Ο ομοφυλόφιλος Θανάσης (Βελουχιώτης) ήταν τσιράκι της Στοάς και των Ρότσιλντ. Ο αγράμματος έκανε μαθήματα σωστής Ιστορίας από το μπαλκόνι

Ο «Λόγος της Λαμίας» του Βελουχιώτη 

αποτελεί μνημείο πολιτικής Πουστιάς και Ιστορικής Ψευτιάς.

Ο κοινός ψεύτης και ο κοινός κλέφτης μπροστά στον Πουστοθανάση, κοκκίνησαν.

Ο χαφιές Πουστοθανάσης ήταν στην ίδια πλευρά της Ιστορίας με τη φράξια Δαβίδ και τους Ολιγαρχικούς δολοφόνους του Καποδίστρια. 

ΚΚΕ λτδ  και Βελουχιώτης με τους Ρότσιλντ, και τη Στοά του Λονδίνου. 

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!  

Με τους Ρουφιανογιάννη, Πολυζωίδη , Μαυροκορδάτο, Τρικούπη και Cia

Ο χαφιές  Πουστοθανάσης στις 29 Οκτωβρίου 1944 στη Λαμία 

έκανε και μαθήματα Ιστορίας και είπε:

«ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, 

ο Μεταξάς, έβαλε σ' αυτήν το καπάκι»

Ιδού τι είπε στη Λαμία ο πούστης Θανάσης, που παρίστανε τον 

δάσκαλο ιστορίας και επαινούσε τους δολοφόνους του Εθνάρχη Καποδίστρια τον οποίο έβριζε και μίλαγε για την ανυπαρκτη

«Φιλική Εταιρεία»: 

 «Μα ο ελληνικός λαός δεν θάτανε αυτός ο λαός, ο λαός δηλαδή της χώρας της λευτεριάς και του πολιτισμού, αλλά λαός ζούγκλας, αν 

δεν έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα του τους αρχηγούς εκείνους, που 

θα οδηγούσανε στη λευτεριά του. Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς 

δε σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ένοπλοι ή όχι. 

Κι ύστερα μέσα απ' αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της επανάστασης, 

πού ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους, 

ο πρόδρομος της Φιλικής Εταιρίας: ο Ρήγας. 

Η αντίδραση τον σκότωσε, πριν προλάβει να φέρει σε πέρας τις 

αρχές του. Μα ο σπόρος που έσπειρε βλάστησε σύντομα.

 Σε λίγο, η Φιλική Εταιρία έγινε κι αγκάλιασε χιλιάδες Έλληνες. Ας ούρλιαζε η αντίδραση. Ας υπόγραφε άτιμα χαρτιά, σαν αυτό πού υπογράφηκε στη διάσκεψη της Βιέννης στα 1815, κάτω από το όποιο έβαλε την υπογραφή του κι ο πολύς Γιάννης Καποδίστριας και που διαλάμβανε, ότι όχι μόνο δε θα ευνοηθεί και επιτραπεί ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα, μα και θα πνιγεί στο 

αίμα αν ξεσπάσει. 

Ο Γιάννης Καποδίστριας, που μας τον παρουσιάζουν στα σχολειά 

σαν μεγάλο και τρανό, με προτομές και πορτραίτα, είναι ο πρώτος καταστροφέας της Ελλάδας.

Μα ότι έκανε, δεν το έκανε σαν Καποδίστριας, μα σαν εκπρόσωπος 

όλης της ελληνικής αντίδρασης. 

Ας ούρλιαζε λοιπόν, μαζί με τη διεθνή και η ντόπια αντίδραση. Κι ας υπογράφανε άτιμα χαρτιά. Ο λαός προχωρεί. 

Τίποτα δεν ήτανε ικανό να συγκρατήσει τη φλόγα για τη λευτεριά, που έκαιγε μέσα στις καρδιές του λαού μας. 

Έτσι, στα 1821, ύστερα από κόπους και θυσίες και χάρη στον

 ενθουσιασμό και τη φλόγα του Παπαφλέσσα, που χρησιμοποίησε 

όλα τα μέσα, ακόμα και την ψευτιά, κηρύσσοντας την εξέγερση, ξεσηκώθηκε πρώτος ο Μοριάς. 

Από δω, από το Μοριά, άρχισε η επανάσταση του 1821. 

Στο άκουσμα της εξέγερσης όλοι οι ισχυροί της γης, ξένοι και 

ντόπιοι, τρόμαξαν. 

Οι κοτζαμπάσηδες, όμως, βλέποντας ότι δεν τους ήτανε δυνατό να συγκρατήσουν το λαό και φοβούμενοι την οργή του, αναγκάστηκαν

 να κόψουν τη συνεργασία τους με τους καταχτητές και για να ευνουχίσουν το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, πήρανε όλοι μέρος

 στην επανάσταση κι έτσι αυτή πήρε χαραχτήρα πανεθνικό.

 Οι τρανοί της γης τρόμαξαν και, χρησιμοποιώντας όλα τα τερτίπια, προσπάθησαν να πνίξουν την επανάσταση. 

Μα γελάστηκαν. 

Επί 7 ολόκληρα χρόνια πάλεψαν οι προπάτορες μας, παρά το γεγονός

 ότι η ελληνική αντίδραση, δυο φορές, το 1823 και 1825, οργάνωσε

 τον εμφύλιο πόλεμο για να σπάσει ακριβώς τους αγώνες αυτούς. 

Έτσι οι πρόγονοι μας ανάγκασαν όλους τους εχθρούς μας να γλύψουν 

εκεί που έφτυσαν και ν' αναγνωρίσουν τους αγώνες μας και την ανεξαρτησία μας. 

Κανείς δεν πίστευε προηγούμενα σ' αυτό το θαύμα, που συντελέστηκε από τις ίδιες τις δυνάμεις και τα μέσα του λαού. Άλλοι περίμεναν να τους έλθει η λευτεριά από τη Ρωσία κι άλλοι από τη μεγαλοψυχία των βασιλιάδων της Ευρώπης. 

Μα η επανάσταση απόδειξε, ότι αυτή μόνη της χάρισε τη λευτεριά

 της πατρίδας μας. 

Τα παραμύθια του φιλελληνισμού, χάρη στον οποίο αποκτήσαμε δήθεν τη λευτεριά μας, εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να γίνει πιστευτό, ότι η πατρίδα μας λευτερώθηκε, όχι από τις ίδιες της τις δυνάμεις, μα από τους ξένους. 

Υπήρξαν βέβαια φιλέλληνες, που αγωνίστηκαν, πολέμησαν κι έχυσαν

 το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας.

 Τιμή και δόξα σ' αυτούς κι αιώνια ας είναι η ευγνωμοσύνη του έθνους. Μα αυτοί υπήρξαν μεμονωμένα άτομα μονάχα. Η θεωρία του

 οργανωμένου φιλελληνισμού είναι καθαρό παραμύθι. Με την 

επικράτηση της επανάστασης αμέσως οι δικοί μας κοτζαμπάσηδες επιβλήθηκαν πάνω στη χώρα μας.

 Η αντίδραση, ντόπια και ξένη, για να ευνουχίσει το λαϊκό χαραχτήρα 

του κινήματος και να επιβάλει νέα σκλαβιά, χρησιμοποίησε όλα τα

 μέσα. Και στο τέλος το πέτυχε. Η αρχή έγινε κολλώντας στο σβέρκο 

της πατρίδας μας αυτόν που σας είπα πρωτύτερα: Τον Καποδίστρια. 

Ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, ο 

Μεταξάς, έβαλε σ' αυτήν το καπάκι». 

 Η Ιστορία της Στοάς και της Αγγλοκρατίας από το Μπαλκόνι 

του ΕΑΜ. Οι ¨"καλοί" ήσαν οι Ιδιοφελείς πράκτορες των Άγγλων. 

Πάνω -κάτω στην ίδια "αρτζιμπουρτζι και λουλάς" γραμμή επιμένουν 

οι Κόκκινοι ακόμα και τώρα. 

Αλλά ο πούστης Θανάσης , ο «ιστοριοφίδης» δεν είχε τίποτα να πεί 

για τους δανειστές, τους Ρόσιλντ, τα δάνεια της Αγγλίας, την αγγλική πολιτική, και τους πράκτορες της.  Μόνο για το Μεταξά και τον Καποδίστρια λύσσαγε ο πούστρος. 

 Για τον Μαρξιστή και τον Επικοινωνιολόγο δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε Ψέμα αλλά μόνο ότι τους συμφέρει. 

 Ο χαφιές Πουστοθανάσης ήταν στην ίδια πλευρά της Ιστορίας με 

τη φράξια Δαβίδ και τους Ολιγαρχικούς δολοφόνους του 

Καποδίστρια. Χαφιές των Ρότσιλντ. 

 Ο Χαφιές στην Λαμιά δεν έκανε λάθος. 

Όπως δεν έκαναν λάθος και οι χρυσαυγήτες οπαδοί του Ξάνθου, του

 Πολυζωίδη και της Φιλικής Εταιρείας .

 Το κείμενο του λόγου στην Λαμία δεν το έγραψε αγράμματος 

Θανάσης, «ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΛΑΘΗ ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΜΕΤΡΙΑ 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ», αλλά ο Τάκης Φίτσιος που ηταν ΤΟ Κόμμα. 

 Ότι είπε ο Ρουφιάνος δεν ήταν ένα λάθος αλλά μια πολιτική . 

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΑΤΖΑΡΑΣ