Το Πατριωτικό Πανευρωπαϊκό ίδρυμα Europa terra Nostra ...

γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας*

Το Πατριωτικό Πανευρωπαϊκό ίδρυμα Europa terra Nostra έχει θεσπίσει τρεις κύριους στόχους:

 α) Εργάζεται πάνω στο πρόβλημα της ιστορικής αντιπαλότητας που δημιουργεί εντάσεις στα Ευρωπαϊκά Έθνη κράτη για μια ειρηνική επίλυση των διαφορών. Το σύνθημα είναι «No More Brothers Wars» δηλαδή «Ποτέ ξανά πόλεμοι μεταξύ αδελφών». Αυτό οδηγεί στον δεύτερο στόχο. 

β) Το Europa Terra Nostra είναι εδώ για να παράσχει τον μηχανισμό για τη διευκόλυνση της συνεργασίας μεταξύ των Εθνικιστών και Πατριωτών πέρα από τα σύνορα, την απόσταση και τις διαφορετικές γλώσσες. Μέσα από ένα διεθνές φόρουμ ανταλλαγής ιδεών και δεξιοτήτων, εσωτερικών εκδηλώσεων και εκπαιδευτικών μαθημάτων, επιδιώκουμε να εντοπίσουμε και να μοιραστούμε τεχνολογικές, τακτικές και στρατηγικές καινοτομίες και την ταχεία υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών σε όλα τα Εθνικιστικά κινήματα της Ευρώπης.

 γ) Την μετατροπή των λαϊκιστικών κομμάτων σε αυθεντικά Εθνικιστικά, μέσω της διείσδυσης των Εθνικιστικών και Πατριωτικών ιδεών, με δεδομένο ότι αυτό το φαινόμενο είναι κοινό στα περισσότερα Εθνικά κράτη είναι ζωτικής σημασίας για τους πραγματικούς Εθνικιστές να βρουν και να μοιραστούν τεχνικές και ιδέες που να μας επιτρέψει να οδηγήσουμε το λαϊκιστικό κύμα, αντί να βυθιστούμε από αυτό. Η Ευρώπη αλλάζει! Στην Ευρώπη γίνονται αλλαγές και όπως είπε κάποιος: «το μέλλον δεν θα είναι αυτό που ήταν πάντα». Έχουμε και λέμε: 

Α) Η παντοκρατορία των Φιλελεύθερων κομμάτων έχει λήξει (βλέπε Ιταλούς Χριστιανοδημοκράτες ή Γάλλους Σοσιαλιστές και άλλα). 

Β) Ο σύγχρονος Λαϊκισμός, σαν σύγχρονο φαινόμενο, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την Φιλελεύθερη κοινοβουλευτική Δημοκρατία. 

Γ) Η ανάπτυξη ενός νατιβισμού που είναι όμως άμεσα συνδεδεμένος με τον φιλελευθερισμό, αλλά αντιτάσσεται στην παράνομη μετανάστευση (για παράδειγμα το κόμμα της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία). 

Δ) Σε όλο και περισσότερες χώρες η διαίρεση Αριστεράς- Δεξιάς αρχίζει να εκλείπει και έχουμε την εμφάνιση νέων κομμάτων που ανταποκρίνονται σε ειδικά προβλήματα (κλιματική αλλαγή, αυτονομίες κλπ) ή εκπροσωπούν κοινωνικές ομάδες με νέες πολιτισμικές ταυτότητες. 

Ε) Ο δικομματισμός που ήταν το χαρακτηριστικό σύστημα σε όλη την Ευρώπη, σήμερα με δυσκολία μπορούμε να το βρούμε σε κάποιο Ευρωπαϊκό Εθνικό κράτος. 

Στ) Τα άλλοτε παντοδύναμα κόμματα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας βρίσκονται σε πορεία αναπότρεπτης παρακμής. Αυτό λόγω τριών παραγόντων που είναι: το μεταναστευτικό που κυριαρχεί στην ατζέντα των νατιβιστών, η αποδυνάμωση του κράτους πρόνοιας που ελέγχεται από τις κεντροδεξιές πολιτικές και η κλιματική αλλαγή που είναι το κύριο πολιτικό πρόταγμα των Ευρωπαίων Οικολόγων Πρασίνων.

 Ζ) Η Ανατολική Ευρώπη αντιστέκεται σθεναρά ακόμα και σήμερα στο Φιλελεύθερο κοινοβουλευτικό σύστημα και οδηγούνται τα ανατολικά κράτη σε άλλες λύσεις.

 Η) Ένα θέμα που συζητείται σήμερα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο είναι το τεράστιο έλλειμα ηγεσίας που υπάρχει. Τολμηροί ηγέτες δεν υπάρχουν πια και οι αρχηγοί των κρατών αναλώνονται στα εσωτερικά τους προβλήματα και υπάρχει έλλειψη, πολιτικής τόλμης. 

Και Θ) Ένας Γεωπολιτικός σεισμός βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν πάει πολύς καιρός που η ΕΕ είχε 28 μέλη, η Αμερική θεωρείτο η φυσική της σύμμαχος, η Τουρκία βρισκόταν σε ενταξιακό καθεστώς, ενώ η Κίνα είχα μικρή διείσδυση στην ευρωπαϊκή αγορά. 

Σήμερα η Βρετανία αποχώρησε από την ΕΕ, η Αμερική αποστασιοποιήθηκε, η Ρωσία κατέλαβε την Κριμαία, η Τουρκία επιδιώκει να γίνει η ηγέτιδα δύναμη στο Ισλάμ και η Κίνα αποτελεί τον κύριο οικονομικό ανταγωνιστή της Ευρώπης. 

Η Ελληνική Περίπτωση 

Το 2018 και μέχρι να υπογραφεί η κατάπτυστη «Συνθήκη των Πρεσπών» είχαμε τα ογκώδη πανελλαδικά συλλαλητήρια με την ακόλουθη διάχυση των Πατριωτικών αισθημάτων στους Έλληνες.

 Τέλος, η επιδημία του Κορωνοϊού και η εργαλιοποίησή της από το παγκόσμιο καθεστώς (όπως συνέβη και στην Πατρίδα μας με τους υποτακτικούς της Παγκοσμιοποίησης) οδήγησε αφενός, στην αμφισβήτηση αυτής από όλους τους χώρους, από άκρα Αριστερά μέχρι άκρα Δεξιά και αρκετοί συνειδητοποίησαν ότι αυτός ο διαχωρισμός ανήκει στο παρελθόν. 

Αφετέρου, όλο και περισσότεροι αρχίζουν και κατανοούν την πολύπλευρη δύναμη που έχει η τεχνολογία και την ευκαιρία που δίνεται για μια επικράτηση αντισυμβατικών ως προς την Παγκοσμιοποίηση πολιτικών προτάσεων και άλλων υποτίθεται περιθωριακών θεωριών. 

Αυτό οδηγεί το Εθνικιστικό -Πατριωτικό κίνημα σε μια νέα φάση, στην οποία δεν χρειάζεται η βία για την ανατροπή μιας απολυταρχικής κατάστασης αλλά ένας επιδέξιος πολιτικός ειρηνικός ανταρτοπόλεμος. Αυτό το είδαμε στις βελούδινες επαναστάσεις του 1989-199 στην Ανατολική Ευρώπη, όπως και στην δική μας Μεταπολίτευση το 1974.

 Γενικά, μετά το 1945 οι πιθανότητες αντικατάστασης ενός καθεστώτος από ένα άλλο γίνεται τις περισσότερες φορές χωρίς χρήση βίας. Εδώ έχουμε την ανάλυση που κάνει ο Ιταλός φιλόσοφος Αντόνιο Γκράμσι περί ιδεολογικής ηγεμονίας. 

 Το ευχάριστο με την  παρουσίαση  του Ευρωπαϊκού Πατριωτικού think tank (δεξαμενή σκέψης) ήταν ότι δεν συμμετείχαν οι γνωστοί μισότρελοι εθνοσωτήρες, οι μαγαζάτορες του πατριωτισμού (αυτοί που «μπακαλεύονται» με το καθεστώς, γιατί υπάρχουν και ελεύθερες φωνές) και οι κρατικοδίαιτοι “επαναστάτες” τους οποίους όχι μόνο αποδέχονται αλλά και συμπορεύονται μαζί τους οι χωροφύλακες.

 Εις το επανιδείν. 

*εκδότης «το Αντίδοτο», τέως δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας...