιντέλιτζεντ Σέρβις, Αρ. Μητσοτάκης, Ι. Μουντάκης, Μαν. Βολουδάκης, Εμ. Μπακλατζής, Στ. Παπαδοκωνσταντάκης, Ρ. Τζιγκουνάκης, Ι. Σιμιτόπουλος, Η. Μπριλλάκης, Εμμ. Κοτζάμπασης και Β. Χατζηαγγελής.
Ο πράκτωρ Μάντακας έμεινε πίσω και η Secret Intelligence Service, (SIS), δηλαδή το MI6, το 1940, πριν εκδηλωθεί η επίθεση των Γερμανών και πριν δολοφονηθεί ο Μεταξάς, έστειλε στην Κρήτη πράκτορά της, (κωδικός «Σφιγξ»), για να συναντήσει το Στρατηγό Μάντακα, και να του προτείνει του την ηγεσία «Κινήματος του Κρητικού λαού», εναντίον της δικτατορίας Μεταξά,
αν το καθεστώς αρνιόταν να αντισταθεί στην επικείμενη επίθεση του Άξονα.
Το σενάριο της SOE περί της «Δημοκρατικής Ελλάδος» στην Κρήτη και τα Νησιά, το επανεμφάνισαν οι πράκτορες των Άγγλων το 1960 στην πλαστή δήθεν ομιλία Μεταξά προς τους ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες του Αθηναϊκού Τύπου στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», στις 30 Οκτωβρίου 1940.
28/7/19
Ένας μεν αλλά Χατζάρας
Πριν δυο χρόνια σε ανάρτηση με τίτλο «Το Κυπριακόν Άγος» και υπότιτλο «έτσι γράφουν την «Ιστορία» τους οι προδότες, σας έλεγα ότι το «Πέντε Μίλι»,
είναι μια ακτή 200-300 μέτρων, και «δεν έγινε της Νορμανδίας» εκεί.
Η Ρουφανοπαιδία έλεγε τότε ότι «τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 20ης Ιουλίου 1974, ισχυρή τουρκική ναυτική μοίρα αποτελούμενη από αποβατικά σκάφη στα οποία επέβαιναν τουλάχιστον 30.000 άνδρες προσέγγισε τις βόρειες ακτές της Κύπρου και, δίχως να συναντήσει αντίδραση, αποβίβασε καταδρομείς στην παραθαλάσσια θέση «Πέντε Μίλι».
Αφού τους έκραξα εδώ, https://deltio11.blogspot.com/2016/07/blog-post_886.html , τώρα, το άλλαξαν και γράφουν, ότι, «η τουρκική δύναμη αποτελείτο από 3.000 στρατιώτες, 12 άρματα μάχης M47 , 20 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού M113, και 12 ολμοβόλα».
Η διόρθωση από τους ρουφιανοπαπαγάλους της «el.wikipedia», είναι μια μικρή μου δικαίωση, και δείχνει ότι το επικοινωνιακό ψεύδος, δεν είναι ανίκητο,
είναι μια ακτή 200-300 μέτρων, και «δεν έγινε της Νορμανδίας» εκεί.
Η Ρουφανοπαιδία έλεγε τότε ότι «τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 20ης Ιουλίου 1974, ισχυρή τουρκική ναυτική μοίρα αποτελούμενη από αποβατικά σκάφη στα οποία επέβαιναν τουλάχιστον 30.000 άνδρες προσέγγισε τις βόρειες ακτές της Κύπρου και, δίχως να συναντήσει αντίδραση, αποβίβασε καταδρομείς στην παραθαλάσσια θέση «Πέντε Μίλι».
Αφού τους έκραξα εδώ, https://deltio11.blogspot.com/2016/07/blog-post_886.html , τώρα, το άλλαξαν και γράφουν, ότι, «η τουρκική δύναμη αποτελείτο από 3.000 στρατιώτες, 12 άρματα μάχης M47 , 20 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού M113, και 12 ολμοβόλα».
Η διόρθωση από τους ρουφιανοπαπαγάλους της «el.wikipedia», είναι μια μικρή μου δικαίωση, και δείχνει ότι το επικοινωνιακό ψεύδος, δεν είναι ανίκητο,
28 Ιουλίου 1938. Το αντιμεταξικό κίνημα Μπάλφουρ-Πάλερετ στα Χανιά
 |
|
Οι ηγέτες του κινήματος των Χανίων: αριστερά ο Αριστομένης Μητσοτάκης |
Ο άνθρωπος που έστειλε ο Μεταξάς στην Κρήτη, ήταν ο στρατηγός Τσολάκογλου.
Το κίνημα το οργάνωσαν ο Παπα-Δημητρης της Ιντέλιτζενς Σέρβις(ΜΙ6), και ο προϊστάμενος του, πρέσβης Πάλερετ.
Την υλοποίηση ανέλαβε «η πλατειά Ολομέλεια του δικτύου Μπάλφουρ». Επικεφαλής ήσαν οι Κρήτες «πωλιτικοί» Αριστομένης Μητσοτάκης και Μανόλης Βολουδάκης , που άνηκαν στο Κόμμα των Φιλελευθέρων, ο Μ.Μανουσάκης από το Λαικό Κόμμα από το ΚΚΕ Μάρκος Βαφειάδης. Όλοι ανήκαν στο δίκτυο Μπλαφουρ και ήσαν φίλοι της αγγλικής πρεσβείας. Στο κόλπο και η «αντιφασιστική Φιλική Εταιρία», που είχε συγκρατηθεί με πρωτοβουλία του Μπαλφουρ την Άνοιξη του 1937 και στην οποία συμμετείχαν βενιζελικοί, κομμουνιστές, δημοκράτες, εργάτες, αγρότες, επιστήμονες και απότακτοι αξιωματικοί.
Ηταν δηλαδή ένα «ΕΑΜ», με πρόεδρο τον Σταύρο Παπαδοκωνσταντάκη.
Σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία και την εκδήλωση του κινήματος έπαιξε και ο πράκτωρ Εμμανουήλ Τσουδερός, διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, και «δεξί χέρι» του Πάλερετ , ο οποίος υπήρξε και ο χρηματοδότης.
Μεγάλη ανάμιξη στο κίνημα είχε και το «πρακτορείο» της Ιντέλιτζενς Σέρβις ,
το Κ.Κ.Ε.
Ο οργανωτής του κινήματος, πρέσβης Πάλλερετ, δεν απέβλεπε στην επικράτηση του κινήματος, του ΚΚΕ. Επιζητούσε απλώς μια αναταραχή, μια δυναμική έκφραση αντιθέσεως προς το καθεστώς του Μεταξά, ώστε να αναγκαστεί ο Γεώργιος να τον απομακρύνει από την εξουσία.
Το σχέδιο της Πρεσβείας και των «επαναστατών», προέβλεπε την κατάληψη του Ραδιοφωνικού Σταθμού στα Χανιά, από όπου θα εκαλείτο ολόκληρη η Ελλάδα να ξεσηκωθεί, σαμποτάζ στην Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών, ώστε να βυθιστεί η πρωτεύουσα στο σκοτάδι, και σύλληψη του Μανιαδάκη και του Νικολούδη.
Στις 25 Σεπτεμβρίου, ο παράνομος «Ριζοσπάστης», δημοσίευσε για ενημέρωση
των "πελατών", το μανιφέστο του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής, για το Κίνημα, με το οποίο καλούσε τον λαό, τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας και τη νέα γενιά να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους προς το «απελευθερωτικό» κίνημα της Κρήτης.
Το πρωί της 28ης Ιουλίου πραγματοποιήθηκε προπαρασκευαστική σύσκεψη στο ιατρείο του δημάρχου Γιάννη Μουντάκη.
Ο Αρχηγός Αριστομένης Μητστάκης έστειλε «άνθρωπό του» Ήταν και αντιπρόσωπος της κομμουνιστικής οργάνωσης Χανίων. Όλοι, καμιά δεκαπενταριά. Η εξέγερση ορίστηκε για τις 2 το πρωί της 29ης Ιουλίου, αλλά είδηση κυκλοφόρησε αστραπιαία, οπότε οι Κινηματίες, πριν τα μεσάνυχτα, επιτέθηκαν και κατέλαβαν αναίμακτα τους Στρατώνες του Συντάγματοςς στη Σούδα στη Σούδα, το Τηλεγραφείο, τη Γενική Διοίκηση, τα γραφεία της Διοίκησης Χωροφυλακής, της Μεραρχίας, της Ασφάλειας και τα Αστυνομικά τμήματα.
Η 28η Ιουλίου 1945, «ενέπνευσε» στο «Χόλλυγουντ» την υπερπαραγωγή της 11ης Σεπτεμβρίου 2001
Σκοτώθηκαν οι τρείς πιλότοι και άλλα 13 άτομα.
Η στατικότατα του κτιρίου δεν θίχτηκε και οι ζημιές επισκευάστηκαν.
Αυτό το περιστατικό, που ήταν ατύχημα, ενέπνευσε τον σκηνοθετικό σχεδιασμό της 11ης Σεπτεμβρίου.
Το γεγονός ότι το επεισόδιο της 28ης Ιουλίου 1945 δεν το θυμήθηκε κανείς στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, λέει πολλά.
Βεβαίως, όλα τα ρουφιανομπλόγκ, των Συνεργατών της Cia, τωρα μιλούν τάχα για «θεωρία συνομωσίας» και ρίχνουν και «σώτο» ημερομηνία.
Αντί 28, 18 Ιουλίου
Όλα τα σημαντικά γεγονότα της 28ης Ιουλίου, «από την Ελλάδα και το εξωτερικό», μπορείτε να τα διαβάσετε στο πλήρες και σωστό χρονολόγιο που γράφω καθημερινά εδώ ….
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2019/07/28.html
27/7/19
H Ροζαλία
Όποιος ρωτά για την Ροζαλία σημαίνει ότι είναι νέος.
Οι παλιοσειρές γνωρίζουμε.
Σας έδωσα όμως κλειδί.
Βρείτε τον .
Οι παλιοσειρές γνωρίζουμε.
Σας έδωσα όμως κλειδί.
Βρείτε τον .
Κι ένα πουλί, μαύρο πουλί, έκατσε και του είπε..
Ο αστικός μύθος, λέει ότι «τον Μάρτιο του 1974, η Κυπριακή Υπηρεσία Πληροφοριών ανακάλυψε έγγραφα της ΕΟΚΑ Β' τα οποία κατέγραφαν πλάνα για διενέργεια πραξικοπήματος υποβοηθούμενο από την Χούντα των Αθηνών».
Τα έγραφα το προμήθευσαν στους ανθρώπους του μακαρίου Οι καλοί μας φτερωτοί, φίλοι, που πετούν από άκρη σε άκρη του κόσμου μαθαίνοντας τα νέα και τα κουτσομπολιά.
Ένα αγγλικό «πουλάκι», κελάηδησε.
Μετά, στην Αθήνα, ένα αμερικάνικο μπουλντόγκ που το έλεγαν Γουστάβο, είπε : «Θέλω το κεφάλι του Μούσκου» και το φερέφωνο του Γκας, ο αόρατος επανέλαβε : «Πρέπει να τελειώνουμε με τον Μούσκο».
Ο αστικός μύθος λέει οτι ο Ταξίαρχος εξύφαινε σχέδιο για την ανατροπή του Μούσκου από τον Απρίλιο του 1974 , ενώ το ΜΙ6 το είχε βρει το σχέδιο από τον Μάρτιο. Κι ένα πουλί, μαύρο πουλί, καλό πουλί πέταξε και τα είπε και στην «Ροζαλία» και στον «κουφό» στο Παρίσι.
Η «Ροζαλία» όπως του ζήτησαν προειδοποίησε για τα σχέδια του Ιωαννίδη τον Μακάριος και έτσι διατυπώθηκε η πληροφορία. Τους φόβους του για το ενδεχόμενο ενός πραξικοπήματος στη μεγαλόνησο εξέφρασαν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας.
Έτσι ήρθε και έδεσε το γλυκό.
Το μαύρο πουλάκι που μιλούσε αγγλικά, τα είπε στην Ροζαλία που στις 19 Απριλίου 1974, με υπόμνημά στον Φαίδωνα, μιλούσε προφητικά , «για περίπτωση πολέμου», με την Τουρκία και έλεγε ότι «το Καθεστώς δεν δύναται, φοβούμαι, να κάμη επιστράτευσιν».
ΥΓ. Σας έδωσα τον μίτο της Ροζαλίας
Τα έγραφα το προμήθευσαν στους ανθρώπους του μακαρίου Οι καλοί μας φτερωτοί, φίλοι, που πετούν από άκρη σε άκρη του κόσμου μαθαίνοντας τα νέα και τα κουτσομπολιά.
Ένα αγγλικό «πουλάκι», κελάηδησε.
Μετά, στην Αθήνα, ένα αμερικάνικο μπουλντόγκ που το έλεγαν Γουστάβο, είπε : «Θέλω το κεφάλι του Μούσκου» και το φερέφωνο του Γκας, ο αόρατος επανέλαβε : «Πρέπει να τελειώνουμε με τον Μούσκο».
Ο αστικός μύθος λέει οτι ο Ταξίαρχος εξύφαινε σχέδιο για την ανατροπή του Μούσκου από τον Απρίλιο του 1974 , ενώ το ΜΙ6 το είχε βρει το σχέδιο από τον Μάρτιο. Κι ένα πουλί, μαύρο πουλί, καλό πουλί πέταξε και τα είπε και στην «Ροζαλία» και στον «κουφό» στο Παρίσι.
Η «Ροζαλία» όπως του ζήτησαν προειδοποίησε για τα σχέδια του Ιωαννίδη τον Μακάριος και έτσι διατυπώθηκε η πληροφορία. Τους φόβους του για το ενδεχόμενο ενός πραξικοπήματος στη μεγαλόνησο εξέφρασαν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας.
Έτσι ήρθε και έδεσε το γλυκό.
Το μαύρο πουλάκι που μιλούσε αγγλικά, τα είπε στην Ροζαλία που στις 19 Απριλίου 1974, με υπόμνημά στον Φαίδωνα, μιλούσε προφητικά , «για περίπτωση πολέμου», με την Τουρκία και έλεγε ότι «το Καθεστώς δεν δύναται, φοβούμαι, να κάμη επιστράτευσιν».
ΥΓ. Σας έδωσα τον μίτο της Ροζαλίας
Άλλη μια χώρα που δεν αναγνωρίζει η Πρίστινα
ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ. Η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, , την οποία η Πρίστινα ισχυρίζεται ότι περιλαμβάνεται στον κατάλογο των χωρών που έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου ενημέρωσε επισήμως το Υπουργείο εξωτερικών της Σερβίας ότι δεν αναγνωρίζει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου.
H google διέγραψε το κανάλι του «Ελευθέρου Κόσμου» και του makpress από το το youtube
Το τουρκικό ρεύμα θα περάσει από τα Βουλγαρία
«Η δεύτερη διακλάδωση του αγωγού φυσικού αερίου «Τούρκικο ρεύμα» θα περάσει από την Βουλγαρία και όχι από την Ελλάδα». δήλωσε χθες ο Ρώσος υπουργός Ενέργειας Αλεξάντερ Νόβακ, στην Αντάλεια, μετά τη συνεδρίαση της ρωσοτουρκικής επιτροπής.
