Ο λαός του ΝΑΤΟ το έβαλε στα πόδια

Το ΝΑΤΟ και ο Σόρος ήθελαν να προβοκάρουν την σημερινή ορκωμοσία του Βούτσιτς στο Βελιγράδι και κάλεσαν τις «άτυπες ομαδες» να διαμαρτυρηθούν κατά της δικτατορίας που έρχεται. Αλλά λογάριαζαν χωρίς το 55% που μαζεύτηκε στο Βελιγράδι και η αστυνομία έτρεχε να προστατεύει τους «φίλους του ΝΑΤΟ». Χιλιάδες υποστηρικτές του Βούτσιτς μαζεύτηκαν έξω από το σερβικό Κοινοβούλιο και οι «αντιδικτατορικοί» δεν μπόρεσαν ούτε να πλησιάσουν.
Κάπου στον περίγυρο, έπεσαν και μερικά σπρωξίματα και καμιά κλωτσιά.
Μια ρουφιάνα της «Ντάνας» φωνάζει από το διαδίκτυο ότι την έσπρωξαν ενώ έκανε τη δουλειά της, χωρίς να της πουν με το παρδόν.

Οι Σέρβοι....

Και ο λαός του ΝΑΤΟ

Τα νέα Τζάκια

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης εξαγόρασε τον ΔΟΛ με 22.892.600 ευρώ .
Στον κυρ Σταυρο οι τραπεζίτες είχαν δανείσει 50, χωρίς εγγυήσεις. Επομένως φθηνά του βγήκε.
Αλλά, από την άλλη 22 εκ για να αγοράσεις την Έλενα Ακρίτα είναι πολλά.
Ο γκασπαντίν, πιο μάγκας, έδωσε μόνο  11.926.000 ευρώ.
Το Σχήμα εργαζομένων του ΔΟΛ,  (που είχε εσωτερική πληροφόρηση),
έδωκε μόνο «τρία», (...κρύα), ευρώ!

Όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδισε και τους πεθαμένους Σέρβους

Η 31η Μαΐου στην Ιστορία στο ...
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/05/31_31.html

1809. Η μάχη της Καμινίτσα στη Νις και ο πύργος με τα σέρβικα Κεφάλια

Στο πλαίσιο του Ρωσο-τουρκικού Πολέμου, (1806-1812), οι Σέρβοι Επαναστάτες, προέλασαν τον Απρίλιο του 1809 προς την Νις, την οποία υπεράσπιζαν λιγότεροι από 3000 Τούρκοι.

Μετά από άκαρπες διαπραγματεύσεις μεταξύ των Τούρκων και των Ρώσων,
η εκεχειρία που είχε υπογραφεί στις13 /25 Αύγουστοου 1807 στο Γκιούργκιου από τον Γκαλιπ Εφέντι  , καταγγέλθηκε από την Τουρκία και ξανάρχισαν τις επιχειρήσεις την 1/12 Μαρτίου.
Ο Μιχαήλ Ιλαριόνοβις Κουτούζωφ, έστειλε αμέσως στους Σέρβους όπλα και 30.000 σφαίρες, (μέσω του Υψηλάντη που του είχαν εμπιστοσύνη) και οι Σερβοι άνοιξαν το Δυτικό Μέτωπο .
Ο Καραντζόρτζε κινήθηκε προς το Μαυροβουνίο, ο Λούκα Λαζάρεβιτς και ο Σίμα Μάρκοβιτς εστάλησαν κατά μήκος του ποταμού Ντρίνα για να κρατάνε τα σύνορα με τη Βοσνία , ο Μιλένκο Στοΐκοβιτς έμεινε στο Βελιγράδι για να κρατάει την επαφή με τους Ρώσους, και την επίθεση στη Νις ανέλαβε ο Μιλόγιε Πέτροβιτς, τον οποίο ακλούθησαν οι Χαΐντούκοι από το Ποζάρεβατς, την Τσούπρια, το Πάραστσιν, το Αλέξινατς, και το Κράισνικ .Περίπου 8000,στους οποίους προστέθηκε και ο και Χάιντουκ Βέλικο από το Πίροτ.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες των Σέρβων τη Νις φρουρούσαν 3.000 στρατιώτες. Ο Μιλόγιε Πέτροβιτς κινήθηκε όμως πολύ αργά.
Ξεκίνησε στις 9/21 Απριλίου και έφτασε στο χωριό Κάμενιτσα, εξω από τη Νις στις 15/27 Απριλίου, όπου πληροφορήθηκε ότι ερχόντουσαν οι Τούρκοι.
Ο Πέτροβιτς αποφάσισε να μην επιτεθεί στην οχυρωμένη Νις , αλλά να στήσει ταμπούρια και να περιμένει του Τούρκους.
Οι Σέρβοι οχυρώθηκαν και η κύρια γραμμή άμυνας ήταν στο Λόφο «Τσέγκαρ» που τον υπεράσπιζαν τα παλικάρια του Στέβαν Σίντελιτς .
Το Ταμπούρι του Σίντελιτς, ήταν ορθογώνιο με παραμετρική τάφρο, και στη μέση του είχε τα πολεμοφόδια.
Οι Τούρκοι , που τους διοικούσε ο γενίτσαρος από τη Γεωργία Χουρσίτ Πασάς, που θα τον βρούμε στην Ελληνική Επανάσταση πασά στην Τρίπολη, ενισχύθηκαν με στρατό από την Αδριανούπολη, τα Σκόπια και Θεσσαλονίκη, και μαζί με τους ντόπιους ήσαν 20.000.
Η μάχη άρχισε το πρωί της 19/31 Μαΐου και οι Σέρβοι φάνηκαν να κερδίζουν αφου απέκρουσαν τις επιθέσεις.
Προς το βράδυ οι Τούρκοι πέρασαν την περίμετρο του Ταμπουριού στο Λόφο «Τσέγκαρ», ακολούθησε μάχη σώμα με σώμα και ο Σίντελιτς ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη. Όλοι οι Σέρβοι στον Λόφο έπεσαν μαχόμενοι.
Οι άλλοι, την νύχτα υποχώρησαν. 
Ο Χουρσίτ για να φοβίσει του Σέρβους διέταξε και μάζεψαν τα κεφάλια των σκοτωμένων και έκτισε ένα «πύργο» την «Ћеле-кула» με 952 κεφάλια. Τόσοι ήταν οι νεκροί στο Λόφο «Τσέγκαρ».
Στη μάχη και την υποχώρηση , οι Σέρβοι έχασαν συνολικά 4000, όπως λένε οι τότε πηγές και οι Τούρκοι 6000.
Μετά την ήττα της Τσέγκαρ οι Σερβοι υποχώρησαν και ο Καραγιώργης μπόρεσε να ανακόψει την προέλαση του Χουρσίτ στον ποταμό Βέλικα Μοράβα, στο Βάρβαριν, που το βομβάρδισε το ΝΑΤΟ το 1999.

Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;

Ο βασάλος του Τζες, Αγκίμ Ζαεβίκι, πήρε την καρέκλα που του έταξαν και είπε ότι «θα επικεντρωθεί στην ενταξη της χώρας στις ευρω-ατλαντικές δομές», τονίζοντας ότι στόχος του είναι «να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, το συντομότερο δυνατόν, και, επίσης, η ένταξη στο ΝΑΤΟ», παρέχοντας , «σταθερότητα για το λαό και τη χώρα».
Ο λόγος που δεν βρίσκονται στο ΝΑΤΟ που θα έδινε «σταθερότητα» στο λαό και τη χώρα είναι το βέτο του Καραμανλή στο Βουκουρέστι.
Επομένως για να υπάρχει σταθερότητα πρέπει επειγόντως να μπουν στο ΝΑΤΟ, και ο καλός Σύμμαχος από την Αθήνα, που χρωστάει θα πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει.
Επομένως, ανησυχώ, που θα έλεγε και ο αείμνηστος Κουφός.

Το χθεσινό ρεπορτάζ από τα Σκόπια θα το βρείτε εδώ….
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/05/bjrm-5.html
Όλες τις φρέσκες ειδήσεις από τα βαλκάνια εδώ…
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr

Φ. Μπελέρης: Εδώ που φτάσαμε ψήφο στον Βαγγέλη

«Μονόδρομος η συνεργασία του ΚΕΑΔ με το Δημοκρατικό Κόμμα»
Άρθρο του Φ. Μπελέρη για τις αλβανικές εκλογές της 25ης Ιουνίου

Μετά την ύποπτη και αντισυνταγματική συμφωνία των δύο μεγάλων κομμάτων, οι βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία θα πραγματοποιηθούν τελικά στις 25 Ιουνίου.

Μία συμφωνία είναι ολοφάνερο ότι μεταξύ άλλων, είχε στόχο την εξαφάνιση των μικρών κομμάτων μεταξύ των οποίων και το ΚΕΑΔ που διαχρονικά εκπροσωπεί την Ελληνική Εθνική Μειονότητα στο αλβανικό κοινοβούλιο. 

Το MEGA είχε βιαστεί να ταυτιστεί με τον Ράμα και κατέβηκε στις εκλογές ελπίζοντας πως δεν θα κατέβαινε η αντιπολίτευση και το ΚΕΑΔ και ωφελούμενο από μια τέτοια εξέλιξη, θα εξέλεγε έναν βουλευτή προσποιούμενο πως επιδιώκει την ενότητα. Ενότητα που δεν μπορούσε να έρθει ποτέ από την στιγμή που έθετε ως απαράβατο όρο να μην είναι υποψήφιος ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ.

Το ΚΕΑΔ από την πλευρά του, σταθερό στις αρχές με τις οποίες πορεύθηκε εδώ και δεκαετίες, στάθηκε απέναντι στην κυβέρνηση Ράμα για τα όσα εγκληματικά έκανε στον τόπο μας. Έτσι είχε κάνει το πρώτο βήμα φεύγοντας από τον κυβερνητικό συνασπισμό. Ταυτιζόμενο με την αντιπολίτευση στο δίκαιο αίτημα για καθαρές και τίμιες εκλογές προχώρησε στο δεύτερο βήμα και συντάχθηκε με αυτή στις διαμαρτυρίες που οδήγησαν τελικά στην παραπάνω συμφωνία. 

Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο η Ελληνική Εθνική Μειονότητα εκλήθη να λάβει αποφάσεις για τον τρόπο που θα πολιτευτεί σε αυτές τις εκλογές που εν πολλοίς θα επηρεάσουν και το πως θα πολιτεύεται από εδώ και πέρα στην αλβανική πολιτική σκηνή.

Όπως πάντα, καμία σοβαρή κουβέντα δεν έγινε μεταξύ των φορέων και έτσι ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του. Σε αυτό ακριβώς το σημείο γεννάται το πραγματικό ερώτημα: για την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο να έχουμε ή να μην έχουμε βουλευτή; 

Πριν αναλύσω την δική μου απάντηση θα προσπαθήσω να απαντήσω στα βασικά επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να μην εκπροσωπηθούμε στο κοινοβούλιο υπό αυτές τις συνθήκες: 

Ο βουλευτής  που θα εκλεγεί μέσα από τις λίστες του Δημοκρατικού Κόμματος, λένε ότι δεν θα έχει καμία διαφορά από τους υπόλοιπους ελληνικής καταγωγής βουλευτές που εκλέγονται με αλβανικά κόμματα.

