Ο θανάσιμος τραυματισμός του Ιωάννη Τζουστινιάνη (29 Μαΐου 1453)

γράφει ο Κωνσταντίνος Λινάρδος 

Στις 26 Ιανουαρίου του 1453, κατέφτανε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με 700 στρατιώτες, ο κατά Δούκα `` επιδέξιος ανήρ και εις παραταγάς και συνασπισμούς πολέμων δοκιμώτατος `` Γενουάτης, Ιωάννης Ιουστινιάνη Λόγγο. 

Τον είχε καλέσει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, απονέμοντας του, με την άφιξη του το ανώτατο αξίωμα του Πρωτοστράτορα, καθώς και τον τίτλο του Δεσπότη της Λήμνου. 

Πρώτη τους ενέργεια η επιθεώρηση των τειχών και κοινή τους απόφαση η άμυνα να επικεντρωθεί στο εξωτερικό τείχος πίσω από την τάφρο, ενώ ο Ιουστινιάνης αρχικά ανέλαβε την υπεράσπιση των τειχών που βρίσκονταν κοντά στο παλάτι.

 Ο ερχομός του τόνωσε το ηθικό των αμυνομένων, ενώ η παρουσία του συνέβαλλε τα μέγιστα στην απόκρουση των επιθέσεων του Οθωμανικού στρατού. 

 Επιδέξιος , γενναίος και ακούραστος κέρδισε τον θαυμασμό και την εμπιστοσύνη όλων, ενώ η έμπνευση του για την αυτοσχέδια κατασκευή οχυρωματικού αναχώματος στη θέση των κατεστραμμένων εξωτερικών τειχών, δυσκόλευε αφάνταστα τον Οθωμανικό στρατό. 

Όμως ο σπουδαίος πολέμαρχος ακριβώς την στιγμή της κορύφωσης της τελικής μάχης τραυματίζεται θανάσιμα και αποχωρεί ….

Όπως αναφέρει και ο αυτόπτης μάρτυρας Pusculus σε ποίημα του : `` auxilium deus ipse negavit `` Ήταν το σημείο που ο ίδιος ο Θεός αρνήθηκε να βοηθήσει … Άλυτο μυστήριο παραμένει όμως το που και πότε τραυματίστηκε αλλά και από ποιους …Είναι εντυπωσιακό ότι οι περισσότεροι από όσους μνημονεύουν το περιστατικό του τραυματισμού του όχι μόνο αναφέρουν διαφορετικά σημεία του σώματος του αλλά και διαφορετικές εκδοχές που ξεκινούν από το ότι σηκώθηκε και έφυγε μόνος του μέχρι ότι τραυματίστηκε από μέσα…

Οι βενετοί ιστοριογράφοι όπως ο Zorzi Dolfin τον ψέγουν επί δειλία, ενώ ο Nicolo Barbaro πάει ένα βήμα παραπέρα γράφοντας ότι ενώ η πόλη ακόμη κρατούσε , εκείνος σηκώθηκε και έφυγε διαδίδοντας μάλιστα ψευδώς ότι είχε αλωθεί… (Πάντως τα λεγόμενα του Barbaro φαίνεται ότι τα αμφισβητούν και οι ίδιοι οι βενετοί , αφού στο πρωτότυπο χρονικό που φυλάσσεται στην Μαρκιανή βιβλιοθήκη της Βενετίας και στο σημείο που γίνεται αναφορά για εγκατάλειψη του αγώνα, υπάρχει υποσημείωση που αναφέρει `` επειδή τραυματίστηκε από βέλος …``). (G. Schlumberger `` Πολιορκία και άλωση της Κωνσταντινούπολης ``). 

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν χρονικά που αναφέρουν ότι τραυματίστηκε από μέσα… 

 Η εκδοχή αυτή υποστηρίζεται στο χρονικό του Ιέρακος που χρημάτισε Μεγάλος Λογοθέτης του πατριαρχείου τον 16ο αιώνα και που κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό μελετώντας τα πατριαρχικά αρχεία αλλά και ακούγοντας κάποιες παραδόσεις . (Μεσαιωνική βιβλιοθήκη Κωνσταντίνου Σάθα Τόμος Α ` Στίχοι. 631-641). 

 Προ πάντων δε ην πρόμαχος αυτός εν ταις χαλάστραις , Ως έδει τε εμάχετο στερρώς εν τω πολέμω Αλλά γε βάσκανος ανήρ τις δια τουφεκίου Βάλλει επί τω ήρωι και πλήττει τον γενναίον, Και φόνον προεξένησεν εις άνδρα τηλικούτον. Λέγεται δε εκ των εντός Ρωμαίων ην ο δράσας Τούτο το επιβούλευμα κατά του Γενουβίσου, Φθόνω τρωθείς , ως είθισται πάντοτε τοις βασκάνοις. Εις δε τας νήας εισελθών απήλθεν εις πατρίδα, Πνέων έτι ο δυστυχής τα λοίσθια θανάτου. Ιωάννης Ιουστινιάνη.

  Η εκδοχή αυτή αναφέρεται και σε χρονικό ανωνύμου. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε από βολή στο δεξιό πόδι πιθανότατα από μέσα αν και αυτό δεν μπορεί να αποδειχθεί . 

`` Εφημίσθη ουν ότι ένδοθεν του κάστρου δέδωκαν αυτόν, αλλά ουκ οιδέ τις όπως γέγονεν ``. (Μεσαιωνική βιβλιοθήκη , Σάθας Τόμος Ζ `). 

Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Ιταλός Christoforo Riccherio στο έργο του ``La pressa di Constantinopole ``. 

 Αντίθετα όλοι οι χριστιανοί χρονικογράφοι της εποχής, παραδέχονται ότι πληγώθηκε από Οθωμανικό βέλος ή βολή, όμως υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις, τόσο για το σημείο του τραυματισμού, όσο και για την σοβαρότητα του, ενώ δεν λείπουν και οι επικρίσεις αναφορικά με την αποχώρηση του….

Ο Φραντζής μας πληροφορεί ότι τραυματίστηκε στα πόδια και ότι παρά τις εκκλήσεις του Αυτοκράτορα δείλιασε και έφυγε, ενώ ο Δούκας κάνει λόγο για τραυματισμό στο χέρι πίσω από τον βραχίονα από μολυβένια σφαίρα η οποία τρύπησε τη σιδερένια χλαμύδα, προσθέτοντας ότι δεν μπορούσε να ανακουφιστεί καθόλου από τον πόνο.

 Για το λόγο αυτό ο Ιουστινιάνης είπε στον Βασιλιά να συνεχίσει τον αγώνα και ότι ο ίδιος θα πεταχτεί στο πλοίο για να τον περιθάλψουν και θα επιστρέψει πίσω γρήγορα. 

`` Στήθι θαραλλέως , εγώ δε μέχρι της νηός ελεύσομαι κακεί ιατρευθείς τάχος επαναστρέψω `` .

 Ο Δούκας αφήνει να εννοηθεί ότι οι περισσότεροι άντρες του Ιουστινιάνη, παρέμεναν στα τείχη μέχρι που η Πόλη αλώθηκε και μόνο τότε, ο ίδιος πρόσταξε τους κήρυκες του να τους καλέσουν πίσω στα πλοία. 

``Ακούσας τον πικρότατον και δριμύ λόγον ουν , προστάττει τους κήρυκας δια σαλπίγγων ανακαλείν τους αυτού υπασπιστάς και συμπλώτας ``. 

 Το ότι οι περισσότεροι στρατιώτες του Ιουστινιάνη , βρισκόντουσαν ακόμη στα τείχη όταν η Πόλη αλώθηκε αφήνει να εννοηθεί και ο Χαλκοκονδύλης. 

Όπως αναφέρει, ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε στο χέρι από τουφέκι. Το ίδιο και μερικοί στρατιώτες του που εγκατέλειψαν το σημείο που υπεράσπιζαν. 

Οι Τούρκοι αμέσως εισέβαλαν από εκεί , τρέποντας τους Γενοβέζους στρατιώτες σε φυγή και εισβάλλοντας στην Πόλη. 

 ``Και ο Λόγγος αυτός τιτρώσκεται τηλεβολίσκω εις την χείρα, και τινές άλλοι των οπλιτών επετριτρώσκοντο και εκλιπόντες την χώραν, ή εστήκεσαν , αυτίκα, βιαζόμενοι εισέπιπτον και τους τε οπλίτας των Ιανυίων ετρέψαντο και επικείμενοι εφόνευον ``. 

 Ο Λεονάρδος ο Χίος αναφέρει ότι τραυματίστηκε με βέλος κάτω από την μασχάλη , ψέγοντας τον μάλιστα επειδή εγκατέλειψε την θέση του για να πάει να βρει γιατρό χωρίς όμως να αφήσει αντικαταστάτη γεγονός ολέθριο για την συνέχεια της αντίστασης. 

Αντίθετα ο Τετάλντι που κάνει λόγο για τραυματισμό από βλήμα που ρίχτηκε από τουφέκι παλαιού τύπου, σημειώνει ότι πριν φύγει ανέθεσε την διοίκηση σε δύο αξιωματικούς του. 

Στο Βαρβερινό κώδικα αναφέρεται ότι τραυματίστηκε με μια σαΐτα στα σαγόνια , ενώ ο Κριτόβουλος γράφει ότι βλήμα βαλλίστρας διαπέρασε τον θώρακα του τραυματίζοντας τον σοβαρά στο στέρνο. 

Ο Ιουστινιάνης σωριάστηκε κάτω και οι σύντροφοι του απελπισμένοι και αποκαρδιωμένοι πήραν τον αρχηγό τους και αποχώρησαν, παρά τις παρακλήσεις του αυτοκράτορα να παραμείνουν στις θέσεις τους … 

 `` Βάλλεται μεν Ιουστίνος καιρίαν βέλει των από μηχανής κατά του στέρνου δια του θώρακος διαμπάξ και βληθείς πίπτει αυτού και αποκομίζεται ες την ιδίαν σκηνήν κακώς έχων. Εκλύονται δε οι μετ’ αυτού πάντες απειρηκότες τω πάθει και καταλείψαντες το τε σταύρωμα και το τείχος ίνα εμάχοντο, προς έν μόνον εώρων, αποκομίσαι τε τούτον εν ταις ολκάσι και αυτοί αποκομισθήναι σως, καίτοι του βασιλέως Κωνσταντίνου πολλά παρακαλούντος αυτούς και υπεσχημένου μικρόν παραμείναι, έως αν ο πόλεμος λωφήση οι δ’ ουκ εδέξαντο, αλλ’ αναλαβόντες τον ηγεμόνα σφων ωπλισμένοι εχώρουν επί τας ολκάδας σπουδή και δρόμω μηδενός επιστρεφόμενοι των άλλων ``. 

 Τα λεγόμενα αυτά ενισχύονται και από τα όσα γράφει ο Νέστωρ Ισκεντέρ στο Σλαβονικό χρονικό του, όπου μάλιστα γίνεται λόγος για δύο τραυματισμούς. 

Συγκεκριμένα ο Ισκεντέρ αναφέρει ότι ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε για πρώτη φορά το βράδυ της Κυριακής από πέτρινη μπάλα (ή πιθανότατα θραύσματα πέτρας) και ενώ επιδιόρθωνε ζημιές σε ένα πύργο. Αμέσως τον πήγαν στη σκηνή του για να του προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες, όμως εκείνος επέμενε να επιστρέψει στη θέση του όπως και έγινε. 

Ο δεύτερος (και καθοριστικός) τραυματισμός του έγινε την στιγμή που η γενική επίθεση ήταν στην πλέον κρίσιμη στιγμή της από χτύπημα που τον βρήκε στο δεξιό ώμο ρίχνοντας τον κάτω ξερό. 

 Τότε οι σύντροφοι του κλαίγοντας και θρηνώντας τον πήραν και έφυγαν παρά τις ικεσίες του αυτοκράτορα προς αυτούς να παραμείνουν στις θέσεις τους. 

Από Οθωμανικής πλευράς ο Τουρσούν Μπέης προσπαθώντας να εξυψώσει και την ανδρεία των πολεμιστών του αναφέρει ότι ένας εξ αυτών τον τρύπησε με το σπαθί του . Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούν να βγούνε… 

 Η άποψη του Βενετού Barbaro, (πέραν της αντιπάθειας του για οτιδήποτε σχετίζεται με την Γένοβα) , περί επαίσχυντης φυγής, δεν υιοθετείται ούτε από τους Βενετούς που το επισήμαναν ακόμη και στο πρωτότυπο χρονικό του…

Αλλά και η άποψη περί τραυματισμού από μέσα, αναφέρεται μόνο από ιστορικούς του επόμενου αιώνα, που ανακατεύουν ιστορικά γεγονότα με μύθους. 

Μία μερίδα ιστοριογράφων όπως οι Φραντζής και Λεονάρδος της Χίου, αν και παραδέχονται τον τραυματισμό του, θεωρούν ότι έπρεπε να παραμείνει στη θέση του διότι η αποχώρηση του και μάλιστα χωρίς να αφήσει αντικαταστάτη προκάλεσε μοιραία σύγχυση μεταξύ των στρατιωτών του και οδυνηρό αδυνάτισμα της άμυνας…

 Ευνοϊκότερη για τον Ιουστινιάνη είναι η αναφορά των Τετάλντι, Δούκα και Χαλκοκονδύλη. 

Ο Τετάλντι αναφέρει ότι όρισε αντικαταστάτες, ενώ οι δύο Έλληνες ιστορικοί, αναφέρουν ότι οι περισσότεροι στρατιώτες του, παρέμειναν στις επάλξεις. Άκρως ενδιαφέρουσα είναι όμως και τα όσα αναγράφονται στο σλαβονικό χρονικό, αλλά και από τον Κριτόβουλο. 

Στα δύο αυτά χρονικά αναφέρεται ότι ο τραυματισμός του Ιουστινιάνη ήταν εξαρχής πολύ σοβαρός και ότι ουσιαστικά ο Παλαιολόγος απευθυνόταν στους αξιωματικούς του και όχι στον ίδιο που πιθανότατα διατηρούσε με δυσκολία τις αισθήσεις του. 

 Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ο Ιουστινιάνης, δεν μεταφέρθηκε κατευθείαν στο καράβι του (που σημειωτέον βρισκόταν στην άλλη άκρη της πόλης …) . 

Εκείνο που φαίνεται αρκετά πιθανό είναι αμέσως μετά τον τραυματισμό του (και ενώ υπέφερε) να ζήτησε να δει την πληγή του γιατρός και για το λόγο αυτό μεταφέρθηκε στη σκηνή του που βρισκόταν κοντά στο σημείο που διεξαγόταν η μάχη (όπως αναφέρεται ξεκάθαρα από τον Κριτόβουλο `` αποκομίζεται ες την ιδίαν σκηνήν κακώς έχων `` το Σλαβονικό χρονικό , αλλά και επιβεβαιώνεται έμμεσα από συζητήσεις που σύμφωνα με χρονικά έγιναν με τον Αυτοκράτορα! 

Εκεί διαπιστώθηκε η σοβαρότητα του τραύματος και τότε αποφασίζεται η μεταφορά του στο πλοίο, ίσως και χωρίς την δική του συναίνεση…. 

 Αρκετοί ιστοριογράφοι (όπως ο Φραντζής και ο Λεονάρδος ο Χίος που βρίσκονταν όμως σε άλλα σημεία της πόλης) βλέποντας ή ακούγοντας τα περί μεταφοράς του στο πλοίο, κατεχόμενοι από συναισθηματική φόρτιση και μη γνωρίζοντας όλες τις λεπτομέρειες, δεν δίστασαν να τον κατηγορήσουν, γεγονός που όμως αδικεί τον γενναίο πολέμαρχο που έδωσε τελικά και την ίδια του την ζωή για την υπεράσπιση της πόλης. Αντίθετα μου φαίνεται ποιο αληθοφανής η εκδοχή που δίνουν οι Κριτόβουλος και Νέστωρ Ισκεντέρ που αναφέρουν ότι ο τραυματισμός του ήταν πολύ σοβαρός και ότι ο ίδιος σχεδόν από την αρχή δεν είχε επαφή με το περιβάλλον… 

Οι στρατιώτες του, βλέποντας την μεταφορά του αρχηγού τους, έχασαν το ηθικό τους και ορισμένοι εξ αυτών άρχισαν να αποχωρούν παρά τις παρακλήσεις του αυτοκράτορα να παραμείνουν στις θέσεις τους. 

Οι αιτίες που τους οδήγησαν σε αυτή την απόφαση δεν μπορούν να ειπωθούν με σιγουριά. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι στρατιώτες του ήταν επαγγελματίες μισθοφόροι , υπακούοντας τυφλά μόνο στον αρχηγό τους και ότι το κλίμα μέσα στην πόλη δεν ήταν και το ιδανικό… 

 Έτσι μη έχοντας εμπιστοσύνη σε κανέναν άλλον και βλέποντας ότι το ενδεχόμενο άλωσης της πόλης ήταν κάτι παραπάνω από πιθανό, ορισμένοι εξ αυτών άρχισαν με δική τους πρωτοβουλία να αποχωρούν… 

Την συναισθηματική, την ανθρώπινη πλευρά της μεταφοράς του στο πλοίο, αναλύει η Μαρίνα Λαμπαδαρίδου Πόθου στο εξαιρετικό της ιστορικό μυθιστόρημα `` Πήραν την Πόλη πήραν την ``. `` Με την διαίσθηση, που έχει η ψυχή μπρος στο θάνατο, ήξερε πως πέθαινε. Και το μόνο που ήθελε ήτανε να πάει στην πατρίδα του, τη γλυκιά γη της γενοβέζικης Χίου να ταφεί εκεί. Λέω, ίσως θα μπορούσε να μείνει. Να πεθάνει εκεί. Να μείνει άταφος στο σωρό. Πεταμένο το σώμα του, λεία των αγριμιών. Δίπλα σε αυτό του Αυτοκράτορα ίσως. 

 Όμως , αφού λαβώθηκε πια και δεν μπορούσε να πεθάνει μαχόμενος, πως ήτανε δυνατό να τον κατηγορούνε μόνο και μόνο γιατί ζήτησε να πεθάνει με την αξιοπρέπεια που έζησε; Εκείνον που είχε θυσιάσει τη ζωή του σε μία ξένη πόλη , για τα ιδανικά που πίστευε. Α, Ιωάννη , ο χρόνος θα σε δικαιώσει . Θα σου χαρίσει τον στέφανο τον αδαμάντινο . Γιατί πρώτος εσύ τον αξίζεις`` . Έτσι αποχαιρετίστηκαν οι δύο γενναίοι. Πήγαιναν και οι δύο προς τον θάνατο.

 Σε λίγο ο ένας θα έπεφτε μαχόμενος με το σπαθί του μετέωρο στον αέρα. Ο άλλος θα σηματοδοτούσε το χρόνο με τις σταλαγματιές το αίμα του. 

Πέρασμα του αντρειωμένου!

Πηγή: Η Πόλις Εάλω…. Ο θανάσιμος τραυματισμός του Ιωάννη Ιουστινιάνη (29 Μαΐου 1453) (istorikathemata.com)

Ο «Αντινατιβισμός» είναι ανθελληνισμός

 

 Ο ιός του «Αντινατιβισμού» είναι πολύ επικίνδυνος.                 Ο «Αντινατιβισμός» του Εφιαλτάκη είναι ανθελληνισμός. Είναι μίοσς για όσους γεννηθήκαν Έλληνες.

 Ο κ. Χασάν Βορίδης ως υπουργός της εγκληματικής Οργάνωσης  είναι απολύτως σύμφωνος με τον Αρχηγό του στον αγώνα κατά του «Νατιβισμού». Είναι το ίδιο και εξίσου ανθέλληνας με τον …Οβριούλη Εφιαλτάκη.

Η «Διεθνής» των Περιπλανώμενων Αχασβήρων τσιρίζει για τον αιμοσταγή Χαχαμίκο Ρομάν

 Ο Φαλακρός με το Κιπά και ο Οβριούλης από τα εβραίϊκα της Μονεμβασίας ακολούησαν το όμμαιμο το ομόγλωσσο και το Ομόθρησκο με τον αιμοσταγή Χαχαμίκο Ρομάν, και σκίζουν τις ζαρτιέρες τους επειδή τον συνέλαβαν στο Μινσκ.

 Ο Ιουδαίος «Λευκορώσος» το 2013 είχε στρατολογηθεί στον Στρατό του Ευρωμαιντάν στην Ουκαρνία και ήταν μέλος της νεοναζιστικής ένοπλης οργάνωσης « Μέτωπο Νεολαίας ». 

Μετά το πραξικόπημα της επειδή «στην Ουκρανία κινδύνευαν οι υψηλότερες αξίες, η δημοκρατία και ελευθερία», και το ξέσπασμα της Επανάστασης στο Ντονμπάς στρατολογήθηκε στο μισθοφορικό τάγμα «Αζώφ» το οποίο χρηματοδοτούσε ο ιουδαίος Μεγιστάνας Ιγκορ Καλομόιτσκι. 

Οι μισθοφόροι του «Αζώφ» βαρύνονται με εκατοντάδες εγκλήματα και εκτελέσεις αμάχων και αιχμαλώτων

Ο Προτάσεβιτς ήταν και στο εξώφυλλο του περιοδικού στρατολόγησης του Καλομόιτσκι. 

Ο Ιουδαίος Ρομάν Προτάσεβιτς, λοιπόν ο Προστατευόμενος του Εφιλατάκη και του Δένδε των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ της ΕΕ και των βωθροκάναλων που εχουν αρχισυντάκτη τον Τζέφρυ από το Κίεβο είναι ένα απόβρασμα ,ένας Φονιάς, Νεοναζί. 

 Στην Ευρωατλαντική «Δημοκρατία» των «εθνικόφρόνων» Ιουδαίων όταν το ΑΖΩΦ στράφηκε το 2015κατά του εκλεκτού της Γκαρκίλ Ποροσένκο, ο τότε Ουκρανός Πρόεδρος απέλυσε τον Ιουδαίο Ολιγαρχικό Ιγκορ Καλομόιτσκι από κυβερνήτη του Ντνειπροπετρόφσκ και διέλυσε το Τάγμα. 

Τότε ο Ρομάν μετατέθηκλε στο Κίεβο σαν μισθοφόρος για να κάνουν πραξικόπημα όπως και στο Κίεβο. Αλλά οΛουκασένο δεν είναι Γιανούκοβιτς. 

 «Οι ΦΙΛΕΛΕ ΝΕΟ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ, και τα ΣΥΡΙΖΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ» είναι μέλη του Τάγματος ΑΖΩΦ. ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΕΝΟΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ. Του ΧΑ ΣΕΜ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ! ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΨΕΥΤΟ-ΕΜΒΟΛΙΑ.ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΑΣ

 

Τα mRNA δεν είναι ΙΑΜΑΤΑ. Τα ονομάζουν εμβόλια επειδή σας «μπολιάζουν» με αυτά.  Τα mRNA όμως δεν είναι εμβόλια για τον κορονοϊό! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΚΕΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΏΝ! Είναι ένα εργαλείο γενετικής επιρροής. Είναι  γονιδιακό όπλο! Το mRNA, επαναπρογραμματίζει το φυσιολογικό RNA και DNA.Είναι  όργανο γενετικής επιρροής. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που καταλαβαίνετε σαν «εμβόλιο»!

 

ΥΓ. Οι πλέον τσιριχτοί ντελάληδες για τα επικίνδυνα σκευάσματα του Καρτέλ των Εμβολίων είναι όσοι ρίχτηκαν στην μοιρασιά και ελπίζουν να πάρουν κάτι παραπάνω στην «επόμενη γύρα». Για αυτό βάζουν τωρα που γυρίζει.

Μετά την συμφωνία του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιτζενς Σέρβις στο Λύνεμπουργκ, o Άγγλοι, μετέφεραν σαν σήμερα το 1945 στην Αθήνα ,τον σ. Νίκο, ντυμένο ως άγγλο στρατιώτη και του ανέθεσαν την ηγεσία του «λαού» της ΚΚΕ ΑΕ στο πνεύμα της Βάρκιζας και του Λιβάνου.

 

του Σπυρίδωνα Χατζάρα 

 Όταν to 157o Σύνταγμα των Αμερικανών έφτασαν μαζί με τους άνδρες της OSS έφθασαν στο Κεντρικό στρατόπεδο Νταχάου στις 28 Απριλίου 1945, ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν βρισκόταν εκεί. Κρυβόταν στο Μόναχο για να αποφύγει την αντεκδίκηση των κρατουμένων. Πληροφορήθηκε από τα μέλη του Κ΄μματος ότι τον αναζητούσαν οι Αμερικανοί και παρουσιάστηκε στις 30 Απριλίου.

 Ο ίδιος, στο ιδιόχειρο βιογραφικό του σημείωμα που κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: «Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου εγώ έφυγα και πήγα στο Μόναχο στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου, (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικανοί και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού». 

Το σημείωμα σκοπίμως αποσιωπούσε και απέκρυπτε ότι παρουσιάστηκε μόνος του στους Αμερικανούς, και ότι οι Αμερικανοί τον παρέδωσαν αμέσως στους Άγγλους. 

Ο Ζαχαριάδης δεν ανέφερε που κρατήθηκε, «σ’ ένα είδος περιορισμού» και δεν ανέφερε τίποτα για τις συνομιλίες με την Ιντέλιζενς Σέρβις και τη συμφωνία του μαζί τους. 

 Ο απεσταλμένος του Ριζοσπάστη στη διάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο για την δημιουργία του ΟΗΕ, ο Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης), ενημερώθηκε από την OSS για την τύχη του Ζαχαριάδη, την πρώτη Μαΐου, αμέσως μετά τον εντοπισμό του,και έστειλε το ακόλουθο επείγον τηλεγράφημα στο Κόμμα: «ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ, 1 του Μάη, (Ιδ. επείγον τηλεγράφημα. Ωρα 1.45′ π.μ.). Στο διαβόητο χιτλερικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, κοντά στο Μόναχο, που το κατέλαβαν χθες τα αμερικανικά στρατεύματα, οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί απελευθέρωσαν μεταξύ των 32.000 κρατουμένων και τον αγαπημένο μας αρχηγό σ. Νίκο Ζαχαριάδη. Εζήτησα από τις αμερικανικές αρχές λεπτομέρειες για τις συνθήκες της απελευθέρωσης του σ. Ζαχαριάδη, τις οποίες και θα σας μεταδώσω αμέσως μόλις τις λάβω» ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ 

 Στο «Ριζοσπάστη» περίμεναν μερικές μέρες να επιβεβαιωθεί η πληροφορία και την Τετάρτη, 16 του Μάη του 1945, επανήλθαν και έγραψαν υπό τον τίτλο «ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΗΡΩΪΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΣ σ. ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ» και υπότιτλο «Ταξιδεύει μέσω Ιταλίας – Επίσημη ανακοίνωση από το υπ. Εξωτερικών» τα εξής: «…Περιμέναμε όλοι νεώτερες λεπτομέρειες. Περιμέναμε και η αγωνία μεγάλωνε. Γιατί η πρώτη είδηση δεν είχε συνέχεια και επιβεβαίωση. Ανησυχήσαμε όλοι. Το κόμμα, η μάνα, η οικογένεια του αγαπημένου μας αρχηγού, όλοι οι δημοκράτες που έβλεπαν και βλέπουν στο Νίκο Ζαχαριάδη τον ατρόμητο πρώτα αγωνιστή, το φωτισμένο ηγέτη, το μάρτυρα στον αγώνα του λαού μας για δημοκρατία, ανεξαρτησία και λευτεριά. Το υπουργείο των Εξωτερικών σε σχετικό διάβημα του σ. Μ. Πορφυρογέννη και έπειτα από αίτηση της Κ.Ε. του ΚΚΕ που ζητούσε θετικές πληροφορίες για την τύχη του αρχηγού του και παρακάλεσε να διευκολυνθεί η επιστροφή του έδωκε δια του πρεσβευτού του κ. Πανά την ακόλουθη ανακοίνωση: «… ο κ. Νίκος Ζαχαριάδης, αρχηγός του ΚΚΕ, βρίσκεται σώος και υγιής σε βρετανική ζώνη κατοχής και μέσα σε λίγες μέρες θα επιστρέψει στην Ελλάδα με τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών». 

 Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο αρχηγός του ΚΚΕ, βρισκόταν σώος και υγιής, δηλαδή δεν είχε προσβληθεί από τύφο, όπως έγραψαν οι Ρουφιάνοι της Αριστεράς χρόνια μετά. Για παράδειγμα ο ευφάνταστος Γιώργος Μαργαρίτης , στο τεύχος 235 της Ε-Ιστορικά, της 6/5/2004, έγραψε: «Η επιστροφή αυτή δεν έγινε γρήγορα, καθώς ο πρώην κρατούμενος χρειάστηκε ιατρικές φροντίδες για την αποκατάσταση της κλονισμένης από της στερήσεις φυσικής του κατάστασης». Η φωτογραφία από την επίσκεψη του «βασανισμένου» σ. Νίκου κραυγάζει για τις «στερήσεις».  

Το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών έλεγε ότι ήταν σώος και υγιής και ο Ζαχαριάδης είπε ότι τον κράτησαν σε ένα είδος περιορισμού. Μόνο ο Μαργαρίτης τον έστειλε σε «σανατόριο». Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης δεν είπε πουθενά για ιατρικές φροντίδες και έγραψε απλά ότι τον «κράτησαν σ’ ένα είδος περιορισμού», ως τη μέρα τον έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι. Ο Νίκος Ζαχαριάδης λοιπόν βρισκόταν στη βρετανική ζώνη κατοχής «σώος και υγιής». 

Επαναλαμβάνω ότι στο ιδιόχειρο αυτοβιογραφικό σημείωμα που έγραψε ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης και το κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: « Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου, εγώ έφυγα και πή­γα στο Μόναχο, στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικάνοι και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού. Στο Παρίσι παρουσιάστηκα στην Ελλην. Πρεσβεία, αυτή ενήργησε στην αγγλική Πρεσβεία, και έτσι έφτασα στις 29.5.45 στην Αθήνα με το όνομά μου σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Αυτό έγινε για να ευκολυνθεί το ταξίδι».

Ο σ. Νίκος βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού στην Βρετανική Ζώνη. Συγκεκριμένα βρισκόταν 45 χιλιόμετρα από το Αμβούργο, στο Λύνεμπουργκ, (γερμανικά Lüneburg), στην Ülzener Straße αριθ. 31 εκεί που μετέφεραν και τον Χάινριχ Χίμλερ, που είχε συλληφθεί στις 22 Μαΐου κοντά στην Βρέμη. 

 Στο Λύνεμπουργκ, ήταν το Κέντρο Ανακρίσεων. Το αρχηγείο του Μοντγκόμερυ τότε, (τον Μάιο του 1945), ήταν στο Häcklingen, 6 χλμ από το Λύνεμπουργκ , το οποίο είχε αεροδρόμιο. Ο Ζαχαριάδης μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο, στην αγγλική ζώνη κατοχής, στο Λύνεμπουργκ και κρατήθηκε στο 31ο Ανακριτικό Κέντρο, «Civilian Interrogation Camp», ανακρινόμενος από τη SIS (MI6). Όπως προκύπτει και από τα Αρχεία του «Public Records Office» το , 31ο Ανακριτικό Κέντρο , βρισκόταν σε συνεχή επαφή με το Foreign Office. Επομένως ο Ζαχαριάδης από το Λύνεμπουργκ μιλούσε με το Λονδίνο, και δεν ταξίδευε στις 16 Μαίου, όπως ψευδώς έγραφε ο Ριζοσπάστης. 

Ο Ζαχαριάδης, σκόπιμα απέφυγε να αναφέρει στο βιογραφικό του την «βρετανική ζώνη κατοχής», για την οποία ήταν κατηγορηματικό το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, που τόνισε ότι « βρισκόταν υπό τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών, στην αγγλική ζώνη», και έγραφε ότι τον είχαν οι αμερικανοί, «σ’ ένα είδος περιορισμού», μέχρι που τον πήγαν αεροπορικώς στο Παρίσι, του έβγαλαν χαρτιά στρατιωτικού και έφθασε στην Αθήνα σαν αιχμάλωτος πολέμου, φορώντας εγγλέζικη στολή, με VIP πτήση. 

 Ο Ζαχαριάδης σκόπιμα ήθελε να αποφύγει να δώσει εξηγήσεις για το είδος του περιορισμού γιατί ήθελε να αποκρύψει ότι έκλεισε κάποια συμφωνία με τους Άγγλους. Το ΚΚΕ, επίσης εντελώς ψευδώς, στα επίσημα κείμενα του λέει : «Με την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Νταχάου, τον Ζαχαριάδη τον πήραν οι Αμερικάνοι και τον πήγαν στο Παρίσι απ’ όπου επέστρεψε στην Ελλάδα.

 (Από το βιβλίο, «Το ΚΚΕ, επίσημα κείμενα», τόμος ένατος 1961-1967, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2002, σελ. 855) 

 Η Μοίρα του ΠουστοΘανάση που ο εραστής του τον φώναζε Άρη, που του φόρτωσαν τη σφαγή του Μελιγαλά, ήταν μέρος των συμφωνιών του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιτζενς Σέρβις στη «βρετανική ζώνη κατοχής». Άλλωστε την Ομάδα του Θανάση την οδήγησε στην Ενέδρα των κυβερνητικών ο «Αχτιδικός» που του επέδωσε το μήνυμα της διαγραφής του. Το Κόμμα παρέδωσε τον Θανάση. 

 Τη 13η μέρα, αφότου ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ ο Ζαχαριάδης, είχε διαφοροποιηθεί από , «τα λάθη του Δεκέμβρη» και τη Συμφωνία της Βάρκιζας, και στις 12 Ιουνίου δια του Ριζοσπάστη ανακοινώσε την καταδίκη και απομόνωση του Άρη Βελουχιώτη. Με τις συμφωνίες αυτές άλλωστε συνδέεται και η δήλωση του για τη Β. Ήπειρο που έγινε στις 25 Μαΐου. Η αποκήρυξη του Βελουχιώτη, η αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 και η διακριτική συμμετοχή στο Δημοψήφισμα για την επάνοδο του Γεωργίου ήσαν στο πλαίσιο αυτών των συμφωνιών που βρίσκονται αποτυπωμένες στο απόρρητο έγγραφο για την ανάκριση Ζαχαριάδη, που παραμένει ακόμα μυστικό, και ποτέ κανείς δεν θέλησε να ψάξει στα Αγγλικά και τα Αμερικανικά αρχεία, για να το αποκαλύψει. 

 Το πολύ  ενδιαφέρον είναι ότι ο οξυδερκής Ζαχαριάδης αντιλήφθηκε κατά τη διαδικασία του debrifing ότι οι Άγγλοι γνώριζαν πολλά για τα εσωτερικά του Κόμματος, που το επηρέαζαν με τις λίρες, οπότε απέκτησε τη βεβαιότητα για την ύπαρξη χαφιέδων, όπως στα χρόνια του Μεταξά. Όταν μάλιστα ο Μάρκος Βαφειάδης, που ήταν πράκτορας των Άγγλων από το 1938, όταν συνεργάστηκε στο Κίνημα της Κρήτης, έστειλε το 1948 γράμμα στην Κεντρική Επιτροπή του Σοβιετικού Κόμματος κατηγορώντας το Ζαχαριάδη ότι είναι χαφιές των Άγγλων, κατάλαβε ότι κάποιος του είχε σφυρίξει τις συμφωνίες που έκανε με τους Άγγλους, στο πλαίσιο φυσικά της συμφωνίας Στάλιν-Τσόρτσιλ. 

 Ο Μάρκος, στην 5η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε ,στις 30-31 Ιανουαρίου 1949 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες, παρουσία Ρώσων και Αλβανών συντρόφων της Κομινφόρμ , εκτόξευσε σε βάρος του Ζαχαριάδη την κατηγορία , ότι ήταν «Πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις».

 Ο Ζαχαριάδης λοιπόν, μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο στο Λύνεμπουργκ στις 2 Μαΐου και μετά από 23 ημέρες, στις 25 Μαΐου , μεταφέρθηκε αεροπορικά από τους Άγγλους στο Παρίσι, όπου τον πήγαν στην Ελληνική Πρεσβεία για να του εκδώσει ταξιδιωτικά έγγραφα. Από το Παρίσι, πέταξε στις 28 Μαΐου για τη Νάπολι από όπου έφυγε το πρωί της 29ης και προσγειώθηκε στο Χασάνι.

 Όταν ο σ. Νίκος έφτασε επιτέλους στην Αθηνα, «Ριζοσπάστης» έγραψε : «Ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε με αεροπλάνο σήμερα το πρωί μέσον Νεαπόλεως. Από το Παρίσι έφυγε χθες αεροπορικώς. Το απόγευμα ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε στα γραφεία του «Ριζοσπάστη». Φορούσε τη στρατιωτική στολή των αιχμαλώτων και είναι γερός». Ούτε λέξη για τη ΡΑΦ που τον έφερε , και βέβαια αφού ήρθε ως έλληνας αξιωματικός φορούσε ,«τη στρατιωτική στολή των ..αιχμαλώτων», που του έδωσαν οι Αγγλοι. Από την απελευθέρωση του Νταχάου μέχρι την άφιξη του Ζαχαριάδη στην Αθήνα πέρασαν 30 ημέρες και βρισκόταν σώος και υγιής , σ’ ένα είδος περιορισμού, σε βρετανική ζώνη κατοχής. Το τι έκανε εκεί, και γιατί βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού, δεν θέλησαν ποτέ να μας το εξηγήσουν οι σοφοί ιστορικοί και οι πολιτικοί. 

 ΥΓ. Περισσότερα στο βιβλίο μου..... ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ

Η 29η Μαΐου στην Ιστορία

363. Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός νίκησε κάτω από τα τείχη της πρωτεύουσας των Σασσανιδών Κτησιφώνος το στρατό Περσών, αλλά δεν μπόρεσε να κατακτήσει το φρούριο.
1108. Στην Ισπανία περίπου 3000 Βέρβεροι των Αλμοραβίδων νίκησαν νότια του Τάγου στη μάχη του Ουκλές το στρατό της Καστίλης και της Λεόν.
Οι Αλμοραβίδες με την επιτυχία τους κατέλαβαν τα Κάστρα της με τη λήψη των κάστρων της Χούετε και την Οθάνια.

1176. Ο Στρατός της Λίγκας της Λομβαρδίας νίκησε τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Α' Βαρβαρόσσα, στην μάχη του Λενιάνο.

1328. Ο Φίλιππος ΣΤ΄ στέφτηκε βασιλιάς της Γαλλίας.

1418 .Ο Νεαρός Περρινέτ Λεκλέρκ, έκλεψε τα κλειδιά της πύλης του Σεν Ζερμέν στο Παρίσι , και στη συνέχεια πήγε σιωπηλά, μαζί με τους συνεργούς του, να περιμένει τους Βουργουνδουριανούς του Ιωάννη του Ατρόμητου. Στην συνέχεια με την υποστήριξη των τεχνιτών και των δασκάλων, το Παρίσι παραδόθηκε στον Ζαν ντε Βιλιέ ντε ιλ-Αντάμ ,αρχηγό του στρατού του Δούκα της Βουργουνδίας. 

1453. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, μετά από πολιορκία 53 ημερών. Η μαύρη Τρίτη. Η αποφράδα ημέρα του Ελληνισμού.
Η Βασιλεύουσα, το φως του Κόσμου επί 11 αιώνες, «το καταφύγιο των Χριστιανών, η η ελπίς και η χαρά πάντων των Ελλήνων», έπεσε στα χέρια των βαρβάρων Tούρκων και το Γένος βυθίστηκε στο σκοτάδι της δουλείας

1486.Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Γρανάδας, τα χριστιανικά στρατεύματα της Καστίλλης με επικεφαλής τον Χερνάντο Πέρεζ ντελ Πουλγκάρ νίκησαν τους μουσουλμάνους και κατέλαβαν την πόλη Λόχαρ. 

1508 . Καταστρεπτικός σεισμός έπληξε το Χάνδακα (Ηράκλειο) της Κρήτης και ισοπέδωσε την Ιεράπετρα.

1555.Υπογράφηκε στην Αμάσεια η Συνθήκη μεταξύ του Σάχη του Ιράν και του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την οποία έληξε ο πόλεμος των Οθωμανών με τους σιίτες Σαφαβίδες, (1532-1555), ορίστηκαν τα σύνορα μεταξύ του Ιράν και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ακολούθησαν είκοσι χρόνια ειρήνης.

1590. Κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του Τσάρου Φιόντορ Α΄ Ιωάννοβιτς οι πρώτες 30 οικογένειες καλλιεργητών στάλθηκαν για αποίκιση της Σιβηρίας.

1606 .Στην Κόκκινη Πλατεία, της Μόσχας επευφημήθηκα ως Τσάρος ο Βασίλι Σουίσκι.

1807. Υπό την πίεση των Γιαμακλάρ και των Γενιτσάρων ο Σουλτάνος Σελίμ ο Γ παραιτήθηκε υπέρ του Μουσταφά Δ΄ και τέθηκε υπό περιορισμό.

1809. H δεύτερη μάχη του Μπέργκισελ του Ίνσμπρουκ κατά τη διάρκεια του πέμπτου συνασπισμού κατά του Ναπολέοντα. Οι Τυρολέζοι που επαναστάτησαν για την ελευθερία τους, με αρχηγό τον Αντρέας Χόφερ, πολεμούσαν τους Βαυαρούς συμμάχους του Ναπολέοντα. Στη δεύτερη μάχη του Μπέργκισελ στις 29 Μαΐου 1809, 4.000 βαυαροί στρατιώτες με 12 πυροβόλα υπό τον φον Ντερόι, αντιμετώπισαν 9,400 αντάρτες του Χόφερ που τους υποστήριζαν 900 Αυστριακοί.

1822. Κατά την Πολιορκία του Σουλίου επίθεση συγχρόνως των Τούρκων στην Χώνια, και την Κιάφα,Μετά από μάχη 20 ωρών οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν με μεγάλες απώλειες. Τα αποτελέσματα της μάχης κατά του Χουρσίτ τα ανακοίνωσαν οι Σουλιώτες στον Μάρκο Μπότσαρη που βρισκόταν στο Μεσολόγγι με γράμμα, που εισαγωγικά έλεγε: «Φιλογενέστατε αδερφέ μου καπετάν Μάρκο, αδελφικώς ασπαζόμεθα».

1824. Η Καταστροφή της Κάσσου. 

1825. Ο Κάρολος 10^ος στέφτηκε βασιλιάς της Γαλλίας στη Ρεμς.

1839 .Αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Σερβίας και της Μεγάλης Βρετανίας.

1847. Πέθανε σε ηλικία 81 ετών ο Εφιάλτης της Γαλλίας Εμμανουέλ, μαρκήσιος του Γκρουσύ (Emmanuel, marquis de Grouchy).

1867. Το ουγγρικό κοινοβούλιο επικύρωσε την Αυστρο-Ουγγρική συμφωνία, με την οποία η Αυστριακή Αυτοκρατορία έγινε δυαδική Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία .

1868 . Ο Πρίγκιπας Μιχαίλο Ομπρένοβιτς δολοφονήθηκε στο Κόσουτνιακ στο Βελιγράδι.

1903. Στις 29 Μαΐου/ 11 Ιουνίου δολοφονήθηκαν στο Βελιγράδι από μια ομάδα αξιωματικών του στρατού, μελών της Μαύρης Χειρός ο βασιλιάς της Σερβίας Αλεξάντρ Ομπρενοβιτς, και η βασίλισσα Ντράγκα.

1906 .Κατα την μακεδονικό Αγώνα σύγκρουση μακεδονομάχων με δύναμη Οθωμανών στα Ασπρόγεια Φλώρινας.

1917. Στις29 Μαίου/11 Ιουνίου, κατέπλευσε στο Κερατσίνι, η Μοίτα του Γαλικού Στόλυ από την οποία αποβιβάστηκε ο Γάλλος Ύπατος Αρμοστής Ζονάρ, που απήύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.

1921.Άφησε την τελευταία του πνοή στην φυλακή της Αμάσειας σε ηλικία 45 ετών, ο εθνομάρτυρας Άγιος Ευθύμιος Ζήλων, κατά κόσμον Ευστράτιος Αγριτέλης. Μαζί του πέθαναν δύο άλλοι κρατούμενοι, ο Βασίλης Καλαϊτζής κι ο Ανδρέας Κολλάρος από τύφο. Μετά το θάνατο του, οι Τούρκοι κρέμασαν από δέντρο σε πλατεία το άψυχο σώμα του για εκφοβισμό. Ετάφη στην αυλή γειτονικής εκκλησίας στην Αμάσεια από τους λίγους χριστιανούς που είχαν απομείνει στην πόλη. Τον προέπεμψε στην τελευταία του κατοικία ο αχώριστος σύντροφός αρχιμανδρίτης Ἀμασείας Πλάτων Ἀϊβαζίδης που εκτελέστηκαν με απαγχονισμό στις 21 Σεπτεμβρίου 1921.
Στις 29 Μάϊου /11 Ιουνίου του 1921, σε μία συμβολικά επιλεγμένη χρονική στιγμή, 468 χρόνια από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο ΙΒ, αποβιβάσθηκε στη Σμύρνη και συμμετείχε σε ευρεία στρατιωτική σύσκεψη, στην οποία ορίστηκε ως στόχος η κατάληψη της Άγκυρας και η καταστροφή του σταθμού ανεφοδιασμού του εχθρού, που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ελληνικού επιτελείου θα οδηγούσε τον Κεμάλ σε συνθηκολόγηση. Δημοψήφισμα στο Σάλτσμπουργκ, για την ένωση με το γερμανικό Ράιχ. Το 99,5% ψήφισε υπέρ.
1927. Εκλογές στην Βουλγαρία. Πρώτο Κόμμα η Δημοκρατική Συμμαχία με 35.9%, και Δεύτερη την Αγροτική Ένωση με 24,8%.

1931. Στην Ιταλία εκτελέστηκε ο αμερικανός πολίτης Μικέλε Σκίρου λόγω της πρόθεσής του να δολοφονήσει τον Μπενίτο Μουσολίνι.

1940. Έγινε στο Πότσνταμ η κηδεία του Πρίγκιπα Γουλιέλμου της Πρωσίας που υπηρετούσε στη 1η Μεραρχία Πεζικού της Βέρμαχτ στη μάχη της Γαλλίας, και τραυματίστηκε σοβαρά στις 23 Μαΐου 1940 , και πέθανε τρεις ημέρες αργότερα σε νοσοκομείο στο Βέλγιο. Την κηδεία παρακολούθησαν 50.000 άτομα.
Ο Μουσολίνι απάντησε στο μήνυμα Ρούζβελτ λέγοντας ότι δεν προτίθεται να ξεκινησει διαπραγματεύσεις με την Αγγλία και ότι θα κρατήσει τον λόγο που έδωσε.

1941. Στη μάχη της Κρήτης και την παντελή έλλειψη πυρομαχικών, ο ελληνικός στρατός στο Ηράκλειο βρέθηκε σε απόγνωση. Οι Διοικητές των ελληνικών μονάδων που βρίσκονταν στη γραμμή Σπήλια - Αγία Ειρήνη, αποσύρθηκαν προς τις Αρχάνες όπου πληροφορήθηκαν την κατάληψη των Χανίων και του Ρεθύμνου. Η κατάληψη του αεροδρομίου που είχαν εγκαταλείψει οι Βρετανοί σήμανε την αρχή του τέλους, Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες υπογράφτηκε η συνθηκολόγηση και σταμάτησε ο βομβαρδισμός των χωριών.

1945. Έφτασε στην Αθήνα, με πτήση VIP της RAF από τη Νάπολη ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης και ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ. Στη Νορβηγία συνελήφθη για συνεργασία με τους Ναζί ο συγγραφέας Κνουτ Χάμσουν.

1953. Δόθηκε η εκκίνηση του πρώτου Ράλι «Ακρόπολις», με 26 πληρώματα, εκ των οποίων 7 ξένοι. Ο Νεπαλέζος Τένζινγκ Νοργκάι και ο Νεοζηλανδός Έντμουντ Χίλαρι πάτησαν στην υψηλότερη κορυφή των Ιμαλαΐων, στο Έβερεστ, σε υψόμετρο 8.847 μέτρων

1954. Έγινε στο Hotel de Bilderberg στο Ούστερμπικ (Oosterbeek) της Ολλανδίας, η πρώτη δημόσια γνωστή συνάντηση της Λέσχης «Μπίλντερμπεργκ».

1956 . Στην Κύπρο, δολοφονηθήκαν από τουρκοκυπρίους ενώ μετέβαιναν στη Λευκωσία με αυτοκίνητο ο Κων/νος Καλού 34 ετών και ο Πιερής Παντελή 45 ετών από την Άσσια. Στην Ομορφίτα, δολοφονήθηκε από τ/κ ο Χρήστος Σαλίδης 48 ετών από τη Λευκωσία.

1963. Έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Χάρυ Τρούμαν, το οποίο δώρισε στην Αθήνα η ΑΧΕΠΑ.
Την ιδια ημέρα διαγράφηκε από την Ένωση Κέντρου ο εβραιοκρητικός βουλευτής Λασιθίου Εμμανουήλ Κοθρής λόγω της συμμετοχής του στις εργασίες της Επιτροπής Βαλκανικής Συνεννοήσεως στο Βουκουρέστι, χωρίς την άδεια και παρά την αντίθεση του Γεωργίου Παπανδρέου.

1965. Παραπέμφθηκαν από τη βουλή σε ειδικό δικαστήριο με τις ψήφους της Ένωσης Κέντρου και της Ε.Δ.Α, για τα σκάνδαλα των μυστικών κονδυλίων και της Δ.Ε.Η. ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Παναγής Παπαληγούρας ο Νικόλαος Μάρτης .Οι κατηγορίες ήσαν παράβαση καθήκοντος, απάτη και απιστία.

1968 . Με απόφαση της στρατιωτικής κυβέρνησης απολύθηκαν από το δικαστικό Σώμα λόγω «αντεθνικής συμπεριφοράς», τριάντα δικαστικοί λειτουργοί, μεταξύ των οποίων ήταν ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Στυλιανός Μαυρομιχάλης και ο πρωτοδίκης Χρήστος Σαρτζετάκης. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου τοποθετήθηκε ο δικαστής στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ Θεόδωρος Καμπέρης. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επέβαλε κυρώσεις εναντίον του καθεστώτος του Ίαν Σμιθ στη Ροδεσία, λόγω των φυλετικών διακρίσεων.

1970. Μετά την συνάντηση στη μεταξύ του Βασιλιά Κωνσταντίνου και του Παναγιώτη Πιπινέλη , ο Στυλιανός Παττακός ανακοίνωσε πως ο βασιλιάς θα επιστρέψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Στην Αργεντινή εγινε η απαγωγή στην του πρώην προέδρου Πέδρο Αραμπούρου. Ο Τοντόρ Ζίβκοφ άρχισε την επίσκεψη του στην ΕΣΣΔ.

1982. Στον Πόλεμο των Νήσων Φώκλαντ, οι βρετανικές δυνάμεις νίκησαν τους Αργεντινούς στη διήμερη Μάχη του Γκους Γκριν.

1985. 39 Φίλαθλοι σκοτώθηκαν στο στάδιο Χέιζελ των Βρυξελλών, κατά τη διάρκεια επεισοδίων μεταξύ Ιταλών και Βρετανών φιλάθλων, πριν από την έναρξη του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στη Γιουβέντους και τη Λίβερπουλ.

1988. Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Ρόναλντ Ρέιγκαν συναντήθηκε στη Μόσχα με τον Σοβιετικό ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

1990. Ο Μπόρις Γιέλτσιν, εξελέγη Πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ρωσίας.

1992. Στο Μπράτουνατς, στην ανατολική Βοσνία, οι μουσουλμανικές δυνάμεις υπό τη διοίκηση του Νάσερ Όριτς, έστησαν ενέδρα στο σερβικό χωριό Σάντιτσι και σκότωσαν δέκα Σέρβους.

1994. Πέθανε εξόριστος στη Χιλή ο Έριχ Χόνεκερ, τελευταίος ηγέτης της Ανατολικής Γερμανίας.

1998. Η Γαλλική εθνοσυνέλευση αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους.
1999. Η αλβανικη αστυνομία έκανε γιουρούσι στο λεωφορείο που είχε καταλάβει ο Αλβανός Α. Φλαμούρ, 25 ετών, από τη Θεσσαλονίκη. Εκτός από το δράστη σκοτώθηκε και ο όμηρος Γιώργος Κουλούρης, 25 ετών. Κατά την 67η ημέρα των νατοϊκών βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία κατέρρευσε το ηλεκτρο-ενεργειακό σύστημα, υπήρξε σχεδόν πλήρης διακοπή της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στη Σερβία. Μετά τον βομβαρδισμό της σιδηροδρομικής γέφυρα στην Στίρπτσκε διακόπηκε η συγκοινωνία της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Ακόμα, ρίχτηκαν 12 πύραυλοι στο Κέντρο της Τσούπρια , ενώ στην πόλη Κόσοβσκα Βυτίνα ρίχτηκαν 22 βόμβες. Χτυπήθηκαν στόχοι στην Ούζιτσε , (με επτά πυραύλους βομβάρδισαν ένα χωριό κοντά στην πόλη Βισίμπαμπα Σεβάριτσε).το Βρίσατς, την Κουρσούμλια , (όπου ιδιαίτερα βομβάρδισαν το προάστιο Μαρκοβίτσι), και το κέντρο του Νόβι Σάντ. Χτυπήθηκε ακόμα το εργοστάσιο των δομικών υλικών «Μιλόγιε Ζάκιτς». Ο διοικητής του Σώματος του γιουγκοσλαβικού Στρατού της Πρίστινα Υποστράτηγος Βλαντίμιρ Λαζάρεβιτς, κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει άμεσα τις «προσπάθειες από ένοπλες ομάδες Αλβανών τρομοκρατών για να διεισδύσουν στην γιουγκοσλαβική επικράτεια» και είπε ότι «οι προσπάθειες αυτές άρχισαν μια νέα φάση της επίθεσης κατά της Γιουγκοσλαβίας.» Όπως είπε , «το ΝΑΤΟ από το απόγευμα, βομβαρδίζει την περιοχή του φυλακίου «Μορίνα» στα σύνορα Γιουγκοσλαβίας-αλβανίας, στο οποίο άρχισαν να επιτίθενται οπλισμένοι τρομοκράτες και μέλη του Στρατού της Αλβανίας». Σύμφωνα με τον Λαζάρεβιτς, το ΝΑΤΟ έριξε περισσότερους από 30 πυραύλους, αλλά , «οι τρομοκράτες υπέστησαν βαριές απώλειες». Ο Λαζάρεβιτς, είπε επίσης, ότι « στις 27 Μάιου περίπου 600 τρομοκράτες από την Αλβανία, με την υποστήριξη πυροβολικού από το αλβανικό στρατό επιχείρησαν να διασχίσουν τα Γιουγκοσλαβικά σύνορα με κατεύθυνση το Βρμπνικ στο δρόμο Κούκες-Πρίζρεν, πάνω από το βουνό Πάστρικ αλλά υπέστησαν μεγάλες απώλειες». Ο Λευκός Οίκος «αντέδρασε συγκρατημένα» στη δήλωση των γιουγκοσλαβικών αρχών ότι θα δεχθούν τις βασικές αρχές για την επίλυση της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο που υιοθέτησε στις 6 Μαΐου στη Βόννη η G8.

2005. Οι Γάλλοι σε δημοψήφισμα, καταψήφισαν το ευρώ- Σύνταγμα με 54.8%.
2010. Στην Ουγγαρία ανέλαβε καθήκοντα ο νικητής των βουλευτικών εκλογών, Βίκτορ Ορμπάν.

2014. Στην Δαμασκό ενθρονίστηκε ο Πατριάρχης Αντιόχειας.
Ιγνάτιος Αφράιμ Β'. Η Λευκορωσία, το Καζακστάν και η Ρωσία υπέγραψαν την ιδρυτική συνθήκη της Ευρασιατικής Ένωσης.

 2015. Στην Συρία έναρξη της μάχης του Σουράν.

 2018. Στη Λιέγη του Βελγίου, επίθεση Ισλαμιστών. Τέσσερεις νεκροί , συμπεριλαμβανομένου του δράστη που πυροβολήθηκε από την αστυνομία, 

2019. Στη Λετονία, ο Έγκιλς Λεβίτς εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Η μανδάμ «ωραίο καυβλάκι» και η μανδάμ Τσιμενδώνη είναι η Ψυχή της εγκληματικής Οργάνωσης του Οβριούλη

 

Το pet της Ζήμενς (Βλα)ΚΟΥΛΙΣ Εφιαλτάκης δήλωσε στην Bild : «Δεν είμαστε το pet κανενός. Είμαστε κυρίαρχο κράτος».

 

Εφιαλτάκης: «Η Ευρώπη ήταν πάντα εκεί για την Ελληνική Κλεπτοκρατική ΨωροΑλίτ , και ΕΜΕΙΣ είμαστε πάντα εδώ για την Ευρώπη». «Να υλοποιήσουμε το νέο Σύμφωνο για Μετανάστευση και Άσυλο». 

 Για αυτό ΕΜΕΙΣ πρέπει να τον στείλουμε στον διάολο μαζί με την εγκληματική του Οργάνωση.

ΥΓ!.«Εντός των δομών φιλοξενίας οι εμβολιασμοί των αιτούντων άσυλο»!!!! 

ΥΓ2. Ποιος πληρώνει για τα εμβόλια;

«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΜΑΣ»! ,ΕΜΠΡΟΣ να δημιουργήσουμε Κίνημα για να διώξουμε την ΚΟΝΤΗ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΡΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ

 

Πέρσι τέτοια σημαδιακή ημέρα. η Κατίνα Σαλαμάκι πήγε στην Θράκη όπου διαπίστωσε «σπάνιο παράδειγμα συμβίωσης των πολιτισμών» και είπε ότι τα σύνορα έχουν «μεταφορική σημασία» .«Τα σύνορα δεν ορίζουν μόνο γεωγραφικά τα όρια πολιτικών οντοτήτων ή νομικών αρμοδιοτήτων, αλλά είναι και ζώνες διάβασης», είπε. Είναι δηλαδή για να τα διαβαίνουν οι λαθρομουτζαχεντίν, περνώντας , «από την όχθη της μισαλλοδοξίας σε αυτήν της δημιουργικής σύνθεσης». Η Κοντή Κατίνα Σαλαμάκι μίλησε ακόμα για «ένα σχολείο διαπολιτισμικό, που θα παραμερίζει την κοινωνική ανισότητα και αδικία και θα προάγει τον σεβασμό στην πολιτισμική ετερότητα. Ένα σχολείο ικανό να εξαλείψει τον εθνικιστικό τρόπο σκέψης, να αγκαλιάσει τους μαθητές πέρα από την εθνική και πολιτισμική τους προέλευση».

Η Ιερά παρακαταθήκη του Μεγαλομάρτυρα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

Στις 28 Μαΐου 1453, οι πολιορκούμενοι Έλληνες της Βασιλεύουσας ο Στρατός και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, που ανέμεναν την επίθεση των Τούρκων, παρακολούθησαν στον ναό της Αγίας Σοφίας τον Μεγάλο Εσπερινό και μετέλαβαν των Αχράντων Μυστήριων Ο Αυτοκράτορας με την τελευταία ομιλία του, το απόγευμα της 28ης Μαίου, στην Αγία Σοφία προς τους αξιωματικούς του, καθόρισε με λακωνική επιγραμματικότητα την αποστολή τους που έκτοτε έγινε η ιερά παρακαταθήκη του Γένους των Ελλήνων. «Παρακαλώ ημάς, ινα στήτε γενναίως. Καλώς ουν οίδατε. αδελφοί, ότι δια τέσσερά τινα οφείλεται κοινώς εσμέν πάντες, ίνα προτιμήσωμεν αποθανείν μάλλον ή ζην. πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και ευσεβείας, δεύτερον δέ υπέρ πατρίδος, τρίτον δέ υπέρ του βασιλέως, ως χριστού κυρίου, και τέταρτον ύπέρ συγγενών και φίλων. Άλλως… πατρίδα περίφημον τοιαύτην υστερούμεθα και τήν έλευθερίαν ημών, βασιλείαν την ποτέ μεν περιφανή, vυv δε τεταπεινωμένην καί έξουθενωμένην άπωλεσαμεν»

(Λεονάρδου Επ. παρ. 37).

ΙΣΤΟΡΙΑ: Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1812 και η εκκίνηση της Ελληνικής Επανάστασης

Στο άνω εικονιζόμενο Πανδοχείο, του Ρώσου πράκτορα Μανούκ Μπέη στο Βουκουρέστι, υπογράφηκε εσπευσμένα στις 16/28 Μαΐου η Συνθήκη του Βουκουρεστίου με την οποία τελείωσε ο ένατος Ρωσο-τουρκικός πόλεμος του 1806-1812. 

Οι διαπραγματεύσεις είχαν αρχίσει τον Οκτώβρη του 1811, στη σημερινή Ρούσε της Βουλγαρίας και η Αγγλία κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να κλείσει το μέτωπο. 

Επικεφαλής της διαπραγμάτευσης, ήταν ο διπλωματικός σύμβουλος του Μιχαήλ Κουτούζωφ, κόμης Αντρέι Ιταλίνσκι που πριν τον πόλεμο ήταν ο ρώσος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη. 

Για τους Τούρκους τις διαπραγματεύσεις έκαναν ο μέγας Διερμηνέας Δημήτριος Μουρούζης και ο εξάδελφός του, μέγας Διερμηνέας του Στόλου Παναγιώτης Μουρούζης υπό τις οδηγίες του Ρείς Εφέντη Μεχμέτ Σαίντ Γκαλίπ που τον υποστηριζε ο Μεγας Βεζύρης Λαζ Αζίζ Αχμέτ Πασάς. 

Στην ουσία όμως, τη συνθήκη διαπραγματεύτηκε ο άγγλος επιτετραμμένος στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορντ Κάνινγκ. 

Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης, ολόκληρη η περιοχή μεταξύ των ποταμών Προύθου και Δνείστερου μέχρι τις εκβολές του Δούναβη περιήλθε στη Ρωσία, και στη συνέχεια αποκλήθηκε από τους Ρώσους Μπεσσαραβία. 

Η Ρωσία θα απέσυρε τον στρατό της από την Μολδαβία και Βλαχία, που θα παρέμεναν αποστρατικοποιημένες. 

 Η Συνθήκη προέβλεπε μια αυτόνομη ηγεμονία της Σερβίας υπό την τουρκική επικυριαρχία και ανάλογο καθεστώς για τη Σάμο και την Κρήτη. 

Οι μεγάλοι χαμένοι από την Συνθήκη ήσαν ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης ο Καρατζώρτζεβιτς και οι Σέρβοι.

 

Η συνθήκη αυτή υπογράφηκε από τον Ρώσο στρατηγό Μιχαήλ Κουτούζοφ και από οθωμανικής πλευράς από τον μέγα Διερμηνέα Δημήτριο Μουρούζη και τον εξάδελφό του, μέγα Διερμηνέα του Στόλου Παναγιώτη Μουρούζη. Τον Κουτούζωφ, διαδέχτηκε ο ναύαρχος Τσιτσαγκόφ που έφτασε στο Βουκουρέστι 4 ημέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης, στις 20 Μαίου/1 Ιουνίου 1812. 

Η συνθήκη που μονογραφήθηκε  από τους πληρεξουσίους θα αποκτούσε ισχύ μετά από τη επικύρωση της από τον τότε Τσάρο Αλέξανδρο Α΄ και από οθωμανικής πλευράς από το Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄. 

Την επομένη της επικύρωσης της συνθήκης από τον Τσάρο, ο Μέγας Ναπολέων ξεκίνησε την ατυχή εκστρατεία του κατά της Ρωσίας.

Όταν κατά την εκστρατεία του εκείνη ο Ναπολέων έφθασε στη Μόσχα, οι Οθωμανοί αθέτησαν την συνθήκη όσον αφορά τη Σερβία και εισέβαλαν και πάλι στη Σερβία αφού προηγουμένως αποκεφάλισαν τον Δημήτριο και Παναγιώτη Μουρούζη, τους οποίους είχε στο διαβάλλει στον Σουλτάνο ο Γάλλος πρέσβης στη Κωνσταντινούπολη Σεμπαστιάνι. 

 Ο Καποδίστριας έφθασε στο Βουκουρέστι όπου ανέλαβε διπλωματικός σύμβουλος του ναυάρχου Τσιτσαγκώφ επτά ημέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης και αμέσως ενημέρωσε τον πατέρα του. 

Για την κατανόηση της Επιστολής πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι         ο Καποδίστριας γνώριζε ότι θα την διαβάσουν και οι Άγγλοι και οι Γάλλοι, και ίσως οι Αυστριακοί, για αυτό απέδιδε στη «θεία πρόνοια» τον Τσιατσαγκόφ. Η Επαναστατική Ουσία βρισκόταν στο τέλος. 

«Είθε ή ιερά αύτή ευχή καί αί δεήσεις αύταί νά είναι πάντοτε εις βοήθειάν μου καί νά μή μέ έγκαταλείψουν ποτέ. Ηύρα εδώ πολλάς γνωριμίας. Δεν ήδυνήθην έξ άλλου νά ίδω άκόμη ούδένα ήσύχως. Όλα λάθρα, διότι υπάρχει πολλή απασχόλησις». 

 "Βουκουρέστιον, 23 Μαίου/4 Ιουνίου 1812 Εις τόν Πατέρα μου. "Έφθασα ύγιής. Εις τό μέσον της διαδρομής έμαθα οτι ό αρχηγός ύπό τάς διαταγάς του όποιου ήρχόμην νά ύπηρετήσω ήτο ή Α. Ε. ό Ναύαρχος Τσιτσαγκώφ, όστις έχει μέ εύρυτάτην δικαιοδοσίαν τήν γενικήν διοίκησιν της στρατιάς τοΰ Δουνάβεως. Ή ιδιότης μου παρ' Αύτώ είναι εκείνη του Αρχηγού και Διευθυντού της Γραμματείας του δια τό διπλωματικόν τμήμα. Ή Α. Ε. με εζήτησε από την Α. Α. Μεγαλειότητα και ευγενώς τούτο εγένετο δεκτόν. Είμαι εδώ από τριών ήμερών και από τήν στιγμήν της αφίξεως μου άνέλαβον έργασίαν. Δέν έχω όθεν καιρόν νά Σάς γράψω περισσότερα και αγνοώ τούς όρους τής θέσεως τήν οποίαν κατέχω, δηλαδή την μισθοδοσίαν. Ελπίζω ότι θά είναι καλά ύφ' όλας τάς άπόψεις, διότι αυτή ή γνωριμία μέ τόν Ναύαρχον (ήτο Υπουργός τών Ναυτικών) είναι παλαιά και εις τήν Πετρούπολιν είχον τήν τιμήν νά τόν βλέπω συχνά, χωρίς ποτέ νά σκεφθώ, ότι θά ήρχετο ήμέρα καθ' ην θά ήμην υπό τάς διαταγάς Του. Ή Θεία Πρόνοια έτσι θέλει επειδή ή ευχή τών γονέων μου είναι μαζί μου και επειδή ό ιερομόναχος Συμεών δέεται ύπέρ εμού και επικαλείται δι' έμέ καλόν ταξίδιον... Είθε ή ιερά αύτή ευχή καί αί δεήσεις αύταί νά είναι πάντοτε εις βοήθειάν μου καί νά μή με εγκαταλείψουν ποτέ. Ηύρα έδώ πολλάς γνωριμίας. Δέν ήδυνήθην έξ άλλου νά ίδω άκόμη ούδένα ήσύχως.Όλα λάθρα, διότι υπάρχει πολλή άπασχόλησις καί θέλω συγχρόνως νά χρησιμοποιήσω μετριοπαθώς τάς δυνάμεις μου καί τήν ύγείαν μου έν τή υπηρεσία. Τούς έγκαρδίους μου χαιρετισμούς εις όλους. Φιλώ τάς χείρας τών θείων καί θειών. "Εστω μετ' έμοϋ, έπαναλαμβάνω, ή ευχή τών γονέων μου. Ό υιος Ιωάννης. (Υ. Γ.) Γράφω έχων μετ' έμού τόν Κον Πομπρώφ, όστις έργάζεται κατά τήν στιγμήν ταύτην εις τήν ιδίαν μου τράπεζαν. Αυτός Σάς ενθυμείται καί Σας στέλλει χιλίους χαιρετισμούς. Το αύτό καί ο Κος Φοντόν καί αυτός επίσης είναι εδώ".

Ήταν θέλημα του Θεού, (του Χρήματος). Ο θάνατός της όμως, δεν συγκρίνεται με τα οφέλη των πλασιέ.

 

ΜΕΓ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ : Νεκρή 44χρονη ραδιοφωνική παραγωγός του BBC λίγες μέρες αφότου έκανε το εμβόλιο της AstraZeneca.

Εμφάνισε θρόμβωση και εγκεφαλική αιμορραγία μετά την πρώτη δόση του εμβολίου .Συντετριμμένοι οι δικοί της και οι συνάδελφοί της στο Νιούκαστλ.

ΚΡΗΤΗ. 52χρονος, στην Ιεράπετρα της Κρήτης έχασε τη ζωή του μία ημέρα μετά τον εμβολιασμό του με το εμβόλιο Σαλονικιού-Pfizer.Υπέστη ανακοπή καρδιάς. 

Στην ΞΑΝΘΗ 60χρονος υπέστη επεισόδιο κολπικής μαρμαρυγής.

Οι «αρμόδιες Αρχές» των πλασιέ υποστηρίζουν πως «δεν φαίνεται ότι τα δύο περιστατικά συνδέονται με τα εμβόλια».

Ο Κορωνοϊός στα Δυτικά Βαλκάνια, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία

 

Στη Σκιπερία, η θετικότητα των ημερήσιων τεστ ήταν  0,63%. Τα Αλβανικό Υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε ότι χθες δεν καταγράφηκε  απώλεια ζωής λόγω Κορωνοϊού , και ότι ανέρρωσαν 64 ασθενείς  , αυξάνοντας τον αριθμό των αποθεραπευμένων σε 129.042. Στην Κλινική Λοιμωδών των Τιράνων έχουν απομείνει 43 ασθενείς. Τις τελευταίες 24 ώρες πραγματοποιήθηκαν 3.137 τεστ εκ των οποίων 20 βγήκαν  θετικά. Από αυτά 8 στα Τίρανα και 5 στην Κορυτσά. Τα  ενεργά κρούσματα μειώθηκαν σε 775.

 Στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι, αναφέρθηκαν 23 κρούσματα και ένας θάνατος. Στις περιοχές υπό τον Υγειονομικό έλεγχο της Πρίστινας έγιναν 2.460  τεστ από τα οποία εντοπίστηκαν 23 νέες λοιμώξεις. Η θετικότητα των τεστ ήταν 0.93%  Στο Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας αναφέρθηκε η ανάρρωση 230 ασθενών με τους οποίους  ο συνολικός αριθμός των αποθεραπευόμενων μέχρι είναι 102.107. Ενεργά παραμένουν 2.987από τα  107.336 κρούσματα που έχουν διαγνωστεί. Τις τελευταίες 24 ώρες ένας  ασθενείς πέθανε.

Στην Σεβερνοματσεντόνιγια, πραγματοποιήθηκαν 2.691 τεστ από τα οποία επιβεβαιώθηκαν 53 νέα κρούσματα λοίμωξης από τον  Κορωνοϊό. Από αυτά τα 29 στα Σκόπια. Η θετικότητα ήταν  1,97%. Τις τελευταίες 24 ώρες, 111  ασθενείς αποθεραπεύτηκαν και 13  πέθαναν. Από αυτούς, 4 πέθαναν στο σπίτι και  9 στα νοσοκομεία. Το νεότερο από τα θύματα ήταν 51 ετών και τα δυο μεγαλύτερα 88.     Ο συνολικός των κρουσμάτων  είναι 155.169, από τα οποία 147.301, έχουν αναρρώσει, 5.369 έχουν πεθάνει και παραμένουν ενεργά 2.499.

Στη Σερβία, ελέγχθηκαν 9.986 δείγματα, από τα οποία επιβεβαιώθηκαν 326 νέα κρούσματα λοίμωξης από τον Κορωνοϊό. Η θετικότητα είναι 3,27%‎. 55 από τα νέα κρούσματα εντοπίστηκαν στο Βελιγράδι. Ο συνολικός αριθμός των πολιτών που έλαβαν και την δεύτερη δόση των εμβολίων αυξήθηκε σε 2.462.443.‎ Τη μάχη με τον ΚΟΒΙΝΤ19 έχασαν ακόμη 12 ασθενείς ενώ οι διασωληνωμένοι στα νοσοκομεία, είναι 61.‎

Στην Ομοσπονδία της Βοσνίας Ερζεγοβίνης 42 κρούσματα και πέντε θάνατοι. Τις τελευταίες 24 ώρες  πραγματοποιήθηκαν  1.640 τεστ από τα οποία 42 νέα κρούσματα. Η θετικότητα ήταν 2,56% . Στο Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας αναφέρθηκε  η ανάρρωση 73 ασθενών και ο θάνατος 5. Ο αριθμός των θανάτων στην περιοχή της Ομοσπονδίας λόγω του ΚΟΒΙΝΤ19 είναι 5.205.‎ Στη Ρεπούμπλικα Σέρπσκα  εντοπίστηκαν 58 νέα κρούσματα. (32 άνδρες και 26 γυναίκες). Το τελευταίο 24ωρο, αναφέρθηκαν στο Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας ‎‎ ‎‎της  Ρεπούμπλικας ‎‎ ‎‎Σέρπσκα, πέντε θάνατοι ασθενών. Ο συνολικός αριθμός των νοσηλευομένων στα νοσοκομεία έχει μειωθεί σε 350

Στο Μαυροβούνιο, κανένας θάνατος, και 52 νέα κρούσματα. Πραγματοποιηθήκαν 1.324 τεστ από τα οποία επιβεβαιώθηκαν 52 νέα κρούσματα της λοίμωξης από τον Κορωνοϊό. Η θετικότητα ήταν 3,93%. Στο Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας ‎ αναφέρθηκε η ανάρρωση 78 ασθενών. Τα ενεργά κρούσματα μειώθηκαν σε 973.‎ Στο Ινστιτούτο δεν αναφέρθηκαν θάνατοι χθες.‎

Στη Βουλγαρία ,το τελευταίο 24ωρο έγιναν 13 872 τεστ από τα οποία το 2.8% ήταν θετικά και επιβεβαίωσαν 393 νέα κρούσματα .81 στην Σόφια 81, 51 στη Φιλιππούπολη, και από 26 στο Μπλαγκόεβγκραντ και στην Βάρνα . Τα ενεργά κρούσματα είναι 22 591. Στα νοσοκομεία νοσηλεύονται  3 396 ασθενείς. Στις εντατικές έχουν απομείνει  375 . Το τελευταίο 24ωρο αποθεραπεύτηκαν 1 192 ασθενείς και απεβίωσαν 36 . Το τελευταίο 24ωρο εμβολιάστηκαν 20 860 άτομα. Στην Βουλγαρία ο αριθμός των εμβολιασμένων τουλάχιστον με μια δόση έφτασε τα 1 305 575 άτομα ενώ αυτοί που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο των δυο δόσεων εμβολίου είναι 526 482.

Στη Ρουμανία , τις τελευταίες 24 ώρες πραγματοποιήθηκαν 20.816 τεστ RT-PCR, (11.325 βάσει ιατρικού πρωτοκόλλου και 9.491 κατόπιν αιτήματος) και 10.334  αντιγονικά τεστ, από τα οποία  καταγράφηκαν 307 νέα κρούσματα λοίμωξης από τον Κορωνοϊό. Η θετικότητα ήταν 0,98%. Από τα σύνολο των 1.076.840 κρουσμάτων,‎1.036.646 ασθενείς έχουν αποθεραπευτεί και 30.131 έχουν πεθάνει.‎ Χθες αναφέρθηκαν  39 θάνατοι .(21 άνδρες και 18 γυναίκες). Από αυτούς, 3 θάνατοι καταγράφηκαν στην ηλικιακή ομάδα 50-59 ετών, 8 θάνατοι στην ηλικιακή ομάδα 60-69 ετών, 14 θάνατοι στην ηλικιακή ομάδα 70-79 ετών και 14 θάνατοι στην ηλικιακή ομάδα άνω των 80 ετών.‎ Στα Νοσοκομεία νοσηλεύονται 2.841 ασθενείς από τους οποίους, οι 485 είναι στις ΜΕΘ. ‎

Η 28η Μαΐου στην Ιστορία

722. Οι Βησιγότθοι της Αστούριας υπό τον Δον Πελάγιο, νίκησαν τους μουσουλμάνους στη μάχη της Κοβαντόνια.

1037. Ο Κορράδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας , γνωστός επίσης ως Κορράδος ο Πρεσβύτερος ενώ πολιορκούσε το Αρχιεπίσκοπο του Μιλάνου Αριβέρτο, για να εδραιώσει και να εξασφαλίσει την υποστήριξη των , μικρών ευγενών, ανακήρυξε τα φέουδα των οποίων κληρονομικά εκδίδοντας το έδικτο «Constitutio de feudis».

1172. Στη Βενετία λιντσαρίστηκε μπροστά στο Ναό του Αγίου Ζαχαρία ο Δόγης Βιτάλε Μικιέλ Β΄ λόγω της αποτυχίας της εκστρατείας κατά της Κωνσταντινούπολης, αλλά και επειδή «έφερε την Πανούκλα στην πόλη».

1259. Η Γαλλία και η Αγγλία υπέγραψαν τη Συνθήκη του Παρισιού με την οποία ο Ερρίκος Γ αναγνώρισε την απώλεια των ηπειρωτικών του κτήσεων.

1291.To τελευταίο οχυρό των Χριστιανών στην Ακρε του Ισραήλ, το Φράγκικο Κάστρο κατέρρευσε, σκοτώνοντας όλους σχεδόν τους υπερασπιστές του.Σκοτώθηκαν όλοι οι Ναΐτες, και περίπου οι μισοί των ανδρών του Σουλτάνου Αλ Χαλίλ που έκαναν επίθεση. Με την πτώση του τελευταίου χριστιανικού προπύργιου στους Αγίους Τόπους, η Ρωμαιοκαθολική Ευρώπη δεν εκδήλωσε καμία περαιτέρω επιχείρηση προς ανατολάς.

1453. Οι Τούρκοι ολοκλήρωσαν τις προπαρασκευές τους για την τελική εξόρμηση κατά της Κωνσταντινουπόλεως, ενώ οι πολιορκούμενοι Έλληνες μετέλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων.

1503.Υπογραφή της συνθήκης Διαρκούς Ειρήνης ανάμεσα στη Σκοτία και στην Αγγλία.

1588. Η ισπανική Αρμάδα, με 130 πλοία και 30.000 άνδρες, σαλπάρησε από τη Λισαβόνα προς το αγγλικό κανάλι της Μάγχης.

1635. Κατά τον τριακονταετή πόλεμο μετά τη Συνθήκη της Κομπιένης με την οποία η Γαλλία εισερχόταν στον πόλεμο, οι Γάλλο και οι Σουηδοί νίκησαν στη μάχη της Μπελφόρ τον στατό των Αψβούργων που διοικούσε ο Δούκας της Λωρραίνης Κάρολος Δ.


1722. Η διορισμένη από τον μασόνο και δυτικόφιλο Πέτρο Ιερά Σύνοδος της ρωσικής εκκλησίας με επικεφαλής τους δυο Ουκρανούς, τον Μητροπολίτη Ριαζάν Στέφανο Ιαβόρσκυ και τον Ἀρχιεπίσκοπο Πσκώφ Θεοφάνη Προκόποβιτς αποφάσισε την άρση του απόρρητου της εξομολόγησης προς την εκκλησία προς όφελος των δημόσιων αρχών.


1741. Ισπανία και Βαυαρία ένωσαν τις δυνάμεις τους στον πόλεμο της αυστριακής διαδοχής, με τη συνθήκη του Νίμφεμπουργκ.


1807. Κατά τον τρίτο συνασπισμού στην Καλαβρία έγινε η μάχη του Μιλέτο κατά την οποία 4500 Γάλλοι νίκησαν τον Στρατό του βασιλείου της Νάπολης , (5000) που διοικούσε ο Πρίγκηπος της Έσσης. Ο ναπολιτάνικος στρατός είχε 500 νεκρούς.

1812. Στις 16/28 Μαΐου υπογράφηκε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου με την οποία τελείωσε ο έκτος Ρωσο-τουρκικός πόλεμος 1806-1812. Οι διαπραγματεύσεις άρχισαν τον Οκτώβρη του 1811 στη σημερινή Ρούσε της Βουλγαρίας και η Αγγλία κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να κλείσει το μέτωπο. Επικεφαλής της διαπραγμάτευσης ήταν ο διπλωματικός σύμβουλος του Μιχαήλ Κουτούζωφ, κόμης Αντρέι Ιταλίνσκι που πριν τον πόλεμο ήταν ο ρώσος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη. Για τους Τούρκους υπέγραψε ο Ρείς Εφέντης Μεχμέτ Σαίντ Γκαλίπ που τον υποστηριζε ο Μεγας Βεζύρης Λαζ Αζίζ Αχμέτ Πασά. Στην ουσία όμως τη συνθήκη διαπραγματεύτηκε ο άγγλος επιτετραμμένος στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορντ Κάνινγκ. Οι μεγάλοι χαμένοι ήσαν ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης και οι Σέρβοι. Τον Κουτουζωφ διαδέχτηκε ο ναύαρχος Τσιτσαγκόφ που 4 ημέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης, στις 20 Μαίου/1 Ιουνίου 1812

1820. Ο Πούσκιν έφτασε στο Αικατερίνοσλαβ.
1821.Ο οπλαρχηγός Γεώργιος Τσόγκας με την βοήθεια 800 Λευκαδίων κατέλαβε τα φρούρια του Τεκέ και της Πλαγιάς στο απέναντι από την Λευκάδα και αιχμαλώτισε τους υπερασπιστές τους.

1858. Ο ρώσος στρατηγός Νικολάι Νικολάεβιτς Μουραβιέφ-Αμούρσκι, υπέγραψε στην Αιγκούν της Μαντζουρίας την Ρωσο-κινεζική Συνθήκη που ρύθμιζε τα σύνορα μεταξύ Ρωσίας και Κίνας κατά μήκος του ποταμού Αμούρ, και έδινε στη Ρωσία έξοδο στον Ειρηνικό, αναγνωρίζοντας την ρωσικη κυριαρχία στο Χαμπαρόφσκ και το Πριμόριε.

1871. Έπειτα από 72 ημέρες καταπνίγηκε η εξέγερση της Παρισινής Κομμούνας. Κατά την «εβδομάδα του αίματος», από 21 έως 28 Μαΐου, υπήρξαν 20-30,000 νεκροί.

1905. Κατά την Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο τερματίστηκε η καταστροφική για τους Ρώσους ναυμαχία της Τσουσίμα.

1918. Οι Τάταροι κήρυξαν την ανεξαρτησία του Αζερμπαϊτζάν. Διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αρμενίας. Ο Λένιν υπέγραψε το διάταγμα για την ίδρυση της συνοριοφυλακής.
1924. Πέθανε από κακοήθη γριππώδη πνευμονία στην Αθήνα, ο λυρικός και δραματικός ποιητής, λογοτέχνης και συγγραφέας θεατρικών έργων Ιωάννης Πολέμης.
1926.Πραξικόπημα στην Πορτογαλία, που επέβαλε στρατιωτική δικτατορία υπό τον στρατηγό Μανουέλ Γκόμες ντα Κόστα για να δημιουργήσει το Νέο Κράτος.


1928 .Στο Βελιγράδι, οι φοιτητές του Πανεπιστημίου οργάνωσαν μεγάλη διαδηλώση για να μην κυρωθεί από την Εθνοσυνέλευση η Σύμβαση που συνήφθη το 1925 μεταξύ του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων και της φασιστικής Ιταλίας. Από την επέμβαση της αστυνομίας τραυματίστηκαν δεκάδες φοιτητές και δύο έχασαν τη ζωή τους.

1938. Ο Χίτλερ ενέκρινε την έναρξη κατασκευής της «γραμμής Ζικφριντ». που χτίστηκε μεταξύ 1938 και του 1940.

1939. Στο Βερολίνο ο Βρετανός Πρέσβης Χέντερσον είπε στον Στρατάρχη Χέρμαν Γκέρινγκ ότι η Βρετανία ήταν αποφασισμένη μετά το πραξικόπημα της Πράγας να αντισταθεί στρατιωτικά σε κάθε νέα γερμανική επιθετικότητα.

1940. Παραδόθηκε στους Γερμανούς ο βασιλιάς των Βέλγων Λεοπόλδος που επικαλέστηκε την αδυναμία διαφυγής του, στο Λονδίνο. Γαλλικές, πολωνικές και βρετανικές δυνάμεις ανακατέλαβαν από τους Γερμανούς το Νάρβικ στη Νορβηγία.Η βρετανική κυβέρνηση διέταξε τον εγκλεισμό στις νήσους Μαν όλων των γερμανίδων ηλικίας από 16 έως 60 ετών, που ζουσαν στο Ηνωμένο Βασίλειο.


1941. Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν τις Ελληνικές δυνάμεις εκκένωσαν τη νύχτα την πόλη του Ηρακλείου . Οι αγγλικές δυνάμεις υποχώρησαν προς τα Σφακιά. Ιταλικά στρατεύματα από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάστηκαν στην Σητεία και κατέλαβαν το νομό Λασιθίου. Οι Γερμανοί κατέλαβαν τις νυχτερινές ώρες τον λιμένα της Σούδας.

1942. Περίπου 240.000 σοβιετικοί αιχμαλωτίστηκαν στο Χάρκοβο. Αυτή ήταν η τελευταία νικηφόρα μάχη της Βέρμαχτ. Με αυτή τη νίκη, οι Γερμανοί δημιούργησαν τις στρατηγικές προϋποθέσεις για την καλοκαιρινή επίθεση 1942.
Το Μεξικό κήρυξε τον Πόλεμο στις δυνάμεις του άξονα.

1952. Ψηφίστηκε στη Βουλή νόμος για παροχή πλήρων πολιτικών δικαιωμάτων στις Ελληνίδες. To Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα διοργάνωσε διαδήλωση στο Παρίσι με αφορμή την άφιξη στη Γαλλία του νέου διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, στρατηγού Ριντγουέι. Στις συγκρούσεις με την αστυνομία 2 νεκροί. 718 συλλήψεις. Μαζί και ο ΓΓ του ΚΚΓ Ζακ Ντυκλό.
Η ελληνική βουλή ψήφισε το νόμο για την παροχή πλήρων πολιτικών δικαιωμάτων στις Ελληνίδες.

1955. Η Μαρία Κάλλας τραγούδησε τη «Τραβιάτα» στην Σκάλα του Μιλάνου.


1957. Στην Κούβα, οι αντάρτες του Κάστρο νίκησαν τους «Μπατιστιάνας», στη μάχη του Ελ Ουβέρο.

1958.Παραιτήθηκε εν μέσω διαδηλώσεων η κυβέρνηση του Πιέρ Φελμάν στη Γαλλία.

1963. Στη Μητρόπολη Αθηνών εψάλλει η εξόδιος ακολουθία για τα Γρηγόρη Λαμπράκη, στις 4 το απόγευμα. Την κηδεία παρακολούθησαν όλοι οι αρχηγοί και οι βουλευτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης και δεκάδες χιλιάδες λαού. Στη Θεσσαλονίκη νεολαίοι κατέθεσαν λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας του βουλευτή, στην οδό Σπανδωνίδη. Ο φοιτητής της Νομικής, Αντώνης Ντεντιδάκης, μέλος της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου, συνελήφθη εκεί και τρεις χωροφύλακες τον πέταξαν στο καπό ενός αυτοκινήτου και τον κούρεψαν. Με αφορμή το περιστατικό, ο τότε αρχηγός της Χωροφυλακής τέθηκε σε διαθεσιμότητα.

1964. Ιδρύθηκε η οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ).


1969 .Ο μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ ανέλαβε την αρχηγία του βορειοηπειρωτικού αγώνα.

1974. Η Σια έβαλα βόμβα στην Μπρέσια, της Ιταλίας, σε συγκέντρωση «ενάντια στο φασισμό». Σκοτώθηκαν 8 άτομα και τραυματίστηκαν 103.

1979.Υπογράφηκε στο Ζάππειο από τον Κ. Καραμανλή η Συνθήκη προσχώρησης της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες.


1982. Στον πόλεμο των Φώκλαντ, κατά τη μάχη της «Γκούς Γκρην», ο αργεντινός στρατιώτης Όσκαρ Λεντέσμα πυροβόλησε και σκότωσε τον βρετανό διοικητή του 2ου τάγματος Αλεξιπτωτιστών Χέρμπερτ Τζόουνς.

1987. Ο 19χρονος Γερμανός Ματίας Ρουστ προσγειώθηκε με αεροπλάνο στην Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα, εξευτελίζοντας τη σοβιετική αεράμυνα. Στις 3/9/1987 καταδικάστηκε σε φυλάκιση 4 ετών και τελικά αποφυλακίστηκε με χάρη στις 3/8/1988.

1991. Πατενταρίστηκε η ουσία ταξόλ, η οποία χρησιμοποιείται ως σκεύασμα για τη θεραπεία του καρκίνου. Προέρχεται από το σπάνιο δέντρο τάξο του βορειοδυτικού Ειρηνικού (Taxus Brevifolia)


1997 .Η «17 Νοέμβρη» δολοφόνησε στον Πειραιά τον εφοπλιστή Κώστα Περατικό.

1998. Σε δημοψήφισμα στη Δανία εγκρίθηκε η Συνθήκη του Άμστερνταμ με 56%

1999.Κατα την 66^η ημέρα της επίθεσης του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν και πολλοί τραυματίστηκαν στην νυκτερινή επίθεση κατά του Αλέξινατς . Καταστράφηκαν 10 σπίτια, και περίπου 30 υπέστησαν ζημιές.

Καταστράφηκε ολοσχερώς το ρελέ τηλεπικοινωνιών στην Ούζιτσε. Με βόμβες γραφίτη βραχυκύκλωσαν το δίκτυο ηλεκτρισμού στο Βελιγραδίο, τη Νις, το Πίροτ, και το Βλαντίτσιν Χαν και σε αρκετές πόλεις στο Κοσσυφοπέδιο.

Μετά σταμάτησαν για να αφήσουν το αεροπλάνο του Τσερνομίντιν να προσγειωθεί στο Βελιγράδι. . Μετά από μια σύντομη δήλωση προς τους δημοσιογράφους στο αεροδρόμιο Σούρτσιν πήγε να μιλήσει με τον Προέδρο της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Αναφερόμενος στον Αχτισάαρι είπε ότι θα έπρεπε να ερχόταν μαζί του αλλά το ανέβαλε λόγω της απόφασης του Δικαστηρίου της Χάγης να εκδώσει κατηγορητήριο εναντίον του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Ο στρατιωτικούς διοικητές του ΝΑΤΟ είπε ότι του δόθηκε πολιτική έγκριση για να επιτεθεί στο δίκτυο τηλέφωνων και υπολογιστών στη Γιουγκοσλαβία, προκειμένου να κόψει τις επικοινωνίες μεταξύ του Βελιγραδίου και γιουγκοσλαβικών δυνάμεων στο Κοσσυφοπέδιο. Ένας από τους κύριους στόχους της επίσκεψης του ειδικού απεσταλμένου του Ρώσου Προέδρου Βίκτορ Τσερνομίρντιν Βελιγράδι ήταν razjašanjavanje Γιουγκοσλαβική ηγετική θέση στην ανάπτυξη των διεθνών δυνάμεων στο Κοσσυφοπέδιο.

Στο Μιλάνο της Ιταλίας, μετά από 22 χρόνια εργασιών αποκατάστασης, ο Μυστικός Δείπνος του Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν και πάλι ανοικτός για το κοινό.

Στην Ελλάδα ένοπλος Αλβανός κατέλαβε λεωφορείο των ΚΤΕΛ και το οδήγησε
από το Σχηματάρι Θεσσαλονίκης ως την Κρυσταλλοπηγή κρατώντας 16 επιβάτες ως ομήρους και ζητώντας λύτρα.

2000. Στη Γκνιλάνε στην κατεχόμενη νότια επαρχία της Σερβίας στο Κοσσυφοπέδιο, ο Αλβανός τρομοκράτης του ΟΥΤΣΕΚΑ Αφρίμ Ζεκίρι σκότωσε τρείς Σέρβους εκ των οποίων ο ένας ήταν ο Μήλος Πέτροβιτς 4 ετών.
Ο δολοφόνος συνελήφθη από την KFOR, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λόγω «έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων».

2002 . Η Ρωσία εντάχτηκε στη Σύμπραξη για την Ειρήνη του ΝΑΤΟ.


2004. Στην Ποντγκόριτσα, δολοφονήθηκε ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Νταν» Ντούσκο Γιοβάνοβιτς, που κατηγόρησε την κυβέρνηση του Μαυροβουνίου για τις σχέσεις της με το οργανωμένο έγκλημα.



2007,Στη Βενεζουέλα, η κυβέρνηση του Ούγκο Τσάβες εγκαινιάστηκε την κρατική τηλεόραση.

2011. Στη Μάλτα εγκρίθηκε με δημοψήφισμα η εισαγωγή του διαζυγίου.