Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 1940. 35η ημέρα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Στο Μέτωπο Χιόνιζε. Στην Αθήνα έβρεχε.

 Ο Μπάκος κατέλαβε το ύψωμα του Αγίου Αθανάσιου στους Βουλιαράτες.

Ο Μεταξάς προσπαθούσε να κάνει "κάτι" με τους βραδυπορούντες στρατηγούς του Παπάγου. 

Ο Λιούμπας οργάνωνε την κατεχόμενη περιοχή και περίμενε τους Ιταλούς να υποχωρήσουν.

Ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου έγραψε. «Με Παπάγον επιμένω δια προώθησιν .Σύμφωνοι .Εκεί Κρύο χιόνια και πως τους πονώ και τους αισθάνομαι τα παιδιά μου του Στρατού. Να μπορούσα να ήμουν και εγώ εκεί, μαζί τους» .

Η 3η Μεραρχία του Μπάκου ανέλαβε το αριστερό τμήμα της ζώνης

 της VIII Μεραρχίας, και ανέπτυξε τα δύο συντάγματα της προς την κατεύθυνση του χωριού Μουζίνα.

 Από το βράδυ, της 30ης Νοεμβρίου είχε μπει στους Βουλιαράτες

 το 6ο Σύνταγμα Πεζικού της Κορίνθου, και ο υποστράτηγος

 Γεώργιος Μπάκος εγκαταστάθηκε στο σπίτι του Βαγγέλη Ζάρου. 

Ένα τμήμα του ιταλικού στρατού που οπισθοχωρούσε και κατευθυνόταν προς το Τεπελένι κατέλαβε το ύψωμα Αγίου Αθανασίου στους Βουλιαράτες, το οποίο ήλεγχε την κοιλάδα της Δρόπολης απ’όλες τις κατευθύνσεις, καθώς και τον αυτοκινητόδρομο που την διασχίζει

 με στόχο την επιβράδυνση της προέλασης των ελληνικών δυνάμεων. 

Την 1η Δεκεμβρίου 1940, το χιόνι είχε σκεπάσει το ύψωμα.

Με το πρώτο φως της ημέρας άρχισε η μάχη για την εκτόπιση των

 Ιταλών από τον Άγιο Αθανάσιο. 

Η Ελληνική ανδρεία και ο πατριωτισμός υπερίσχυσαν. 

Οι Ιταλοί δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την ορμή του Ελληνικού

στρατού και υποχώρησαν με βαριές απώλειες. 

Οι απώλειες του Ελληνικού στρατού στη μάχη αυτή ήταν 17 νεκροί και 150 τραυματίες. 

Ο Μπάκος προχώρησε και κατέλαβε τις ανατολικές αντηρίδες του υψώματος Πλατυβούνι. 

 Η 8η Μεραρχία συνέχιζε την προσπάθεια διάσπσαης της Ιταλικής γραμμής που στηριζόταν στα Υψ. 669 και Μπουράτο. 

 Το Απόσπασμα Λιούμπα στο δεξιό από την 1η έως 4η Δεκεμβρίου 

δεν έκανε απολύτως τίποτε. 

Ασχολήθηκε «με την ενίσχυση των κατεχόμενων θέσεων στα νοτιοανατολικά του ποταμού Μπίστριτσα».

 Η 2α Μεραρχία που κατείχε τη βορειοανατολική πλευρά της

 στενωπού Σούχα, απέκρουσε εχθρική αντεπίθεση την 1η Δεκεμβρίου. 

 Το Β΄ ΣΣ που είχε φτάσει στα τέλη στα ανατολικά της Πρεμετής και 

του Φράσερι και είχε καταλάβει τα υψώματα Ραντομίτ από τις 30 Νοεμβρίου έπαψε να υπάγεται στο ΤΣΔΜ και υπήχθη απευθείας 

στο Γενικό Στρατηγείο . 

Η Ταξιαρχία Ιππικού κατέλαβε την 1 Δεκεμβρίου το Υψ. Κιάφε 

Κορτσές.

  Στη ζώνη του Γ΄ ΣΣ η ΙΧ Μεραρχία κατέχοντας σταθερά τα Υψ. 1652 

και 1548 στις ανατολικές υπώρειες του όρους Κάμια, συνέχισε από

 1 Δεκεμβρίου την επίθεση προς κατάληψη του Υψ. 1532, το οποίο δέσποζε της περιοχής του Πόγραδετς και είχε ιδιαίτερη σημασία.

 Η Ομάδα Μεραρχιών «Κ», αφού διέθεσε (ύστερα από εντολή του ΓΣ)

 την 11η Μεραρχία ως εφεδρεία του Β΄ ΣΣ προωθήθηκε

 με τη Χ Μεραρχία μέχρι το όρος Οστραβίτσα. 

Την 1 Δεκεμβρίου μετονομάστηκε σε συγκρότημα «Κ» με δύναμη

 μόνο την 10 Μεραρχία και αποστολή τη διατήρηση της

 κατεχόμενης γραμμής, την κάλυψη του αριστερού του Γ΄ ΣΣ και τον σύνδεσμο με το Β΄ ΣΣ.

Στο Πολεμικό Ανακοινωθέν 177 το Αρχηγείο των Ιταλικών Ενόπλων Δυνάμεων  την 1η Δεκεμβρίου 1940 ανέφερε: 

"Στο ελληνικό μέτωπο, νέες επιθέσεις του εχθρού αποκρούστηκαν από τα στρατεύματά μας που αντεπιτέθηκαν σθεναρά. Η Αλπική Μεραρχία Τζούλια ξεχώρισε ιδιαίτερα. 

Στη Βόρεια Αφρική, τα εχθρικά οχήματα διαλύθηκαν και τέθηκαν σε

 φυγή από μία από τις επιθετικές μας μοίρες εξερεύνησης στην

 περιοχή el Auenat. Δύο εχθρικά αεροπλάνα έριξαν βόμβες στην Κυρηναϊκή, χωρίς να προκαλέσουν ζημιές ή θύματα. 

 Στην Ανατολική Αφρική αποκρούστηκε εχθρική επίθεση στο 

Gallabat. Μια σύγκρουση ευνοϊκή για εμάς έλαβε χώρα στο Irogri

 (δυτικά της λίμνης Rudolph). Μετά από έξι ώρες μάχης, ο εχθρός 

τέθηκε σε φυγή αφήνοντας 72 νεκρούς στο έδαφος, συμπεριλαμβανομένου ενός αξιωματικού, αρκετών τραυματιών, 

όπλων και τριών φορτηγών φορτωμένων με υλικά και πυρομαχικά. 

Από την πλευρά μας, οι απώλειες είναι μικρότερες".