Η διακλάδωση προς την Σερβία και την Ουγγαρία σχεδιάζεται να αρχίσει να χρησιμοποιείται το 2020, όταν ο αγωγός που θα συνδέσει την Ρωσία με την Τουρκία, μέσω της Μαύρης θάλασσας, θα μπει σε εκμετάλλευση (από την 1η Ιανουαρίου).
Ο αγωγός θα έχει χωρητικότητα 15.75 δις κυβικά μέτρα φυσικό αέριο το χρόνο.
Η διακλάδωση προς την Σερβία και την Ουγγαρία σχεδιάζεται να αρχίσει να χρησιμοποιείται το 2020, όταν ο αγωγός που θα συνδέσει την Ρωσία με την Τουρκία, μέσω της Μαύρης θάλασσας, θα μπει σε εκμετάλλευση (από την 1η Ιανουαρίου).
Ο αγωγός θα έχει χωρητικότητα 15.75 δις κυβικά μέτρα φυσικό αέριο το χρόνο.
Ο «Ταξίαρχος» ήταν ο ασθενής κρίκος της αλυσίδας των συνεργατών του Αμερικανού Φίλου.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, στις 8 Μαρτίου 1975, με ομόφωνη απόφαση του Υπουργικού Συμβούλιου, ανέστειλε για εθνικούς λόγους, τις ποινικές διώξεις για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Προδότες, που παρέδωσαν την Κύπρο στον Αττίλα , και «έκλεισε», τον Φάκελο της Κύπρου. Έτσι οι Προδότες, χάρις στην άνωθεν προστασία δεν εκτελεστήκαν.
Η δικαιολογία του Καραμανλή, που τα έλεγε «όλα», ήταν ότι, «οι διώξεις για εγκλήματα» , «δύνανται να διαταράξουν τις διεθνείς σχέσεις του Κράτους». Πίσω από τους προδότες , ήταν η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο και ο στρατός των εγχώριων συνεργατών τους.
Πρώτα από όλα, η αφορμή για το Αττίλα και το πραξικόπημα, ήταν η απόφαση του Υπουργικού Συμβούλιου της Κύπρου υπό τον Μακάριο για τη μείωση της στρατιωτικής θητείας σε 14 μήνες και την ανάκληση των 650 Ελλήνων αξιωματικών, που υπηρετούσαν στην Εθνική Φρουρά.
Ο Μακάριος , είναι φανερό ότι είχε λόγους, να μην ανησυχεί για την «τουρκική απειλή» και προέτασσε τον «πολιτικό κίνδυνο». Είναι ακόμα προφανές, ότι είχε «εγγυήσεις» από το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον για μια λύση , σαν αυτή που συμφωνήθηκε στην Βιέννη το 1977, για μια Δικοινοτική και Διζωνική Κύπρο , υπό την προεδρία του, και αποφάσισε τη ρήξη με την «Αθήνα».
Ο Μακάριος , ακολουθώντας τον συμμαχικό παράγοντα , αποφάσισε τη ρήξη και όχι ο «Ταξίαρχος».
Ο Ταξίαρχος και οι Στρατηγοί, υπό τις συμβουλές και τις εγγυήσεις της μητέρας Cia, κατανόησαν, την Δικοινοτική και Διζωνική Κύπρο , ως διπλή Ένωση και αποφάσισαν την διχοτόμηση, που εισηγείτο ο Αβέρωφ από το 1958, και ο εθνικόφρων Σαμψών, ανακήρυξε την «Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου».
Υπό το βάρος των γεγονότων, ο ταξίαρχος εκάμθη στις 20 Ιουλίου. Ο ασθενής κρίκος έχασε την ψυχραιμία του και έσπασε, ενώ ο Μακάριος, ο Καραμανλής, ο Αβερωφ, ο Αραπάκης, ο Γκιζίκης, ο Παπανικολάου, ο Ντάβος, και πολλοί άλλοι , διατηρούσαν την ψυχραιμία τους, και παρακολουθούσαν τους Τούρκους ,να σκοτώνουν να καίνε και να βιάζουν στην Κύπρο που, έτσι και αλλιώς ήταν «μακριά».
Σπυρίδων Χατζάρας
ΥΓ. Έχω πολλά να σας πω. Έρχονται. Θεός να με έχει καλά.
Η δικαιολογία του Καραμανλή, που τα έλεγε «όλα», ήταν ότι, «οι διώξεις για εγκλήματα» , «δύνανται να διαταράξουν τις διεθνείς σχέσεις του Κράτους». Πίσω από τους προδότες , ήταν η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο και ο στρατός των εγχώριων συνεργατών τους.
Πρώτα από όλα, η αφορμή για το Αττίλα και το πραξικόπημα, ήταν η απόφαση του Υπουργικού Συμβούλιου της Κύπρου υπό τον Μακάριο για τη μείωση της στρατιωτικής θητείας σε 14 μήνες και την ανάκληση των 650 Ελλήνων αξιωματικών, που υπηρετούσαν στην Εθνική Φρουρά.
Ο Μακάριος , είναι φανερό ότι είχε λόγους, να μην ανησυχεί για την «τουρκική απειλή» και προέτασσε τον «πολιτικό κίνδυνο». Είναι ακόμα προφανές, ότι είχε «εγγυήσεις» από το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον για μια λύση , σαν αυτή που συμφωνήθηκε στην Βιέννη το 1977, για μια Δικοινοτική και Διζωνική Κύπρο , υπό την προεδρία του, και αποφάσισε τη ρήξη με την «Αθήνα».
Ο Μακάριος , ακολουθώντας τον συμμαχικό παράγοντα , αποφάσισε τη ρήξη και όχι ο «Ταξίαρχος».
Ο Ταξίαρχος και οι Στρατηγοί, υπό τις συμβουλές και τις εγγυήσεις της μητέρας Cia, κατανόησαν, την Δικοινοτική και Διζωνική Κύπρο , ως διπλή Ένωση και αποφάσισαν την διχοτόμηση, που εισηγείτο ο Αβέρωφ από το 1958, και ο εθνικόφρων Σαμψών, ανακήρυξε την «Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου».
Υπό το βάρος των γεγονότων, ο ταξίαρχος εκάμθη στις 20 Ιουλίου. Ο ασθενής κρίκος έχασε την ψυχραιμία του και έσπασε, ενώ ο Μακάριος, ο Καραμανλής, ο Αβερωφ, ο Αραπάκης, ο Γκιζίκης, ο Παπανικολάου, ο Ντάβος, και πολλοί άλλοι , διατηρούσαν την ψυχραιμία τους, και παρακολουθούσαν τους Τούρκους ,να σκοτώνουν να καίνε και να βιάζουν στην Κύπρο που, έτσι και αλλιώς ήταν «μακριά».
Σπυρίδων Χατζάρας
ΥΓ. Έχω πολλά να σας πω. Έρχονται. Θεός να με έχει καλά.
27 Ιουλίου 1302. Η ήττα του Μουζάλωνα στο «πεδίο του Βαφέως».
Το 1302 Ανδρόνικος Β' Παλαιολόγος για να αντιμετωπίσει την απειλή για τη Νικομήδεια, από το οθωμανικό Εμιράτο των Οσμανιδών διέταξε τον Μέγα Εταιρειάρχη Γεώργιο Μουζάλωνα να διασχίσει τον Βόσπορο και να βοηθήσει την Πόλη. Μουζάλων εκστράτευσε με μια δύναμη περίπου 2000 ανδρών οι μισοί από τους οποίους ήταν Αλανοί μισθοφόροι.
Ο Μουζάλων συνάντησε μια δύναμη Τούρκων ελαφρών Ιππέων υπό τη διοίκηση του Οσμάν Α', στο «πεδίο του Βαφέως» πιθανώς στα ανατολικά της Νικομηδείας, στις 27 Ιουλίου 1302.
Το τουρκικό ιππικό επιτέθηκε στους Βυζαντινούς, ενώ το σώμα των Αλανών υποχώρησε και δεν πολέμησε. Οι Τούρκοι διέσπασαν τη γραμμή των Βυζαντινών, αναγκάζοντας τον Μουζάλωνα να υποχωρήσει στη Νικομήδεια.
Η ήττα των Βυζαντινών σήμανε την μαζική απομάκρυνση του χριστιανικού πληθυσμού από την περιοχή προς το ευρωπαϊκό μέρος της αυτοκρατορίας, προκαλώντας αλλαγές στη δημογραφική ισορροπία της περιοχής.
Ο Βαφεύς σήμανε την οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας για τους Βυζαντινούς, αν και η κατάληψη της Βιθυνίας από τους Οθωμανούς δεν ήταν άμεση .
Το τελευταίο βυζαντινό οχυρό στην περιοχή, η Νικομήδεια, αντιστάθηκε μέχρι το 1337.
Ο Μουζάλων συνάντησε μια δύναμη Τούρκων ελαφρών Ιππέων υπό τη διοίκηση του Οσμάν Α', στο «πεδίο του Βαφέως» πιθανώς στα ανατολικά της Νικομηδείας, στις 27 Ιουλίου 1302.
Το τουρκικό ιππικό επιτέθηκε στους Βυζαντινούς, ενώ το σώμα των Αλανών υποχώρησε και δεν πολέμησε. Οι Τούρκοι διέσπασαν τη γραμμή των Βυζαντινών, αναγκάζοντας τον Μουζάλωνα να υποχωρήσει στη Νικομήδεια.
Η ήττα των Βυζαντινών σήμανε την μαζική απομάκρυνση του χριστιανικού πληθυσμού από την περιοχή προς το ευρωπαϊκό μέρος της αυτοκρατορίας, προκαλώντας αλλαγές στη δημογραφική ισορροπία της περιοχής.
Ο Βαφεύς σήμανε την οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας για τους Βυζαντινούς, αν και η κατάληψη της Βιθυνίας από τους Οθωμανούς δεν ήταν άμεση .
Το τελευταίο βυζαντινό οχυρό στην περιοχή, η Νικομήδεια, αντιστάθηκε μέχρι το 1337.
Μια λεπτομέρεια από τις «αναφορές μάχης» του Συμμοριτοπόλεμου για τον ρόλο των συντρόφων στα Σκόπια
Στις 27 Ιουλίου 1946, κατά την συνεχιζόμενη καταδίωξη υπό μικτών τμημάτων Στράτου και Χωροφυλακής στην περιοχή Φλωρίνης επί του όρους Βίτσι, 100μελούς συμμορίας , φονεύθηκαν πέντε εκ των «αυτονομιστών».
Όπως ανέφερε ο επικεφαλής των χωροφυλάκων οι νεκροί είχαν Ρωσικό οπλισμό, και οι περισσότεροι φορούσαν Γιουγκοσλαβικές στολές.
Η ανατροπή των συσχετισμών σε βάρος του Καποδίστρια
26 Ιουλίου 1830. Στο Παρίσι, εκδηλώθηκε η Ιουλιανή επανάσταση ενάντια στον Κάρολο Ι , την οποία οργάνωσαν και καθοδήγησαν οι «Συνταγματικοί», του Λονδίνου. Ο Κάρολος παραιτήθηκε και κατέφυγε στην Αγγλία.
Στην συνέχεια, ο Γάλλος πρόξενος στο Ναύπλιο και ο Γάλλος ναύαρχος στην Μεσόγειο, συνεζεύχθησαν εις σάρκαν μίαν με τους Άγγλους.
Στην συνέχεια, ο Γάλλος πρόξενος στο Ναύπλιο και ο Γάλλος ναύαρχος στην Μεσόγειο, συνεζεύχθησαν εις σάρκαν μίαν με τους Άγγλους.
Οι Αχασβήροι δεν περνούν και δεν ξεχνούν
27 Ιουλίου 1794 . Στο Παρίσι έγινε το πραξικόπημα της 9ης Θερμιδόρ που οργάνωσε και χρηματοδότησε ο Αχασβήρος Τραπεζίτης Σρεμπέρ με πρωτοπαλίκαρο τον Φουσέ. Με διάταγμα της Εθνοσυνέλευσης, συνελήφθη
ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος .
ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος .
26/7/19
Μια φωτογραφία χίλια ψέματα
Η ασίγαστη ψευδολογία των Κομμουνιστών
Είπαμε, ότι ο κομμουνιστής και ο προοδευτικός είναι πάνω από όλα άτιμος και ψεύτης. Για το καλό τη Επανάστασης.
Διαβάστε πως παρουσιάζει την φωτογραφία του νεκρού αιμοσταγούς Βίδρα που σκοτώθηκε κατά την επίθεση στα Γρεβενά η κομμουνιστική ιστοσελίδα «Κόκκινος Φάκελος» με τον ψευδή και παραπλανητικό τίτλο «στα Γρεβενά της Λευκής Τρομοκρατίας».
Οι άτιμοι Κόκκινοι ψεύτες γράφουν: «Δύο ακόμα φωτογραφίες από το κρατικό και παρακρατικό πογκρόμ της περιόδου 1945-1949 εντοπίστηκαν από τον Κόκκινο Φάκελο, στην ιστορική-καλλιτεχνική σελίδα «Μνήμες Γρεβενών». Πρόκειται για υλικό τραβηγμένο από επαγγελματία φωτογράφο που παρουσιάζει συνοπτικά όλη την κτηνωδία που έζησε η πόλη στη διάρκεια του Εμφυλίου. Στην πρώτη φωτογραφία ο ενωμοτάρχης Χρήστος Ράμμος με τον νεκρό καπετάνιο του Δ.Σ.Ε. Αλέξανδρο Βίδρα στις 25 Ιουλίου 1947. Η φωτογραφία πρέπει να έχει ληφθεί είτε κοντά σε σιδηροδρομικές γραμμές, είτε σε δρόμο και εντύπωση προκαλεί η υπεροπλία και ο άρτιος εξοπλισμός του χωροφύλακα (βρετανικός και αμερικανικός), σε σχέση με τον νεκρό, που δεν φοράει καν παπούτσια.».
Η πραγματικότητα ήταν, ότι η Κόκκινη τρομοκρατία, επιτέθηκε στα Γρεβενά. 3000 εναντίον 800.
Και ο «καπετάνιος», που σύμφωνα με την έκθεση του Γιανούλη εγκατέλειψε τη διοίκηση του λόχου για να πάει να σφάξει τον Κώστα Σιούλα, σκοτώθηκε μαχόμενος, με το όπλο στο χέρι. Καμία Λευκή Τρομοκρατία.
Η Κόκκινη Τρομοκρατία έκανε επίθεση.
Μέχρι και σιδηροδρομικές γραμμές στα Γρεβενά βρήκαν οι λωποδύτες.
Αλλά, το "κορυφαίο" σχόλιο των Κόκκινων λωποδυτών, είναι ότι ο «καπετάνιος», «δεν φοράει καν παπούτσια».
Ξυπόλυτο πολεμούσε... το παλικάρι.
Όπως ξέρουμε ,και από τον Μελιγαλά, οι «παρτιζάνοι» είχαν ένα φετίχ με τα παπούτσια.
Τα άρβυλα του σκοτωμένου, τα αφαίρεσαν οι σύντροφοι του για μην πάνε χαμένα.
