Η ΑΛΗΘΕΙΑ σήμερα κρέμεται στα Περίπτερα

 

Tο Κίνημα Παπάγου-Πιουριφόι της 31ης Μαίου 1951 μας απέφερε τον έλληνα ντε Γκώλ . Αυτό ήταν το 5ο Πραξικόπημα του Πράκτορα Θείου Αλέκου. που το έκανε και το κατέστειλε ο ίδιος

 Του Σπύρου Χατζάρα

Ο Αρχιστράτηγος Αλ. Παπάγος , στις 29 Μαΐου 1951, υπέβαλε οριστική παραίτησή από την αρχηγία του στρατεύματος, στον ανιψιό του Παύλο, με το πρόσχημα «λόγους υγείας», και διαβεβαίωσε τον πρωθυπουργό Σοφοκλή Βενιζέλο ότι δεν επρόκειτο να πολιτευθεί. 

 Στην πραγματικότητα, ο Στρατάρχης, παραιτήθηκε μετά από μια πικρόχολη συζήτηση με το ανιψιό του Βασιλιά Παύλο, προς τον οποίο διαμαρτυρήθηκε διότι ο διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Βασιλιά, διέδιδε πως ο Παπάγος έχασε την εμπιστοσύνη των Ανακτόρων και διότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Συντονισμού, Θρησκευμάτων και Παιδείας Γεώργιος Παπανδρέου άφηνε εναντίον του αιχμές, χαρακτηρίζοντας την περιοδεία του, στις φρουρές της Βορείου Ελλάδας, ως «προεκλογική». 

 Το μεσημέρι της 30ής Μαΐου, στα γραφεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) στα Παλαιά Ανάκτορα, ολοκληρώθηκαν οι οι τριήμερες εργασίες του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου (ΑΣΣ), όπου συμμετείχε σύσσωμη η στρατιωτική ηγεσία της χώρας, υπό τον Παπάγο, ο οποίος ανακοίνωσε , κατ' ιδίαν, στον αντιστράτηγο Στ. Κιτριλάκη, ότι έχει υποβάλει την παραίτησή του από την αρχιστρατηγία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Παρόντες και ο υποστράτηγος Κωνσταντίνος Δόβας και ο ταξίαρχος Θ. Παπαθανασιάδη . Ο Κιτριλάκης ανελαβε να ενημερώσει του άλλους. Ο Παπάγος έφυγε για το σπίτι του στην Εκάλη. 

 Οι «άλλοι» αποφάσισαν(ξαφνικά και από μόνοι τους) να συναντηθούν στις 5 το απόγευμα, με αποκλειστικό θέμα την παραίτηση του αρχιστράτηγου. Οι στρατηγοί αποφάσισαν να ζητήσουν από τον Παπάγο να ανακαλέσει την παραίτησή του και μετεβη στην Εκάλη τριανδρία από τους αντιστράτηγους Θρασύβουλο Τσακαλώτο, Θ. Γρηγορόπουλο και Δ. Τσιγγούνη.

 Ο πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος κάλεσε στο πολιτικό γραφείο τους δημοσιογράφους, και έκανε την ακόλουθη δήλωση.    «Ο Αρχιστράτηγος κ. Παπάγος υπέβαλε χθες την 29ην τρέχοντος την παραίτησίν του.Τόσον ο Βασιλεύς, όσον και η Κυβέρνησις δι' εμού προσεπαθήσαμεν να μεταπείσωμεν τον στρατάρχην. Δυστυχώς η απόφασίς του είναι ανέκκλητος. Ηναγκάσθη ένεκα τούτου η κυβέρνησις μετά μεγάλης λύπης να την αποδεχθή, διότι στηρίζεται εις λόγους υγείας, οίτινες δεν επιτρέπουν εις τον στρατάρχην να συνεχίση προς το παρόν το γόνιμον αλλά επίμοχθον έργον του. Εκφράζω την βαθυτάτην λύπην, διότι εις τόσον κρισίμους στιγμάς αι ένοπλοι δυνάμεις της χώρας στερούνται των πολυτίμων υπηρεσιών του». 

 Παράλληλα ο πρωθυπουργός έδωσε στη δημοσιότητα και την επιστολή του βασιλιά Παύλου προς τον θείο του στρατάρχη. 

 Ο Παπάγος, του οποίου στενός σύμβουλος υπήρξε ο Μέγας Δάσκαλος της Στοάς Ησίοδος Ιωάννης Διάκος ετοίμαζε σε συνεργασία με τους Αμερικανούς, το πολιτικό του μέλλον. 

 Και στο πλαίσιο αυτό έκανε το πραξικόπημα της 31ης Μαΐου, του οποίου ψυχή ήταν ο στενός του συνεργάτης στο Γενικό Επιτελείο και στέλεχος του ΙΔΕΑ συνταγματάρχης Νικόλαος Γωγούσης, που δεν συμμετείχε στο Κίνημα. 

 

Στις 10.15΄ το βράδυ η είδηση της παραίτησης μεταδόθηκε από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών . Ήταν η αρχή μιας μακράς νύχτας… Εκείνη την ώρα , συγκεντρώθηκαν στα γραφεία του Μετοχικού Ταμείου Στρατού οι πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος Παπάγου-Πιοριφόι, με επικεφαλής τους ταξίαρχους Α. Χρηστέα και Στ. Ταβουλάρη. 

 Το κίνημα  δεν έγινε για να επιστρέψει στο Στρατό ο λαοπρόβλητος Στρατάρχης, αλλά στόχευε στην ανάδυση του «πολιτικού άστρου» του Αλέξανδρου Παπάγου. 

 Αυτό ήταν το τέταρτο πραξικόπημα του Παπάγου μετά τα Κινήματα του 1935 και 1936, και το Πέμπτο συνολικά.

 Πρωταγωνιστές ήταν ο συνταγματάρχης Διονύσιος Παπαδόπουλος τέως πράκτορας της SoE και διοικητής του Τάγματος Μελιγαλά, που ήταν διοικητής του Συντάγματος Βαρέων Οπλών Πεζικού στο Χαϊδάρι και ο ΣΔΑ, συνταγματάρχης Γεώργιος Κουρούκλης. 

 Αυτοί οι δυο κινητοποίησαν λόχους πεζικού και έθεσαν υπό τον έλεγχό τους τα Γενικά Επιτελεία που έδρευαν στον χώρο των Παλαιών Ανακτόρων , όπου έδρασε ο τότε λοχαγός Δημ. Ιωαννίδης, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και το αεροδρόμιο του Τατοΐου. Οι κινηθέντες αξιωματικοί δεν είχαν σκοπό τους την κατάληψη της εξουσίας, δεν επιχείρησαν να συλλάβουν την πολιτειακή, πολιτική ή στρατιωτική ηγεσία και η κατάληψη του ραδιοσταθμού έγινε για να μην χρησιμοποιηθεί από τον αντίπαλο. Το Κίνημα ήταν περιδοσμένο στο λεκανοπέδιο και για αυτό δεν κινητοποιήθηκε το Γ΄ Σώμα. Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία πιάστηκε στον ύπνο και όταν έμαθε ότι κάτι γίνεται , διαπίστωσε ότι οι υφιστάμενοι αξιωματικοί δεν υπάκουαν τους στρατηγούς.

 Ο Παπάγος, που «ενημερώθηκε» για την «αναταραχή» εμφανίστηκε γύρω στις 6.30 το πρωί στο Επιτελείο μίλησε προς τα στελέχη, και καταδίκασε την απειθαρχία. Και όλα επανήλθαν στον κανονικό ρυθμό. Την αρχιστρατηγία ανέλαβε προσωπικά ο ανιψιός Παύλος αλλά ο απόλυτος Άρχων ήταν για μια ακόμα φορά ο θείος Παπάγος. 

 Το κίνημα της 31ης Μαΐου, απέδειξε ότι στο εσωτερικό του στρατεύματος υπήρχαν δυνάμεις που δεν προσέβλεπαν στο Στέμμα ως πόλο της δεξιάς , αλλά αναζητούσαν προστασία από τους συμμάχους και τον Παπάγο. 

 Η αριστερά ανέπτυξε ολόκληρη μυθολογία για τν ΙΔΕΑ, και δεκάδες λαμπροί μελετητες της νεότερης ιστορίας αγωνίζεται να εξηγήσουν το πως και γιατί ο Παπάγος δεν γνώριζε τι ποιούσαν οι «θαυμαστές» του αξιωματικοί. 

 Ο Πρωθυπουργός Βενιζέλος εξέφρασε την κατάπληξη του για την ύπαρξη στρατιωτικού συνδέσμου και είπε ότι θα λάβει αυστηρά μέτρα. Στις 3 Ιουνίου, άρχισαν οι ανακρίσεις από τον υποστράτηγο Βασιλόπουλο . 

Στις 4 Ιουνίου επισκέφτηκε (μυστικά) τον Παπάγο στην Εκάλη ο Αμερικανός Ανθύπατος Πιουριφόυ, και το γεγονός που προκάλεσε εκτεταμένες αναλύσεις του ελεγχόμενου Τύπου.

 Στις 15 Ιουνίου, με διαταγή της ΑΣΔΑΝ τιμωρήθηκαν, με περιορισμό «κατ' οίκον», οι πρωτεργάτες του κινήματος του ΙΔΕΑ, και στην συνέχεια αποστρατεύτηκαν προαγόμενοι στον επόμενο βαθμό τρεις Ταξίαρχοι , ο Ηρ. Κοντόπουλος, ο Στ. Ταβουλάρης και ο Αλ. Χρηστέας, οι συνταγματάρχες Διονυσιος Παπαδοπούλος, Κ. Αναγνωστόπουλος, Δ. Καραχάλιος, Δ. Τσαμπάτος και Γεώργιος Κουρούκλης, και οι αντισυνταγματάρχες Π. Χριστοπούλος, Τηλ. Ζακυνθινός και Ν. Παρλαβάντζος . Όλοι οι άλλοι έμεινα στα γραφεία τους. Εκείνες της ημέρες , ο αμερικανικός Τύπος ήταν έξω φρενών με τον Παύλο και τη Φρειδερίκη, που με τα λεφτά του Τρούμαν (2.280.000.000 δολάρια, ωε το 1951), ήθελαν να αγοράσουν μια θαλαμηγό, που την αγόρασαν τελικά για το Πολεμικό Ναυτικό.

 Στις 30 Ιουλίου 1951 δημοσιεύτηκε το Διάταγμα για τη διάλυση Βουλής και την προκήρυξη εκλογών για τις 9 Σεπτεμβρίου. Τέσσερεις ημέρες μετά, στις 3 Αυγούστου, ο θείος Παπάγος «έχων επίγνωσιν της σοβαρότητος των στιγμών που διέρχεται η πατρίς και σταθμίσας τας ευθύνας του έναντι της ιστορίας...», ανακοίνωσε την κάθοδο του στην πολιτική, ως ο Ντε Γκολ της Ελλάδας , και αμέσως τον υιοθέτησαν το συγκρότημα Λαμπράκη, η εφημερίς του θανόντος Γεωργίου Βλάχου «Καθημερινή» και η«Εστία» της Οικογενείας Κύρου. 

 Την ίδια ήμερα, με πρωτοβουλία των I. Πασαλίδη, Δ. Μαριόλη, Στ. Χατζήμπεη, Μιχ. Κύρκου ιδρύθηκε η «Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά» (ΕΔΑ), στην οποία προσχώρησαν και τα στελέχη της «Ένωσης Δημοκρατικών Αριστερών», του θανόντος στις 27 Ιουλίου Ιωάννη Σοφιανόπουλου. Ο Παύλος όταν έμαθε τα νέα, κάλεσε το Στρατηγό Τσακαλώτο ως αρχηγός τους Στρατεύματος και τον διέταξε να συλλάβει τον Παπάγο, με το αιτιολογικό ότι «διατηρούσε τας υποχρεώσεις στρατιωτικού εν ενεργεία και έπρεπε προηγουμένως να λάβει την άδειά του...». Ο Τσακαλώτος, πέτυχε να μεταπείσει τον Άνακτα. Στις 6 Αυγούστου δημιουργήθηκε ο Ελληνικός Συναγερμός, και αμέσως προσχώρησαν το Λαϊκό Ενωτικό Κόμμα, που το αποτελούσαν το Εθνικό Ενωτικό Κόμμα του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και ο Στέφανος Στεφανόπουλος με τους φίλους του και το Νέο Κόμμα του Σπύρου Μαρκεζίνη. Στις 11 Αυγούστου έγινε η πρώτη ραδιοφωνική ομιλία του Παπάγου , που έστειλε μήνυμα λήθης και κάλεσε τους πάντες «να λησμονήσουν το παρελθόν», ζήτησε μακροθυμία απέναντι των αντιπάλων, κάλεσε σε ενότητα (τους δεξιούς) και προειδοποίησε «τους αμετανοήτους» με κυρώσεις. 

  31 Μαΐου 1951. Η παράταξη των Κλεφτολουμπινέ έκανε την Α.Μ. τον ΠΦούστη Αρχιστράτηγο

 

H Ιστορία του Ντέναμ Φούτς που τον αγάπησε ο Παύλος Γλύξμπουργκ, ( πριν παντρευτεί την Φρειδερίκη) και ο οποίος έμενε στην Μεγάλη Βρετανία .

Το Κείμενο  να τίτλο  ‎"Denham Fouts: Η πιο ακριβή αρσενική πουτάνα  στον κόσμο‎ ", είναι του Άρθουρ Βάντερμπιλντ ενός  μέλους μιας από τις 13 Οικογένειες, και μπορείτε ολόκληρο στα αγγλικάνα το διαβάσετε εδώhttps://www.documentjournal.com/2018/09/denham-fouts-the-most-expensive-male-sex-worker-in-the-world

 

Ντέναμ Φούτ ο Μεγάλος Ερωτας του Παύλου, Μεταξύ άλλων λέγεται οτι‎  ο Παύλος μαζί με τον Ντένι επισκέφθηκαν έναν tattooist στη ‎‎Βιέννη‎‎ και είχαν σημαδευτεί με τον ίδιο τρόπο με ένα μικρό μπλε σημάδι πάνω από την καρδιά. ‎‎Ο Ντάνι πέθανε το 1948 στην Ρώμη.

«……Ο Έβαν Μόργκαν, ο τελευταίος Λόρδος Τρέντεγκαρ διασχίζοντας  το λόμπι, εντόπισε τον Ντένι…..

Όταν πέθανε ο πατέρας του Έβαν, ο Έβαν έγινε Λόρδος Τρέντεγκαρ, υποκόμης και βαρόνος, άρχοντας του 500χρονου Οίκου Τρέντεγκαρ. Και τότε άρχισε η διασκέδαση.‎ Μαζί με  όμορφους και  αγνώστους, πέρασαν από τα τα διαβόητα πάρτι του κήπου τα  Σαββατοκύριακα , οι  H.G. Wells, Marchesa Casati, Άλιστερ Κρόουλι, Λόρδος Άλφρεντ Ντάγκλας, Λαίδη Νάνσι Κούναρντ, ο ζωγράφος Αύγουστος Τζον,  ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, ο  Γουίλιαμ Μπάτλερ Γιέτς, Γ.Κ. Τσέστερτον, Άλντους Χάξλεϊ. …..Το ποτό και τα ναρκωτικά τροφοδότησαν αυτές τις συγκεντρώσεις…….

Μεταξύ των καλεσμένων στα πάρτι του Έβαν τα Σαββατοκύριακα ήταν ο διάδοχος του θρόνου  της Ελλάδας Παύλος, ο οποίος ζούσε εξόριστος στην Αγγλία από το 1924, Και ένα Σαββατοκύριακο, σε ένα πάρτι στο Tredegar House, ο πρίγκιπας συνάντησε τον Ντέναμ Φουτς.‎

Όπως γοήτευσε ο Ντένι τον  Λόρδο Tredegar, γοήτευσε και τον  πρίγκιπα Παύλο που πήρε τον Ντένι μαζί του σε μια κρουαζιέρα γύρω από τη Μεσόγειο. «Περάσαμε υπέροχες στιγμές μαζί σε ένα γιοτ»", θυμόταν ο Ντένι καθώς έβγαλε το άλμπουμ φωτογραφιών για να δείξει στους φίλους του…..

