Η Προδοσία της Κύπρου. Στις 29 Ιουλίου 1974 ο Μούσκος συναντήθηκε με τον Κίσινγκερ στην Ουάσιγκτον. Ο Κουφός δήλωσε ότι τον Παρακαλούσαν ΟΛΟΙ να αναλάβει. Οι Τούρκοι συνέχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις

Στις 29 Ιουλίου 1974, υιοθετήθηκε με μεγάλη πλειοψηφία το Ψήφισμα 573  του Συμβουλίου της Ευρώπης, που, καταδίκαζε το (φασιστικό) πραξικόπημα και αναγνώριζε στην Τουρκία το δικαίωμα να επέμβει προς αποκατάσταση του πρότερου καθεστώτος σύμφωνα με το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων.

 

Η Τρίτη Συνάντηση Κίσινγκερ-Μακάριου στην Ουάσιγκτον

 

Ενώ ο Κάλλαχαν υπέβαλε στην Γενεύη αγγλικό σχέδιο,  ο  Μακάριος που ήταν μεν Πρόεδρος αλλά δεν συμμετείχε στη Γενεύη βρισκόταν στην Νεα Υόρκη για να βρίσκεται «κοντά» στη  Σύνοδο του Συμβουλίου ασφαλείας που ζήτησαν οι Σοβιεςτικοί αλλά αποδείχθηκε  «χάσιμο Χρόνου». Ο Μούσκος  ζήτησε και ξανασυναντήθηκε με τον Χένρι Κίσινγκερ στην Ουάσιγκτον στις 29 Ιουλίου 1974.

Ποιοι παρακαλούσαν τον Κουφό Έθνάρχη είναι σαφές. 

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, στις 8 Μαρτίου 1975, καλυπτόμενος με την ομόφωνη απόφαση του Υπουργικού Συμβούλιου, ανέστειλε για.... εθνικούς λόγους, τις ποινικές διώξεις για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Προδότες, που παρέδωσαν την Κύπρο στον Αττίλα , και «έκλεισε», τον Φάκελο της Κύπρου. Έτσι οι Προδότες, χάρις στην άνωθεν προστασία δεν δικάστηκαν δεν φυλακίστηκαν , και δεν εκτελεστήκαν. 

Η δικαιολογία του Καραμανλή, που τα έλεγε «όλα», ήταν ότι, «οι διώξεις για εγκλήματα» , «δύνανται να διαταράξουν τις διεθνείς σχέσεις του Κράτους». 

Πίσω από τους προδότες , ήταν η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο και ο στρατός των εγχώριων συνεργατών τους. 

Πρώτα από όλα, η αφορμή για το Αττίλα και το πραξικόπημα, ήταν η απόφαση του Υπουργικού Συμβούλιου της Κύπρου υπό τον Μακάριο για τη μείωση της στρατιωτικής θητείας σε 14 μήνες και την ανάκληση των 650 Ελλήνων αξιωματικών, που υπηρετούσαν στην Εθνική Φρουρά. 

Ο Μακάριος , ήταν προφανές ότι είχε λόγους, να μην ανησυχεί για την «τουρκική απειλή» και προέτασσε τον «πολιτικό κίνδυνο» και είπε στις 19 Ιουλίου 1974 ότι θεωρούσε τον ελληνικό κίνδυνο Μεγαλύτερο. 

Είναι ακόμα πιο προφανές, ότι είχε «εγγυήσεις» από το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον για μια λύση , σαν αυτή που συμφωνήθηκε στην Βιέννη το 1977, για μια Δικοινοτική και Διζωνική Κύπρο , υπό την προεδρία του, και αποφάσισε τη ρήξη με την «χουντική Αθήνα». 

Ο Μακάριος , ακολουθώντας τον συμμαχικό παράγοντα , αποφάσισε τη ρήξη και όχι ο «Ταξίαρχος», ο οποίος υπηρετούσε από την πλευρά του τον στρατηγικό στόχο των ΗΠΑ για τον περιορισμό της Σοβιετικής Επιρροής. Το λέει η έκθεση της "τασκ φορς  Σάϊπρους" προς τον Κίσιντζερ.

Ο Ταξίαρχος και οι Στρατηγοί, υπό τις συμβουλές και τις εγγυήσεις της μητέρας Cia, κατανόησαν, την Δικοινοτική και Διζωνική Κύπρο , ως διπλή Ένωση και αποφάσισαν την διχοτόμηση, που εισηγείτο ο Αβέρωφ από το 1958, και ο εθνικόφρων Σαμψών, ανακήρυξε την «Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου».

 Υπό το βάρος των γεγονότων, ο Ταξίαρχος που μπήκε μπροστά για να ανατρέψει η Χούντα Γκιζίκη -Μπονάνου Αραπάκη τον Παπαδόπουλο και να επαναφέρει τον Καραμανλή απομακρύνθηκε από τις 20 Ιουλίου.

  

 Ο μασόνος «Ταξίαρχος» ήταν ο ασθενής κρίκος της αλυσίδας των συνεργατών του Αμερικανού Φίλου. Ο ασθενής κρίκος έχασε την ψυχραιμία του και "έσπασε". Ενώ ο Μακάριος, ο Καραμανλής, ο Αβερωφ, ο Αραπάκης, ο Γκιζίκης, ο Παπανικολάου, ο Ντάβος, και πολλοί άλλοι , διατηρούσαν την ψυχραιμία τους, και παρακολουθούσαν τους Τούρκους ,να σκοτώνουν να καίνε και να βιάζουν στην Κύπρο που, έτσι και αλλιώς ήταν «μακριά». 

Ο αστικός μύθος, λέει ότι «τον Μάρτιο του 1974, η Κυπριακή Υπηρεσία Πληροφοριών ανακάλυψε έγγραφα της ΕΟΚΑ Β' τα οποία αποτύπωναν σχέδια για διενέργεια πραξικοπήματος υποβοηθούμενο από την Χούντα των Αθηνών». 

Τα έγραφα τα προμήθευσαν στους ανθρώπους του Μακαρίου οι καλοί μας φτερωτοί, φίλοι, που πετούν από άκρη σε άκρη του κόσμου μαθαίνοντας τα νέα και τα κουτσομπολιά. 

Ένα αγγλικό «πουλάκι», κελάηδησε. Μετά, στην Αθήνα, ένα αμερικάνικο μπουλντόγκ που το έλεγαν Γουστάβο, είπε : «Θέλω το κεφάλι του Μούσκου» και το φερέφωνο του Γκας, ο αόρατος επανέλαβε : «Πρέπει να τελειώνουμε με τον Μούσκο».

 Ο αστικός μύθος λέει οτι ο Ταξίαρχος εξύφαινε σχέδιο για την ανατροπή του Μούσκου από τον Απρίλιο του 1974 , ενώ το ΜΙ6 το είχε βρει το σχέδιο από τον Μάρτιο. 

Κι ένα πουλί, μαύρο πουλί, καλό πουλί πέταξε και τα είπε και στην «Ροζαλία» και στον «κουφό» στο Παρίσι. Η «Ροζαλία» όπως του ζήτησαν προειδοποίησε για τα σχέδια του Ιωαννίδη τον Μακάριο και έτσι διασταυρώθηκε η πληροφορία. 

Τους φόβους του για το ενδεχόμενο ενός πραξικοπήματος στη μεγαλόνησο εξέφρασαν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας. 

Έτσι ήρθε και έδεσε το γλυκό. 

Το μαύρο πουλάκι που μιλούσε αγγλικά, τα είπε στην Ροζαλία που στις 19 Απριλίου 1974, με υπόμνημά στον Φαίδωνα, μιλούσε προφητικά , «για περίπτωση πολέμου», με την Τουρκία και έλεγε ότι «το Καθεστώς δεν δύναται, φοβούμαι, να κάμει επιστράτευσιν».

Προφήτης η Ροζαλία.

 Το ρεπορτάζ της 29ης Ιουλίου 1974

Σπυρίδων Χατζάρας