Η πολιτική πορεία του Β. Ντούλε κάθε άλλο έχει δείξει παρά το ότι μπορεί να συγκριθεί

με τους ελληνικής καταγωγής βουλευτές που πολιτεύονται με τα αλβανικά κόμματα. 

Λένε ότι θα διαλυθούν οι δομές του κόμματος.

Οι δομές του κόμματος δεν κινδυνεύουν με διάλυση αν χωριό προς χωριό, σπίτι προς σπίτι εξηγήσουμε στους ψηφοφόρους την απόφαση και τους κινητοποιήσουμε να συμμετάσχουν στις εκλογές ψηφίζοντας το ψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετέχουμε. Άλλωστε αυτοί που μέσω των ΜΜΕ κόπτονται πιο πολύ για την διάλυση των δομών, είναι αυτοί που εδώ και χρόνια πολεμούν λυσσαλέα το ΚΕΑΔ. 

Λένε ότι δεν ήταν απόφαση συλλογικών οργάνων η ανάδειξη του υποψηφίου.

Η απόφαση ήταν του προεδρείου του ΚΕΑΔ όπου συμμετείχα και δεν άκουσα καμία αντίθετη άποψη. Ασφαλώς θα έπρεπε να αποφασίσει και το Γενικό Συμβούλιο της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ αλλά ποιο συμβούλιο αφού πέραν της αρχικής του σύστασης σε σώμα, ποτέ δεν έχει καταφέρει να συνεδριάσει με απαρτία και η ευθύνη για αυτό βαραίνει όλους μας. 

Λένε ότι η απουσία μας από το κοινοβούλιο θα μας βοηθήσει να οργανώσουμε με καλύτερους όρους τον χώρο!

Δεν υπάρχει καμία πολιτική λογική που να λέει ότι ένα κοινοβουλευτικό κόμμα έχει χειρότερες δομές και οργάνωση από ένα μη κοινοβουλευτικό. Ο Βαγγέλης Ντούλες ως πρόεδρος του ΚΕΑΔ εντάχθηκε στην λίστα του ΔΚ και όχι ως μεμονωμένο πρόσωπο.

Άρα όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά για την οργάνωση του χώρου μας, γνωρίζουν ότι έχοντας βουλευτή αυτή επιτυγχάνεται με καλύτερους όρους.

Λένε ότι δεν μπορεί η ΕΕΜ να εκπροσωπείται συνέχεια από το ίδιο άτομο.

Η άποψη αυτή δεν αντέχει σε κριτική. Δεν υπάρχει κόμμα στον κόσμο που τα στελέχη,

οι συμπαθούντες, οι υποτιθέμενοι οπαδοί του να ζητούν από τον ηγέτη του να παραιτηθεί. Εδώ κατέχουμε παγκόσμια πρωτεία, την ώρα που ο συγκεκριμένος πρόεδρος έχει αποδείξει με την στάση του όλα αυτά τα χρόνια κάτι που και οι φανατικότεροί του εχθροί παραδέχονται: είναι ο καταλληλότερος εκπρόσωπος του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού στην αλβανική βουλή.

Λένε ότι αν είχε συνεργαστεί το ΚΕΑΔ με το MEGA, θα μπορούσε η ΕΕΜ να εκλέξει μόνη της βουλευτή.

Αυτό κι αν είναι ψέμα, όσοι το ισχυρίζονται πρέπει να ρίξουν μια ματιά στα νούμερα.

Για να εκλέξει βουλευτή ένα μεμονωμένο κόμμα στην περιφέρεια του Αυλώνα απαιτούνται τουλάχιστον 8.500 με 10.500 ψήφοι. Για κάθε λογικό άνθρωπο στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, είναι απαγορευτικός αριθμός. Όσοι έχουν αντίθετη άποψη, θα μπορούσαν σε αυτές τις εκλογές να συνασπιστούν, να αυτό-οργανωθούν και να στηρίξουν το ΕΕΜΜ-MEGA και να κερδίσουν την έδρα. Και αν δω ότι όλοι οι Βορειοηπειρώτες παράγοντες που έχουν άλλη άποψη, ενώνονται και οργανώνονται, δεσμεύομαι να στηρίξω και εγώ την κοινή προσπάθεια. Είμαι βέβαιος ότι αυτό δεν θα συμβεί για τους εξής λόγους: Δεν πρόκειται να ενωθούν γιατί υπάρχουν πολλές προσωπικές ατζέντες. Το MEGA δεν θα διεκδικήσει καν βουλευτή γιατί δεν θα του το επιτρέψει ο άνθρωπος που το κατεύθυνε και το προέτρεψε να εγγραφεί και να κατέλθει στην εκλογική αναμέτρηση.

Λένε ότι έχουμε στην ίδια λίστα τον Τσάμη Ταχίρι. 

Ασφαλώς και δεν είναι σε κανέναν ευχάριστη η παρουσία του Ταχίρι στην λίστα του ΔΚ και το ενδεχόμενο εκλογής του ως βουλευτή αλλά θέλω να θυμίσω ότι τις ψήφους που θα πάρει ο Ταχίρι, θα τις στερήσει από τον Ιντρίζι. 

Λενε ότι δεν έγινε καλή διαπραγμάτευση από το ΚΕΑΔ με το Δημοκρατικό Κόμμα.

Με τον κακό χαμό που έγινε στο ΔΚ αμέσως μετά την δημοσίευση της λίστας των υποψηφίων, καταλαβαίνει ο καθένας αν ήταν εύκολη ή δύσκολη η διαπραγμάτευση. 

Αυτό το μυστικό που ξέρουμε όλοι μας, ότι μόνοι μας δεν εκλέγουμε βουλευτή, ενδέχεται να το ξέρει και ο Μπάσα και αφού τον μισό τον κάναμε 1 μπορεί η διαπραγμάτευση να θεωρηθεί επιτυχημένη. Δεν είχε κανένα λόγο να μας δώσει κάτι παραπάνω. 

Θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και να πω ότι μπορεί να ήταν μία δύσκολη και επίπονη απόφαση αλλά η συμμετοχή στις λίστες του ΔΚ ήταν σωστή.

Κατά κοινή ομολογία, η κυβέρνηση Ράμα ήταν η χειρότερη κυβέρνηση της μετα - κομμουνιστικής περιόδου στην Αλβανία.

Θέλω να θυμίσω: ραγδαία αύξηση αρπαγών περιουσιών κατεδαφίσεις και βεβήλωση ναών και εκκλησιαστικής περιουσίας διοικητική διαίρεση ταύτιση με το δόγμα του Ερντογάν παρότρυνση Τσάμηδων για επιθετικότητα εναντίων της Ελλάδος κτλ.

Άρα είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να πάμε εναντίων του Ράμα, να πάμε στην συμμαχία του Δημοκρατικού Κόμματος και του Μπάσα ο οποίος έχει δείξει ένα άλλο προφίλ και πιστεύουμε πως θα έχει μία πιο ειλικρινή σχέση και με την ΕΕΜ αλλά και θα κάνει προσπάθειες για βελτίωση των διμερών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.

Θέλω να απευθυνθώ με κάθε ειλικρίνεια στους φίλους μου, συναγωνιστές και πολιτικούς αντιπάλους, αδέρφια βορειοηπειρώτες και μη που ανησυχούν για την κατάσταση.

Η απόφαση αυτή όπως για όλους έτσι και για μένα δεν ήταν καθόλου ευχάριστη αλλά ήταν το λιγότερο κακό.

Συχνά στην πολιτική όταν βρίσκεσαι μπροστά σε δύο δύσκολες αποφάσεις οφείλεις να επιλέξεις το μικρότερο κακό.

Μετά τις εκλογές και με δεδομένο το ενδεχόμενο αλλαγής του εκλογικού νόμου, πρέπει να γίνει μια ειλικρινής κουβέντα μεταξύ μας για το πώς θα πορευτούμε. 

Πολλοί θα αναρωτηθούν το εύλογο «πως είσαι σίγουρος ότι και ο Μπάσα αν έλθει στην εξουσία δεν θα κάνει τα ίδια;».

Όχι μόνο σίγουρος δεν είμαι αλλά αμφιβάλλω κατά πόσον θα κάνει μέρος αυτών.

Για το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι αν δεν ρίξουμε τους τόνους δεν τα βρούμε μεταξύ μας, αν δεν κάνουμε την αυτοκριτική μας και δεν συνεννοηθούμε, δεν θα πάψουμε να είμαστε το κλοτσοσκούφι των δύο μεγάλων αλβανικών κομμάτων. 

Διονύσης Φρέντης Μπελέρης

Πρόεδρος παραρτήματος ΔΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ Χιμάρας

Εκδήλωση μνήμης για τους 37 δολοφονημένους από τους Ελασίτες στο Σουληνάρι Αχαΐας

Οργανωτές του μνημόσυνου ήταν η Ένωση Αποστράτων Αστυνομίας Πόλεων Πατρών και η Ένωση Αποστράτων Αστυνομίας Πόλεων Αθηνών.
Την επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο που βρίσκεται στη θέση Σουληνάρι, στην βόρεια πλαγιά του Αφροδισίου Όρους κοντά στο νέο χωριό Πάος*, (τότε Δεχουνιό), τέλεσε ο π. Αθανασιος Ασημακόπουλου εφημέριος του χωριού. Συμμετείχαν απόστρατοι της Α.Π φίλοι και συγγενείς των οικογενειών των δολοφονηθέντων και πλήθος κόσμου. Από την ένωση Πατρών συμμετείχε σύσσωμο το ΔΣ με τον πρόεδρο κ. Αθανάσιο Παπαδόπουλο, τον αντιπρόεδρο
κ. Κωστα Κορκότζιλα και το μέλος κυρία Μαρία Κατσιμακλή.
Δυναμική και πολυπληθείς η αντιπροσωπεία της Αθήνας με επικεφαλείς τους προέδρους των αντίστοιχων ενώσεων κ. Γεωργιο Τσέλιο και Άγγελο Λιόντα.
Στο ιστορικό της εκτέλεσης των 37 αιχμαλώτων την Κυριακή των Βαΐων του 1944, αναφέρθηκε διεξοδικά με μια συγκινητική ομιλία ο κ. Σπύρος Σιδέρης από την Πατρα και ακολούθως κατατέθηκαν στέφανοι. Η εκδήλωση έκλεισε με την τήρηση ενός λεπτού σιγής και τον Εθνικό Υμνο.
Οι 37 εκτελεσθέντες ήσαν: Αγγελόπουλος Α. αστυφύλακας, Αδαμόπουλος Λάμπρος αστυφύλακας, Αθανασόπουλος Ιωάννης αστυφύλακας, Ανδρεόπουλος Ανδρέας αστυφύλακας, , Βάρκας Χρήστος αστυφύλακας, Βλάχος Ιωάννης αρχιφύλακας, Γκρούτσης Βασίλειος αστυφύλακας, Γυφτάκης Ιωάννης αστυφύλακας, Δημητρόπουλος Αν. αρχιφύλακας, Ευσταθίου Αλέξανδρος αστυφύλακας, Ευσταθόπουλος Π. αστυφύλακας, Ζάχος Σπυρίδων αστυφύλακας, Ζησιμόπουλος Γεώργιος αστυφύλακας, Καραγιάννης Νικόλαος αστυφύλακας, Καραπαναγιώτης Ασημάκης αστυφύλακας, Καρβούνης Κωνσταντίνος αστυφύλακας, Καφέζας Ιωάννης αρχιφύλακας, Κουλάκος Νικόλαος αστυφύλακας, Κουτσογιάννης Δημήτριος αστυφύλακας, Κωνσταντινίδης Γεώργιος αστυφύλακας, Μουδάκης Κυριάκος αρχιφύλακας, Μπιρμπίλης Αντώνης αστυφύλακας, Μπολέτσης Σπυρίδων υπαστυνόμος Β,΄ Παναγέας Νικόλαος αστυφύλακας, Παπαδάκης Γεώργιος αστυφύλακας, Παπαδοπετράκης Ευθύμιος αστυφύλακας, Πετρινιώτης Ευάγγελος αστυφύλακας, Ρακάκης Κωνσταντίνος αστυφύλακας, Ρέκος Γεώργιος αστυφύλακας, Σταυρόπουλος Αλκιβιάδης αστυφύλακας, Ταμπουρατζής Παναγιώτης αστυφύλακας, Τομαράς Κωνσταντίνος αστυφύλακας, από τον Άμμο Μεσσηνίας ,Τραυλός Κωνσταντίνος αστυφύλακας ,Φειδάς Βασίλειος αστυφύλακας, Φωτόπουλος Αντώνης αστυφύλακας, Χολέβας Κωνσταντίνος αστυφύλακας και ο υπενωμοτάρχης Χωροφυλακής Αυλίχος Ανδρέας του Ιωάννη.
Από την ομαδική εκτέλεση στο Δεχούνι Αχαΐας, σώθηκε μόνο ο αστυφύλακας Μιχάλης Παπαδάς, ο οποίος με τη βοήθεια χωρικών κατάφερε να φτάσει από χωριό σε χωριό, μετά από μία εβδομάδα στην Πάτρα και να ενημερώσει για την τύχη των συναδέλφων του.

*Το Δεχούνι εγκαταλείφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από τους κατοίκους του, που, μαζί με τους κατοίκους των γειτονικών χωριών Βεσίνι και Σκούπι, εγκαταστάθηκαν στον νεόδμητο οικισμό της Πάου (πρώην: Νέος Πάος) που φτιάχτηκε γι' αυτούς από το κράτος στη θέση "Χαλιάδες".

Δεν ξεχνώ τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ

Το μακελειό στη γέφυρα της Βάρβαριν

Του Σπύρου Χατζάρα

Πέρασαν 18 χρόνια και θυμάμαι ακόμα σαν τώρα τις δολοφονίες απλών ανθρώπων από τους αμερικανούς και τους συμμάχους τους.
Το μήνυμα της παγκόσμιας διακυβέρνησης του «καλού», που προστατεύει τα «ανθρώπινα δικαιώματα», του σουνίτες «μετανάστες», του πρεζέμπορους και χασισέμπορους, τις λεσβίες και τους πούστηδες ήταν απλό.
Φταίτε και εσείς. Όλοι. Όποιος διαφωνεί μαζί μας είναι Στόχος.

  Την 68η ήμερα των νατοϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, χτύπησαν μια γέφυρα πάνω από τον Μόραβα , κοντά στο Βάρβαριν, ανάμεσα στη Γιάγκοντινα και το Κρούσεβατς. Επειδή ήταν ημέρα της Λαϊκής Αγοράς η Γέφυρα ήταν γεμάτη με κόσμο. Στο πρώτο κύμα της επίθεσης, τα αεροπλάνα έριξαν δυο πυραύλους που χτύπησαν τη γέφυρα στη μέση. Σκοτώθηκαν επί τόπου τρία άτομα και τραυματίστηκαν τουλάχιστον πέντε. 

Τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ όμως γύρισαν και έριξαν άλλους δυο πυραύλους Σε αυτή την επίθεση, σκοτώθηκαν 9 άμαχοι και 12 τραυματίστηκαν σοβαρά, από αυτούς που είχαν τρέξει να βοηθήσουν τους πρώτους. Από δυο, δεν βρέθηκε τίποτα και τους κατέταξαν στους αγνοούμενους.
12 νεκροί, δυο εξαερωμένοι και 17 βαριά τραυματισμένοι, για πλάκα.
Για να στείλουν ντα καθάρματα του ΝΑΤΟ μήνυμα.
Από τη γέφυρα του Βάρβαριν περνούσαν γαϊδούρια και τίποτα τρακτέρ. 

Λίγο πιο νότια βομβάρδισαν ένα σανατόριο. Στην Σουρντουλίτσα. Σκότωσαν τουλάχιστον 20. Οι 17 «ευπαθείς» ηλικιωμένοι και 3 παιδιά.
Στο Πρίζρεν χτύπησαν μια φάλαγγα του Τύπου. Ένας νεκρός και πολλοί τραυματίας.
Επτά πύραυλοι έπεσαν στη Βράνιε. Ένα άτομο σκοτώθηκε και ένας τραυματίστηκε σοβαρά.
Από τον βομβαρδισμό της σήραγγας στο δρόμο Πρίζρεν-Μπρέζοβιτσα κοντά στο χωριό Γκόρνιι σκοτώθηκε ένας άνθρωπος.
Στο Κόσσοβο βομβάρδιζαν την Κόσοβσκα Βυτίνα όπου κατέστρεψαν το ορθόδοξο νεκροταφείο. Αεροσκάφη του ΝΑΤΟ, βομβάρδισαν ακόμα το Ίστοκ, το Μπιέλο Πόλιε, το Πέτς και τη Λίπλιανιν. Παράλληλα, προσέβαλαν την περιφέρεια του Κάτσανικ και το όρος Γκόλες. Συνολικά στο Κόσσοβο στις 30 Μαΐου 1999 , 11 νεκροί (πολίτες) και 40 τραυματίες.

Το ΝΑΤΟ βομβάρδισε επίσης το κέντρο της Σρέμσκα Καμένιτσα, και κατέστρεψαν πολλά σπίτια, ενώ έριξαν αρκετούς πύραυλοι στη βιομηχανία καπνού στη Νις, (για να μην προμηθεύει το Στρατό με τσιγάρα).
Πιο ανατολικά βομβαρδίστηκαν το Πίροτ και το Δημητροβγκραντ κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία.

Περισσότεροι από 30 πύραυλοι έπεσαν στο Βελιγράδι. Ένας άνθρωπος σκοτώθηκε και έξι τραυματίστηκαν.
Στο Μαυροβούνιο βομβαρδίστηκε η είσοδος του κόλπου του Κότορ.
Σύνολο για μια μέρα:49 νεκροί. Σύμφωνα με το δικό μου υπολογισμό.
Ίσως ήταν η πιο πολύνεκρη ημέρα της Νατοϊκής επιχείρησης.
Οι σοβαρά τραυματισμένοι πολλοί. Πόσοι πέθαναν μετά κανείς δεν ξέρει.
Ούτε και ποιος τους βοήθησε να τα βγάλουν πέρα με το κουσούρι που τους άφησε το ΝΑΤΟ.

Και οι ρουφιάνοι του ΝΑΤΟ και στην Αθήνα θα μου λένε για αντινατοϊκό παραλήρημα.

Ο Αγώνας της Ενημέρωσης

Με πολύ κόπο, «μ’ αίμα και με θυσίες», και με την χρήση της απλούστατης λογικής συνδυάζω ημερομηνίες και γεγονότα «προς το συμφέρον όλων μας και το κοινό καλό».
Δε περιμένω «παινέματα», αλλά αναμένω τουλάχιστον ότι όσοι με διαβάζουν θα καταλάβουν τι διαβάζουν. Ελληνικά γράφω.
Πολύ φοβούμαι ότι οι χαζοί είναι αθεράπευτοι.
Διαβάζουν την αλήθεια. Τα πραγματικά γεγονότα, και μετά προσπαθούν να τα αντιπαραβάλουν με τα ψέματα που τους δίδαξαν και τα οποία ως καλοί παπαγάλοι τα αποστήθισαν.
Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσω και τα σχόλια που παρατηρούν μια «μεταστροφή» μου.
Δυστυχώς ισχύει η παροιμία . « Όση ώρα μίλαγες δάσκαλε ο μούργος έχαψε 18 μύγες»!

Διαγωνισμός Ομορφιάς μεταξύ των συνεργατών της SoE δεν γίνεται.
Σας, είπα ότι  ο Αγιος Πλουμπίδης ήταν Ρουφιάνος του Μπάλφουρ.
Ο πουστρο-Θανάσης μίλησε σαν τον Μπάλφουρ στη Λαμία, ο Μάρκος ήταν ρουφιάνος του Μπάλφουρ από το 1938.
Το ΚΚΕ το χρηματοδότησε η Αγγλία και σας είπα ότι ο Ζαχαριάδης έκλεισε συμφωνία με το Λονδίνο στο Λύνεμπουργκ, και μετά τον έφεραν με VIP πτήση. Σας απέδειξα ότι όλοι σας λένε ψέματα.
Τι άλλο να κάνω;

Το ΚΙΟΤΟ και ο αέρας κοπανιστός

Πέρασαν 15 χρόνια. Στις 30 Μαΐου το Εθνικό Κωλοχανείο ψήφισε το Νόμο 3017 και κύρωσε το πρωτό-κωλλο του ΚΙΟΤΟ για να μας πουλάνε καθαρό αέρα Κοπανιστό οι οι Ωραίοι Ναζωραίοι που είναι μάγκες και πονηροί.
Στις 23 είχαν πάει έξω από το γραφείο του Αβρούρι οι Ρουφιάν-Ρουφιάν Ακτιβιστές της Greenpeace, που του φώναζαν ότι «τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν συμφωνήσει ότι μέχρι τις 31 Μαΐου έπρεπε να έχουν επικυρώσει το Πρωτόκολλο του Κιότο και το Κλεφτο ΠΑΣΟΚ το είχε καθυστερήσει . Και στις 30 το ψήφισε. Στην ώρα του.
Και πληρώνει φόρο Μακακίας στους Οβριούς, κάθε σπίτι, μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Μπουγιουρουμού: «Νέμα Πράβντα Νέμα Μιρ»

Οι πολύχρωμοι μισθοφόροι της Ανοιχτής Κοινωνίας του Σόρος φώναζαν στα Σκόπια το σύνθημα «Νέμα Πράβντα Νέμα Μιρ», «δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη».
Το ίδιο σύνθημα φώναζαν χθες και στο διαστήριο οι 37 Ουτσεκάδες του Κουμάνοβο.
Και οι ΟΥΤΣΕΚΑδες περιμένουν τις αμερικανικες μεταρρυθμίσεις στο Κράτος Δικάιου που υποσχέθηκαν ο Τζες και ο βασάλος του, Ζάεβίκι. «Νέμα Πράβντα Νέμα Μιρ».
Τώρα που ο διοικητής της 112ης Ταξιαρχίας του ΟΥΤΣΕΚΑ Χατζμπί Λίκα και τέως δήμαρχος του Τέτοβο θα είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ο Καπετάν Φορίνα, θα είναι πρόεδρος της Βουλής ζητάνε και οι τρομοκράτες του Κουμάνοβο «δικαίωση».
Άλλωστε η ομάδα του Κουμάνοβο βρισκόταν σε επαφή με τον Τζες και το ΝΑΤΟ.

Καλά το είπε στους σκοπιανούς ο Ίβιτσα. (Ντάτσιτς). Τους πείραξε  ο Σερβος που μπήκε στο Κοινοβούλιο με το γιουρούσι του «λαού» , «αλλά δεν ασχολούνται ούτε με τους Αμερικανούς ούτε με τους Γερμανούς κατάσκοπους στη χώρα τους».

Βιομηχανία το Κράτους Δικαίου

Ο γενικός εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία, (ICTY), Σερζ Μπραμέρζ, δήλωσε χθες στην «Dnevni Avaz», ότι «παρόλο που το ICTY έκανε μια σημαντική δουλειά», απομένει στο σύστημα δικαιοσύνης της Βοσνίας να συνεχίσει διότι «πρέπει να δικαστούν για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 στον πόλεμο της Βοσνίας, επιπλέον 5.000 ύποπτοι».
5000 ύποπτοι ύστερα από 25 χρόνια.
Ο μήνας που θρέφει τους 11

Περισσότερες βαλκανικές ειδήσεις θα βρείτε στο…..
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr

Στου Μακαρίτη

Το καλύτερο, που είχα ακούσει για τον τεθνεώτα αρχιερέα της διαπλοκή και της αποστασίας ήταν ότι, «άμα του δώσεις το χέρι σου για να τον χαιρετίσεις μετά θα πρέπει να μετρήσεις τα δάχτυλα σου».
Στα 83 του πέθανε και ο πρώην ηγέτης του Παναμά, Μανουέλ Νοριέγκα, που εισέβαλε στο κράτος του τον συνέλαβε και τον φυλάκισε το Κράτος Δικαίου.

Ο μαλακοχλιμίτζουρας Μακέιν......

"Ο Πούτιν είναι η μεγαλύτερη απειλή από το Ισλαμικό Κράτος"

Τι τραβάει και αυτός ο Βλαδίμηρος

300 χρόνια μετά τον Μεγάλο (Πέτρο) , Βλαντίμιρ Γκρόζνι, πήγε στο Παρίσι για να δει τον Πουστρόν στις Βερσαλίες.
Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας ενημέρωσε τη Φωνή της Αμερικής ότι εκπρόσωποι από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία θα συναντηθούν αυτή την εβδομάδα στο Βερολίνο για να προσπαθήσουν να προωθήσουν την υλοποίηση μιας ειρηνευτικής συμφωνίας για την ανατολική Ουκρανία.

Αυτό λέγεται «αντικειμενικό» «δημοσιογραφικό» κείμενο

«Να δικαιολογήσει την προκλητική ανάρτησή του στο Facebook ότι «δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν έσκαγε και μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα» επιχείρησε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Γιώργος Φιλιππάκης προχωρώντας σε ένα νέο παραλήρημα. Αφού εμφανίστηκε αμετανόητος για όσα έγραψε στο προφίλ του και για τα οποία έχει διαταχθεί προκαταρκτική εξέταση από την εισαγγελία, ο ειδικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ προφανώς τελώντας σε σύγχυση και προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα υποστήριξε στη συνέντευξή του στο Flash 96 και στην εκπομπή των Στέλιου Βραδέλη και Γιάννη Κορωναίου ότι ο Γιάννης Στουρνάρας και ο Λουκάς Παπαδήμος ευθύνονται για 7.000 αυτοκτονίες».

Δεν ξέρω ποιός είναι ο αγράμματος «συντάκτης», αλλά είμαι βέβαιος ότι το έγραψε με το αριστερό  πόδι.

Ο Θεός να τον συγχωρεσει

Σαν σήμερα το 1945 έφθασε στην Αθήνα ο Ν. Ζαχαριάδης και ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ

Η συμφωνία του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιτζενς Σέρβις

του Σπύρου Χατζάρα

Όταν στρατόπεδο Νταχάου κατελήφθη από τους Αμερικανούς στις 28 Απριλίου 1945 ο Ζαχαριάδης δεν βρισκόταν εκεί. Κρυβόταν στο Μόναχο. 
Πληροφορήθηκε ότι τον έψαχναν οι Αμερικανοί και εμφανίστηκε στις 30 Απριλίου. Ο ίδιος στο βιογραφικό του σημείωμα που κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: "Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου εγώ έφυγα και πήγα στο Μόναχο στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικανοί και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού".

Ο απεσταλμένος του Ριζοσπάστη στη διάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο για την δημιουργία του ΟΗΕ, ο Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης) ενημερώθηκε από την OSS για την τύχη του Ζαχαριάδη, την πρώτη Μαΐου, αμέσως μετά τον εντοπισμό του ,και έστειλε το ακόλουθο επείγον τηλεγράφημα στο Κόμμα: «ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ, 1 του Μάη, (Ιδ. επείγον τηλεγράφημα. Ωρα 1.45′ π.μ.). Στο διαβόητο χιτλερικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, κοντά στο Μόναχο, που το κατέλαβαν χθες τα αμερικανικά στρατεύματα, οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί απελευθέρωσαν μεταξύ των 32.000 κρατουμένων και τον αγαπημένο μας αρχηγό σ. Νίκο Ζαχαριάδη. Εζήτησα από τις αμερικανικές αρχές λεπτομέρειες για τις συνθήκες της απελευθέρωσης του σ. Ζαχαριάδη, τις οποίες και θα σας μεταδώσω αμέσως μόλις τις λάβω» ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ

Στο «Ριζοσπάστη» περίμεναν μερικές μέρες να επιβεβαιωθεί η πληροφορία και την Τετάρτη, 16 του Μάη του 1945, επανήλθαν και έγραψαν υπό τον τίτλο «ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΗΡΩΪΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΣ σ. ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ» και υπότιτλο «Ταξιδεύει μέσω Ιταλίας – Επίσημη ανακοίνωση από το υπ. Εξωτερικών» τα εξής: «…Περιμέναμε όλοι νεώτερες λεπτομέρειες. Περιμέναμε και η αγωνία μεγάλωνε. Γιατί η πρώτη είδηση δεν είχε συνέχεια και επιβεβαίωση. Ανησυχήσαμε όλοι. Το κόμμα, η μάνα, η οικογένεια του αγαπημένου μας αρχηγού, όλοι οι δημοκράτες που έβλεπαν και βλέπουν στο Νίκο Ζαχαριάδη τον ατρόμητο πρώτα αγωνιστή, το φωτισμένο ηγέτη, το μάρτυρα στον αγώνα του λαού μας για δημοκρατία, ανεξαρτησία και λευτεριά. Το υπουργείο των Εξωτερικών σε σχετικό διάβημα του σ. Μ. Πορφυρογέννη και έπειτα από αίτηση της Κ.Ε. του ΚΚΕ που ζητούσε θετικές πληροφορίες για την τύχη του αρχηγού του και παρακάλεσε να διευκολυνθεί η επιστροφή του έδωκε δια του πρεσβευτού του κ. Πανά την ακόλουθη ανακοίνωση: «… ο κ. Νίκος Ζαχαριάδης, αρχηγός του ΚΚΕ, βρίσκεται σώος και υγιής σε βρετανική ζώνη κατοχής και μέσα σε λίγες μέρες θα επιστρέψει στην Ελλάδα με τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών».

Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο αρχηγός του ΚΚΕ, βρισκόταν σώος και υγιής, δηλαδή δεν είχε προσβληθεί από τύφο, όπως έγραψαν οι Ρουφιάνοι της Αριστεράς χρόνια μετά. Για παράδειγμα ο ευφάνταστος Γιώργος Μαργαρίτης , τεύχος 235 της Ε-Ιστορικά, της 6/5/2004), έγραψε: «Η επιστροφή αυτή δεν έγινε γρήγορα, καθώς ο πρώην κρατούμενος χρειάστηκε ιατρικές φροντίδες για την αποκατάσταση της κλονισμένης από της στερήσεις φυσικής του κατάστασης».

Το υπουργείο εξωτερικών έλεγε ότι ήταν σώος και υγιής και ο Ζαχαριάδης είπε ότι τον κράτησαν σε ένα είδος περιορισμού. Μόνο ο Μαργαρίτης τον έστειλε σε «σανατόριο». 

Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης δεν είπε πουθενά για ιατρικές φροντίδες και έγραψε απλά ότι τον «κράτησαν σ’ ένα είδος περιορισμού», ως τη μέρα τον έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης λοιπόν βρισκόταν στη βρετανική ζώνη κατοχής «σώος και υγιής».
Στο αυτοβιογραφικό σημείωμα που έγραψε ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης και το κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: « Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου, εγώ έφυγα και πή­γα στο Μόναχο, στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικάνοι και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού. Στο Παρίσι παρουσιάστηκα στην Ελλην. Πρεσβεία, αυτή ενήργησε στην αγγλική Πρεσβεία, και έτσι έφτασα στις 29.5.45 στην Αθήνα με το όνομά μου σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Αυτό έγινε για να ευκολυνθεί το ταξίδι».

Επομένως βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού στην Βρετανική Ζώνη.

Βρισκόταν 45 χιλιόμετρα από το Αμβούργο, στο Λύνεμπουργκ, (γερμανικά Lüneburg), στην Ülzener Straße αριθ. 31 εκέι που μετέφεραν και τον Χάινριχ Χίμλερ, που είχε συλληφθεί στις 22 Μαΐου κοντά στην Βρέμη. Στο Λύνεμπουργκ, ήταν το Κέντρο Ανακρίσεων. Το αρχηγείο του Μοντγκόμερυ τότε, (τον Μάιο του 1945), ήταν στο Häcklingen, 6 χλμ από το Λύνεμπουργκ , το οποίο είχε αεροδρόμιο.

Ο Ζαχαριάδης μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο, στην αγγλική ζώνη κατοχής, στο Λύνεμπουργκ και κρατήθηκε στο 31ο Ανακριτικό Κέντρο, «Civilian Interrogation Camp», ανακρινόμενος από τη SIS (MI6).
Όπως προκύπτει και από τα Αρχεία του «Public Records Office» το , 31ο Ανακριτικό Κέντρο , βρισκόταν σε συνεχή επαφή με το Foreign Office.
Επομένως ο Ζαχαριάδης από το Λύνεμπουργκ μιλούσε με το Λονδίνο, και δεν ταξίδευε στις 16 Μαίου, όπως ψευδώς έγραφε ο Ριζοσπάστης.

Ο Ζαχαριάδης, σκόπιμα απέφυγε να αναφέρει στο βιογραφικό του την «βρετανική ζώνη κατοχής», για την οποία ήταν κατηγορηματικό το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, που τόνισε ότι « βρισκόταν υπό τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών, στην αγγλική ζώνη», και έγραφε ότι τον είχαν οι αμερικανοί,«σ’ ένα είδος περιορισμού», μέχρι που τον πήγαν αεροπορικώς στο Παρίσι, του έβγαλαν χαρτιά στρατιωτικού και έφθασε στην Αθήνα σαν αιχμάλωτος πολέμου, φορώντας εγγλέζικη στολή, με VIP πτήση.

Ο Ζαχαριάδης σκόπιμα ήθελε να αποφύγει να δώσει εξηγήσεις για το είδος του περιορισμού γιατί ήθελε να αποκρύψει ότι έκλεισε κάποια συμφωνία με τους Άγγλους. Το ΚΚΕ, επίσης εντελώς ψευδώς, στα επίσημα κείμενα του λέει :

«Με την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Νταχάου, τον Ζαχαριάδη τον πήραν οι Αμερικάνοι και τον πήγαν στο Παρίσι απ’ όπου επέστρεψε στην Ελλάδα. (Από το βιβλίο, «Το ΚΚΕ, επίσημα κείμενα», τόμος ένατος 1961-1967, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2002, σελ. 855)

Η Μοίρα του Θανάση που τον φώναζαν Άρη, που του φόρτωσαν τη σφαγή του Μελιγαλά, ήταν μέρος των συμφωνιών του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιτζενς Σέρβις στη «βρετανική ζώνη κατοχής». Άλλωστε την Ομάδα του Θανάση την οδήγησε στην Ενέδρα των κυβερνητικών ο «Αχτιδικός» που του επέδωσε το μήνυμα της διαγραφής του. Το Κόμμα έδωσε τον Θανάση.

Τη 13η μέρα, αφότου ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ ο Ζαχαριάδης, είχε διαφοροποιηθεί από , «τα λάθη του Δεκέμβρη» και τη Συμφωνία της Βάρκιζας, και στις 12 Ιουνίου δια του Ριζοσπάστη ανακοινώσε την καταδίκη και απομόνωση του Άρη Βελουχιώτη. Με τις συμφωνίες αυτές άλλωστε συνδέεται και η δήλωση του για τη Β. Ήπειρο που έγινε στις 25 Μαΐου.

Η αποκήρυξη του Βελουχιώτη, η αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 και η διακριτική συμμετοχή στο Δημοψήφισμα για την επάνοδο του Γεωργίου ήσαν στο πλαίσιο αυτών των συμφωνιών που βρίσκονται αποτυπωμένες στο απόρρητο έγγραφο για την ανάκριση Ζαχαριάδη, που παραμένει ακόμα μυστικό, και ποτέ κανείς δεν θέλησε να ψάξει στα Αγγλικά και τα Αμερικανικά αρχεία, για να το αποκαλύψει. 

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο οξυδερκής Ζαχαριάδης αντιλήφθηκε κατά τη διαδικασία του debrifing ότι οι Άγγλοι γνώριζαν πολλά για τα εσωτερικά του Κόμματος, που το επηρέαζαν με τις λίρες, οπότε απέκτησε τη βεβαιότητα για την ύπαρξη χαφιέδων, όπως στα χρόνια του Μεταξά.

Όταν μάλιστα ο Μάρκος Βαφειάδης, που ήταν πράκτορας  των Αγγλων από το 1938, όταν συνεργάστηκε στο Κίνημα της Κρήτης, έστειλε το 1948 γράμμα στην Κεντρική Επιτροπή του Σοβιετικού Κόμματος κατηγορώντας το Ζαχαριάδη ότι είναι χαφιές των Άγγλων, κατάλαβε ότι κάποιος του είχε σφυρίξει τις συμφωνίες που έκανε με τους Άγγλους, στο πλαίσιο φυσικά της συμφωνίας Στάλιν-Τσόρτσιλ.

Ο Μάρκος, στην 5η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε ,στις 30-31 Ιανουαρίου 1949 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες, παρουσία Ρώσων και Αλβανών συντρόφων της Κομινφόρμ , εκτόξευσε σε βάρος του Ζαχαριάδη την κατηγορία , ότι ήταν «Πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις».

Ο Ζαχαριάδης λοιπόν, μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο στο Λύνεμπουργκ στις 2 Μαΐου και μετά από 23 ημέρες, στις 25 Μαΐου , μεταφέρθηκε αεροπορικά από τους Άγγλους στο Παρίσι, όπου τον πήγαν στην Ελληνική Πρεσβεία για να του εκδώσει ταξιδιωτικά έγγραφα. Από το Παρίσι, πέταξε στις 28 Μαΐου για τη Νάπολι από όπου έφυγε το πρωί της 29ης και προσγειώθηκε στο Χασάνι. Όταν ο σ. Νίκος έφτασε επιτέλους στην Αθηνα, «Ριζοσπάστης» έγραψε : «Ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε με αεροπλάνο σήμερα το πρωί μέσον Νεαπόλεως. Από το Παρίσι έφυγε χθες αεροπορικώς. Το απόγευμα ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε στα γραφεία του «Ριζοσπάστη». Φορούσε τη στρατιωτική στολή των αιχμαλώτων και είναι γερός».

Ούτε λέξη για τη ΡΑF που τον έφερε , και βέβαια αφού ήρθε ως έλληνας αξιωματικός φορούσε ,«τη στρατιωτική στολή των ..αιχμαλώτων».

Από την απελευθέρωση του Νταχάου μέχρι την άφιξη του Ζαχαριάδη στην Αθήνα πέρασαν 30 ημέρες και βρισκόταν σώος και υγιής , σ’ ένα είδος περιορισμού, σε βρετανική ζώνη κατοχής. Το τι έκανε εκεί, και γιατί βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού, δεν θέλησαν ποτέ να μας το εξηγήσουν οι σοφοί ιστορικοί και οι πολιτικοί.

ΥΓ. Περισσότερα στο βιβλίο μου.....
ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ

Σήμερα μαύρος Ουρανός σήμερα μαύρη μέρα

Τρία καράβια φεύγουνι από την Πόλη,
το ’να φορτώνει το Σταυρό κι τ’ άλλο του Βαγγέλιου
του τρίτου του καλύτερου την Άγια Τράπεζά μας
μη μας την πάρουν τα σκυλιά κι μας τη μαγαρίσουν
Η Παναγιά αναστέναξι κι δάκρυσαν οι ‘κόνις
Κι ο Μιχαήλ κι ο Γαβριήλ την επαρηγορήσαν
Σώπασε αφέντρα και κυρά πάλι με χρόνια με καιρούς... πάλι δικά μας θα ’ναι

Μπουγιουρουμού: Ο ΟΥΤΣΕΚΑ στην κυβέρνηση ο Τζες στην Εξουσία

Τα Αλβανά τα φιλαράκια τα καλά την εποχή του ένοπλου Αγώνα


Μέχρι το τέλος της εβδομάδας ο Ζάεφ θα είναι κανονικός πρωθυπουργός και θα αρχίσει νε υλοποιεί τα «θεόσταλτο» έργο του, και αμέσως θα ξαναπιάσει δουλειά ο κ. Νίμιτς.

Ο κ. Αλί Αχμέτι, συμφώνησε το Σάββατο με τον «Τζες» για το πρόγραμμα και τη σύνθεση της Νέας Κυβέρνησης. Μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη και του Κράτος Δικαίου. «Μέσα από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, η πΓΔΜ θα ενταχθεί επειγόντως στο ΝΑΤΟ και θα αρχίσει διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Άλλες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης θα παραμείνουν οι καλές σχέσεις μεταξύ των εθνοτήτων η εφαρμογή της συμφωνίας της Αχρίδας, μαζί με τη βελτίωση του ζωής, την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων, όπως είπε ο Πρόεδρος του Κόμματος για την Ενσωμάτωση στα Αλβανικά.
Το DUI, ανακοίνωσε επίσης ότι ο αμερικανικός παράγων έκρινε κατάλληλο το διοικητή της 112ης Ταξιαρχίας του ΟΥΤΣΕΚΑ Χατζμπί Λίκα και τέως δήμαρχος του Τέτοβο να είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης για το πολιτικό σύστημα και τις σχέσεις μεταξύ των Κοινοτήτων. (Όμως ο μεταρρυθμιστής «οπλαρχηγός» κ. Λίκα είχε κατηγορηθεί ότι είχε «τσεπώσει» από το Δήμο περίπου 3 εκ. Ευρώ). Υπουργοί θα γίνουν ακόμα ο Μπουγιάρ Οσμάνι, ο Μπιλέντ Σάλιου, ο Κρεσνίκ Μπεκτασί και η Σαντούλα Ντουράκου.

Οι Αλβανοί δεν πήραν τελικά το υπουργείο Εσωτερικών. Ο άνθρωπος του Ερντογάν, ο Μπιλάλ Κασάμι δεν μπήκε τελικά στη κυβέρνηση. Η «Μπέσα» ανακοίνωσε ότι ,«δεν βάζει στην άκρη τις απαιτήσεις της» και ότι «δεν κάνει βήμα από τις αρχές της». Χωρίς την «Μπέσα» η πλειοψηφία του Μπέιλι είναι μόλις 62 βουλευτες.

Η SDSM με μια σύντομη δήλωση ενημέρωσε το κοινό ότι «απέτυχαν να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με ορισμένα ζητήματα με την Μπέσα»,
αλλά πρόσθεσαν ότι , «οι πόρτες για συνεργασία σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις είναι ανοικτές». Πρόθυμος να ψηφίσει τις μεταρρυθμίσεις που ενδιαφέρουν τους Αλβανούς δήλωσε και ο κ. Κασάμι. Αφού έκλεισε το θέμα της Μπέσα, συναντήθηκαν χθες το απόγευμα ο Ζάεφ και ο Αχμέτι και συμφώνησαν σε όλα.

Η σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου, θα δοθεί σήμερα στη Δημοσιότητα και «επειγόντως θα συνεδριάσει το Κοινοβουλίου, για να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης η νέα κυβέρνηση». Ο Ζάεφ επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο πρόεδρος της SDSM και ζήτησε υπομονή, αλλά υποσχέθηκε «παρόν και μέλλον για όλους». «Θα χρησιμοποιήσω όλη μου τη δύναμη να πολεμήσω τους διαχωρισμούς που έχουν αποδυναμώσει την κοινωνία μας», τόνισε.

Ο Γκρουέφσκι του απάντησε ότι «στο Συνέδριο SDSM, αναγνωρίσαμε άτομα που εμπλέκονται με τη διαφθορά και το έγκλημα με ψευδείς ειδήσεις και ψεύτικες υποσχέσεις». Σύμφωνα με το VMRO-DPMNE, «κάθε φορά που η SDSM έρχεται στην εξουσία, υπόσχεται μεταρρυθμίσεις, αλλά κανείς δεν θυμάται καμία μεταρρύθμιση της SDSM. Πάντα σχηματίζουν κυβέρνηση με τυμπανοκρουσίες. Λένε σε όλους ότι θα κάνουν μεταρρυθμίσεις και ότι θα κάνουν καλύτερη τη ζωή για όλους, και φεύγουν χωρίς να κάνουν τίποτα», είπε ο Γκρουέφσακι.

Το 1812 δρομολόγησε πρακτικά την Επανάσταση* ο Καποδίστριας

του Σπύρου Χατζάρα

Στις 16/28 Μαΐου 1812 υπογράφηκε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου με την οποία τελείωσε ο έκτος Ρωσο-τουρκικός πόλεμος του 1806-1812.
Οι διαπραγματεύσεις είχαν ξεκινήσει με την "βοήθεια" της Αγγλίας από  τον Οκτώβρη του 1811 στη σημερινή Ρούσε της Βουλγαρίας.
Ο κύριος υποστηρικτής της συμφωνίας ήταν ο άγγλος επιτετραμμένος στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορντ Κάνινγκ και ο φίλος των Αγγλων Ρείς Εφέντης Μεχμέτ Σαίντ Γκαλίπ , που τον υποστήριζε και ο Μέγας Βεζύρης Λαζ Αζίζ Αχμέτ Πασά.
Τη συμφωνία διαπραγματεύτηκε ο διπλωματικός σύμβουλος του στρατηγού Μιχαήλ Κουτούζωφ, ο κόμης Αντρέι Ιταλίνσκι, που πριν τον πόλεμο ήταν ο ρώσος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη.
Στην ουσία, οι μεγάλοι χαμένοι ήσαν οι Ορθόδοξοι των Βαλκανίων, και ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης. Ο Σέρβοι έλαβαν το καθεστώς της Υδρας, οι βλαχομπογδαναίοι έμειναν αφορολόγητοι για δυο χρόνια και οι Έλληνες δεν πήραν τίποτα.
Τα σύνορα Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ορίστηκαν στην στην αριστερή ακτή του Δούναβη και τον Προύθο. Οι Ρώσοι, κέρδισαν την Βεσσαραβία, αλλά θα έπρεπε να εκκενώνουν τη Βλαχία και Μολδαβία. Οι κάτοικοι της Μολδαβίας, και της Βλαχίας για δύο χρόνια δεν θα πλήρωναν φόρους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι χριστιανοί που ήθελαν θα μπορούσαν να πουλήσουν την περιουσία τους και να φύγουν μέσα σε ένα χρόνο. Το ίδιο και οι μουσουλμάνοι ης Βεσσαραβίας. Η ναυσιπλοΐα στο Δούναβη θα ήταν ελεύθερη. Το ίδιο και στα Στενά. Η Ρωσία θα έπρεπε να επιστρέψει τα φρούρια που είχε καταλάβει στον Καυκάσιο.

Η Τουρκία που είχε υποστεί συντριπτικές ήττες στο μέτωπο, τα έπαιρνε όλα πίσω, δίνοντας κάποια δικαιώματα στους Σέρβους και τη Βεσσαραβία.
Η Συμφωνία ηταν πολύ καλή για την Τουρκία και πολύ κακή για τη Ρωσία.
Αλλά , υπήρχε η αγγλική εγγύηση ότι η Τουρκία σαν σύμμαχος πλέον των Άγγλων δεν θα έπαιρνε μέρος στην επίθεση του Ναπολέοντα και ο στρατός του Δούναβη θα μπορούσε να στραφεί κατά των Γάλλων. Αυτή ήταν η ουσία της Συνθήκης του Βουκουρεστίου.

Ο Κουτούζωφ πριν υπογράψει τη Συνθήκη, είχε λάβει φύλλο πορείας για τη Μόσχα. Από τις 2/14 Μαίου 1812 είχε διοριστεί από τον Τσάρο διοικητής της Στρατιάς του Δούναβη ο ναύαρχος Πάβελ Τσιτσαγκόφ, που στις 11/23 Mαΐου βρισκόταν στο Ιάσιο, και στις 16/28 είχε φθάσει στο Βουκουρέστι για να αναλάβει τη διοίκηση της Στρατιάς. 4 ημέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης και την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Τσιτσαγκόφ, υποδέχτηκε στο Βουκουρέστι, στις 20 Μαίου/1 Ιουνίου 1812, τον διευθυντή του διπλωματικού του γραφείου που ερχόταν από την Βιέννη. Τον Ιωάννη Καποδίστρια που επιτέλους κατάφερε να φθάσει στο μέτωπο.

Το κύριο «ρωσικό διπλωματικό πρόβλημα», μετα την υπογραφή της Συνθήκης ήταν να παρουσιαστεί η εγκατάλειψη «των ομοδόξων της Ρωσίας στην ανατολή», και κυρίως των Σέρβων, και των Ελλήνων, ως «προσωρινός τακτικός ελιγμός», ώστε οι Σέρβοι και οι άλλοι ορθόδοξοι της Ανατολής να μην χάσουν την πίστη τους στη Ρωσία.
Στόχος της Αυτοκρατορικής Αυλής ήταν να αφήσουν να αιωρείται η «υπόσχεση» ότι τα πράγματα θα άλλαζαν μετά την απόκρουση της Γαλλικής εισβολής στη Ρωσία. Ο Καποδίστριας εκμεταλλεύτηκε προς δικό του όφελός τις ρωσικές «ανάγκες». Στο «υπόμνημα» που υπέβαλε στον προϊστάμενο του , τον διοικητή της στρατιάς του Δούναβη ναύαρχο Τσιτσαγκόφ , και το οποίο βρήκε και δημοσίευσε ο ρώσος ιστορικός Γρηγκόρι Αρς, σημείωνε: «Έχω φίλους και γνωστούς ανάμεσα στους έλληνες εμπόρους και τραπεζίτες. Τους έχω υποσχεθεί να τους τροφοδοτώ με ειδήσεις. Έχοντας την τιμή να είμαι κοντά στην εξοχότητα σας, μπορώ να τους κάνω να πιστέψουν για τα πολιτικά ζητήματα ό,τι θα ήθελα» .

Οι «φίλοι και γνωστοί» του, ήσαν τα μέλη της Φιλογένειας και του Φοίνικα.
Το δικό του δίκτυο. Ο Καποδίστριας πριν φύγει από τη Ρωσία για τη Βιέννη είχε επισκεφτεί στη Μόσχα τον δημιουργό και αρχηγό του Φοίνικα Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και αποκατέστησε την πλήρη συνεργασία του «δικτύου» του Φοίνικα με τους «Φιλογενείς» της Κέρκυρας.
Με την τοποθέτηση του στη Βιέννη απέκτησε και τον έλεγχο της ομάδας των «Λαμπρινών» και των «Φίλων του Ρήγα». Ο αυστριακός υπουργός της αστυνομίας Χάγκερ σττην αναφορά με ημερομηνία 14/26 Νοεμβρίου 1811, που υπέβαλε στον Μέττερνιχ έγραφε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία , ότι ο Καποδίστριας προορίζεται εκτός του επισήμου ρόλου του να προσηλυτίσει και να οργανώσει κατά το πνεύμα της ρωσσικής πολιτικής τους Έλληνας στη Βιεννη», και τόνιζε: «Τούτο συνάγεται και εκ των ημετέρων ερευνών, καθ' ας συνδέεται ούτος μετά τινών πλουσίων ελληνικών εμπορικών οίκων με διακλαδώσεις, διά των οποίων είναι εις θέσιν ο Καποδίστριας όχι μόνο να ασκήση επιρροήν επί άλλων, αλλά και να συγκεντρώση δι' αυτών πληροφορίας πολιτικής φύσεως εκ πολλών περιοχών».

Το δίκτυο Καποδίστρια το είχαν καταλάβει και οι «μυστικοί» της Βέννης που τον νόμιζαν για άνθρωπο των Ρώσων. Ο Καποδίστριας, προσφερόταν επομένως ,
να δημιουργήσει, με δαπάνες της Ρωσίας και με την πολιτική της κάλυψη, ένα δίκτυο, που θα χρησίμευε στην ελληνική επαναστατική Εταιρία, και στην κατάλληλη στιγμή θα δούλευε για τον «ιερό σκοπό».
Υποσχόταν να εξαπατά τους Έλληνες υπέρ της Ρωσίας και να τους κάνει να πιστέψουν ότι θα ήθελε η ρωσική πολιτική, και ταυτόχρονα όλο του το δίκτυο , θα εξαπατούσε την Ρωσία, και θα δούλευε υπέρ του Ελληνικού Έθνους.

Η «τέχνη της υποκρισίας», σε ανώτατο επίπεδο. 

Η συνθήκη του Βουκουρεστίου, ενεκρίθη από τον Τσάρο στις
23 Ιουνίου/ 5 Ιουλίου 1812, και το ουκάζιο έφθασε στο Βουκουρέστι
στις 27 Ιουνίου/9 Ιουλίου 1812.

Στις 120 μέρες που έμεινε στο Βουκουρέστι, ο Καποδίστριας με την έγκριση του Τσιτσαγκόφ και του Τσάρου διόρισε από το διπλωματικό γραφείο της στρατιάς του Δούναβη, έναν «στρατό προξενικών πρακτόρων» της Ρωσίας, στην Οθωμανική αυτοκρατορία, την Ιταλία και την Αυστρία, δημιουργώντας ένα αμφίδρομο δίκτυο συλλογής και αποστολής πληροφοριών , στο οποίο ενσωμάτωσε Έλληνες εμπόρους, κληρικούς, και δασκάλους.
Ένας από αυτούς, ήταν ο Γ.Π. που αναφέρει ο Σπηλιάδης, ο Ιωάννης Παπαρηγόπουλος, ο μεταφραστής του ρωσικού προξενείου στην Πάτρα, με αποστολή να προσεγγίσει την Αυλή του Αλή Πασά και να συλλέγει πληροφορίες.

Στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο Νικόλαο το 1826 ο Καποδίστριας, θέλησε να δικαιολογήσει τη στρατιά των πρακτόρων που δημιούργησε, όταν «εγκαταλείφθηκαν οι ομόδοξοι της Ρωσίας», με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου. Εξήγησε ότι, «οι ομόδοξοι της Ρωσίας εν τη Ανατολή εβεβαιώθησαν επίσης περί της και εν τω μέλλοντι αναλλοιώτου ρωσικής προστασίας, δια του διορισμού πολλών προξενικών πρακτόρων, οίτινες απεστάλησαν άνευ αναβολής εκ του αρχηγείου του στρατού του Δουνάβεως, ως και δια των οδηγιών αίτινες εδόθησαν εις τους πράκτορες τούτους και εις την Κωνσταντινουπόλει ρωσσικήν πρεσβεία».

Στην αμέσως επόμενη παράγραφο φρόντιζε να πει στον Νικόλαο, ότι τις ενέργειές αυτές τις επιδοκίμασε ο Τσάρος Αλέξανδρος και του απένειμε στις 8 Νοεμβρίου 1812 με διάταγμα τον βαθμό του «conseiller d’ etat actuel».

Η κύρια αποστολή του διπλωματικού γραφείου της στρατιάς του Δούναβη, ήταν να εργαστεί, για το προσωρινό καθεστώς διοίκησης των Μολδαβικών εδαφών (Βεσσαραβία) που προσαρτήθηκαν στη Ρωσία, και για την κατ’ αρχήν εφαρμογή του άρθρου 8 της συνθήκης, που αναφερόταν στη Σερβία, και κυρίως να αποκλείσει την προέλαση του γαλλικού στρατού από τις δαλματικές ακτές προς την Ουκρανία.

Ο Καποδίστριας που διαφωνούσε με τον Τσάρο, όπως και ο Τσιτσαγκόφ , για την συνθήκη που υπέγραψαν οι Κουτούζωφ-Ιταλίνσκι, συνέταξε με την άδεια του ναυάρχου, αναλυτικό υπόμνημα για τα σφάλματα της συνθήκης του Βουκουρεστίου , δεσμεύοντας έτσι τον Τσάρο, και στη συνέχεια έκαναν ότι μπορούσαν για να μην την εφαρμόσουν, στο σύνολο της. 

Οι Σέρβοι δεν ήξεραν τι είχε συμφωνηθεί στο Βουκουρέστι. Ο Καραγκεώργιεβιτς πληροφορήθηκε ότι ο Τσάρος, κατήργησε το κράτος του, στις 15/27 Αυγούστου, στο μοναστήρι της Βρατσέβσνιτσα, (κάπου 20 χλμ από το Γκόρνι Μιλάνοβατς), από ειδικό απεσταλμένο του Καποδίστρια. 

Οι διαπραγματεύσεις του Καποδίστρια με τους Τούρκους διεξήγοντο μέσω της Νις, όπου ήταν η έδρα του, Χουρσίτ Αχμέτ Πασά, που τον Ιούλιο του 1812, διορίστηκε Βεζύρης, αλλά παρέμεινε «σερασκέρης» στο μέτωπο.
Στη Νις στάλθηκαν και οι Σέρβοι αντιπρόσωποι.

Η συνεχεία της  συναρπαστικής αυτής Ιστορίας στο βιβλίο μου, «Η Επανάσταση των Φιλογενών».

* Ο λαδέμπορας της Στοάς της Λευκάδας και το τέκνο του κόντε Ρωμα και της «μητέρας», του Λονδίνου, άρχισε να «γράφει μέλη», το… 1817. (Χοχοχοχοοοοοο)

Υπάρχει και Ελευθερία της Γνώμης και Ελευθερία Συνείδησης….

…..με την άδεια της αστυνομίας


Σύμφωνα με τη σύμβαση των Δικαιωμάτων του ανθρώπου, και το «Ευρωπαϊκό Κεκτημένο» , ο εισαγγελέας Πρωτοδικών του Κράτους Δικαίου, παρενέβη «αυτεπαγγέλτως», τα ξημερώματα της Κυριακής, και συνελήφθη ο Ειδικός Γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, Γιώργος Φιλιππάκης, επειδή εξέφρασε κακή γνώμη για την κ. Λουκά Παπαδήμο και κατά του διοικητή της ΤτΕ, Γιάννη Στουρνάρα.

Στην Ευρώπη έχουμε Ελευθερία της Καλής Γνώμης και της Καλής Σκέψης. Αντιρρησίας Συνείδησης μπορεί να είσαι σε ότι αφορά το φύλλο σου, τη θρησκεία και την Πατρίδα.
Η Συνείδηση σου δεν μπορεί να σε οδηγεί σε κακή γνώμη για τους τραπεζίτες.

Ο νόμος του Θεού λέει, «αγάπα τον Τραπεζίτη σου ως εαυτόν», και «να προσεύχεσαι πάντα στον Αλλάχ να τον έχει καλά». Επιτρέπεται να έχουμε μόνο καλή γνώμη για τους Θεόσταλτους και Αγίους Τραπεζίτες. Άλλωστε τον κ. Στουρνάρα τον προστατεύουν και ο αντιρατσιστικός και ο αντιτρομοκρατικός νόμος, εκτός από τον Θεό του.

ΥΓ1. Για το «θέμα» «αντέδρασαν» και από του αγνώστου Μητρός KOULIS. «Πρόκειται για την πιο θλιβερή ανάρτηση περί Παπαδήμου από όλο το διαδίκτυο», είπαν.

ΥΓ2. Χαιρετίσματα στους «ρουφιάνακους»….. της Εξουσίας

Ολοι να ανάψουμε ενα καιρί για την Σωτηρία του Τραπεζίτη

28 Μαΐου 1453. Υπέρ πίστεως και πατρίδος

Οι πολιορκούμενοι Έλληνες ο Στρατός και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος παρακολούθησαν στον ναό της Αγίας Σοφίας τη Θεία Λειτουργία και μετέλαβαν των Αχράντων Μυστήριων. Ο Αυτοκράτορας με την τελευταία ομιλία του, το απόγευμα της 28ης Μαίου, στην Αγία Σοφία προς τους αξιωματικούς του, καθόρισε με λακωνική επιγραμματικότητα την αποστολή τους που έκτοτε έγινε η ιερά παρακαταθήκη του Γένους των Ελλήνων.
«Παρακαλώ ημάς, ινα στήτε γενναίως. Καλώς ουν οίδατε. αδελφοί, ότι δια τέσσερά τινα οφείλεται κοινώς εσμέν πάντες, ίνα προτιμήσωμεν αποθανείν μάλλον ή ζην. πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και ευσεβείας, δεύτερον δέ υπέρ πατρίδος, τρίτον δέ υπέρ του βασιλέως, ως χριστού κυρίου, και τέταρτον ύπέρ συγγενών και φίλων. Άλλως… πατρίδα περίφημον τοιαύτην υστερούμεθα και τήν έλευθερίαν ημών, βασιλείαν την ποτέ μεν περιφανή, vυv δε τεταπεινωμένην καί έξουθενωμένην άπωλεσαμεν» (Λεονάρδου Επ. παρ. 37).

Το πλήρες Χρονολόγιο της 28ης  Μαίου θα το βρείτε εδώ.....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/05/28.html

Οι Κλέφτες των αγγλικών δανείων και τα ψεματα τους

1824. Στις 27 Μαΐου/8 Iουνίου 1824 ο στόλος της Αιγύπτου επιτέθηκε στην Κάσο  με 45 πλοία και αποβίβασε τέσσερις χιλιάδες στρατό υπό του Χουσεΐν Μπέη.
Στις 27 Μάϊου /8 Ιουνίου, ο τενεκές των αγγλικών δανείωνο αγγλοτσολιάς Γεώργιος Κουντουριώτης, υπέγραψε επιστολή που υποσχόταν βοήθεια στον επαναστατημένο λαό της Κάσου.

«Η Διοίκησις, ως κοινή μήτηρ, δέν θέλει αδιαφορήσει καί εις τάς πολεμικάς χρείας, καί φθάσαντος τού δανείου θέλει σάς οικονομίσει αναλόγως. Τά πολεμικά πλοία εξ Ύδρας καί Σπετσών δέν εκπλέουσιν ακόμη εξ αιτίας όπου τό ταμείον δέν έχει χρήματα νά πληρώσει τούς ναύτας, άμα όμως φθάσουν τά χρήματα καί πληρωθούν οι ναύται θέλουν έβγει ευθύς επειδή είναι έτοιμα. Απορεί η Διοίκησις παρατηρούσα ότι έχετε έλλειψιν εφοδίων, ενώ ειξεύρει ότι καί πρότερον ήσθε εφωδιασμένοι από αυτά καί τελευταίον λαβόντες τά όσα εκ Κρήτης έφθασαν αυτόθι, εφοδιασθήτε έτι μάλλον τούτο. Αν ο εχθρικός στόλος αποτολμήση νά πλησιάση εις τήν νήσον ταύτην καί νά φροντίση νά κάμη έφοδον, η Διοίκησις γνωρίζουσα τήν γενναιότητά σας καί τήν απόφασίν σας νά θυσιασθήτε πάντες υπέρ πίστεως καί πατρίδος, πληροφορηθείσα ότι καί αρκετά ξένα άρματα ευρίσκονται εις τήν νήσον σας είναι βεβαία ότι θέλετε δώσει τρόμον εις τόν εχθρόν.
Εν Μύλοις Ναυπλίου τή 27 Μαΐου 1824
Ο Πρόεδρος Γεώργιος Κουντουριώτης»

Σαν σήμερα οι τοκογλύφοι εκτέλεσαν τους ηγέτες των Φτωχών που κατήγγειλαν αντίχριστη αριστοκρατία και τους αντίχριστους τοκογλύφους

Η ιουδαϊκή και ατομικιστική ιστορία και ο Μαρξ με τον Ένγκελς «υιοθέτησαν» τους Επαναστάτες και έκλεψαν λίγη από τη δόξα τους Δώδεκα ημέρες μετά τη μάχη του Φρανκενχάουζεν της Σαξονίας στις 15 Μαΐου 1525, όπου σφαγιάστηκαν οι εξεγερμένοι χωρικοί της Γερμανίας και αφού βασανίστηκε φρικτά, εκτελέστηκε δια αποκεφαλισμού στις 27 Μαΐου 1525, στο στρατόπεδο των ηγεμόνων στο Μύλχαουζεν, ο ηγέτης της επανάστασης των Γερμανών Γεωργών Τόμας Μύντσερ.

Ο Τόμας Μύντσερ γεννήθηκε το 1490 στο Στόλμπεργκ της Θουριγγίας και ήταν γιος αστού. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Λειψίας και της Φραγκφούρτης. Το 1518 έγινε οπαδός του Λούθηρου, αλλά ανέπτυξε το δικό του σύστημα ιδεών προχωρώντας πέρα από τη διδασκαλία του Λούθηρου και συμπληρώνοντας το θεολογικό του κήρυγμα με το κοινωνικό όραμά του για την έλευση της Βασιλείας των Ουρανών επί της γης με τη μορφή καθεστώτος δικαιοσύνης και ισότητας.
Το 1521 ο Μύντσερ εκδιώχθηκε από την πόλη Τσβίκαου λόγω των επαναστατικών κηρυγμάτων του και πήγε στην Πράγα. Εκεί εξέδωσε το Μανιφέστο της Πράγας, όπου εξέθετε τη θεωρία του και καλούσε τα λαϊκά στρώματα σε επαναστατική δράση. Το 1522 ο Μύντσερ εκδιώχθηκε, από το Νόρντχαουζεν, από τους λουθηρανούς. Διότι οι θεολογικές θεωρίες του Μύντσερ διέφεραν από τις απόψεις του Λούθηρου.
Ο Μύντσερ πίστευε και δίδασκε ότι η κρατούσα στην εποχή του κατάσταση, με την κυριαρχία της «αντίχριστης αριστοκρατίας», έμελλε να ανατραπεί και ότι οι φτωχοί, που ήσαν απλοί άνθρωποι είχαν επιλεγεί από τον Θεό ως όργανά του για την επίτευξη της αλλαγής.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Μύντσερ περιόδευσε σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας διαδίδοντας τις ιδέες του και προσελκύοντας πολλούς οπαδούς ανάμεσα στους φτωχούς πληθυσμούς της υπαίθρου .
Την εποχή εκείνη στην Ευρώπη η αναδυόμενη οικονομία της αγοράς, η αύξηση των τιμών των αγαθών και η γενική κρίση λόγω σειράς από κακές εσοδείες έκαναν τους ευγενείς γαιοκτήμονες να πιέζουν απάνθρωπα τους καλλιεργητές των κτημάτων τους ώστε να αποσπούν από αυτούς υψηλότερα έσοδα.
Στην Κεντρική και στη Νοτιοδυτική Γερμανία, όπου άρχισε ο Πόλεμος των Χωρικών, τα καταπιεστικά μέτρα δεν ήταν έργο τόσο των ευγενών όσο ήταν των ηγεμόνων, κοσμικών και κληρικών.Στα καταπιεστικά μέτρα ήλθαν να προστεθούν η εφαρμογή του ρωμαϊκού δικαίου στη θέση του κατά τόπους εθιμικού και η αύξηση των φόρων και της δεκάτης.
Τα μέτρα είχαν οδηγήσει σε σποραδικές εξεγέρσεις των χωρικών στην Ελβετία και στη Γερμανία κατά τον 15ο αι., αλλά ο Πόλεμος των Χωρικών αποδείχθηκε ένα τεράστιο μαζικό κίνημα. H εξέγερση άρχισε στη Νοτιοδυτική Γερμανία και εξαπλώθηκε ως την Αυστρία και την Κεντρική και τη Βόρεια Γερμανία.
Οι χωρικοί κατέλυσαν τις κοσμικές και εκκλησιαστικές αρχές, και τον Απρίλιο-Μάιο του 1525 πόλεις ολόκληρες αλλά και τοπικοί ευγενείς είχαν προσχωρήσει στην εξέγερση. Ο Μύντσερ, έχοντας επιστρέψει στο Μύλχαουζεν, που είχε γίνει το κέντρο της εξέγερσης στην Κεντρική Γερμανία, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθοδήγηση των χωρικών επιδεικνύοντας μεγάλη αποφασιστικότητα και συνέπεια. Προσπάθησε να τους διαπαιδαγωγήσει θρησκευτικά και ηθικά και να τους μεταδώσει την πεποίθησή του για την αξία που είχε το καλό της κοινότητας απέναντι στο ατομικό συμφέρον.

Οι τοκογλύφοι τον «υιοθέτησαν» μετά θάνατον.
Και στη Λαοκρατική Γερμανία τον έκαναν και τάλιρο.

Το 1797, καρατομήθηκε στην Πλατεία Βαντόμ στο Παρίσι ο ηγέτης του κινήματος των Ίσων, Φρανσουά Νοέλ Μπαμπέφ μαζί με τον Αύγουστο Αλέξανδρο Νταρτέ.
Η δίκη του Μπαμπέφ και των Ιακωβίνων οπαδών του, κράτησε από τις 20 Φεβρουαρίου μέχρι την 26η Μαΐου. Αθωώθηκαν όλοι πλην των Μπαμπέφ και Νταρτέ, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο δι' αποκεφαλισμού, χωρίς δικαίωμα έφεσης, επειδή ζητούσαν επιστροφήστο Σύνταγμα του 1793.
 Εκτελέστηκαν την επόμενη.
Ο Μπαμπέφ ήταν οπαδός του Ροβεσπιέρπου και αντίπαλος του Διευθυντηρίου. Ζητούσε ανακατανομή της ιδιοκτησίας της γης και τη διαγραφή των αγροτικών χρεών από τους ιουδαίους τοκογλύφους.

Δικαίωση μετά από 71 χρόνια! (αλλά στη Σερβία)

Το Εφετείο του Βάλιεβο, στη Σερβία, εξέδωσε την Παρασκευή απόφαση για την αποκατάσταση του πρώην διοικητή των εθνικοφρόνων ανταρτών, των Τσέτνικ, Νίκολα Κάλαμπιτς τον οποίο είχε κηρύξει ο κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο το 1946 , ως « εχθρό του λαού».Το Δικαστήριο ακύρωσε όλες οι αποφάσεις για την κατάσχεση  της περιουσίας του  και του επιστράφηκαν τα αστικά του δικαιώματα που του είχαν  αφαιρεθεί.

Η αίτηση για την αποκατάσταση του Κάλπαμπιτς υποβλήθηκε από την εγγονή του, Βέσνα Κάλμπιτς το 2012, υποστηρίζοντας ότι εκέινος πολέμησε για τη Σερβία και τον σερβικό λαό , ότι δεν ήταν ένας εγκληματίας πολέμου και είχε πέσει θύμα των περιστάσεων και «πέθανε λόγω πολιτικών, και κυρίως ιδεολογικών αιτίων». Ο Κάλαμπιτς μετά τη δίκη του στο «ανταρτοδικείο» της Μιόνιτσα, (που σήμερα είναι στη Βοσνία) που τον κήρυξε «εχθρό του λαού» και δήμευσε την περιουσία του το Σεπτέμβριο του 1946, εξαφανίστηκε και ήταν επίσημα αγνοούμενος για 65 χρόνια.

Το 2011, ο Κάλαμπιτς κηρύχθηκε νεκρός από το Δικαστήριο, οπότε η εγγονή του μπορούσε να κινηθεί ως κληρονόμος. «Ο τόπος όπου θάφτηκε και τα υπολείμματά του δεν βρέθηκαν» , δήλωσε η Καλαμπιτς στους δημοσιογράφους που κατέθεσε στο Εφετείο, ένορκη δήλωση του τεως ιερέα, Μιχαίλο Ντανίλοβιτς, από το Γκόρνι Μιλάνοβατς Gornji Milanovac, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η κομμουνιστική OZNA, (“Odjeljenje za zaštitu naroda” η ΟΠΛΑ της Γιουγκοσλαβίας) , σκότωσε τον Κάλαμπιτς στις 19 Ιανουαρίου 1946,
σε μια σπηλιά στο φαράγγι του ποταμού Γκράντατς, κοντά στο Βάλιεβο.

Κατά τη πενταετή διαδικασία το Εφετείο του Βάλιεβο, αποφάσισε ότι οι αποφάσεις της Κρατικής Επιτροπής των Κομμουνιστών για τη διερεύνηση των «εγκλημάτων» κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου ήταν άκυρες διότι χαρακτήριζαν τους ανθρώπους χωρίς δικαίωμα έφεσης και δέχτηκε να εξετάσει το αίτημα αποκατάστασης της εγγονής του Κάλπαμπιτς.

Οι κομουνιστές τον κατηγορούσαν ότι στις 26 Νοεμβρίου 1943, είχε συναντηθεί και συμφωνήσει με τον Γερμανό αντιστράτηγο Χάνς Φέλμπερ να επιχειρεί κατά των παρτιζάνων.

Πάει το τζαμί στο Ζέμουν

Στο Ζέμουν κατεδαφίστηκε, κατά τη διάρκεια της νύχτας το παράνομα κατασκευασμένο  αυθαίρετο Τζαμί που έχτιζαν οι μουσουλμάνοι .
Η κατεδάφιση  ξεκίνησε  στις 03:00  το πρωί, και ολοκληρώθηκε στις 04.00.
Ο Μουφτής του Βελιγραδίου Μουχάμεντ Γιουσουφσπάχιτς, καταδίκασε τη κατεδάφιση και την αποκάλεσε, «επίθεση εναντίον των Μουσουλμάνων στη Σερβία».  

Κάποια ημέρα τα αδέρφια θα είναι μαζί

Πήγαν μαζί χθες στον Ντρίνα, οι Πρόεδροι της Σερβίας και της Σερβικής Δημοκρατίας, Τόμισλαβ Νίκολιτς και Μίλοραντ Ντόντικ μαζί με τους πρωθυπουργούς τους, τον Βούτσιτς και την Τσβίγιανιτς για να επιθεωρήσουν τα έργα στη Γέφυρα της «αδελφικής αγάπης» πάνω από τον Ντρίνα που θα ενώσει τους Σερβους του Μπράτουνατς με τους Σέρβους στη Λιουμπόβιη.

Ο απερχόμενος Πρόεδρος της Σερβίας Τόμισλαβ Νίκολιτς επιζητώντας τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας δήλωσε πως ελπίζει ότι η Σερβία και η Σερβικη Δημοκρατία μια μέρα θα ενωθούν. «Θα ήθελα ειλικρινά να ελπίζω ότι μια μέρα θα ζουμε σε ένα σπίτι», δήλωσε δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Νίκολιτς και τόνισε ότι η Σερβία και η Σερβική Δημοκρατία , προσπαθούν να οικοδομήσουν το κοινό τους μέλλον καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια για να ξεπεράσουν τις αντιδράσεις.
«Η Ευρώπη είναι ενωμένη, και πολλά κράτη στον κόσμο δημιουργούν ομοσπονδίες, και οργανισμούς για να μπορούν να επιτύχουν από κοινού τους στόχους τους, αλλά υπάρχει ένα έθνος χωρίζεται από τον Ντρίνα στο οποίο δεν επιτρέπεται να εργάζεται από κοινού.
Ο Νίκολιτς στηρίζοντας και τον Ντόντικ εξέφρασε τη χαρά του επειδή οι πραγματικοί πολιτρικοί που ακούν τη φωή του λαού και στο Βελίγράδι και στη Σερβική Δημοκρατία σκάφτονται επιτέλους με τον ίδιο τρόπο.

Όταν ο «Ελεήμων Άγγελος» και το κράτος Δικαίου σκότωσαν 4 αθώα παιδιά

1999. Κατά την 64η ημέρα των νατοϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία σκοτώθηκαν 10 πολίτες εκ των οποίων 4 παιδιά 5,8, 12 και 13 χρόνων και ένας φαντάρος. Τα δύο μικρά αγοράκια ηταν ο Ντέγιαν και ο Στέφαν Παύλοβιτς. Το αιματηρό χρονικό της αλβανικής εκστρατείας του ΝΑΤΟ θα το βρείτε εδώ http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/05/26.html , μαζί με το πλήρες ιστορικό χρονολόγιο. (χωρίς τα ιστορικά γεγονότα για τους Αμερικανούς).

To μυστήριο της Δουνκέρκης

Ο Χίτλερ πήγε αυτοπροσώπως στις 24 Μαΐου 1940 στο Επιτελείο του φον Ρούντστεντ στην Σαρλβίλ-Μεζιέρ και διέταξε την ανακοπή της Γερμανικής Επίθεσης στην Δουκέρκη όπου που είχε αιχμαλωτιστεί το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα.
Ο φον Ρούντστεντ ήδη είχε διατάξει 24ωρη ανασυγκρότηση και παγόρευσε στον Γκουντέριαν να συνεχίσει την επίθεση των αρμάτων του. Μια εξήγηση είναι ότι ο Χίτλερ έστελνε «μήνυμα» στο Λονδίνο για μια διπλωματική «Λύση». Στις 26 Μαΐου 1940, ο Άντονι Ήντεν διέταξε τον αρχιστράτηγο του Εκστρατευτικού Σώματος Λόρδο Γκορτ να προετοιμάσει σχέδια για την εκκένωση, αλλά χωρίς να ενημερώσει τους Γάλλους και τους Βέλγους.
Ο Γκορτ ενημέρωσε το Λονδίνο ότι ένα μεγάλο μέρος του Εκστρατευτικού Σώματος και όλος ο εξοπλισμός αναπόφευκτα θα χαθούν».
Ο Χίτλερ αφού έδωσε ζωτικό χρόνο τριών ημερών στο Βασιλικό Ναυτικό για να οργανώσει την εκκένωση των βρετανικών και συμμαχικών στρατευμάτων άλλαξε τη διαταγή του το απόγευμα της 26ης Μαΐου και οι Γερμανοί έκαναν αναγνωριστικές επιθέσεις κατά των βρετανικών θέσεων.
Στις 11 ημέρες που ακλούθησαν περίπου 338.000 άνδρες μεταφέρθηκαν στην Αγγλία με κάθε μέσο. Από αυτούς 215.000 Βρετανοί και 123.000 γάλλοι.