Διαβάστε πως παρουσιάζει την φωτογραφία του νεκρού αιμοσταγούς Βίδρα που σκοτώθηκε κατά την επίθεση στα Γρεβενά η κομμουνιστική ιστοσελίδα «Κόκκινος Φάκελος» με τον ψευδή και παραπλανητικό τίτλο «στα Γρεβενά της Λευκής Τρομοκρατίας».
Οι άτιμοι Κόκκινοι ψεύτες γράφουν: «Δύο ακόμα φωτογραφίες από το κρατικό και παρακρατικό πογκρόμ της περιόδου 1945-1949 εντοπίστηκαν από τον Κόκκινο Φάκελο, στην ιστορική-καλλιτεχνική σελίδα «Μνήμες Γρεβενών». Πρόκειται για υλικό τραβηγμένο από επαγγελματία φωτογράφο που παρουσιάζει συνοπτικά όλη την κτηνωδία που έζησε η πόλη στη διάρκεια του Εμφυλίου. Στην πρώτη φωτογραφία ο ενωμοτάρχης Χρήστος Ράμμος με τον νεκρό καπετάνιο του Δ.Σ.Ε. Αλέξανδρο Βίδρα στις 25 Ιουλίου 1947. Η φωτογραφία πρέπει να έχει ληφθεί είτε κοντά σε σιδηροδρομικές γραμμές, είτε σε δρόμο και εντύπωση προκαλεί η υπεροπλία και ο άρτιος εξοπλισμός του χωροφύλακα (βρετανικός και αμερικανικός), σε σχέση με τον νεκρό, που δεν φοράει καν παπούτσια.».
Η πραγματικότητα ήταν, ότι η Κόκκινη τρομοκρατία, επιτέθηκε στα Γρεβενά. 3000 εναντίον 800.
Και ο «καπετάνιος», που σύμφωνα με την έκθεση του Γιανούλη εγκατέλειψε τη διοίκηση του λόχου για να πάει να σφάξει τον Κώστα Σιούλα, σκοτώθηκε μαχόμενος, με το όπλο στο χέρι. Καμία Λευκή Τρομοκρατία.
Η Κόκκινη Τρομοκρατία έκανε επίθεση.
Μέχρι και σιδηροδρομικές γραμμές στα Γρεβενά βρήκαν οι λωποδύτες.
Αλλά, το "κορυφαίο" σχόλιο των Κόκκινων λωποδυτών, είναι ότι ο «καπετάνιος», «δεν φοράει καν παπούτσια».
Ξυπόλυτο πολεμούσε... το παλικάρι.
Όπως ξέρουμε ,και από τον Μελιγαλά, οι «παρτιζάνοι» είχαν ένα φετίχ με τα παπούτσια.
Τα άρβυλα του σκοτωμένου, τα αφαίρεσαν οι σύντροφοι του για μην πάνε χαμένα.
Ένας δωδεκάχρονος Σέρβος Μάρτυρας
Το σώμα του αγοριού βρέθηκε ένα χρόνο μετά, στις 16 Ιουνίου 1993, στον οικισμό Μπάιριτσι στο Νόβο Σέλο, κοντά στο Ζβόρνικ, σε ένα λάκκο, κατά τη διάρκεια εκταφής πέντε Σέρβων στρατιωτών.
Αναγνωρίστηκε μέσω ανάλυσης DNA.
Ο δωδεκάχρονος Σλόμπονταν κατακρεουργήθηκε από την μουσουλμάνα Ελφέτα Βέσελι που ήταν μέλος «Διμοιρίας Σαμποτάζ» του λεγόμενου Στρατού των Μουσουλμάνων και η οποία καταδικάστηκε έπειτα από 26 χρόνια, στις 8 Μαΐου, σε 10 χρόνια φυλάκισης για τη βάναυση δολοφονία του παιδιού.
Σύμφωνα με τους (μουσουλμάνους) μάρτυρες στη δίκη, η Ελφέτα Βέσελι , άνοιξε την κοιλιά του παιδιού σε σχήμα σταυρού.
Το Μνημόσυνο για τον 12χρονο νεομάρτυρα Σλόμπονταν Στογιάνοβις που μαρτύρησε στα χέρια των μουσουλμάνων τον Ιούλιο του 1992, θα γίνει αύριο στην εκκλησία του αγίου Αβακούμ στην Ντρίλιατσα, από τον Επίσκοπο Ζβόρνικ και Τούζλας .
Όταν τα «Τιτοϊκά» κομμούνια κατέσχεσαν λόγω σεισμού τον τάφο του Γεωργίου Ζορμπά στα Σκόπια.
Ο σεισμός είχε ισχύ 6,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, και το εστιακό βάθος, ήταν μόλις 6 χλμ. Ο σεισμός διήρκεσε 20 δευτερόλεπτα και έγινε αισθητός σε όλη την κοιλάδα του Βαρδάρη.
Καταστράφηκε σχεδόν το 80% της πόλης. 200.000 άστεγοι. 4000 τραυματίες και 1067 νεκροί. Πρώτος ανέφερε τον σεισμό ένας Ολλανδός πιλότος που πετούσε πάνω από την πόλη.
Τότε, τα «Τιτοϊκά» κομμούνια βρήκαν την ευκαιρία και άρπαξαν τους κατεστραμμένους τάφους , όπως του Γεωργίου Ζορμπά τα οστά του οποίου μεταφέρθηκαν στον οικογενειακό τάφο του Γαμπρού του, του Γιάντα.
Τότε, άρπαξαν και το ίδρυμα του Ευαγγελισμού. Βοήθεια προσφέρθηκε από 78 χώρες .
Χρήματα, τρόφιμα, ιατρικό υλικό, ιατροί, μηχανήματα, μηχανικοί και αρχιτέκτονες.
Στη μακρά ιστορία της, η πόλη των Σκοπίων έχει καταστραφεί από σεισμούς και ξαναχτίστηκε πολλές φορές. Η ρωμαϊκή πόλη Σκούπι, που βρισκόταν στη θέση των Σκοπίων, καταστράφηκε ολοσχερώς από σεισμό το 518 μΧ. Τα Σκόπια καταστράφηκαν από σεισμό και το 1555.
26 Ιουλίου/ 7 Αυγούστου 1822. Η Μάχη στα Δερβενάκια και η νίλα του Δράμαλη
Είναι Εθνική Γιορτή. αλλά ο Πάκυ δεν θα καταθέσει Στεφάνι.
Στις 26 Ιουλίου/ 7 Αυγούστου 1822, η εμπροσθοφυλακή του πεινασμένου στρατού του Δράμαλη ,μπήκε στην Κλεισούρα των Δερβενακίων, κινούμενη προς την Κόρινθο.
Η βασική διάβαση, με βάση το σχέδιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, φυλαγόταν από τον Αντώνη Κολοκοτρώνη και περίπου 1.500 άντρες.
Η επίθεση των Ελλήνων εκδηλώθηκε όταν οι Τούρκοι της εμπροσθοφυλακής έφτασαν στην έξοδο προς την πεδιάδα της Κουρτέσας .
Ο κύριος όγκος των Τούρκων οπισθοχώρησε με μεγάλες απώλειες και προς το μεσημέρι ,ότι απέμεινε από την εμπροσθοφυλακή και το κύριο σώμα στράφηκαν προς το πολύ ανηφορικό πέρασμα, του Άγιου Σώστη, όπου τους περίμεναν
ο Νικηταράς και ο Πλαπούτας, ενώ συνέκλινε και το Σώμα του Αντώνη Κολοκοτρώνη.
Η μάχη στον Αη Σώστη κράτησε μέχρι αργά τη νύχτα και οι Τούρκοι είχαν τρομακτικές απώλειες.
Όταν σκοτείνιασε, οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν στην Τίρυνθα όπου είχαν το στρατόπεδό τους.
Οι απώλειες των Τούρκων, κατά την 26η Ιουλίου, σύμφωνα με τον ιστορικό της Επανάστασης Αμβρόσιο Φρατζή, έφτασαν τις 8000.
Στις 26 Ιουλίου/ 7 Αυγούστου 1822, η εμπροσθοφυλακή του πεινασμένου στρατού του Δράμαλη ,μπήκε στην Κλεισούρα των Δερβενακίων, κινούμενη προς την Κόρινθο.
Η βασική διάβαση, με βάση το σχέδιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, φυλαγόταν από τον Αντώνη Κολοκοτρώνη και περίπου 1.500 άντρες.
Η επίθεση των Ελλήνων εκδηλώθηκε όταν οι Τούρκοι της εμπροσθοφυλακής έφτασαν στην έξοδο προς την πεδιάδα της Κουρτέσας .
Ο κύριος όγκος των Τούρκων οπισθοχώρησε με μεγάλες απώλειες και προς το μεσημέρι ,ότι απέμεινε από την εμπροσθοφυλακή και το κύριο σώμα στράφηκαν προς το πολύ ανηφορικό πέρασμα, του Άγιου Σώστη, όπου τους περίμεναν
ο Νικηταράς και ο Πλαπούτας, ενώ συνέκλινε και το Σώμα του Αντώνη Κολοκοτρώνη.
Η μάχη στον Αη Σώστη κράτησε μέχρι αργά τη νύχτα και οι Τούρκοι είχαν τρομακτικές απώλειες.
Όταν σκοτείνιασε, οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν στην Τίρυνθα όπου είχαν το στρατόπεδό τους.
Οι απώλειες των Τούρκων, κατά την 26η Ιουλίου, σύμφωνα με τον ιστορικό της Επανάστασης Αμβρόσιο Φρατζή, έφτασαν τις 8000.
Σήμερα είναι και Παρασκευή και της Αγίας και «Πανηγυρίζουμε»
Η Αγία Παρασκευή ή Αθληφόρος και Μεγαλομάρτυς θεωρείται προστάτιδα των ματιών και για αυτό «Κουτσοί Στραβοί» στην Αγία Παρασκευή.
Η Αγία Παρασκευή ή Αθληφόρος και Μεγαλομάρτυς έζησε στη Ρώμη όπου γεννήθηκε.
Οι γονείς της είχαν ελληνικά ονόματα Αγαθόνικος και η Πολιτεία, και ήταν χριστιανοί και οικονομικά εύποροι. Ήταν μοναχοπαίδι. Το όνομά της, της αποδόθηκε λόγω της ημέρας Παρασκευής, κατά την οποία γεννήθηκε.
Η Αγία, αποκεφαλίστηκε κατά τον διωγμό του Μάρκου Αυρήλιου το 177 μ.χ.
25/7/19
Πόλεμος δεξαμενοπλοίων
«Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας», μαζί με το γραφείο του Στρατιωτικού Εισαγγελέα έθεσαν υπό κράτηση το ρωσικό δεξαμενόπλοιο «Neyma» που μπλοκάρησε τα ουκρανικά πολεμικά πλοία στα Στενά του Κερτς» ανέφερε η Ουκρανική δήλωση.
Σε επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών το Ιράν Ιράν ανέφερε το βρετανικό δεξαμενόπλοιο «Stena Impero» συγκρούστηκε με ένα μικρό αλιευτικό σκάφος στις 19 Ιουλίου, και από το πλήρωμα μερικοί παραμένουν σε κρίσιμη κατάσταση. Στη συνέχεια, αντί να ανταποκρίνεται στις κλήσεις από τις ιρανικές αρχές, το βρετανικό δεξαμενόπλοιο απενεργοποίησε τον ασύρματο και άλλαξε πορεία πλέοντας «επικίνδυνα» προς την κατεύθυνση των εισερχόμενων πλοίων.
Η Τελετές των σατανιστών, οι θυσίες των παιδιών και ο Πάπας Ιννοκέντιος Η΄
Στις 25 Ιουλίου 1492, πέθανε στην Ρώμη, ο «Εωσφόρος» Ιννοκέντιος Η΄.
Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Στέφανο Ινφεσούρα, (Diario della Città di Roma), ο μελλοθάνατος Γενουάτης Πάπας, που γεννήθηκε ως Τζοβάννι-Μπατίστα Κύμπο, «μετέλαβε τελετουργικά», παρουσία ενός Εβραίου «τελετάρχη», που αναφέρεται ως «ιατρός» , του αίματος τριών δεκάχρονων αγοριών που σπαρταρούσαν.
Στα παιδιά είχαν υποσχεθεί από ένα δουκάτο σύμφωνα με τον Ινφεσούρα.
Αυτή την σατανιστική τελετή, η ανθρωποθυσία στον Μωλέχ ή Μαλχάμ ή Μελχώμ, ή Μελέχ, οι Σατανιστές του Βατικανού προσπαθούν να την διαψεύσουν, και υποστηρίζουν ότι τάχα, αποτελεί «περιγραφή της πρώτης απόπειρας μεταγγίσεως αίματος».
Ο Σατανιστής Ιννοκέντιος Η΄, «μετέλαβε», όπως μεταλαμβάνουν του σώματος και του Αίματος του Κυρίου, οι χριστιανοί πριν τον θάνατο τους.
Και ο «Μελέχ» που θέλει αίμα είναι ο ίδιος δαίμονας, με τον «Μπαφομέτ» των Ναϊτών.
50 χρόνια πριν την τελετή αίματος του Πάπα Ιννοκέντιος καταδικάστηκε σε θάνατο την 26η Οκτωβρίου του 1440 ο Ζιλ ντε Ρε που ομολόγησε ότι είχε δολοφονήσει περισσότερα από 140 παιδιά και ότι ασκούσε μαύρη μαγεία.
Οι πρώτες δολοφονίες του Ρε έγιναν μεταξύ το 1431 .Με την βοήθεια των υπηρετών απήγαγε και σκότωσε άγνωστο αριθμό παιδιών, ηλικίας μεταξύ 6 και 14 ετών τα οποία χρησιμοποιούσε σε σανανιστικές τελετές.
Τα παιδιά τα μετέφεραν σε ένα απομονωμένο μέρος όπου ο Ρε τα κρεμούσε με αλυσίδες και στην συνέχεια τα βασάνιζε και τα βίαζε. Μόλις τελείωνε μαζί τους, συνήθως ακρωτηρίαζε ή αποκεφάλιζε τα θύματα του.
Στις 17 Ιουνίου του 1992, η Γαλλικη Στοά απεφάνθη ότι ο Ζιλ ντε Ρε ήταν ένας καλός άνθρωπος και τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1680, έκαψαν δημόσια στην Πλας ντε Γκρεβ στο Παρίσι, την Κατριν Ντασαγιέ, τη λεγόμενη «Λα Βουαζέν», σαν μάγισσα .
Η «Λα Βουαζέν», η «Γειτόνισσα» προμήθευε με μωρά που τα αγόραζε από τις ζητιάνες και πόρνες, μανάδες τους, τις σατανιστικές τελετές των ευγενών «Καμπαλιστων» στις οποίες ιερουργούσε ο φυσικός και φυσιολόγος και συνιδρυτής της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών , Εντμέ Μαριότ , που ήταν και «ρωμαιοκαθολικός ιερέας».
Ένα χρόνο μετά το κάψιμο της «Λα Βουαζέν», ο Εντμέ Μαριότ παραιτήθηκε από την ακαδημία και πέθανε το 1684.
Η «Λα Βουαζέν», ομολόγησε στην δίκη της πως έδωσε περισσότερα από 2500 βρέφη για να ξεκάνουν σε σατανιστικές τελετές, για την Ασταρώθ τη θεά σύζυγο του Μολέχ, στις οποίες «χοροστατούσε» ο Εντμέ Μαριότ στην οικεία της Φραγκίσκης του Ροσεκουάρτ, γνωστή και ως Μαρκησία του Μοντεσπάν.
Μεταξύ των πελατών της ήταν η κοντέσα de Soissons, η δούκισσα de Bouillon, η κόμισα de Gramont , ο Φρανσουά-Ενρί ντε Μονμαρσί , ο δουξ του Λουξεμβούργου, η Πριγκίπισσα Marie Louise Charlotte de Tingry, η μαρκησία Benigne d'Alluye, η κόμισσα Claude Marie du Roure, η κόμισσα Jacqueline de Polignac , η δούκισσα Antoinette de Vivonne, και οι Μαρκήσιοι Louis de Cessac,Antoine de Feuquieres και Marechal de la Ferthe. Αυτά τα ονόματα ακούστηκαν στη δίκη. Η ανάκριση όμως συνεχίστηκε.
Η κόρη της «Λα Βουαζέν», κατέθεσε ότι στις τελετές της μαρκησίας «κρατούσαν ο βρέφος επάνω από τον βωμό, ύστερα, με ένα γρήγορο κόψιμο της λεπίδας, οι ζεστές σταγόνες αίματος έπεφταν μέσα στο δισκοπότηρο…..Το δισκοπότηρο, αφού γέμιζε με το αίμα του βρέφους, το σήκωναν προς τον ουρανό, ψάλλοντας», «Χαίρε, Ασταρώθ , σε καλώ, να δεχθείς την θυσία αυτού του παιδιού, με αντάλλαγμα αυτά που θα ζητήσω από σένα..»
Ο Πάπας Ιννοκέντιος και η πληροφορία του Στέφανο Ινφεσούρα, η «Λα Βουαζέν» και ο «Ζιλ Ντε Ρε» μας συνδέουν με τους «προστάτες» των ασυνόδευτων των προσφυγόπουλων, με τους Γιατρούς δίχως σύνορα που είχαν αρπάξει τα παιδιά από το Τσάντ, με τα ορφανά της Αιτής και το ίδρυμα Κλίντον, και με την νομοθεσία της Νέας Υόρκης που επιτρέπει την άμβλωση ακόμα και κατά τον τοκετό, το «πιτσαγκέιτ», το «παιδογκέιτ», τον νησί του Επστάιν, και την «Λολίτα αιρλάιν».
To 1983, o Πρόεδρος Ρήγκαν καθιέρωσε την 25η Μαΐου ως εθνική ημέρα για εξαφανισμένα παιδιά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες,460.000 παιδιά χάνονται κάθε χρόνο. Στην Αυστραλία, εξαφανίζονται 20.000 παιδιά , στον Καναδά, 45,000 στη Γερμανία, και την Ινδία 100.000 στη Ρωσία, 45.000 στην Ισπανία, 20.000 Ηνωμένο Βασίλειο, 110.000. Και πρόσφατα οι πιστοί του «Ναού του Σατανά» στο Αρκάνσας, του Κλίντον τοποθέτησαν ένα μπρούτζινο άγαλμα του «Μπαφομέτ» η Μελέχ, έξω από το Καπιτώλιο του Αρκάνσας, στο Λιτλ Ροκ.
Οι τελετές της Μαρκησίας του Μοντεσπάν, τώρα γίνονται παντού και κάθε Καραγκιόζης χρειάζονται πολύ αίμα. Αυτός είναι ο σύγχρονος κόσμος των σατανιστών.
Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Στέφανο Ινφεσούρα, (Diario della Città di Roma), ο μελλοθάνατος Γενουάτης Πάπας, που γεννήθηκε ως Τζοβάννι-Μπατίστα Κύμπο, «μετέλαβε τελετουργικά», παρουσία ενός Εβραίου «τελετάρχη», που αναφέρεται ως «ιατρός» , του αίματος τριών δεκάχρονων αγοριών που σπαρταρούσαν.
Στα παιδιά είχαν υποσχεθεί από ένα δουκάτο σύμφωνα με τον Ινφεσούρα.
Αυτή την σατανιστική τελετή, η ανθρωποθυσία στον Μωλέχ ή Μαλχάμ ή Μελχώμ, ή Μελέχ, οι Σατανιστές του Βατικανού προσπαθούν να την διαψεύσουν, και υποστηρίζουν ότι τάχα, αποτελεί «περιγραφή της πρώτης απόπειρας μεταγγίσεως αίματος».
Ο Σατανιστής Ιννοκέντιος Η΄, «μετέλαβε», όπως μεταλαμβάνουν του σώματος και του Αίματος του Κυρίου, οι χριστιανοί πριν τον θάνατο τους.
Και ο «Μελέχ» που θέλει αίμα είναι ο ίδιος δαίμονας, με τον «Μπαφομέτ» των Ναϊτών.
50 χρόνια πριν την τελετή αίματος του Πάπα Ιννοκέντιος καταδικάστηκε σε θάνατο την 26η Οκτωβρίου του 1440 ο Ζιλ ντε Ρε που ομολόγησε ότι είχε δολοφονήσει περισσότερα από 140 παιδιά και ότι ασκούσε μαύρη μαγεία.
Οι πρώτες δολοφονίες του Ρε έγιναν μεταξύ το 1431 .Με την βοήθεια των υπηρετών απήγαγε και σκότωσε άγνωστο αριθμό παιδιών, ηλικίας μεταξύ 6 και 14 ετών τα οποία χρησιμοποιούσε σε σανανιστικές τελετές.
Τα παιδιά τα μετέφεραν σε ένα απομονωμένο μέρος όπου ο Ρε τα κρεμούσε με αλυσίδες και στην συνέχεια τα βασάνιζε και τα βίαζε. Μόλις τελείωνε μαζί τους, συνήθως ακρωτηρίαζε ή αποκεφάλιζε τα θύματα του.
Στις 17 Ιουνίου του 1992, η Γαλλικη Στοά απεφάνθη ότι ο Ζιλ ντε Ρε ήταν ένας καλός άνθρωπος και τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1680, έκαψαν δημόσια στην Πλας ντε Γκρεβ στο Παρίσι, την Κατριν Ντασαγιέ, τη λεγόμενη «Λα Βουαζέν», σαν μάγισσα .
Η «Λα Βουαζέν», η «Γειτόνισσα» προμήθευε με μωρά που τα αγόραζε από τις ζητιάνες και πόρνες, μανάδες τους, τις σατανιστικές τελετές των ευγενών «Καμπαλιστων» στις οποίες ιερουργούσε ο φυσικός και φυσιολόγος και συνιδρυτής της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών , Εντμέ Μαριότ , που ήταν και «ρωμαιοκαθολικός ιερέας».
Ένα χρόνο μετά το κάψιμο της «Λα Βουαζέν», ο Εντμέ Μαριότ παραιτήθηκε από την ακαδημία και πέθανε το 1684.
Η «Λα Βουαζέν», ομολόγησε στην δίκη της πως έδωσε περισσότερα από 2500 βρέφη για να ξεκάνουν σε σατανιστικές τελετές, για την Ασταρώθ τη θεά σύζυγο του Μολέχ, στις οποίες «χοροστατούσε» ο Εντμέ Μαριότ στην οικεία της Φραγκίσκης του Ροσεκουάρτ, γνωστή και ως Μαρκησία του Μοντεσπάν.
Μεταξύ των πελατών της ήταν η κοντέσα de Soissons, η δούκισσα de Bouillon, η κόμισα de Gramont , ο Φρανσουά-Ενρί ντε Μονμαρσί , ο δουξ του Λουξεμβούργου, η Πριγκίπισσα Marie Louise Charlotte de Tingry, η μαρκησία Benigne d'Alluye, η κόμισσα Claude Marie du Roure, η κόμισσα Jacqueline de Polignac , η δούκισσα Antoinette de Vivonne, και οι Μαρκήσιοι Louis de Cessac,Antoine de Feuquieres και Marechal de la Ferthe. Αυτά τα ονόματα ακούστηκαν στη δίκη. Η ανάκριση όμως συνεχίστηκε.
Η κόρη της «Λα Βουαζέν», κατέθεσε ότι στις τελετές της μαρκησίας «κρατούσαν ο βρέφος επάνω από τον βωμό, ύστερα, με ένα γρήγορο κόψιμο της λεπίδας, οι ζεστές σταγόνες αίματος έπεφταν μέσα στο δισκοπότηρο…..Το δισκοπότηρο, αφού γέμιζε με το αίμα του βρέφους, το σήκωναν προς τον ουρανό, ψάλλοντας», «Χαίρε, Ασταρώθ , σε καλώ, να δεχθείς την θυσία αυτού του παιδιού, με αντάλλαγμα αυτά που θα ζητήσω από σένα..»
Ο Πάπας Ιννοκέντιος και η πληροφορία του Στέφανο Ινφεσούρα, η «Λα Βουαζέν» και ο «Ζιλ Ντε Ρε» μας συνδέουν με τους «προστάτες» των ασυνόδευτων των προσφυγόπουλων, με τους Γιατρούς δίχως σύνορα που είχαν αρπάξει τα παιδιά από το Τσάντ, με τα ορφανά της Αιτής και το ίδρυμα Κλίντον, και με την νομοθεσία της Νέας Υόρκης που επιτρέπει την άμβλωση ακόμα και κατά τον τοκετό, το «πιτσαγκέιτ», το «παιδογκέιτ», τον νησί του Επστάιν, και την «Λολίτα αιρλάιν».
To 1983, o Πρόεδρος Ρήγκαν καθιέρωσε την 25η Μαΐου ως εθνική ημέρα για εξαφανισμένα παιδιά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες,460.000 παιδιά χάνονται κάθε χρόνο. Στην Αυστραλία, εξαφανίζονται 20.000 παιδιά , στον Καναδά, 45,000 στη Γερμανία, και την Ινδία 100.000 στη Ρωσία, 45.000 στην Ισπανία, 20.000 Ηνωμένο Βασίλειο, 110.000. Και πρόσφατα οι πιστοί του «Ναού του Σατανά» στο Αρκάνσας, του Κλίντον τοποθέτησαν ένα μπρούτζινο άγαλμα του «Μπαφομέτ» η Μελέχ, έξω από το Καπιτώλιο του Αρκάνσας, στο Λιτλ Ροκ.
Οι τελετές της Μαρκησίας του Μοντεσπάν, τώρα γίνονται παντού και κάθε Καραγκιόζης χρειάζονται πολύ αίμα. Αυτός είναι ο σύγχρονος κόσμος των σατανιστών.
25 Ιουλίου 1261 . Η Ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης
Ο Αλέξιος Στρατηγόπουλος ήταν στρατηγός της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας και είχε λάβει το αξίωμα του Μεγάλου Δομέστικου επί της βασιλείας του Μιχαήλ Η´ του Παλαιολόγου. Κατά την εκστρατεία της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας εναντίον του Δεσποτάτου της Ηπείρου, που κατέληξε σε μεγάλη ήττα της Νίκαιας, ο Αλέξιος Στρατηγόπουλος αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε στην Ήπειρο. Απελευθερώθηκε το 1261 και ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, του έδωσε διαταγή να κατευθυνθεί με σώμα 800 στρατιωτών στα περίχωρα της Βασιλεύουσας, προκειμένου να κατασκοπεύσει και να τρομοκρατήσει τους Λατίνους. Όταν το Σώμα του Στρατηγόπουλου έφθασε κοντά στην Σηλυβρία στη Θράκη, οι αγρότες της περιοχής τον πληροφόρησαν ότι ο λατινικός στρατός και ο ενετικός στόλος της Κωνσταντινούπολης απουσίαζαν σε εκστρατεία κατάληψης της νήσου Δαφνουσίας στον Εύξεινο Πόντο, την οποία κατείχε η Νίκαια.
Οι Κάτοικοι του είπαν και ότι η Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής,παρέμενε αφύλακτη.
Ο Αλέξιος τη νύχτα της 25ης Ιουλίου εισήλθε με τους στρατιώτες του από την Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής στην Κωνσταντινούπολη και επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στους φρουρούς και πήρε τον έλεγχο των μεσόγειων τειχών.
Μόλις πληροφορήθηκαν την εισβολή και την ήττα της φρουράς, ο Βαλδουίνος Β΄ και ο Λατίνος Πατριάρχης της μαζί με τους υπόλοιπους Καθολικούς κατέφυγαν στο λιμάνι, προσμένοντας τον ενετικό στόλο , ώστε να μην θανατωθούν ή αιχμαλωτιστούν.
Στις 15 Αυγούστου, ανήμερα της εορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου, εισήλθε στην Πόλη, ο Μιχαήλ Η΄ μετά πομπής και γονυπετής στη Χρυσή Πύλη, όπου ακούστηκαν οι Δεκατρείς Προσευχές, τις οποίες συνέθεσε ο Γεώργιος Ακροπολίτης κατά παραγγελία του βασιλιά, με σκοπό να ευχαριστήσει τον Θεό για την νίκη του. Έπειτα στην Αγία Σοφία στέφθηκε Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων.
Οι Κάτοικοι του είπαν και ότι η Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής,παρέμενε αφύλακτη.
Ο Αλέξιος τη νύχτα της 25ης Ιουλίου εισήλθε με τους στρατιώτες του από την Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής στην Κωνσταντινούπολη και επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στους φρουρούς και πήρε τον έλεγχο των μεσόγειων τειχών.
Μόλις πληροφορήθηκαν την εισβολή και την ήττα της φρουράς, ο Βαλδουίνος Β΄ και ο Λατίνος Πατριάρχης της μαζί με τους υπόλοιπους Καθολικούς κατέφυγαν στο λιμάνι, προσμένοντας τον ενετικό στόλο , ώστε να μην θανατωθούν ή αιχμαλωτιστούν.
Στις 15 Αυγούστου, ανήμερα της εορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου, εισήλθε στην Πόλη, ο Μιχαήλ Η΄ μετά πομπής και γονυπετής στη Χρυσή Πύλη, όπου ακούστηκαν οι Δεκατρείς Προσευχές, τις οποίες συνέθεσε ο Γεώργιος Ακροπολίτης κατά παραγγελία του βασιλιά, με σκοπό να ευχαριστήσει τον Θεό για την νίκη του. Έπειτα στην Αγία Σοφία στέφθηκε Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων.
Βουλγαρική Τραγωδία. Οι «Αρχαίοι» στην Φιλιππούπολη μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά.
Η επιγραφή λέει: «Για την νίκη, την υγεία και την αιώνια ύπαρξη των αυτοκρατόρων Βαλεριανού και (του γιού του) Γαλλιηνού και για όλο τους τον οίκο, για την ιερά γερουσία και για τον ρωμαϊκό λαό και για το Συμβούλιο του κοινοβουλίου της Φιλιππούπολης και στον αρχηγό των Θρακών Διονυσιο, αφιέρωσαν οι επιζήσαντες μύστες, όταν των μυστηρίων ηγούταν ο εφ όρου ζωής ιερέας, Αυρήλιος Μουκιανίδης, γιος του Μουκιανού.» Ακολουθούν 44 ελληνικά ονόματα μυστών από την θρησκευτική κοινότητα των Θρακών.
25 Ιουλίου 1947 . Η μάχη των Γρεβενών. Η πρώτη μεγάλη ήττα των Κομμουνιστοσυμμοριτών
Στις 3,30 το πρωί, της 25ης Ιουλίου 1947, 11 τάγματα Κομμουνιστοσυμμοριτών υπό τους Γιαννούλη και Γιώργη Ερυθριάδη, (3500 αντάρτες), προσέβαλαν την πόλη των Γρεβενών.
Μετά από 7ωρο σκληρό αγώνα αποκρούστηκαν. Από τους δικούς μας υπήρξαν 12 νεκροί. Απώλειες συμμοριτών 196 νεκροί που καταμετρήθηκαν επί του πεδίου της μάχης και 50 συλληφθέντες . 33 παραδόθηκαν.
Η επίθεση Κ/Σ απέβλεπε να περιέλθει η πόλη στην κατοχή τους, για να χρησιμοποιηθεί ως πρωτεύουσα της κομμουνιστικής κυβέρνησης εντός του ελληνικού χώρου, την οποία είχε ανακοινώσει ο Πορφυρογένης, στο Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στο Στρασβούργο, στις 27 Ιουνίου.
Οι επιτυχίες των Κ/Σ στην Ήπειρο στις επιχειρήσεις 13-17 Ιουλίου 1947, είχαν ως αποτέλεσμα να εγκατασταθούν στη Βόρεια Πίνδο ανταρτικά τμήματα, τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιούν την περιοχή ως ορμητήριο για την προσβολή των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού .
Από 18 έως 23 Ιουλίου οι Κ/Σ συγκέντρωσαν το μεγαλύτερο όγκο των δυνάμεών τους στην περιοχή Όρλιακας – Δίστρατο - Δοτσικό, δυτικά και βορειοδυτικά των Γρεβενών. Ταυτόχρονα συνέκλιναν προς τα Γρεβενά από Νότο οι δυνάμεις του Αρχηγείου Χασίων και από Βορρά άλλες που προέρχονταν από το Αρχηγείο Βοΐου - Γράμμου.
Τις κινήσεις των Κ/Σ είχαν πληροφορηθεί τόσο ο διοικητής της Φρουράς Γρεβενών και διοικητής του 529 Τάγματος Πεζικού, αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Πανταζής, όσο και ο διοικητής της ΧV Μεραρχίας στην Κοζάνη, υποστράτηγος (Πυροβολικού) Χρήστος Μαντάς, ο οποίος ζήτησε από τη Στρατιά να του εγκρίνει τη μετακίνηση από τη Φλώρινα, μιας Διλοχίας του 506 Τάγματος της 21ης Ταξιαρχίας για την ενίσχυση της Φρουράς Γρεβενών.
Το αίτημα εγκρίθηκε και διατάχθηκε η μετακίνηση της Διλοχίας στις 22 Ιουλίου 1947.
Στα Γρεβενά, υπήρχε μόνο το 529 Τάγμα Πεζικού, μείον ένας λόχος, που ήταν εγκατεστημένος στους Μαυραναίους, και δύο διμοιρίες, που βρίσκονταν στη γέφυρα του Ελευθεροχωρίου στο Βενέτικο ποταμό.
Εκτός από τη μειωμένη δύναμη του Τάγματος (340 άνδρες), υπήρχαν στην πόλη μια Πυροβολαρχία 25 λιβρών (των 4 πυροβόλων) του 104 Συντάγματος Πυροβολικού, ένας ουλαμός Τεθωρακισμένων (2 τεθωρακισμένα οχήματα) του ΙΙ Συντάγματος Αναγνωρίσεως, 125 χωροφύλακες και 200 περίπου ένοπλοι κάτοικοι της επαρχίας Γρεβενών των αποκαλούμενων Μονάδων Ασφαλείας Διώξεως (ΜΑΔ) και Μονάδων Ασφαλείας Υπαίθρου (ΜΑΥ), οργανωμένοι σε ομάδες και διμοιρίες υπαγόμενες στο 529 ΤΠ.
Στην πόλη των Γρεβενών ζούσαν τότε 6.000 κάτοικοι και περισσότεροι από 15.000 πρόσφυγες ανταρτόπληκτοι, οι οποίοι πριν από δύο μήνες είχαν εγκαταλείψει τα χωριά τους με διαταγή της κυβέρνησης.
Και αυτό έγινε για να μην μπορούν οι αντάρτες να προβαίνουν σε βίαιη στρατολόγηση ανδρών, να ανεφοδιάζονται με τρόφιμα από τα χωριά και να συλλέγουν πληροφορίες για τις μετακινήσεις του Στρατού στην ύπαιθρο.
Στο Σπήλαιο, για παράδειγμα, τον Απρίλιο του 1947 είχαν στρατολογήσει με τη βία περισσότερους από 40 άνδρες ηλικίας 18 έως 30 ετών. Το ίδιο έκαναν και στα άλλα χωριά. Στρατολογούσαν ακόμη και άνδρες που πριν από λίγο είχαν σκοτώσει τους γονείς ή τα αδέλφια τους, όπως τον Προκόπη Παπαευθυμίου και τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο από τους Μαυραναίους, των οποίων του μεν πρώτου είχαν σκοτώσει πριν από 40 ημέρες (23 Φεβρουαρίου 1947) τους γονείς και την αδελφή του, του δε δευτέρου τον πατέρα του. Και όχι μόνο τους επιστράτευσαν αλλά στον Παπαευθυμίου έδωσαν οπλοπολυβόλο και τον Βασιλόπουλο τον έκαναν βοηθό οπλοπολυβολητή και τους έφεραν να πολεμήσουν στη μάχη των Γρεβενών, για να σκοτώνουν «κατά ριπάς» τους στρατιώτες του Εθνικού Στρατού. Με την υποχώρηση όμως μετά τη μάχη των ανταρτών προς την Ήπειρο, βρίσκοντας την κατάλληλη ευκαιρία, δραπέτευσαν και οι δύο από τις μονάδες τους.
Αναμνηστική φωτογραφία από τη Μάχη των Γρεβενών. Ο ενωμοτάρχης Χρήστος Ράμμος με το πτώμα του αιμοσταγή Κ/Σ λοχαγού Αλέκου Βίδρα, από το Πολυνέρι, που σκοτώθηκε, κοντά «στη βρύση της Μάνας», υποχωρών και καταδιωκόμενος από την διλοχία του 506 ΤΠ. Τα άρβυλα, τα πήραν από το ξυπόλυτο πτώμα οι σύντροφοι του.
Ο Βίδρας, μόλις μπήκε στα Γρεβενα, κατά την επίθεση ,κατευθύνθηκε στο σπίτι που διέμενε ο Κώστας Δ. Σιούλας από το Σπήλαιο, ηλικίας 18 ετών και τον έσφαξε μπροστά στα μάτια της μάνας του, γιατί σε αρχές Μαΐου 1947 είχε εγκαταλείψει τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, στον οποίο είχε στρατολογηθεί με τη βία.
Ένα άλλο ειδεχθές έγκλημα που είχε διαπράξει ο Βίδρας ήταν η σφαγή με μαχαίρι της Αικατερίνης Κούκκου, στο χωριό Ζιάκα γιατί ο άνδρας της Αθανάσιος Κούκκος, πρόεδρος της Κοινότητας, είχε καταφύγει για λόγους ασφαλείας στα Γρεβενά.
Την κύρια προσπάθεια για κατάληψη της πόλης θα αναλάμβαναν το 846 Τάγμα του Σπύρου Παπαδημητρίου, από το Πολυνέρι, το 850 Τάγμα του Μπαρμπακίτσου (Χρήστου Τζουμάκη)-Καραμπέρα, το Τάγμα Κατσώνη και το 849 εφεδρικό Τάγμα του Καραφωτιά (Βασίλη Μπατακόγια), από το Περιβόλι, στα οποία δόθηκαν οι παρακάτω αποστολές:
Το Τάγμα Παπαδημητρίου να επιτεθεί στην πόλη από τη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά, δηλαδή από Βαρόσι – Κισλά, να διεισδύσει στην πόλη, με ιδιαίτερη αποστολή την εξόντωση της φρουράς των Ποινικών Φυλακών στο Βαρόσι, την απελευθέρωση των φυλακισμένων και την εξουδετέρωση της Υποδιοίκησης Χωροφυλακής (οικία Πέτρου Παπαθανασίου, πίσω από το ΚΤΕΛ).
Το Τάγμα Μπαρμπακίτσου να επιτεθεί στην πόλη από τη βόρεια πλευρά (ύψωμα 610), δηλαδή από Αμπέλι Βασιλόπουλου - σπίτι Ζγώνη – Ντορούτ – Οικοτροφείο, με αντικειμενικό σκοπό την εξουδετέρωση των αντιστάσεων στον τομέα του και τη διείσδυση στο εσωτερικό της πόλης, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εξόντωση της Διοίκησης Χωροφυλακής στο Ντορούτ (οικία Λεωνίδα Νταλού, πίσω από το σημερινό Φαρμακείο Ηλία Ζηκόπουλου).
To Τάγμα Κατσώνη να επιτεθεί από ανατολικά και νότια, δηλαδή Καλαμίτσι - Αγία Παρασκευή - Ποτάμι (Γρεβενίτης ποταμός) – Γυφτομαχαλάς (στη συνοικία Μεράς), με αντικειμενικό σκοπό την εξόντωση των αντιστάσεων στον τομέα του, με τη διείσδυση στο κέντρο της πόλης και με ιδιαίτερη προσπάθεια την εξόντωση της φρουράς του Γυμνασίου (λόχος έξω από το κτήριο του 1ου Δημοτικού Σχολείου) και την αρπαγή των πυροβόλων της Πυροβολαρχίας ή την καταστροφή τους, την εξόντωση της φρουράς των Φυλακών (αποθήκη Λαδά, εκεί που είναι σήμερα το ΚΤΕΛ), για απελευθέρωση των κρατουμένων, και της φρουράς του Ξενοδοχείου Αίγλη (Βάιου), όπου ήταν ο Σταθμός Διοικήσεως του 529 Τάγματος. Το Τάγμα Καραφωτιά ως εφεδρεία, να έχει δύο λόχους προς την Κυρακαλή και τον τρίτο λόχο προς Σύδενδρο - Αμυγδαλιές, με ετοιμότητα να επέμβει στον αγώνα, ύστερα από διαταγή.
Η διεύθυνση της όλης επιχείρησης ανατέθηκε στο διοικητή του Αρχηγείου Βοΐου-Γράμμου Γεώργιο Γιαννούλη, από το Επταχώρι Καστοριάς, με Σταθμό Διοικήσεως στον τον Άγιο Δημήτριο Μεγάλου Σειρηνίου (3 χλμ. ΒΔ Γρεβενών).
Η διοίκηση των τμημάτων που θα δρούσαν στην περιοχή Χασίων (Τάγμα Παλαιολόγου και λόχος Ζώη), καθώς και το Τάγμα Κατσώνη που θα έκανε επίθεση από νότια και ανατολικά της πόλης, είχε ανατεθεί στον Υψηλάντη (Αλέκο Ρόσιο), με ΣΔ στη θέση Τριβιά, νότια των Γρεβενών.
Η διοίκηση των 846 (Παπαδημητρίου), 849 (Μπατακόγια) και 850 (Μπαρμπακίτσου) Ταγμάτων, που θα έκαναν επίθεση από δυτικά - νοτιοδυτικά και βόρεια της πόλης, είχε ανατεθεί στο δάσκαλο από το Ζιάκα , Χείμαρρο (ή Βασίλη Γκανάτσιο), στον οποίο επίσης είχε δοθεί η επιπρόσθετη εντολή να έχει και τη γενική εποπτεία όλων των δυνάμεων που θα ενεργούσαν στην πόλη των Γρεβενών.
Ώρα έναρξης της επίθεσης ορίστηκε η 3η πρωινή της 25 Ιουλίου 1947, προκειμένου να ολοκληρωθεί η κατάληψη των αντικειμενικών σκοπών, πριν ξημερώσει, για να μην μπορεί ο Στρατός να υποστηριχθεί από το Πυροβολικό και την αεροπορία, επειδή ήταν νύχτα και δεν θα υπήρχε ορατότητα προσβολής των στόχων.
Η αμυντική διάταξη της Φρουράς Γρεβενών ήταν η εξής:
Ο Σταθμός Διοικήσεως του διοικητή του 529 Τάγματος, αντισυνταγματάρχη Κωνσταντίνου Πανταζή ήταν στο Ξενοδοχείο «Αίγλη» στην κεντρική πλατεία.
Στα βόρεια και ΒΑ υψώματα της πόλης (Αμπέλι Βασιλόπουλου και ύψωμα 610, ήταν ταγμένος ο 3ος Λόχος του 529 Τάγματος, με διοικητή το λοχαγό Βασίλειο Τσάρα. Στα νότια υψώματα της πόλης υπήρχαν τρία φυλάκια επανδρωμένα και αυτά από τον 3ο Λόχο, με διμοιρίτη τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου και συνολική δύναμη 30 περίπου ανδρών.
Στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία υπήρχε το προωθημένο φυλάκιο Σημαίας) του ίδιου Λόχου, με αρχιφύλακα τον έφεδρο λοχία Ανδρέα Βλάρα και δύναμη 8 στρατιωτών.
Στο Οικοτροφείο είχε εγκατασταθεί ο διοικητής του 4ου Λόχου . λοχαγός Θεμιστοκλής Λάιος μόνο με τη 2η διμοιρία, καθώς οι άλλες δύο διμοιρίες του λόχου βρίσκονταν στο Βενέτικο ποταμό για τη φύλαξη της γέφυρας του Ελευθεροχωρίου.
Στο ύψωμα του Κισλά είχε εγκατασταθεί ο Διοικητής της Διλοχίας του 506 Τάγματος ταγματάρχης Πέτρος Θώμογλου με το 2/506 Λόχο.
Οι 2ος Λόχος του 529 Τάγματος με διοικητή το λοχαγό Χαρίλαο Νάκα και ο 4ος Λόχος της Διλοχίας του 506 Τάγματος με διοικητή τον ταγματάρχη Ανάργυρο Μπάλλα παρέμειναν ως εφεδρεία του διοικητή.
Ο 2ος Λόχος, με την εκδήλωση της επίθεσης, είχε καταλάβει θέσεις στο ανατολικό τμήμα της πόλης (από το Νοσοκομείο μέχρι το ποτάμι), ενώ ο 4ος Λόχος της Διλοχίας στο χώρο του Γυμνασίου (το σημερινό 1ο Δημοτικό Σχολείο). Μεταξύ Γυμνασίου και γέφυρας Γρεβενίτη ήταν ταγμένη η Πυροβολαρχία.
Στη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά της πόλης (περιοχή Μύλου Μπούσιου - Κισλάς- Βαρόσι) υπήρχαν έξι φυλάκια της Χωροφυλακής με συνολική δύναμη 53 χωροφυλάκων, ενισχυμένα και με 30 οπλίτες των ΜΑΔ - ΜΑΥ.
Εκτός από αυτά η Χωροφυλακή είχε αναπτύξει μέσα στην πόλη και τις εξής φρουρές: Κτήριο Διοίκηση Χωροφυλακής (οικία Νταλού): 19 άνδρες, υπό τη διοίκηση του διοικητή της Υποδιοικήσεως Χωροφυλακής μοιράρχου Νικολάου Κωστάκη. Διοικητής της Διοικήσεως Χωροφυλακής Γρεβενών ήταν ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Φλώκος. Κτήριο Αστυνομικού Τμήματος (οικία Παπαθανασίου): 8 άνδρες, με επικεφαλής τον ενωμοτάρχη Χρήστο Ράμμο. Ποινικές Φυλακές Βαροσίου: 13 άνδρες, με επικεφαλής τον έφεδρο υπολοχαγό Θωμά Νατσούλη. Ηλεκτρικό Εργοστάσιο, δίπλα στο παρεκκλήσι του Αγίου Αχιλλίου: 9 χωροφύλακες με αποστολή τη φύλαξη του εργοστασίου.
Στις 03:30 πμ της 25ης Ιουλίου 1947 ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί από το ύψωμα 610.
Οι Κ/Σ με πυκνά πυρά άρχισαν να προσβάλουν τα φυλάκια, χρησιμοποιώντας πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, όλμους και αυτόματα όπλα από πολύ κοντινή απόσταση. Η μάχη έλαβε μεγάλη σφοδρότητα, στο ύψωμα 610 και στο Βαρόσι.
Την 04:20 ώρα ο στρατιωτικός διοικητής πληροφορήθηκε ότι τα φυλάκια της Χωροφυλακής στο Βαρόσι υποχώρησαν και οι άνδρες συμπτύχθηκαν προς τη φρουρά των Ποινικών Φυλακών, όπου συνέχισαν να μάχονται μαζί με την υπόλοιπη φρουρά. Αμέσως διατάχθηκε ο διοικητής της Διλοχίας ταγματάρχης Θώμογλου, ο οποίος ήταν εγκατεστημένος στον Κισλά με τον 2/506 Λόχο, να παραλάβει και τον εφεδρικό 4/506 Λόχο της δικής του Διλοχίας από το χώρο του Γυμνασίου και να ενεργήσει χωρίς χρονοτριβή «θυελλώδη» αντεπίθεση, καταλαμβάνοντας το Βαρόσι και το ύψωμα που βρίσκεται 350 περίπου μέτρα βορειοδυτικά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου (σήμερα υπάρχουν πάνω σ’ αυτό δύο μεγάλες δεξαμενές νερού), προτού εγκατασταθούν σ’ αυτό οι αντάρτες.
Με την πρώτη κρούση, ένα πολυάριθμο τμήμα ανταρτών του Τάγματος Μπαρμπακίτσου (850 Τάγμα) κατόρθωσε να διεισδύσει απαρατήρητο από τον κενό χώρο μεταξύ δύο βορείων φυλακίων και να κατευθυνθεί προς το οίκημα της Διοίκησης Χωροφυλακής, με σκοπό να εξοντώσει το διοικητή και την υπάρχουσα εκεί φρουρά και στη συνέχεια να προχωρήσει προς το κέντρο της πόλης.
Η ομάδα του Στρατού, όταν αντιλήφθηκε τον όγκο των ανταρτών, για να αποφύγει κυκλωτική ενέργεια, συμπτύχθηκε προς τις θέσεις των ανδρών της χωροφυλακής και από εκεί όλοι μαζί αντιμετώπισαν με επιτυχία την εχθρική επίθεση.
Στο Βαρόσι είχε εισέλθει ο Λόχος του Αλεξάνδρου Βίδρα από το Πολυνέρι, του Τάγματος Παπαδημητρίου.
Ο Βίδρας, μόλις εισήλθε, κατευθύνθηκε στο σπίτι που διέμενε ο Κώστας Δ. Σιούλας από το Σπήλαιο, ηλικίας 18 ετών και τον έσφαξε μπροστά στα μάτια της μάνας του, γιατί πριν από λίγο καιρό (αρχές Μαΐου) είχε εγκαταλείψει τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, στον οποίο είχε στρατολογηθεί με τη βία.
Ένα άλλο ειδεχθές έγκλημα που είχε διαπράξει ο Βίδρας πριν λίγο καιρό στο χωριό Ζιάκα ήταν η σφαγή με μαχαίρι της Αικατερίνης Κούκκου, γιατί ο άνδρας της Αθανάσιος Κούκκος, πρόεδρος της Κοινότητας, είχε καταφύγει για λόγους ασφαλείας στα Γρεβενά.
Η Διλοχία αντεπετέθη αμέσως, απώθησε τους αντάρτες από το Βαρόσι και ανακατέλαβε το ζωτικής σημασίας ύψωμα δυτικά αυτού, πριν εδραιωθούν σ’ αυτό οι αντάρτες.
Ακολούθησε καταδίωξη του εχθρού προς τον Έλατο, το Δοξαρά και την Κυρακαλή από τα τμήματα του Στρατού και στη συνέχεια, με το φως της ημέρας, της αεροπορίας.
Στην καταδίωξη αυτή σκοτώθηκε ο Βίδρας κοντά στη βρύση της Μάνας.
Στα βόρεια υψώματα της πόλης (ύψωμα 610) υπήρχαν στην πρώτη γραμμή τέσσερα φυλάκια της 1ης Διμοιρίας του 3ου Λόχου του 529 Τάγματος με συνολική δύναμη 40 οπλιτών και διοικητή τον υπολοχαγό Βασίλειο Κατσικόπουλο.
Στις 03:30 ώρα η Διμοιρία δέχθηκε ισχυρότατη πίεση από πολυάριθμες εχθρικές δυνάμεις, που είχαν προωθηθεί μέχρι τα συρματοπλέγματα.
Οι άνδρες των φυλακίων, με ηρωισμό και αυταπάρνηση, συνέτριψαν όλες τις επιθέσεις και προξένησαν στους αντάρτες σοβαρές απώλειες, αφού καταμετρήθηκαν μπροστά από τις θέσεις τους 12 νεκροί.
Μεταξύ των νεκρών ήταν και η καπετάνισσα του 1ου Λόχου του Τάγματος Μπαρμπακίτσου, Κατίνα Βουνοτρυπίδου, η οποία, μαχόμενη στην πρώτη γραμμή, φώναζε μέσα στη νύχτα «παραδώσου, φασίστα, και σ’ έφαγα».
Όταν περί την 06:00 ώρα διατάχθηκε η αντεπίθεση του 3ου Λόχου,
ο υπολοχαγός Κατσικόπουλος εξόρμησε με τους άνδρες των φυλακίων και την εφεδρική διμοιρία του Λόχου και καταδίωξε τους αντάρτες προς τον Άγιο Δημήτριο και Μεγάλο Σειρήνι, επιφέροντας σ’ αυτούς και άλλες απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες, αιχμαλώτους και πολεμικό υλικό, που εγκαταλείφθηκε επί τόπου.
Οι απώλειες των ανταρτών από την καταδίωξη αυτή ανήλθαν σε 15 νεκρούς και 16 αιχμαλώτους. Την αντεπίθεση των τμημάτων της βόρειας πλευράς υποστήριξε αποτελεσματικά η Πυροβολαρχία, με παρατηρητήριο στο ύψωμα 610, και από τις 06:15 ώρα η Πολεμική Αεροπορία.
Στο Οικοτροφείο ο διοικητής του 4ου Λόχου του 529 Τάγματος, λοχαγός Λάιος Θεμιστοκλής, με την ομάδα διοικήσεως του λόχου και τη 2η Διμοιρία που είχε στη διάθεσή του, κατόρθωσε με επιτυχία να απωθήσει επίθεση λόχου ανταρτών.
Η κατάσταση στη βόρεια πλευρά της πόλης, όπου έγινε και η ισχυρότερη κρούση, είχε αποσαφηνιστεί μέχρι την 06:30 ώρα με πλήρη συντριβή του 850 Τάγματος των ανταρτών, το οποίο άφησε στο πεδίο της μάχης 86 νεκρούς.
Στο ανατολικό τμήμα της πόλης ο εφεδρικός 2ος Λόχος του 529 Τάγματος, με διοικητή το λοχαγό Χαρίλαο Νάκκα με την έναρξη της επίθεσης, απαγόρευσε στους αντάρτες του Τάγματος Κατσώνη να διεισδύσουν στην πόλη από τον πεδινό διάδρομο που σχηματίζεται μεταξύ υψώματος Οικοτροφείου και Γρεβενίτη ποταμού.
Στις 05:15 ώρα έλαβε εντολή να αντεπιτεθεί προς τα ΒΑ υψώματα της πόλης (αμπέλι Βασιλόπουλου και ανατολικότερα) μαζί με τη διμοιρία του 4ου Λόχου.
Η αντεπίθεση αυτή, σύμφωνα με την έκθεση του στρατιωτικού διοικητή, «υπήρξε θυελλώδης και ανωτέρα πάσης περιγραφής.
«Είδον αξιωματικούς και στρατιώτας να ορμούν ακάθεκτοι κατά των συμμοριτών, να τους ανατρέπουν εκ του πρώτου υψώματος προς την βορείαν χαράδραν και να τους καταδιώκουν απηνώς, άλλους φονεύοντες και άλλους συλλαμβάνοντες μετά του οπλισμού των».
Το Τάγμα Κατσώνη που είχε αποστολή να επιτεθεί κατά των ανατολικών και νοτιοδυτικών παρυφών της πόλης, δεν έφθασε έγκαιρα στον προορισμό του, με αποτέλεσμα η επίθεσή του να εκδηλωθεί αργά, την 04:30 ώρα, εναντίον των φυλακίων της Αγίας Παρασκευής και του φυλακίου του Προφήτη Ηλία.
Τα φυλάκια αντιμετώπισαν αποτελεσματικά την εχθρική εισβολή και καταδίωξαν το Τάγμα Κατσώνη προς Νότο.
Στη δυτική πλευρά της πόλης στις 04:00 ώρα την ισχυρότερη επίθεση δέχθηκε από Λόχο του Τάγματος Καραφωτιά (Μπατακόγια) το φυλάκιο Μπούσιου, το οποίο κατόρθωσε να ανακόψει την επιθετική ορμή των ανταρτών και να αποκρούσει με επιτυχία τις επανειλημμένες εφόδους του εχθρικού τμήματος. Ένα τεθωρακισμένο όχημα μετά την 05:00 ώρα, που υπήρχε ορατότητα, υποστήριξε το φυλάκιο με πυρά.
Όταν διατάχθηκε αντεπίθεση, καταδίωξε τους αντάρτες προς την Κυρακαλή, προξενώντας σ’ αυτούς απώλειες .
Το Φυλάκιο που βρισκόταν σε προχωρημένη θέση δυτικά του υψώματος Κισλά (Γκόγκα αμπέλι) και ήταν επανδρωμένο με 10 οπλίτες της χωροφυλακής, στις 03:30 ώρα δέχθηκε την επίθεση του 2/846 Λόχου των ανταρτών, διοικητής του οποίου ήταν ο Σλαβομακεδόνας Αθανάσιος Γκίζας, από τον Πολυπόταμο Φλώρινας.
Μπροστά από τα χαρακώματα υπήρχε συρματόπλεγμα, που αποτελούσε κώλυμα για τον επιτιθέμενο. Ο Λόχος του Γκίζα περικύκλωσε το φυλάκιο και άρχισε με καταιγιστικά πυρά να βάλλει από όλες τις πλευρές.
Μερικοί αντάρτες κατόρθωσαν να κόψουν το συρματόπλεγμα και να ανοίξουν διάδρομο. Ο λοχαγός Γκίζας προσπάθησε να περάσει το διάδρομο, αλλά δέχθηκε ριπή αυτομάτου όπλου και έπεσε νεκρός.
Η Πυροβολαρχία με παρατηρητή το διοικητή της λοχαγό Θεοφάνη Μουρίκη υποστήριξε με πυρά τα μαχόμενα τμήματα αρχικά κατά την αντεπίθεση που έκαναν προς τα βόρεια υψώματα της πόλης και την καταδίωξη προς το Μεγάλο Σειρήνι και έπειτα τα τμήματα Στρατού που καταδίωκαν τους αντάρτες του Τάγματος Κατσώνη προς Νότο από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία.
Η αεροπορία, εξορμούσε από το αεροδρόμιο της Κοζάνης με αεροσκάφη διώξεως-βομβαρδισμού Spitfire, που έφθασαν πάνω από τα Γρεβενά στις 06:15 ώρα και με δεδομένο ότι οι στόχοι ήταν ευδιάκριτοι, γιατί το έδαφος ήταν χέρσο, άρχισαν να σφυροκοπούν τους αντάρτες, οι οποίοι έτρεχαν να σωθούν στις μικρές χαραδρώσεις προς τα νότια και δυτικά της πόλης.
Η αεροπορική υποστήριξη ήταν συνεχής καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Η Φρουρά Γρεβενών είχε συνολικά 11 νεκρούς, από τους οποίους 5 του Στρατού, 3 της Χωροφυλακής και 3 ΜΑΥ-ΜΑΔ από την επαρχία Γρεβενών.
Από τους Κ/Σ ο στρατός μάζεψε 146 νεκρούς, από τους οποίους 8 αντάρτισσες. Επιπλέον βρέθηκαν τις επόμενες ημέρες από χωρικούς και 50 νεκροί στη δασωμένη περιοχή που περικλείεται μεταξύ των χωριών Έλατος – Οροπέδιο – Σύδενδρο - Μεγάλο Σειρήνι και Κυρακαλή, οι περισσότεροι από τους οποίους φονεύτηκαν από την αεροπορία.
Οι αντάρτες παρέλαβαν μαζί τους και άγνωστο αριθμό νεκρών, όπως συνάγεται από την έκθεση Γιαννούλη, που αναφέρει ότι στον τομέα του 850 Τάγματος (βόρεια υψώματα) «προσανατόλισε μέρος της εφεδρείας και βοήθησε αποτελεσματικά στην υποχώρηση των τμημάτων, στη μεταφορά τραυματιών και νεκρών».
Στις παραπάνω απώλειες δεν υπολογίζονται οι τραυματίες που παραλήφθηκαν κατά την οπισθοχώρηση και μεταφέρθηκαν στους Φιλιππαίους και Σαμαρίνα.
Ο γιατρός Νώντας Σακελλαρίου, που βρισκόταν στο Σταθμό Διοικήσεως του Γιαννούλη, αναφέρει ότι διακομίστηκαν στους Φιλιππαίους 115 τραυματίες,
οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Σαμαρίνα.
Αιχμάλωτοι: 50 από τους οποίους 12 αντάρτισσες.
Παραδόθηκαν αυθόρμητα την επομένη της μάχης άλλοι 33 αντάρτες.
Το Γενικό Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού στην έκθεσή του, για λόγους εντυπώσεων και παραπλάνησης της κοινής γνώμης, ανέφερε ότι οι απώλειες της Φρουράς Γρεβενών ήταν 298 νεκροί, 93 τραυματίες και 6 αιχμάλωτοι και ότι οι απώλειες των ανταρτών σε νεκρούς και τραυματίες ήταν γύρω στους 200.
Η ενέργεια για κατάληψη της πόλης των Γρεβενών αποτελεί σταθμό στην ιστορία του Συμμοριτοπόλεμου . Για πρώτη φορά, από την προσβολή του Λιτοχώρου στις 30 Μαρτίου 1946, συγκεντρώθηκε τόσο μεγάλος όγκος ανταρτικών δυνάμεων για κοινή δράση, και αντικειμενικός σκοπός την κατάληψη και διατήρηση ενός σημαντικού κατοικημένου τόπου.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) από στρατιωτικής πλευράς, η συντριβή των κομμουνιστών στα Γρεβενά αποτέλεσε εξαιρετικής σημασίας γεγονός για τον Εθνικό Στρατό, γιατί ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη από την έναρξη του αγώνα.
ΥΓ. Για την περιγραφή της μάχης αντέγραψα τον υποστράτηγο ε.α. Χρήστο Δ. Βήττο
Μετά από 7ωρο σκληρό αγώνα αποκρούστηκαν. Από τους δικούς μας υπήρξαν 12 νεκροί. Απώλειες συμμοριτών 196 νεκροί που καταμετρήθηκαν επί του πεδίου της μάχης και 50 συλληφθέντες . 33 παραδόθηκαν.
Η επίθεση Κ/Σ απέβλεπε να περιέλθει η πόλη στην κατοχή τους, για να χρησιμοποιηθεί ως πρωτεύουσα της κομμουνιστικής κυβέρνησης εντός του ελληνικού χώρου, την οποία είχε ανακοινώσει ο Πορφυρογένης, στο Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στο Στρασβούργο, στις 27 Ιουνίου.
Οι επιτυχίες των Κ/Σ στην Ήπειρο στις επιχειρήσεις 13-17 Ιουλίου 1947, είχαν ως αποτέλεσμα να εγκατασταθούν στη Βόρεια Πίνδο ανταρτικά τμήματα, τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιούν την περιοχή ως ορμητήριο για την προσβολή των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού .
Από 18 έως 23 Ιουλίου οι Κ/Σ συγκέντρωσαν το μεγαλύτερο όγκο των δυνάμεών τους στην περιοχή Όρλιακας – Δίστρατο - Δοτσικό, δυτικά και βορειοδυτικά των Γρεβενών. Ταυτόχρονα συνέκλιναν προς τα Γρεβενά από Νότο οι δυνάμεις του Αρχηγείου Χασίων και από Βορρά άλλες που προέρχονταν από το Αρχηγείο Βοΐου - Γράμμου.
Τις κινήσεις των Κ/Σ είχαν πληροφορηθεί τόσο ο διοικητής της Φρουράς Γρεβενών και διοικητής του 529 Τάγματος Πεζικού, αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Πανταζής, όσο και ο διοικητής της ΧV Μεραρχίας στην Κοζάνη, υποστράτηγος (Πυροβολικού) Χρήστος Μαντάς, ο οποίος ζήτησε από τη Στρατιά να του εγκρίνει τη μετακίνηση από τη Φλώρινα, μιας Διλοχίας του 506 Τάγματος της 21ης Ταξιαρχίας για την ενίσχυση της Φρουράς Γρεβενών.
Το αίτημα εγκρίθηκε και διατάχθηκε η μετακίνηση της Διλοχίας στις 22 Ιουλίου 1947.
Στα Γρεβενά, υπήρχε μόνο το 529 Τάγμα Πεζικού, μείον ένας λόχος, που ήταν εγκατεστημένος στους Μαυραναίους, και δύο διμοιρίες, που βρίσκονταν στη γέφυρα του Ελευθεροχωρίου στο Βενέτικο ποταμό.
Εκτός από τη μειωμένη δύναμη του Τάγματος (340 άνδρες), υπήρχαν στην πόλη μια Πυροβολαρχία 25 λιβρών (των 4 πυροβόλων) του 104 Συντάγματος Πυροβολικού, ένας ουλαμός Τεθωρακισμένων (2 τεθωρακισμένα οχήματα) του ΙΙ Συντάγματος Αναγνωρίσεως, 125 χωροφύλακες και 200 περίπου ένοπλοι κάτοικοι της επαρχίας Γρεβενών των αποκαλούμενων Μονάδων Ασφαλείας Διώξεως (ΜΑΔ) και Μονάδων Ασφαλείας Υπαίθρου (ΜΑΥ), οργανωμένοι σε ομάδες και διμοιρίες υπαγόμενες στο 529 ΤΠ.
Στην πόλη των Γρεβενών ζούσαν τότε 6.000 κάτοικοι και περισσότεροι από 15.000 πρόσφυγες ανταρτόπληκτοι, οι οποίοι πριν από δύο μήνες είχαν εγκαταλείψει τα χωριά τους με διαταγή της κυβέρνησης.
Και αυτό έγινε για να μην μπορούν οι αντάρτες να προβαίνουν σε βίαιη στρατολόγηση ανδρών, να ανεφοδιάζονται με τρόφιμα από τα χωριά και να συλλέγουν πληροφορίες για τις μετακινήσεις του Στρατού στην ύπαιθρο.
Στο Σπήλαιο, για παράδειγμα, τον Απρίλιο του 1947 είχαν στρατολογήσει με τη βία περισσότερους από 40 άνδρες ηλικίας 18 έως 30 ετών. Το ίδιο έκαναν και στα άλλα χωριά. Στρατολογούσαν ακόμη και άνδρες που πριν από λίγο είχαν σκοτώσει τους γονείς ή τα αδέλφια τους, όπως τον Προκόπη Παπαευθυμίου και τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο από τους Μαυραναίους, των οποίων του μεν πρώτου είχαν σκοτώσει πριν από 40 ημέρες (23 Φεβρουαρίου 1947) τους γονείς και την αδελφή του, του δε δευτέρου τον πατέρα του. Και όχι μόνο τους επιστράτευσαν αλλά στον Παπαευθυμίου έδωσαν οπλοπολυβόλο και τον Βασιλόπουλο τον έκαναν βοηθό οπλοπολυβολητή και τους έφεραν να πολεμήσουν στη μάχη των Γρεβενών, για να σκοτώνουν «κατά ριπάς» τους στρατιώτες του Εθνικού Στρατού. Με την υποχώρηση όμως μετά τη μάχη των ανταρτών προς την Ήπειρο, βρίσκοντας την κατάλληλη ευκαιρία, δραπέτευσαν και οι δύο από τις μονάδες τους.
Την κύρια προσπάθεια για κατάληψη της πόλης θα αναλάμβαναν το 846 Τάγμα του Σπύρου Παπαδημητρίου, από το Πολυνέρι, το 850 Τάγμα του Μπαρμπακίτσου (Χρήστου Τζουμάκη)-Καραμπέρα, το Τάγμα Κατσώνη και το 849 εφεδρικό Τάγμα του Καραφωτιά (Βασίλη Μπατακόγια), από το Περιβόλι, στα οποία δόθηκαν οι παρακάτω αποστολές:
Το Τάγμα Παπαδημητρίου να επιτεθεί στην πόλη από τη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά, δηλαδή από Βαρόσι – Κισλά, να διεισδύσει στην πόλη, με ιδιαίτερη αποστολή την εξόντωση της φρουράς των Ποινικών Φυλακών στο Βαρόσι, την απελευθέρωση των φυλακισμένων και την εξουδετέρωση της Υποδιοίκησης Χωροφυλακής (οικία Πέτρου Παπαθανασίου, πίσω από το ΚΤΕΛ).
Το Τάγμα Μπαρμπακίτσου να επιτεθεί στην πόλη από τη βόρεια πλευρά (ύψωμα 610), δηλαδή από Αμπέλι Βασιλόπουλου - σπίτι Ζγώνη – Ντορούτ – Οικοτροφείο, με αντικειμενικό σκοπό την εξουδετέρωση των αντιστάσεων στον τομέα του και τη διείσδυση στο εσωτερικό της πόλης, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εξόντωση της Διοίκησης Χωροφυλακής στο Ντορούτ (οικία Λεωνίδα Νταλού, πίσω από το σημερινό Φαρμακείο Ηλία Ζηκόπουλου).
To Τάγμα Κατσώνη να επιτεθεί από ανατολικά και νότια, δηλαδή Καλαμίτσι - Αγία Παρασκευή - Ποτάμι (Γρεβενίτης ποταμός) – Γυφτομαχαλάς (στη συνοικία Μεράς), με αντικειμενικό σκοπό την εξόντωση των αντιστάσεων στον τομέα του, με τη διείσδυση στο κέντρο της πόλης και με ιδιαίτερη προσπάθεια την εξόντωση της φρουράς του Γυμνασίου (λόχος έξω από το κτήριο του 1ου Δημοτικού Σχολείου) και την αρπαγή των πυροβόλων της Πυροβολαρχίας ή την καταστροφή τους, την εξόντωση της φρουράς των Φυλακών (αποθήκη Λαδά, εκεί που είναι σήμερα το ΚΤΕΛ), για απελευθέρωση των κρατουμένων, και της φρουράς του Ξενοδοχείου Αίγλη (Βάιου), όπου ήταν ο Σταθμός Διοικήσεως του 529 Τάγματος. Το Τάγμα Καραφωτιά ως εφεδρεία, να έχει δύο λόχους προς την Κυρακαλή και τον τρίτο λόχο προς Σύδενδρο - Αμυγδαλιές, με ετοιμότητα να επέμβει στον αγώνα, ύστερα από διαταγή.
Η διεύθυνση της όλης επιχείρησης ανατέθηκε στο διοικητή του Αρχηγείου Βοΐου-Γράμμου Γεώργιο Γιαννούλη, από το Επταχώρι Καστοριάς, με Σταθμό Διοικήσεως στον τον Άγιο Δημήτριο Μεγάλου Σειρηνίου (3 χλμ. ΒΔ Γρεβενών).
Η διοίκηση των τμημάτων που θα δρούσαν στην περιοχή Χασίων (Τάγμα Παλαιολόγου και λόχος Ζώη), καθώς και το Τάγμα Κατσώνη που θα έκανε επίθεση από νότια και ανατολικά της πόλης, είχε ανατεθεί στον Υψηλάντη (Αλέκο Ρόσιο), με ΣΔ στη θέση Τριβιά, νότια των Γρεβενών.
Η διοίκηση των 846 (Παπαδημητρίου), 849 (Μπατακόγια) και 850 (Μπαρμπακίτσου) Ταγμάτων, που θα έκαναν επίθεση από δυτικά - νοτιοδυτικά και βόρεια της πόλης, είχε ανατεθεί στο δάσκαλο από το Ζιάκα , Χείμαρρο (ή Βασίλη Γκανάτσιο), στον οποίο επίσης είχε δοθεί η επιπρόσθετη εντολή να έχει και τη γενική εποπτεία όλων των δυνάμεων που θα ενεργούσαν στην πόλη των Γρεβενών.
Ώρα έναρξης της επίθεσης ορίστηκε η 3η πρωινή της 25 Ιουλίου 1947, προκειμένου να ολοκληρωθεί η κατάληψη των αντικειμενικών σκοπών, πριν ξημερώσει, για να μην μπορεί ο Στρατός να υποστηριχθεί από το Πυροβολικό και την αεροπορία, επειδή ήταν νύχτα και δεν θα υπήρχε ορατότητα προσβολής των στόχων.
Ο Σταθμός Διοικήσεως του διοικητή του 529 Τάγματος, αντισυνταγματάρχη Κωνσταντίνου Πανταζή ήταν στο Ξενοδοχείο «Αίγλη» στην κεντρική πλατεία.
Στα βόρεια και ΒΑ υψώματα της πόλης (Αμπέλι Βασιλόπουλου και ύψωμα 610, ήταν ταγμένος ο 3ος Λόχος του 529 Τάγματος, με διοικητή το λοχαγό Βασίλειο Τσάρα. Στα νότια υψώματα της πόλης υπήρχαν τρία φυλάκια επανδρωμένα και αυτά από τον 3ο Λόχο, με διμοιρίτη τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου και συνολική δύναμη 30 περίπου ανδρών.
Στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία υπήρχε το προωθημένο φυλάκιο Σημαίας) του ίδιου Λόχου, με αρχιφύλακα τον έφεδρο λοχία Ανδρέα Βλάρα και δύναμη 8 στρατιωτών.
Στο Οικοτροφείο είχε εγκατασταθεί ο διοικητής του 4ου Λόχου . λοχαγός Θεμιστοκλής Λάιος μόνο με τη 2η διμοιρία, καθώς οι άλλες δύο διμοιρίες του λόχου βρίσκονταν στο Βενέτικο ποταμό για τη φύλαξη της γέφυρας του Ελευθεροχωρίου.
Στο ύψωμα του Κισλά είχε εγκατασταθεί ο Διοικητής της Διλοχίας του 506 Τάγματος ταγματάρχης Πέτρος Θώμογλου με το 2/506 Λόχο.
Οι 2ος Λόχος του 529 Τάγματος με διοικητή το λοχαγό Χαρίλαο Νάκα και ο 4ος Λόχος της Διλοχίας του 506 Τάγματος με διοικητή τον ταγματάρχη Ανάργυρο Μπάλλα παρέμειναν ως εφεδρεία του διοικητή.
Ο 2ος Λόχος, με την εκδήλωση της επίθεσης, είχε καταλάβει θέσεις στο ανατολικό τμήμα της πόλης (από το Νοσοκομείο μέχρι το ποτάμι), ενώ ο 4ος Λόχος της Διλοχίας στο χώρο του Γυμνασίου (το σημερινό 1ο Δημοτικό Σχολείο). Μεταξύ Γυμνασίου και γέφυρας Γρεβενίτη ήταν ταγμένη η Πυροβολαρχία.
Στη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά της πόλης (περιοχή Μύλου Μπούσιου - Κισλάς- Βαρόσι) υπήρχαν έξι φυλάκια της Χωροφυλακής με συνολική δύναμη 53 χωροφυλάκων, ενισχυμένα και με 30 οπλίτες των ΜΑΔ - ΜΑΥ.
Εκτός από αυτά η Χωροφυλακή είχε αναπτύξει μέσα στην πόλη και τις εξής φρουρές: Κτήριο Διοίκηση Χωροφυλακής (οικία Νταλού): 19 άνδρες, υπό τη διοίκηση του διοικητή της Υποδιοικήσεως Χωροφυλακής μοιράρχου Νικολάου Κωστάκη. Διοικητής της Διοικήσεως Χωροφυλακής Γρεβενών ήταν ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Φλώκος. Κτήριο Αστυνομικού Τμήματος (οικία Παπαθανασίου): 8 άνδρες, με επικεφαλής τον ενωμοτάρχη Χρήστο Ράμμο. Ποινικές Φυλακές Βαροσίου: 13 άνδρες, με επικεφαλής τον έφεδρο υπολοχαγό Θωμά Νατσούλη. Ηλεκτρικό Εργοστάσιο, δίπλα στο παρεκκλήσι του Αγίου Αχιλλίου: 9 χωροφύλακες με αποστολή τη φύλαξη του εργοστασίου.
Στις 03:30 πμ της 25ης Ιουλίου 1947 ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί από το ύψωμα 610.
Οι Κ/Σ με πυκνά πυρά άρχισαν να προσβάλουν τα φυλάκια, χρησιμοποιώντας πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, όλμους και αυτόματα όπλα από πολύ κοντινή απόσταση. Η μάχη έλαβε μεγάλη σφοδρότητα, στο ύψωμα 610 και στο Βαρόσι.
Την 04:20 ώρα ο στρατιωτικός διοικητής πληροφορήθηκε ότι τα φυλάκια της Χωροφυλακής στο Βαρόσι υποχώρησαν και οι άνδρες συμπτύχθηκαν προς τη φρουρά των Ποινικών Φυλακών, όπου συνέχισαν να μάχονται μαζί με την υπόλοιπη φρουρά. Αμέσως διατάχθηκε ο διοικητής της Διλοχίας ταγματάρχης Θώμογλου, ο οποίος ήταν εγκατεστημένος στον Κισλά με τον 2/506 Λόχο, να παραλάβει και τον εφεδρικό 4/506 Λόχο της δικής του Διλοχίας από το χώρο του Γυμνασίου και να ενεργήσει χωρίς χρονοτριβή «θυελλώδη» αντεπίθεση, καταλαμβάνοντας το Βαρόσι και το ύψωμα που βρίσκεται 350 περίπου μέτρα βορειοδυτικά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου (σήμερα υπάρχουν πάνω σ’ αυτό δύο μεγάλες δεξαμενές νερού), προτού εγκατασταθούν σ’ αυτό οι αντάρτες.
Με την πρώτη κρούση, ένα πολυάριθμο τμήμα ανταρτών του Τάγματος Μπαρμπακίτσου (850 Τάγμα) κατόρθωσε να διεισδύσει απαρατήρητο από τον κενό χώρο μεταξύ δύο βορείων φυλακίων και να κατευθυνθεί προς το οίκημα της Διοίκησης Χωροφυλακής, με σκοπό να εξοντώσει το διοικητή και την υπάρχουσα εκεί φρουρά και στη συνέχεια να προχωρήσει προς το κέντρο της πόλης.
Η ομάδα του Στρατού, όταν αντιλήφθηκε τον όγκο των ανταρτών, για να αποφύγει κυκλωτική ενέργεια, συμπτύχθηκε προς τις θέσεις των ανδρών της χωροφυλακής και από εκεί όλοι μαζί αντιμετώπισαν με επιτυχία την εχθρική επίθεση.
Στο Βαρόσι είχε εισέλθει ο Λόχος του Αλεξάνδρου Βίδρα από το Πολυνέρι, του Τάγματος Παπαδημητρίου.
Ο Βίδρας, μόλις εισήλθε, κατευθύνθηκε στο σπίτι που διέμενε ο Κώστας Δ. Σιούλας από το Σπήλαιο, ηλικίας 18 ετών και τον έσφαξε μπροστά στα μάτια της μάνας του, γιατί πριν από λίγο καιρό (αρχές Μαΐου) είχε εγκαταλείψει τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, στον οποίο είχε στρατολογηθεί με τη βία.
Ένα άλλο ειδεχθές έγκλημα που είχε διαπράξει ο Βίδρας πριν λίγο καιρό στο χωριό Ζιάκα ήταν η σφαγή με μαχαίρι της Αικατερίνης Κούκκου, γιατί ο άνδρας της Αθανάσιος Κούκκος, πρόεδρος της Κοινότητας, είχε καταφύγει για λόγους ασφαλείας στα Γρεβενά.
Η Διλοχία αντεπετέθη αμέσως, απώθησε τους αντάρτες από το Βαρόσι και ανακατέλαβε το ζωτικής σημασίας ύψωμα δυτικά αυτού, πριν εδραιωθούν σ’ αυτό οι αντάρτες.
Ακολούθησε καταδίωξη του εχθρού προς τον Έλατο, το Δοξαρά και την Κυρακαλή από τα τμήματα του Στρατού και στη συνέχεια, με το φως της ημέρας, της αεροπορίας.
Στην καταδίωξη αυτή σκοτώθηκε ο Βίδρας κοντά στη βρύση της Μάνας.
Στα βόρεια υψώματα της πόλης (ύψωμα 610) υπήρχαν στην πρώτη γραμμή τέσσερα φυλάκια της 1ης Διμοιρίας του 3ου Λόχου του 529 Τάγματος με συνολική δύναμη 40 οπλιτών και διοικητή τον υπολοχαγό Βασίλειο Κατσικόπουλο.
Στις 03:30 ώρα η Διμοιρία δέχθηκε ισχυρότατη πίεση από πολυάριθμες εχθρικές δυνάμεις, που είχαν προωθηθεί μέχρι τα συρματοπλέγματα.
Οι άνδρες των φυλακίων, με ηρωισμό και αυταπάρνηση, συνέτριψαν όλες τις επιθέσεις και προξένησαν στους αντάρτες σοβαρές απώλειες, αφού καταμετρήθηκαν μπροστά από τις θέσεις τους 12 νεκροί.
Μεταξύ των νεκρών ήταν και η καπετάνισσα του 1ου Λόχου του Τάγματος Μπαρμπακίτσου, Κατίνα Βουνοτρυπίδου, η οποία, μαχόμενη στην πρώτη γραμμή, φώναζε μέσα στη νύχτα «παραδώσου, φασίστα, και σ’ έφαγα».
Όταν περί την 06:00 ώρα διατάχθηκε η αντεπίθεση του 3ου Λόχου,
ο υπολοχαγός Κατσικόπουλος εξόρμησε με τους άνδρες των φυλακίων και την εφεδρική διμοιρία του Λόχου και καταδίωξε τους αντάρτες προς τον Άγιο Δημήτριο και Μεγάλο Σειρήνι, επιφέροντας σ’ αυτούς και άλλες απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες, αιχμαλώτους και πολεμικό υλικό, που εγκαταλείφθηκε επί τόπου.
Οι απώλειες των ανταρτών από την καταδίωξη αυτή ανήλθαν σε 15 νεκρούς και 16 αιχμαλώτους. Την αντεπίθεση των τμημάτων της βόρειας πλευράς υποστήριξε αποτελεσματικά η Πυροβολαρχία, με παρατηρητήριο στο ύψωμα 610, και από τις 06:15 ώρα η Πολεμική Αεροπορία.
Στο Οικοτροφείο ο διοικητής του 4ου Λόχου του 529 Τάγματος, λοχαγός Λάιος Θεμιστοκλής, με την ομάδα διοικήσεως του λόχου και τη 2η Διμοιρία που είχε στη διάθεσή του, κατόρθωσε με επιτυχία να απωθήσει επίθεση λόχου ανταρτών.
Η κατάσταση στη βόρεια πλευρά της πόλης, όπου έγινε και η ισχυρότερη κρούση, είχε αποσαφηνιστεί μέχρι την 06:30 ώρα με πλήρη συντριβή του 850 Τάγματος των ανταρτών, το οποίο άφησε στο πεδίο της μάχης 86 νεκρούς.
Στο ανατολικό τμήμα της πόλης ο εφεδρικός 2ος Λόχος του 529 Τάγματος, με διοικητή το λοχαγό Χαρίλαο Νάκκα με την έναρξη της επίθεσης, απαγόρευσε στους αντάρτες του Τάγματος Κατσώνη να διεισδύσουν στην πόλη από τον πεδινό διάδρομο που σχηματίζεται μεταξύ υψώματος Οικοτροφείου και Γρεβενίτη ποταμού.
Στις 05:15 ώρα έλαβε εντολή να αντεπιτεθεί προς τα ΒΑ υψώματα της πόλης (αμπέλι Βασιλόπουλου και ανατολικότερα) μαζί με τη διμοιρία του 4ου Λόχου.
Η αντεπίθεση αυτή, σύμφωνα με την έκθεση του στρατιωτικού διοικητή, «υπήρξε θυελλώδης και ανωτέρα πάσης περιγραφής.
«Είδον αξιωματικούς και στρατιώτας να ορμούν ακάθεκτοι κατά των συμμοριτών, να τους ανατρέπουν εκ του πρώτου υψώματος προς την βορείαν χαράδραν και να τους καταδιώκουν απηνώς, άλλους φονεύοντες και άλλους συλλαμβάνοντες μετά του οπλισμού των».
Το Τάγμα Κατσώνη που είχε αποστολή να επιτεθεί κατά των ανατολικών και νοτιοδυτικών παρυφών της πόλης, δεν έφθασε έγκαιρα στον προορισμό του, με αποτέλεσμα η επίθεσή του να εκδηλωθεί αργά, την 04:30 ώρα, εναντίον των φυλακίων της Αγίας Παρασκευής και του φυλακίου του Προφήτη Ηλία.
Τα φυλάκια αντιμετώπισαν αποτελεσματικά την εχθρική εισβολή και καταδίωξαν το Τάγμα Κατσώνη προς Νότο.
Στη δυτική πλευρά της πόλης στις 04:00 ώρα την ισχυρότερη επίθεση δέχθηκε από Λόχο του Τάγματος Καραφωτιά (Μπατακόγια) το φυλάκιο Μπούσιου, το οποίο κατόρθωσε να ανακόψει την επιθετική ορμή των ανταρτών και να αποκρούσει με επιτυχία τις επανειλημμένες εφόδους του εχθρικού τμήματος. Ένα τεθωρακισμένο όχημα μετά την 05:00 ώρα, που υπήρχε ορατότητα, υποστήριξε το φυλάκιο με πυρά.
Όταν διατάχθηκε αντεπίθεση, καταδίωξε τους αντάρτες προς την Κυρακαλή, προξενώντας σ’ αυτούς απώλειες .
Το Φυλάκιο που βρισκόταν σε προχωρημένη θέση δυτικά του υψώματος Κισλά (Γκόγκα αμπέλι) και ήταν επανδρωμένο με 10 οπλίτες της χωροφυλακής, στις 03:30 ώρα δέχθηκε την επίθεση του 2/846 Λόχου των ανταρτών, διοικητής του οποίου ήταν ο Σλαβομακεδόνας Αθανάσιος Γκίζας, από τον Πολυπόταμο Φλώρινας.
Μπροστά από τα χαρακώματα υπήρχε συρματόπλεγμα, που αποτελούσε κώλυμα για τον επιτιθέμενο. Ο Λόχος του Γκίζα περικύκλωσε το φυλάκιο και άρχισε με καταιγιστικά πυρά να βάλλει από όλες τις πλευρές.
Μερικοί αντάρτες κατόρθωσαν να κόψουν το συρματόπλεγμα και να ανοίξουν διάδρομο. Ο λοχαγός Γκίζας προσπάθησε να περάσει το διάδρομο, αλλά δέχθηκε ριπή αυτομάτου όπλου και έπεσε νεκρός.
Η Πυροβολαρχία με παρατηρητή το διοικητή της λοχαγό Θεοφάνη Μουρίκη υποστήριξε με πυρά τα μαχόμενα τμήματα αρχικά κατά την αντεπίθεση που έκαναν προς τα βόρεια υψώματα της πόλης και την καταδίωξη προς το Μεγάλο Σειρήνι και έπειτα τα τμήματα Στρατού που καταδίωκαν τους αντάρτες του Τάγματος Κατσώνη προς Νότο από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία.
Η αεροπορία, εξορμούσε από το αεροδρόμιο της Κοζάνης με αεροσκάφη διώξεως-βομβαρδισμού Spitfire, που έφθασαν πάνω από τα Γρεβενά στις 06:15 ώρα και με δεδομένο ότι οι στόχοι ήταν ευδιάκριτοι, γιατί το έδαφος ήταν χέρσο, άρχισαν να σφυροκοπούν τους αντάρτες, οι οποίοι έτρεχαν να σωθούν στις μικρές χαραδρώσεις προς τα νότια και δυτικά της πόλης.
Η αεροπορική υποστήριξη ήταν συνεχής καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Από τους Κ/Σ ο στρατός μάζεψε 146 νεκρούς, από τους οποίους 8 αντάρτισσες. Επιπλέον βρέθηκαν τις επόμενες ημέρες από χωρικούς και 50 νεκροί στη δασωμένη περιοχή που περικλείεται μεταξύ των χωριών Έλατος – Οροπέδιο – Σύδενδρο - Μεγάλο Σειρήνι και Κυρακαλή, οι περισσότεροι από τους οποίους φονεύτηκαν από την αεροπορία.
Οι αντάρτες παρέλαβαν μαζί τους και άγνωστο αριθμό νεκρών, όπως συνάγεται από την έκθεση Γιαννούλη, που αναφέρει ότι στον τομέα του 850 Τάγματος (βόρεια υψώματα) «προσανατόλισε μέρος της εφεδρείας και βοήθησε αποτελεσματικά στην υποχώρηση των τμημάτων, στη μεταφορά τραυματιών και νεκρών».
Στις παραπάνω απώλειες δεν υπολογίζονται οι τραυματίες που παραλήφθηκαν κατά την οπισθοχώρηση και μεταφέρθηκαν στους Φιλιππαίους και Σαμαρίνα.
Ο γιατρός Νώντας Σακελλαρίου, που βρισκόταν στο Σταθμό Διοικήσεως του Γιαννούλη, αναφέρει ότι διακομίστηκαν στους Φιλιππαίους 115 τραυματίες,
οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Σαμαρίνα.
Αιχμάλωτοι: 50 από τους οποίους 12 αντάρτισσες.
Παραδόθηκαν αυθόρμητα την επομένη της μάχης άλλοι 33 αντάρτες.
Το Γενικό Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού στην έκθεσή του, για λόγους εντυπώσεων και παραπλάνησης της κοινής γνώμης, ανέφερε ότι οι απώλειες της Φρουράς Γρεβενών ήταν 298 νεκροί, 93 τραυματίες και 6 αιχμάλωτοι και ότι οι απώλειες των ανταρτών σε νεκρούς και τραυματίες ήταν γύρω στους 200.
Η ενέργεια για κατάληψη της πόλης των Γρεβενών αποτελεί σταθμό στην ιστορία του Συμμοριτοπόλεμου . Για πρώτη φορά, από την προσβολή του Λιτοχώρου στις 30 Μαρτίου 1946, συγκεντρώθηκε τόσο μεγάλος όγκος ανταρτικών δυνάμεων για κοινή δράση, και αντικειμενικός σκοπός την κατάληψη και διατήρηση ενός σημαντικού κατοικημένου τόπου.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) από στρατιωτικής πλευράς, η συντριβή των κομμουνιστών στα Γρεβενά αποτέλεσε εξαιρετικής σημασίας γεγονός για τον Εθνικό Στρατό, γιατί ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη από την έναρξη του αγώνα.
ΥΓ. Για την περιγραφή της μάχης αντέγραψα τον υποστράτηγο ε.α. Χρήστο Δ. Βήττο
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
.png)
Η ΑΙΝΟΣ επειδή ειναι μικρή και έχει μικρότερο κόστος πουλάει πολύ πιό φθηνα από τον Ανταγωνιστή της Μπαρμπαστάθη που εχειαγοραστεί από πολ... -
.png)
Οι πρώτες (ιατροδικαστικές) εκτιμήσεις αναφέρουν πως ο 31χρονος ποδοσφαιριστής υπέστη έμφραγμα.
.png)