……Το να είσαι νέος, όμορφος, έξυπνος και πλούσιος ήταν οι ευλογίες που δόθηκαν στον Πίτερ Γουάτσον. Ήταν το νεότερο παιδί του Σερ Τζορτζ Γουάτσον. Άρχοντα της Έπαυλης του Σουλχάμεντ Άμποτς, ο οποίος είχε εφεύρει τη μαργαρίνη και είχε κάνει μια περιουσία όταν το βούτυρο διανεμήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν ο πατέρας του πέθανε το 1930, ο Πίτερς, στα είκοσι δύο του, ήταν ο δικαιούχος των καταπιστευμάτων που του έδωσαν τον πλούτο να είναι τζέντλεμαν αναψυχής και να κυνηγήσει το πάθος του για την τέχνη.

...............Τον Μάιο του 1935, ο Πίτερ έτυχε να βρίσκεται στο Παρίσι και συναντήθηκε σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης με έναν νεαρό  Αμερικανός ονόματι Denham Fouts.‎

........Όπως θυμόταν ο Πίτερ : «Με πήγε πίσω στο ξενοδοχείο του όπου έκανε  ενέσεις κοκαΐνης». Και εκεί, στο δωμάτιο του Ντένι, ο Πίτερ έμεινε.‎

‎….Οι καυγάδες του Πίτερ με τον Ντένι ξεκίνησαν με τον εθισμό του Ντένι στο όπιο. Ο Πίτερ πάντα φοβόταν τα ναρκωτικά και στενοχωριόταν με αυτό που εβλεπε  να κάνουν στον Ντένι. Προσπάθησε κάθε στρατήγημα για να τον κάνει να παραιτηθεί . Κάθε τόσο, ο Πίτερ κατάφερε να πάει τον Ντένι σε μια κλινική αποκατάστασης, αλλά αυτές οι "θεραπείες" αποδείχθηκαν προσωρινές, πολύ προσωρινές, στην καλύτερη περίπτωση. Και έτσι οι μάχες τους συνεχίστηκαν.‎

...........‎Άλλες φορές μετά τούς τσακωμούς με τον Πίτερ , ο Ντένι επέστρεφε στον πρίγκιπα Παύλο, που δεν ήταν πλέον στο Λονδίνο. Μετα τη θριαμβευτική επιστροφή του αδελφού του στην Ελλάδα, εκεί, στην Αθήνα, ο Παύλος έκλεισε  για τον Ντένι μια σουίτα στο Grande Bretagne Hotel.‎

............‎Ο Ντένι γνώριζε καλά τη δύναμη που κατείχε εκεί, ακόμα και όταν ο πρίγκιπας Παύλος στις 8 Ιανουαρίου 1938 παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Φρειδερίκη  του Ανόβερου, δισέγγονη της βασίλισσας Βικτώριας και εγγονή του Κάιζερ Βίλχελμ Β'.

..............Στο μπαρ του Grande Bretagne Hotel, ο Ντένι το 1938 είχε γνωρίσει τον εικοσιδυάχρονο σουρεαλιστή καλλιτέχνη Brion Gysin, του οποίου οι γνωστοί, συμπεριλαμβανομένων των Σαλβαδόρ Νταλί, Πάμπλο Πικάσο, Γερτρούδη Στάιν και Αλίκης Β. Τόκλας, συμφώνησαν ότι έμοιαζε με νεαρό Έλληνα θεό, ίσως τον Απόλλωνα, ίσως τον Διόνυσο ή τον Νάρκισσο. Ο Ντένι εντόπισε αυτόν τον κλασικά όμορφο νεαρό να κάθεται στο μπαρ και τον πήγε στα δωμάτιά του. Εκεί, σήκωσε το τηλέφωνο, κάλεσε τη ρεσεψιόν και ζήτησε να τον συνδέσουν  με τα Ανάκτορα . Όταν απάντησε  ο πρίγκιπας Παύλος το, ο Ντένι ζήτησε να στείλει αμέσως «έναν από αυτούς τους βασιλικούς φρουρούς με φούστες  με κάτι να καπνίσουμε». Ο πρίγκιπας το έκανε, ο Ντένι και ο Μπράιον το έκαναν, και όπως θυμήθηκε ο Μπράιον, "μαστουρώσαμε βασιλικά".‎……..

31 Μαΐου 1948. Το «Βουνό» προσπάθησε να στηρίξει το σενάριο της Ιντέλιζενς Σέρβις για την εκτέλεση του Πολκ από τους «ακροδεξιούς»

 

=

 

Σερβική Επανάσταση. Η μάχη τη Καμενίτσα στις 19/31 Μαΐου 1809 και το «μνημείο» του τουρκικού πολιτισμού που χτίστηκε από τα σερβικά κεφάλια έξω από τη ΝΙΣ

Το μνημείο του Τουρκικού Πολιτισμού έξω από τη Νις. O Πύργος με τα 952 σερβικά κεφάλια, που  χτίστηκε από τον Χουρσίτ, το 1809μ μετά τη μάχη της Καμενίτσα

Κατά τον 8o Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο του 1806-1812 τον Μάρτιο του 1809, μετά από 18 μήνες άκαρπων διαπραγματεύσεων επανάρχισαν οι εχθροπραξίες. Η Τουρκία την 1/12 Μαρτίου ,κατήγγειλε την εκεχειρία που είχε υπογραφεί στις 13 /25 Αύγουστοου 1807 στο Γκιούργκιου από τον Γκαλιπ Εφέντι και επιτέθηκε στους Ρώσους. 

Ο στρατηγός Μιχαήλ Ιλαριόνοβις Κουτούζωφ, έστειλε αμέσως στους Σέρβους (μέσω του Υψηλάντη που του είχαν εμπιστοσύνη) , όπλα και 30.000 σφαίρες, και οι Σέρβοι άνοιξαν τον Απρίλιο το Δυτικό Μέτωπο . 

Ο Καρατζώρτζε, κινήθηκε προς το Μαυροβουνίο, ο Λούκα Λαζάρεβιτς και ο Σίμα Μάρκοβιτς εστάλησαν κατά μήκος του ποταμού Ντρίνα για να κρατάνε τα σύνορα με τους Τούρκους στη Βοσνία , ο Μιλένκο Στοΐκοβιτς έμεινε στο Βελιγράδι για να κρατάει την επαφή με τους Ρώσους, και την επίθεση προς τη Νις , την οποία υπεράσπιζαν λιγότεροι από 3000 Τούρκοι. ανέλαβε ο Μιλόγιε Πέτροβιτς, τον οποίο ακλούθησαν οι Χαΐντούκοι από το Ποζάρεβατς, την Τσούπρια, το Πάραστσιν, το Αλέξινατς, και το Κράισνικ . Ηταν περίπου 8000, και σε αυτούς προστέθηκε ο Βέλικο ο Χάιντουκ του Πίροτ, με τους δικούς του.

Οι Σέρβοι Επαναστάτες, όμως προέλασαν πολύ αργά. 

Ο Μιλόγιε Πέτροβιτς ξεκίνησε στις 9/21 Απριλίου και έφτασε στο χωριό Κάμενιτσα, έξω από τη Νις στις 15/27 Απριλίου, μετά από έξι ημέρες. 

Τότε πληροφορήθηκε ότι είχαν ξεκινήσει τουρκικές ενισχύσεις και αποφάσισε να μην επιτεθεί στην οχυρωμένη Νις , αλλά να στήσει ταμπούρια και να περιμένει του Τούρκους στην Καμενίτσα. 

Οι Σέρβοι οχυρώθηκαν και η κύρια γραμμή άμυνας ήταν στο Λόφο «Τσέγκαρ» που τον υπεράσπιζαν τα παλικάρια του Στέβαν Σίντελιτς . Το Ταμπούρι του Σίντελιτς, ήταν ορθογώνιο με παραμετρική τάφρο, και στη μέση του είχε τα πολεμοφόδια. Οι Τούρκοι , που τους διοικούσε ο γενίτσαρος από τη Γεωργία Χουρσίτ Πασάς, που θα τον βρούμε στην Ελληνική Επανάσταση ως πασά στην Τρίπολη, ενισχύθηκε με στρατό από την Αδριανούπολη, τα Σκόπια και Θεσσαλονίκη, και μαζί με τους ντόπιους Τούρκους είχε 20.000. 

Η μάχη άρχισε το πρωί της 19ης/31ης Μαΐου και στην αρχή οι Σέρβοι φάνηκαν να την κερδίζουν αφού απέκρουσαν τις επιθέσεις.Προς το βράδυ όμως οι Τούρκοι πέρασαν την περίμετρο του Ταμπουριού στο Λόφο «Τσέγκαρ», και ακολούθησε μάχη σώμα με σώμα και ο Σίντελιτς ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη. Όλοι οι Σέρβοι στον Λόφο έπεσαν μαχόμενοι. Οι άλλοι, καλυπτόμενοι από το σκοτάδι διέφυγαν από την Καμενίτσα..

Ο Χουρσίτ για να φοβίσει του Σέρβους διέταξε και μάζεψαν τα κεφάλια των σκοτωμένων και έκτισε ένα «πύργο» την «Ћеле-кула» με 952 κεφάλια. 

 Τόσοι ήταν οι νεκροί στο Λόφο «Τσέγκαρ». Στη μάχη της Καμενίτσα και την υποχώρηση , οι Σέρβοι έχασαν συνολικά πάνω από 3000, όπως λένε οι τότε πηγές και οι Τούρκοι 6000. 

 Μετά την ήττα στο Τσέγκαρ της Καμενίτσα, οι Σερβοι υποχώρησαν και ο Καραγιώργης μπόρεσε να ανακόψει την προέλαση του Χουρσίτ στον ποταμό Βέλικα Μοράβα, στο Βάρβαριν, που το βομβάρδισε και το ΝΑΤΟ το 1999.

Η 31η Μαΐου στην Ιστορία

Η 31η Μαΐου είναι η 151η ημέρα του έτους. Απομένουν 214 μέρες μέχρι την 31η Δεκεμβρίου . 

 1011.Ο βασιλιάς Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ κατέλαβε την «Παράλιο Καισάρεια», (Λατ. Caesarea Maritima), που χτίστηκε από τον Ηρώδη τον Μέγα .

1162. Πέθανε ο αδιάλειπτος εχθρός του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού, Γκέζα Β΄ των Άρπαντ που ήταν ήταν βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας . Ήταν ο πρωτότοκος υιός του Μπέλα Β΄ βασιλιά της Ουγγαρίας και της Ελένης Βουκάνοβιτς πριγκίπισσας της Ρασκίας (Σερβίας) που ήταν κόρη του Ούρος Α΄ Βουκάνοβιτς μεγάλου πρίγκιπα της Ράσκας, υποτελούς του αυτοκράτορα των Ρωμαίων, και της Άννας Διογένους, εγγονής του Ρωμανού Δ΄ Διογένους και μικρανιψιάς του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού. 

1223. Έληξε με νίκη των Μογγόλων η τριήμερη μάχη του Ποταμού Κάλκα στην σημερινή Ουκρανία. Οι Ρώσοι του Κιέβου υπέστησαν βαριά ήττα. 

1307.O στρατός του Γερμανού Αλβέρτου ηττήθηκε στην μάχη της Λούσκα στην Θουριγγία από τον μαρκήσιο Φρειδερίκο του Μάισεν του Οίκου των Βέττιν. 

1578. Ο Ερρίκος Γ΄ της Γαλλίας θεμελίωσε στο Παρίσι τη γέφυρα της Πον Νεφ (Νέα Γέφυρα)

1584.Ο τρίτος γιός του Ιβάν του Τρομερού και της Αναστασίας Ρομάνοβα , Φιόντορ (Θεόδωρος) Α΄ Ιωάννοβιτς, ο «Ευλογημένος» , που απέκτησε το προσωνύμιο «Κωδωνοκρούστης», που είχε διαδεχθεί τον πατέρα του από τις 18 /28 Μαρτίου 1584 στέφτηκε πρίγκιπας της Μόσχας και Τσάρος πασών των Ρωσιών. 

1646. Στις 4 το πρωί έγινε ο σεισμός του Γκάργκανο στην Πούλια εντάσεως 6.3 ρίχτερ με εκατοντάδες θύματα. 

1740. Μετά το θάνατο του πατέρα του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Α΄ Φρέντερικ Χοενζόλεν ,ανέβηκε στο θρόνο της Πρωσίας σε ηλικία 28 ετών, ο Φρειδερίκος Β΄ που έγινε «Μέγας». 

1790 .Ο Μανουέλ Κουίμπερ εξερεύνησε το Στενό του Ιωάννη Φωκά στην νήσο Βανκούβερ, το οποίο οδηγεί στο λιμάνι του Βανκούβερ. 

1795.Στη Γαλλία, καταργήθηκε το Επαναστατικό Δικαστήριο που λειτουργούσε από τον Νοέμβριο του 1792.

1809. Στις 19/31 Μαΐου ο Χουρσίτ πασας νίκησε τους Σέρβους στη μάχη της Κάμενισα εξω από τη Νις. Με τα Κεφάλια των 952 νεκρών στο λόφο Τσέγκαρ ο Χουρσίτ έχτισε το αιώνιο μνημείο του Τουρκικού Πολισμού που στέκει ως και σήμερα. 

1815. Δημιουργήθηκε του Βασιλείου των Κάτω Χωρών, που περιλάμβανε και το σημερινό Βέλγιο.

1860. Εξέγερση στην Κατάνια της Σικελίας εναντίων των Βουρβόνων και υπέρ της Ιταλικής Ενοποίησης.    

1877 .Η ρουμανική κυβέρνηση κήρυξε επιστράτευση για τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

1891.Αρχισε η κατασκευή του μεγάλου σιβηρικού σιδηροδρόμου προς το Βλαδιβοστόκ. Ο Υπερσιβηρικός συνδέει τη Μόσχα και την ευρωπαϊκή πλευρά της Ρωσίας με τη ρωσική Άπω Ανατολή, τη Μογγολία, την Κίνα και τη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Ο αυτοκρατορικός κρατικός προϋπολογισμός διέθεσεγια το γιγαντιαίο έργο 1 δισεκατομμύριο 455 εκατομμύρια ρούβλια, μεταξύ των ετών 1891 και 1913. 

1894. Στη Βουλγαρία παραιτήθηκε ο Στέφαν Σταμπούλοφ και τον διαδέχτηκε στην πρωθυπουργία ο Κωνσταντίν Στόιλοφ. 

1900. Στην Κίνα για την αντιμετώπιση της Επανάστασης των Μπόξερ κατά των ξένων αποβιβάστηκαν στρατιώτες ευρωπαϊκών δυνάμεων που ενώθηκαν με τους Ιάπωνες. 

1902. Με τη συνθήκη της Πρετόρια, (31/5/1902) τερματίστηκε ο Πόλεμος των Μπόερς που δήλωσαν υποταγή στο Βασιλιά Εδουάρδο Ζ΄ .Στην Αγία Πετρούπολη υπογράφηκε μυστική ρωσοβουλγαρική, στρατιωτική συμφωνία. Στην Ισπανία, ο βασιλιάς Αλφόνσος ΙΒ' διάλυσε το Κοινοβούλιο και επέβαλλε στρατιωτικό νόμο.

1905. Το απόγευμα της 31ης Μαΐου/13 Ιουνίου 1905 ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης, έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, στις 17:05 μ.μ. συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο. Ένας άνδρας περίπου 35 ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε προς τη μαρμάρινη κλίμακα της Βουλής. Τότε, ο άγνωστος με μια αστραπιαία κίνηση έβγαλε ένα μαχαίρι και το βύθισε στην κοιλιά του . Ο Αντώνιος Κωσταγερακάρης ήταν ΧαρτοπαίκτηςΛεσχειάρχης και τον σκότωσε επειδή έκλεισε τα χαρτοπαίγνια. Τον δολοφόνο σκότωσαν οι αυτόπτες.

1906. Δολοφονήθηκε στο γάμο του ο Βασιλιάς Αλφόνσος ΙΓ της Ισπανίας.

1915. Στις 31 Μαΐου/13 Ιουνίου 1915 έγιναν εκλογές από την κυβέρνηση του Δημήτριου Γούναρη, με πλειοψηφικό και με 33 περιφέρειες. Η ψηφοφορία έγινε με σφαιρίδιο. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου έλαβε 48,9% και εξέλεξε 189 βουλευτές από τους 316. Το Κόμμα των Εθνικοφρόνων του Δημήτριου Γούναρη Έβγαλε 95, ο Γεώργιος Θεοτόκης 12, ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος 7 ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης 7, ο Δημήτριος Ράλλης 6, η Φεντερασιόν 2 και 2 ήσαν Ανεξάρτητοι. Την ίδια ημέρα Γερμανικό Ζέπελιν βομβάρδισε για πρώτη φορά το Λονδίνο .

1916 Διεξήχθη η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης, η μεγαλύτερη ναυμαχία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. 151 βρετανικά πλοία που διοικούσε ο ναύαρχος Τζόν Τζέλικο αντιμετώπισαν 91 γερμανικά, που διοικούσε ο Ναυαρχος Ράινχαρντ Σέερ. Οι Άγγλοι που υποχώρησαν είχαν 6.094 νεκρούς και έχασαν 3 καταδρομικά , 3 θωρηκτά και 8 αντιτορπιλικά. Οι γερμανοί είχαν 2551 νεκρούς και έχασαν 1 καταδρομικό, 1 θωρηκτό, 4 αντιτορπιλικά και 5 τορπιλοβόλα.

1924. Έληξε στη Μόσχα με την εκλογή της 13ης Κεντρικής Επιτροπής το 13ο Συνέδριο του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκων), στο οποίο μετείχαν 748 σύνεδροι με δικαίωμα ψήφου, και 416 με συμβουλευτική ψήφο. Το 13ο Συνέδριο ήταν το πρώτο μετά το θάνατο του Βλαντίμιρ Λένιν, και σε αυτό εκδηλώθηκε η πρώτη αναμέτρηση μεταξύ της Αριστερής Αντιπολίτευσης (με επικεφαλής τον Λέον Τρότσκι) και της «τρόικας» των Στάλιν, Γκριγκόρι Ζινόβιεφ και ο Λεβ Κάμενεφ. Η Βουλή των Ελλήνων, με ψήφισμά της, αποφάσισε την προαγωγή των πρωτεργατών της Επαναστάσεως του 1922, Νικολάου Πλαστήρα και Στυλιανού Γονατά, σε αντιστράτηγους. 

1940. Το 75% του Βρετανικού εκστρατευτικού Σώματος στην Γαλλία έφτασε πίσω στην Αγγλία. 

1941. Με διαταγή των αρχών Κατοχής απαγορεύτηκε η κυκλοφορία στην Αθήνα από τις 10 το βράδυ μέχρι το πρωί. 

 1942.Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η γερμανική πολεμική αεροπορία βομβάρδισε το Κόβεντρι της Αγγλίας. 

 1943. Ο Ντε Γκωλ και ο Ζιρό σχημάτισαν στο Αλγέρι την Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης.  

1948. Στην Αθήνα ο επίτροπος του εκτάκτου Στρατοδικείου ζήτησε την αθώωση των βιομηχάνων του ΚΚΕ. Στην Βέροια συνελήφθησαν μέλη της ΣΝΟΦ. Νέα επίθεση των Κομμουνιστών κατά των Κρεστένων. Ανακοίνωση του «Βουνού» για τον Πολκ. 

 1951. Εκδηλώθηκε το Κίνημα του ΙΔΕΑ, προς υποστήριξη του Παπάγου μετά την οριστικοποίηση της παραίτησης λόγω ρήξης του με το Παύλο και τον Παπανδρέου. Το κίνημα κατέστειλε ο παραιτηθείς πραξικοπηματίας στρατάρχης στο όνομα του οποίου είχε εκδηλωθεί. Την ηγεσία του Στρατού ανέλαβε ο Πφούστης Παύλος.

 1952. Ο Νικόλαος Πλαστήρας ανέλαβε τα καθήκοντα του Πρωθυπουργού. Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ παραιτήθηκε από τον αμερικανικό στρατό. 

1953. Η γαλλική βουλή διόρισε ανώτατο διοικητή των γαλλικών στρατευμάτων στη Ινδοκίνα τον στρατηγό Ανρί Ναβάρρο που ήθελαν οι αμερικανοί. 

 1957. Παρασύρθηκε λίγο μετά το μεσημέρι στο ύψος του Αλίμου Αττικής από αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Αμερικανός πιλότος Μάριο Μουζάλι, της Βάσης του Ελληνικού, ο μαρξιστής και αντιμοναρχικός απότακτος αξιωματικός, Στέφανος Σαράφης, γνωστός και ως «Αχυρένιος Συνταγματάρχης», που σύμφωνα με τον Γεώργιο Καρτάλη, ανακηρύχθηκε «δι’ εμπτυσμού» «αρχιστράτηγος» του ΕΛΑΣ στον οποίο διαδραμάτισε διακοσμητικό ρόλο και λειτούργησε ως υποχείριο και μαριονέττα της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε. 

 1960 . Σάλος στην Ελλάδα από την αποκάλυψη εγγράφου του ιταλικού Γενικού Επιτελείου προς το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το οποίο τμήματα της Ηπείρου ανήκουν εθνολογικά στην Αλβανία. 

 1962. Ο Άντολφ Άϊχμαν εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού στο Ισραήλ. 

 1970. Σεισμός εντάσεως 7,9 Ρίχτερ στο Περού.47.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους από κατολισθήσεις εξαιτίας του σεισμού, ενώ 25.000 ήταν οι αγνοούμενοι και 200.000 οι τραυματίες. 

 1974. Η Συρία και το Ισραήλ υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης για τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.

1975.Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, συνάντησε τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και του πρότεινε την παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης . 

 1977 . Ολοκληρώθηκε ο αγωγός Trans-Alaska Pipeline System. 

 1987. Άρχισε να εκπέμπει ο πρώτος μη κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός της Ελλάδας, ο δημοτικός «Αθήνα 9,84». 

 1991. Ο Πρόεδρος της Αγκόλα και ο ηγέτης των ανταρτών της Σια (UNITA) υπέγραφαν συμφωνία ειρήνης στη Λισαβόνα, με την οποία τερματίσθηκε ο 16χρονος εμφύλιος πόλεμος, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ. 

 1992. Στην Σερβία έγιναν δημοτικές εκλογές και το δημοψήφισμα για τα Κρατικά Σύμβολα που κηρύχτηκε άκυρο γιατί δεν συμμετείχε το 50% των εγγεγραμμένων. Έγιναν και οι εκλογές για την εκλογή των αντιπροσώπων στην Βουλή της ΟΔ. Γιουγκοσλαβίας στις οποίες το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Σερβίας έλαβε 1,665,485 ψήφου εκλέγοντας 73 από τους 136 βουλευτές, το Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα έλαβε 1,189,189 εκλέγοντας 33 και το Δημοκρατικό Κόμμα Των Σοσιαλιστών του Μαυροβουνίου με 160,040 έβγαλε 23. Στη Βοσνία Ερζεγοβίνη οι μουσουλμάνοι έκαψαν και λεηλάτησαν το σερβικό χωρι΄Οτσακ στην Ποσαβίνα ενώ η κυβέρνηση της Ρεπούμπλικα Σερπσκα ζήτησε από την UNPROFOR την απελευθέρωση 4.000 Σέρβων που τους πολιορκούσαν στη σήραγγα στο Μπραντίν της Ερζεγοβίνης οι Μουσουλμάνοι. 

 1994. Στην Ιταλία, το κόμμα του Τζιανφράνκο Φίνι υποστήριξε ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι κανονικοί άνθρωποι και πρέπει να κλειστούν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

1996.Στη Βιέννη, η Βουλγαρία, μαζί με την Αλβανία, τη Λευκορωσία και την Ουκρανία, συγκρότησαν την Πρωτοβουλία Κεντρικής Ευρώπης (CEI). 

 1997. Ο Μπόρις Γέλτσιν και ο Λεονίντ Κούτσμα υπέγραψαν Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Εταιρικής Σχέσης μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας. 

 1999. Κατά την 69η ημέρα της επίθεσης του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία χτυπήθηκαν και οι πεθαμένοι Σέρβοι. Καταστράφηκε το ορθόδοξο νεκροταφείο στην Πρίστινα και «χάθηκαν» πάνω από εκατό τάφοι. Στη μάχη του Πάστρικ στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι βομβαρδιστικά Β-52 του ΝΑΤΟ , για να βοηθήσουν τους Αλβανούς και τον ΟΥΤΣΕΚΑ χτύπησαν το απόγευμα, τις θέσεις της 549 Μηχανοκίνητης ταξιαρχίας του Γιουγκοσλαβικού Στρατού στο χωριό Σεχ Μαχάλα. Σκοτώθηκαν 10 στρατιώτες και ο αντισυνταγματάρχη Μπόσκο Λέμιτς .Υπήρχαν ακόμη και 115 τραυματίες. 12 Πύραυλοι έπεσαν στην γειτονιά Ζβέζνταρα του Βελιγραδίου και καταστράφηκαν πολλά σπίτια. Ένα άτομο έχασε τη ζωή του ενώ εννέα τραυματίστηκαν. Ο στόχος ήταν ο πομπός του Ράδιο Βελιγράδι. Στην περιοχή του Βελιγραδίου Βομβαρδίστηκαν το Ομπρένοβατς, το Μακίσκο Πόλιε, και το δάσος του Μαλιάκοβτας. Την ίδια ημέρα βομβαρδίστηκε και το Νόβι Πάζαρ. Από βόμβα που έπεσε σε πολυκατοικία σκοτώθηκαν 11 άτομα μεταξύ των οποίων και ο Μάρκο Σίμιτς, 2 ετών. Χτυπήθηκαν και πάλι η γραμμή μεταφοράς ρεύματος Υψηλής Τάσης στο Ομπρένοβατς και η μονάδα παραγωγής θερμού Νερού «Νίκολα Τέσλα». 15 πύραυλοι έπεσαν στο Μάκισκο Πόλιε και στο δάσος του Μιλιάκοβατς έξω από το Βελιγράδι. Βομβαρδίστηκε και το διυλιστήριο πετρελαίου στο Πάντσεβο. Στην Τουρκία άρχισε η δίκη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν. 

 2001. Στο Βελιγράδι, το Σερβικό Κοινοβούλιο απέρριψε το «Συνταγματικό πλαίσιο για την προσωρινή αυτοδιοίκηση στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι» που προσεφερε η Διεθνής Κοινότητα. 

 2005. Σε κάθειρξη 9 ετών για διαφθορά καταδικάστηκε ο πρώην επικεφαλής της εταιρείας «Γιούκος», Μωυσής Χανταρκόβσκι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποκαλύφθηκε ότι το «βαθύ λαρύγγι» που ενμερωνε τους «μεγάλους ρεπόρτερ» Μπομπ Γούντγορντ και ο Καρλ Μπέρνσταϊν της «Ουάσιγκτον Πόστ» για το Σκάνδαλο «Γουοτεργκέιτ», ήταν ο Μάρκ Φελτ (W. Mark Felt), το «νουμερο δύο» του FBI την εποχή του Νίξον. 

 2010. Επίθεση των Ισραηλινών Κομάντος στο τουρκικό πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» που μετέφερε περίπου 10.000 τόνους ανθρωπιστική βοήθεια για την Γάζα. 10 νεκροί. 

 2011.Ο Ράτκο Μλάντιτς εκδόθηκε από τον Τάντιτς στο Δικαστήριο της Χάγης ως εγκληματίας πολέμου.

  2018. Στην Ιταλία ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματταρέλα έδωσε στον Τζουζέπε Κόντε την εντολή να σχηματίσει την νέα κυβέρνηση.

Τετάρτη 30 Μαΐου 1945 ο Ριζοσπάστης ανακοίνωσε την άφιξη στην Αθήνα του σύντροφου Νίκου

 

Μετά την συμφωνία που έκλεισε στο Λύνεμπουργκ, ο Ζαχαριάδης με την Ιντέλιτζενς Σέρβις, o Άγγλοι, τον μετέφεραν συμβολικά τον σ. Νίκο, στις 29 Μαΐου  1945  στην Αθήνα , ντυμένο ως Άγγλο στρατιώτη και του ανέθεσαν την ηγεσία του «λαού» της ΚΚΕ ΑΕ στο πνεύμα της Βάρκιζας και του Λιβάνου.

 του Σπυρίδωνα Χατζάρα 

 Όταν to 157o Σύνταγμα των Αμερικανών έφτασαν μαζί με τους

 άνδρες της OSS έφθασαν στο Κεντρικό στρατόπεδο Νταχάου στις 28 Απριλίου 1945, ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν βρισκόταν εκεί. Κρυβόταν 

στο Μόναχο για να αποφύγει την αντεκδίκηση των κρατουμένων. Πληροφορήθηκε από τα μέλη του Κ΄μματος ότι τον αναζητούσαν οι Αμερικανοί και παρουσιάστηκε στις 30 Απριλίου.

 Ο ίδιος, στο ιδιόχειρο βιογραφικό του σημείωμα που κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: 

«Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου εγώ 

έφυγα και πήγα στο Μόναχο στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους 

πολέμου, (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικανοί

 και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν 

αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού». 

Το σημείωμα σκοπίμως αποσιωπούσε και απέκρυπτε ότι 

παρουσιάστηκε μόνος του στους Αμερικανούς, και ότι οι Αμερικανοί 

τον παρέδωσαν αμέσως στους Άγγλους. 

Ο Ζαχαριάδης δεν ανέφερε στο "που" κρατήθηκε, «σ’ ένα είδος περιορισμού» και δεν ανέφερε τίποτα για τις συνομιλίες με την 

Ιντέλιζενς Σέρβις και τη συμφωνία που εκανε  μαζί τους. 

 Ο απεσταλμένος του Ριζοσπάστη στη διάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο 

για την δημιουργία του ΟΗΕ, ο Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης), ενημερώθηκε από την OSS για την τύχη του Ζαχαριάδη, την πρώτη

 Μαΐου, αμέσως μετά τον εντοπισμό του,και έστειλε το ακόλουθο

 επείγον τηλεγράφημα στο Κόμμα: 

«ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ, 1 του Μάη, (Ιδ. επείγον τηλεγράφημα. Ωρα 1.45′

 π.μ.). Στο διαβόητο χιτλερικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του

 Νταχάου, κοντά στο Μόναχο, που το κατέλαβαν χθες τα 

αμερικανικά στρατεύματα, οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί

 απελευθέρωσαν μεταξύ των 32.000 κρατουμένων και τον

 αγαπημένο μας αρχηγό σ. Νίκο Ζαχαριάδη. 

Εζήτησα από τις αμερικανικές αρχές λεπτομέρειες για τις συνθήκες

 της απελευθέρωσης του σ. Ζαχαριάδη, τις οποίες και θα σας

 μεταδώσω αμέσως μόλις τις λάβω» ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ.

Οι Αμερικανοί δήλωσαν οτι εδωσαν τον Ζαχαριάδη ζωντανό στους Άγγλους.

 

 Στο «Ριζοσπάστη», περίμεναν μερικές μέρες να επιβεβαιωθεί η πληροφορία και την Τετάρτη, 16 του Μάη του 1945, επανήλθαν και έγραψαν υπό τον τίτλο «ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΗΡΩΪΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΣ σ. ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ» και υπότιτλο «Ταξιδεύει μέσω Ιταλίας – Επίσημη ανακοίνωση από το υπ. Εξωτερικών» τα εξής: «…Περιμέναμε όλοι νεώτερες λεπτομέρειες. Περιμέναμε και η αγωνία μεγάλωνε. Γιατί η πρώτη είδηση δεν είχε συνέχεια και επιβεβαίωση. Ανησυχήσαμε όλοι. Το κόμμα, η μάνα, η οικογένεια του αγαπημένου μας αρχηγού, όλοι οι δημοκράτες που έβλεπαν και βλέπουν στο Νίκο Ζαχαριάδη τον 

ατρόμητο πρώτα αγωνιστή, το φωτισμένο ηγέτη, το μάρτυρα στον

 αγώνα του λαού μας για δημοκρατία, ανεξαρτησία και λευτεριά. 

Το υπουργείο των Εξωτερικών σε σχετικό διάβημα του σ. Μ. Πορφυρογέννη και έπειτα από αίτηση της Κ.Ε. του ΚΚΕ που ζητούσε θετικές πληροφορίες για την τύχη του αρχηγού του και παρακάλεσε

 να διευκολυνθεί η επιστροφή του έδωκε δια του πρεσβευτού του 

κ. Πανά την ακόλουθη ανακοίνωση: «… ο κ. Νίκος Ζαχαριάδης, αρχηγός

 του ΚΚΕ, βρίσκεται σώος και υγιής σε βρετανική ζώνη κατοχής και

 μέσα σε λίγες μέρες θα επιστρέψει στην Ελλάδα με τη φροντίδα

 των αγγλικών στρατιωτικών αρχών». 

 Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο αρχηγός του ΚΚΕ, βρισκόταν σώος και υγιής, δηλαδή δεν είχε προσβληθεί από τύφο, όπως έγραψαν οι Ρουφιάνοι 

της Αριστεράς χρόνια μετά.

 Για παράδειγμα ο ευφάνταστος Γιώργος Μαργαρίτης , στο τεύχος 

235 της Ε-Ιστορικά, της 6/5/2004, έγραψε: 

«Η επιστροφή αυτή δεν έγινε γρήγορα, καθώς ο πρώην 

κρατούμενος χρειάστηκε ιατρικές φροντίδες για την αποκατάσταση

 της κλονισμένης από της στερήσεις φυσικής του κατάστασης». Η φωτογραφία από την επίσκεψη του «βασανισμένου» σ. Νίκου

 κραυγάζει για τις «στερήσεις».  

Το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών έλεγε ότι ήταν σώος και υγιής

 και ο Ζαχαριάδης είπε ότι τον κράτησαν σε ένα είδος περιορισμού. 

Μόνο ο Μαργαρίτης τον έστειλε σε «σανατόριο». 

Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης δεν ανέφερε ποτέ και πουθενά για ιατρικές φροντίδες και έγραψε απλά ότι τον «κράτησαν σ’ ένα είδος 

περιορισμού», ως τη μέρα τον έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι. 

Ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης λοιπόν βρισκόταν στη βρετανική ζώνη

 κατοχής «σώος και υγιής». 

Επαναλαμβάνω ότι στο ιδιόχειρο αυτοβιογραφικό σημείωμα που

 έγραψε ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης και το κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: 

« Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου, εγώ 

έφυγα και πή­γα στο Μόναχο, στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους

 πολέμου (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικάνοι 

και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν

αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού. 

Στο Παρίσι παρουσιάστηκα στην Ελλην. Πρεσβεία, αυτή ενήργησε 

στην αγγλική Πρεσβεία, και έτσι έφτασα στις 29.5.45 στην Αθήνα με

 το όνομά μου σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού. 

Αυτό έγινε για να ευκολυνθεί το ταξίδι».

Ο σ. Νίκος βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού στην Βρετανική Ζώνη. Συγκεκριμένα βρισκόταν 45 χιλιόμετρα από το Αμβούργο, στο Λύνεμπουργκ, (γερμανικά Lüneburg), στην Ülzener Straße αριθ. 31

εκεί που μετέφεραν και τον Χάινριχ Χίμλερ, που είχε συλληφθεί

 στις 22 Μαΐου κοντά στην Βρέμη. 

 Στο Λύνεμπουργκ, ήταν το Κέντρο Ανακρίσεων.

Το αρχηγείο του Μοντγκόμερυ τότε, (τον Μάιο του 1945), ήταν στο Häcklingen, 6 χλμ από το Λύνεμπουργκ , το οποίο είχε αεροδρόμιο. 

Ο Ζαχαριάδης μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο, στην αγγλική

 ζώνη κατοχής, στο Λύνεμπουργκ και κρατήθηκε στο 31ο Ανακριτικό Κέντρο, «Civilian Interrogation Camp», ανακρινόμενος από τη SIS (MI6). Όπως προκύπτει και από τα Αρχεία του «Public Records Office» το , 

31ο Ανακριτικό Κέντρο , βρισκόταν σε συνεχή επαφή με το Foreign 

Office.

 Επομένως ο Ζαχαριάδης από το Λύνεμπουργκ μιλούσε με το Λονδίνο, 

και δεν ταξίδευε στις 16 Μαίου, όπως ψευδώς έγραφε ο Ριζοσπάστης. 

Ο Ζαχαριάδης, σκόπιμα απέφυγε να αναφέρει στο βιογραφικό του 

την «βρετανική ζώνη κατοχής», για την οποία ήταν κατηγορηματικό 

το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, που τόνισε ότι « βρισκόταν υπό 

τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών, στην αγγλική ζώνη», και έγραφε ότι τον είχαν οι αμερικανοί, «σ’ ένα είδος περιορισμού», 

μέχρι που τον πήγαν αεροπορικώς στο Παρίσι, του έβγαλαν χαρτιά στρατιωτικού και έφθασε στην Αθήνα σαν αιχμάλωτος πολέμου, φορώντας εγγλέζικη στολή, με VIP πτήση. 

 Ο Ζαχαριάδης σκόπιμα ήθελε να αποφύγει να δώσει εξηγήσεις για το είδος του περιορισμού γιατί ήθελε να αποκρύψει ότι έκλεισε κάποια συμφωνία με τους Άγγλους. 

Το ΚΚΕ, επίσης εντελώς ψευδώς, στα 

επίσημα κείμενα του λέει : «Με την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Νταχάου, τον Ζαχαριάδη τον πήραν οι Αμερικάνοι και τον πήγαν στο Παρίσι απ’ όπου επέστρεψε στην Ελλάδα.

 (Από το βιβλίο, «Το ΚΚΕ, επίσημα κείμενα», τόμος ένατος 1961-1967, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2002, σελ. 855) 

 Η Μοίρα του ΠουστοΘανάση που ο εραστής του τον φώναζε Άρη, 

που του φόρτωσαν τη σφαγή του Μελιγαλά, ήταν μέρος των

 συμφωνιών του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιτζενς Σέρβις στη 

«βρετανική ζώνη κατοχής». 

Άλλωστε την Ομάδα του Θανάση την οδήγησε στην Ενέδρα των κυβερνητικών ο «Αχτιδικός» που του επέδωσε το μήνυμα της

 διαγραφής του.

 Το Κόμμα παρέδωσε τον Θανάση. 

 Τη 13η μέρα, αφότου ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ ο Ζαχαριάδης,

 είχε διαφοροποιηθεί από , «τα λάθη του Δεκέμβρη» και τη Συμφωνία

 της Βάρκιζας, και στις 12 Ιουνίου δια του Ριζοσπάστη ανακοινώσε 

την καταδίκη και απομόνωση του Άρη Βελουχιώτη. 

Με τις συμφωνίες αυτές άλλωστε συνδέεται και η δήλωση του για 

τη Β. Ήπειρο που έγινε στις 25 Μαΐου. 

Η αποκήρυξη του Βελουχιώτη, η αποχή από τις εκλογές της 

31ης Μαρτίου 1946 και η διακριτική συμμετοχή στο Δημοψήφισμα 

για την επάνοδο του Γεωργίου ήσαν στο πλαίσιο αυτών των

 συμφωνιών που βρίσκονται αποτυπωμένες στο απόρρητο έγγραφο

 για την ανάκριση Ζαχαριάδη, που παραμένει ακόμα μυστικό, και ποτέ

 κανείς δεν θέλησε να ψάξει στα Αγγλικά και τα Αμερικανικά αρχεία, 

για να το αποκαλύψει. 

 Το πολύ  ενδιαφέρον είναι ότι ο οξυδερκής Ζαχαριάδης 

αντιλήφθηκε κατά τη διαδικασία του debrifing ότι οι Άγγλοι

 γνώριζαν πολλά για τα εσωτερικά του Κόμματος, που το επηρέαζαν

 με τις λίρες, οπότε απέκτησε τη βεβαιότητα για την ύπαρξη

χαφιέδων, όπως στα χρόνια του Μεταξά. 

Όταν μάλιστα ο Μάρκος Βαφειάδης, που ήταν πράκτορας των Άγγλων

 από το 1938, όταν συνεργάστηκε στο Κίνημα της Κρήτης, έστειλε το

 1948 γράμμα στην Κεντρική Επιτροπή του Σοβιετικού Κόμματος κατηγορώντας το Ζαχαριάδη ότι είναι χαφιές των Άγγλων, κατάλαβε 

ότι κάποιος του είχε σφυρίξει τις συμφωνίες που έκανε με τους 

Άγγλους, στο πλαίσιο φυσικά της συμφωνίας Στάλιν-Τσόρτσιλ. 

 Ο Μάρκος, στην 5η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε ,

στις 30-31 Ιανουαρίου 1949 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες, 

παρουσία Ρώσων και Αλβανών συντρόφων της Κομινφόρμ , εκτόξευσε σε βάρος του Ζαχαριάδη την κατηγορία , ότι ήταν «Πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις».

 Ο Ζαχαριάδης λοιπόν, μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο στο Λύνεμπουργκ στις 2 Μαΐου και μετά από 23 ημέρες, στις 25 Μαΐου , μεταφέρθηκε αεροπορικά από τους Άγγλους στο Παρίσι, όπου τον

 πήγαν στην Ελληνική Πρεσβεία για να του εκδώσει ταξιδιωτικά 

έγγραφα. Από το Παρίσι, πέταξε στις 28 Μαΐου για τη Νάπολι από 

όπου έφυγε το πρωί της 29ης και προσγειώθηκε στο Χασάνι.

 Όταν ο σ. Νίκος έφτασε επιτέλους στην Αθηνα, «Ριζοσπάστης» έγραψε στις 30 Μαΐου : 

«Ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε με αεροπλάνο σήμερα το πρωί μέσον Νεαπόλεως. Από το Παρίσι έφυγε χθες αεροπορικώς. Το απόγευμα ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε στα γραφεία του «Ριζοσπάστη». Φορούσε τη στρατιωτική στολή

 των αιχμαλώτων και είναι γερός». 

Ούτε λέξη για τη ΡΑΦ που τον έφερε , και βέβαια αφού ήρθε ως

 έλληνας αξιωματικός φορούσε ,«τη στρατιωτική στολή των ..αιχμαλώτων», που του έδωσαν οι Άγγλοι. Το ότι ήρθε στις 29 αλλά

 η εφημερίδα έγραφε σήμερα, ήταν ένα συνηθισμένο. λάθος.

 Από την απελευθέρωση του Νταχάου μέχρι την άφιξη του Ζαχαριάδη

 στην Αθήνα πέρασαν 30 ημέρες και βρισκόταν σώος και υγιής , σ’ ένα είδος περιορισμού, σε βρετανική ζώνη κατοχής. 

Το τι έκανε εκεί, και γιατί βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού, δεν θέλησαν ποτέ να μας το εξηγήσουν οι σοφοί ιστορικοί και οι πολιτικοί. 

 ΥΓ. Περισσότερα στο βιβλίο μου..... ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ

ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ! Η ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝ ΑΛΗ. Ημέρες του 1956

 

Ημέρες του 1956. Η ζωή στο Παραπέτασμα. Τα βάσανα των Ζαχαριαδικών από τους Χρουτσοφικούς

 

Οταν ο πράκτωρ «Λεφτεράκης», (Βενιζέλος), πούλησε (τσάμπα), τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου

Στις 17/30 Μαΐου 1913, στην αίθουσα των πορτρέτων, στο Ανάκτορο Σεντ Τζέιμς του Λονδίνου, υπό την προεδρία του υπουργού εξωτερικών της Μ. Βρετανίας Εδουάρδου Γκρέυ, υπογράφηκε από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο, τη Σερβία και την Τουρκία η συνθήκη του Λονδίνου, με την οποία έληξε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος. Μεσολάβησαν οι έξι Μεγάλες Δυνάμεις, (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία και Ρωσία).

  Σύμφωνα με τη Συνθήκη παραχωρούνταν στους νικητές (στα Βαλκανικά κράτη) όλα τα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορία που βρίσκονταν δυτικά της γραμμής Αίνου - Μηδείας, εκτός της Αλβανίας, που θα δημιουργούνταν ως ανεξάρτητη Ηγεμονία.

 Οι Σύμμαχοι και η Τουρκία (άρθρο 3) ανέθεταν στις έξι Μεγάλες Δυνάμεις (στην Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη ), τη χάραξη των συνόρων και το διακανονισμό των ζητημάτων που αφορούσαν την Αλβανία, καθώς τους παρείχαν τη δυνατότητα (άρθρο 5) να αποφανθούν για την τύχη των ελληνικών νήσων του Αιγαίου, εκτός της Κρήτης (άρθρο 4) για την οποία η Πύλη παραιτείτο «υπέρ των συμμάχων Ηγεμόνων πάντων των επί της Νήσου κυριαρχικών δικαιωμάτων της». Ο Βενιζέλος υπέγραψε τη συνθήκη «λαμβάνοντας υπόψη τις διαβεβαιώσεις της αγγλικής κυβέρνησης ότι θα υποστήριζε την ελληνική κυριαρχία επί των ελληνικών νήσων του Αιγαίου και της Δωδεκανήσου. Παρά ταύτα τρία ζητήματα που ενδιέφεραν την Ελλάδα έμειναν τελικά άλυτα: το Βορειοηπειρωτικό, το Νησιωτικό και το Αγιορείτικο.

Συμμοριτοπόλεμος. Η 30η Μαΐου 1949.

Η Μόσχα ζητούσε γενική αμνηστεία και εκλογές με συμμετοχή του ΚΚΕ, ο Παναγιωτάκης ο σκληρός απάντησε ουδείς συμβιβασμός και οι μετριοπαθείς πωλητικοί προσπαθούσαν να πάρουν το πάνω χέρι από τον Στρατό στα μετόπισθεν. 

Ο Ζαχαριάδης περίμενε ματαίως το 95% να επαναστατήσει μαζί του

 

Ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως κ. Ρέντης εξέφρασε, (με τρόπο), την διαφωνία των Πωλητικών για τις συνεχιζόμενες εκτοπίσεις που διέταξε ο Πετζόπουλος στην Πελοπόννησο αλλά και στην γενικότερη προσπάθεια των στρατιωτικών διοικητών να ελέγξουν τα μετόπισθεν

Η Μόσχα ζητούσε γενική αμνηστία και εκλογές με συμμετοχή του ΚΚΕ

Ο Ζαχαριάδης με άρθρο του, που μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο του Βουνού, επιτέθηκε κατά της κυβέρνησης, του Παπάγου, του Αμερικανού πρεσβευτή Γκρέϊντι και του στρατηγού Βαν Φλιτ επειδή: