Για το κράτος της 5ης Φάλαγγας και της κας Στέλλας

Oι θαυμαστές της κυρίας Στέλλας διατηρούν την ιστοσελίδα : http://www.132grava.net.
Είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρουσα μια περιήγηση στο πλούσιο υλικό που υπάρχει εκεί. Βρίσκει κανείς καταχωρημένες όλες τις παρεμβάσεις των υποστηρικτών της από τον χώρο της δημοσιογραφίας (Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Συγκρότημα Λαμπράκη, Athens Voice κτλ.) και της εκπαίδευσης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει ο κατάλογος δηλώσεων υποστήριξης και επερωτήσεων στη βουλή από πολιτικούς [1] - εδώ πρωτοστατεί όντως η Διαμαντοπούλου και ακολουθούν τα παλλικάρια του ΣΥΡΙΖΑ (Κουράκης, Κοροβέσης, Κουβέλης) και το ΚΚΕ. Βρίσκουμε και ένα απόσπασμα από την εκπομπή της ΝΕΤ "Πρώτη Γραμμή" με τους Λυριτζή-Οικονόμου να υπερασπίζονται (ειδικά ο πρώτος) την κυρία Στέλλα. Μεταξύ των υποστηρικτών προστέθηκε εσχάτως και ο Ταρζάν (απορώ πως δεν παρενέβη ακόμα ο Κούλογλου...).

Όποιος έχει αμφιβολίες για τις πραγματικές προθέσεις της κυρίας Στέλλας δεν έχει παρά να ανατρέξει ενδεικτικά σε δημοσιευθέν άρθρο της στο ΒΗΜΑ ΙΔΕΩΝ [2] όπου εκδηλώνει τη λατρεία της στην «πολυπολιτισμικότητα» και καταγγέλει τον «εθνοκεντρισμό ως κύριο γνώρισμα της ελληνικής εκπαίδευσης», την «άρνηση της διαφορετικότητας και τις υποθέσεις της ομοιογένειας που είναι διάχυτες στα σχολικά βιβλία και στη σχολική ζωή» και «την αφομοιωτική δημόσια εκπαίδευση η οποία προσφέρεται στα παιδιά μειονοτήτων/μεταναστών». Για τα προηγούμενα επικαλείται μάλιστα αναφορές των καθηγητριών Δραγώνα και Φραγκουδάκη (η ίδια που είχε καταγγείλει με αφορμή τις αντιδράσεις για το βιβλίο ιστορίας ΣΤ' Δημοτικού το «άσχημο και μπάσταρδο» εθνικό πρόσωπο των Ελλήνων) και του Ελληνικού Παρατηρητήριου του Ελσίνκι (των Βαλλιανάτου, Δημητρά).

Mια πτυχή της υπόθεσης που δεν τονίστηκε ιδιαίτερα είναι και η αλλοίωση του περιεχομένου των εθνικών εορτών στα πλαίσια των «πολυπολιτισμικών» πειραματισμών στο εν λόγω σχολείο. Συγκεκριμένα, διαβάζουμε σε κείμενα των υποστηρικτών της Τάκη Καμπύλη και ΙΟΥ στις «πολυπολιτισμικές» "Καθημερινή", "Ελευθεροτυπία":

"«Προβληματιστήκαμε πολύ», λέει η Στέλλα Πρωτονοτάριου. «Θέλαμε η εθνική γιορτή να αφορά όλους τους μαθητές, όχι μόνο τους Έλληνες».
Η λύση που βρέθηκε π.χ. για την 28η Οκτωβρίου ήταν η γιορτή να έχει σαν θέμα τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ανθρώπινη εμπειρία από αυτόν. Οι προετοιμασίες για την εθνική γιορτή άρχιζαν πολύ νωρίτερα. Στα παιδιά, σε όλα τα παιδιά, μοιράζονταν ρόλοι. Και μέσα από τους ρόλους ο ένας έμπαινε στα ερωτήματα και τις βεβαιότητες του άλλου." [3]

"Εξίσου ενδιαφέρουσες, οι προτάσεις των δασκάλων για τις γιορτές που διοργανώνονται με την ευκαιρία των εθνικών επετείων αποτελούν υπόδειγμα για μια σύγχρονη αντιμετώπιση του ζητήματος το οποίο, βέβαια, δεν αφορά μόνο τα σχολεία στα οποία φοιτούν παιδιά μεταναστών.

Στο 132ο της Γκράβας τα παιδιά δεν υποχρεώνονται να ακολουθήσουν το τυποποιημένο εθνικιστικό τελετουργικό μιας κλασικής σχολικής γιορτής. Δεν παπαγαλίζουν ηρωικά κατορθώματα και δεν τραγουδούν εμβατήρια. Επομένως, δεν βαριούνται.
Συζητούν με τους δασκάλους τους για την ιστορική περίοδο στην οποία θα αναφερθεί η γιορτή τους με τρόπο που να τους κινεί το ενδιαφέρον και να σχετίζεται με τα βιώματά τους. Αναλύουν κείμενα, μαθαίνουν τραγούδια, ετοιμάζουν σκηνικά. Και, με την καθοδήγηση των δασκάλων τους, αναλαμβάνουν μόνα τους τη διοργάνωση της γιορτής. Η όλη διαδικασία διευκολύνει τα παιδιά των μεταναστών να αισθανθούν ότι η γιορτή είναι και δική τους: η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, π.χ., έδωσε σε κάθε παιδί την ευκαιρία να συνεισφέρει στη γιορτή μιλώντας για την εμπειρία της χώρας του στον πόλεμο, ενώ τα συνθήματα στα οποία κατέληξαν τα ίδια τα παιδιά («Οχι στον πόλεμο», «Ναι στη ζωή») φωνάχτηκαν και μοιράστηκαν σε χαρτιά και στη δική τους γλώσσα" [4]

Ψάχνοντας λίγο περισσότερο ανακαλύπτουμε ότι κατά την κυρία Στέλλα στόχος πρέπει να είναι ο "επαναπροσδιορισμός των εκδηλώσεων «εθνικού περιεχομένου»" (σσ: τα εισαγωγικά δικά της) ώστε να αποτρέπεται η "«κατασκευή» εθνοκεντρικών συνειδήσεων" [5] . Εκφράζει την αποστροφή της για το ακολουθούμενο (ακόμα) μοντέλο των «εθνικών εορτών» (σσ: κι εδώ δικά της τα εισαγωγικά) με "τον «στολι­σμό» του σχολείου με εθνικές σημαίες ή και με αφίσες του εμπορίου που απεικονίζουν τον Έλ­ληνα στρατιώτη να μάχεται ηρωικά κατατροπώ­νοντας τους εχθρούς". Εκφράζει επίσης τις "σοβαρές παιδαγωγικές και, κατά συνέπεια, ιδεολογικές διαφωνίες, για το περιεχόμενο, τη μορφή και τη διαδικασία πραγμα­τοποίησης των σχολικών εθνικών εορτών γενικότε­ρα" αφού αυτή κάνει τους Έλληνες μαθητές να αντιλαμβάνονται "έναν «εθνικό εαυτό» ανώτερο από όλους τους άλλους και έναν «εθνικό άλλο» κατώτερο, κακό και άδικο" ενώ εκφράζει επίσης την αγωνία και τον προβληματισμό της για το "πώς βιώνονται αυτές οι γιορτές από τα παιδιά μεταναστών, τα οποία πολλές φορές προέρχονται από εθνότητες αντιπάλων στον πόλεμο" καθώς και για τον "τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουν οι αλλοεθνείς μαθητές το μάθημα της ιστο­ρίας" λέγοντας μάλιστα το εξής εκπληκτικό: "Το σίγουρο είναι ότι στο ελληνικό σχολείο ξαναπαίζεται ένα παιχνίδι γνωστό από την εποχή της αποικιοκρατίας. Μέχρι τον πόλεμο της ανεξαρτησίας της Αλγερίας, τα παιδιά της χώρας αυτής, μαζί με τα παιδιά των Γάλλων, διδάσκονταν την ιστορία των «προγόνων τους», των Γαλατών (Αβδελά 2001)" [6]. Εχουμε δηλαδή εδώ παρομοίωση των Ελλήνων με τους Γάλλους δυνάστες της Αλγερίας και των παιδιών των (λαθρο)μεταναστών με τους καταδυναστευόμενους Αλγερινούς (!!!).

Παρεμπιπτόντως αυτή η "διεύρυνση του περιεχομένου των εθνικών και θρησκευτικών εκδηλώσεων" μαζί με τις "πολύγλωσσες ανακοινώσεις" επαινούνται και από τον εν αναμονή πρωθυπουργό μας Γ.Παπανδρέου ο οποίος σε σχετική παρέμβασή του στη βουλή επικρίνει επίσης τον "φόβο των ανοικτών συνόρων" [7] (ενώ σήμερα, μετά τις ευρωεκλογές, μιλάει για μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση και για φύλαξη και προστασία των συνόρων [8])

Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω; Μα τι άλλο από τη σημασία του 132ου Δημοτικού Γκράβας ως πιλοτικού πειράματος για την σκοπούμενη μετάλλαξη του δημόσιου ελληνικού σχολείου σε αποεθνοποιημένο και εθνοθρησκευτικά «αποχρωματισμένο» σχολείο (βλέπε άρθρο Γ.Κολοβού - [9]), ένα σχολείο μέσα από το οποίο θα κατασκευάζεται ο επαναπρογραμματισμένος Έλληνας δηλ. ο κοσμοπολίτης χωρίς πατρίδα, ο γυμνός άνθρωπος χωρίς χώρο, χρόνο ή πλησίον, το εξατομικευμένο και αποεδαφοποιημένο πλήθος, ο ομάδας με το ψευτο life-style, ο λιποτάκτης, ο προδότης, ο υπήκοος της αυτοκρατορίας ο νέος (πρώην έλληνας) πολίτης του νέου (πρώην Ελλάδα) κρατιδίου της νοτιοανατολικής Ευρώπης ο οποίος θα είναι έτοιμος να διοικηθεί από αλλοεθνείς αφού γι' αυτόν πατρίδα θα είναι ο κόσμος, ή μάλλον το κεφάλαιο που θα κυβερνάει τον κόσμο (παγκοσμιοποίηση) (από το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του Κωνσταντίνου Ρωμανού "ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ").

Μόνο η αντίσταση του ελληνικού λαού μπορεί να ακυρώσει τις δρομολογημένες εξελίξεις.

[1] - http://www.132grava.net/taxonomy/term/3
[2] - http://www.vimaideon.gr//Article.aspx?d=20090306&nid=11828106&sn=%CE%9A%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9F%20%CE%A4%CE%95%CE%A5%CE%A7%CE%9F%CE%A3&spid=1478
[3] - http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100049_09/12/2007_251979
[4] - http://www.iospress.gr/ios2007/ios20071230.htm
[5] - http://www.132grava.net/sites/default/files/TX_37_Nov_Dec_2007.pdf
[6] - http://www.132grava.net/sites/default/files/TX_26_Jan_Feb_2006.pdf
[7] - http://www.132grava.net/node/170
[8] - http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_14/06/2009_318678
[9] - http://www.e-grammes.gr/article.php?id=3566

δελτιο των 11