Νεολαία: Το αιώνιο θύμα στο βωμό των συμφερόντων των κυβερνώντων

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Τον Οκτώβρη του 1941, ιδρύθηκε στην Αθήνα η αντιστασιακή οργάνωση Π.Ε.Α.Ν. (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζόμενων Νέων), με αρχηγό τον Κώστα Περρίκο.
Η πιο σπουδαία αντιστασιακή πράξη της ήταν η ανατίναξη της προδοτικής οργάνωσης ΕΣΠΟ, η οποία συνεργαζόταν με τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Το επικίνδυνο αυτό εγχείρημα έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου 1943 και είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 29 μέλη της και 43 Γερμανοί. Τόπος: Το κτίριο της οργάνωσης επί των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, στο κέντρο της Αθήνας, όπου σήμερα υπάρχουν οι προτομές των εκτελεσθέντων αγωνιστών, τους οποίους αγνοούν τα εκατομμύρια των διαβατών που περνούν βιαστικοί από μπροστά τους ή οι θαμώνες των καφενείων που πίνουν τον καφέ τους δίπλα τους.
Έτσι γράφεται η Ιστορία και έτσι λειτουργούν τα σημερινά εκατομμύρια των «πολιτών» για τα οποία ισχύει το ασμάτιον: «Και εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο, πρέφα και καφέ, βρε δε βαριέσαι, δε βαριέσαι, αδελφέ!»
Αυτοί, λοιπόν, οι αληθινοί πατριώτες, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πλειοψηφία των σημερινών γυρολόγων του πατριωτισμού, γεμάτοι οράματα αληθινά και όχι γιαλατζί, είχαν συντάξει και το «καταστατικό» της ΠΕΑΝ.
Στο προοίμιο αυτού του καταστατικού, το οποίο διακήρυσσε την υπερκομματικότητα και την οικουμενικότητα των στόχων τους έλεγε: «Στο παρελθόν δεν μας λογάριασαν καθόλου. Είμαστε σαν να μην υπήρχαμε και ενώ εμείς κινδυνεύαμε τα πάντα, εντούτοις η συμμετοχή μας δεν ζητήθηκε και εκμεταλλευόμενοι τα αγνά πατριωτικά μας αισθήματα και τον ρομαντισμό της νιότης μας, μας εθυσίασαν ασκόπως χρησιμοποιούντες μας ως όργανά των για να προαγάγουν τα συμφέροντά των που για να μας εξαπατήσουν τα παρουσιάζουν ως εθνικά» (Τα ντοκουμέντα αυτής της άγνωστης αντιστασιακής οργάνωσης υπάρχουν στην έκδοση: «ΠΕΑΝ: Μυστικός Τύπος της κατοχής», από τις εκδ. «Διογένης», χορηγία ΑΤΕ, Αθήνα, χ.χ., με επιμέλεια: «Συλλογή Φίλων του ΠΕΑΝ», Γλάδστωνος 8).
Μετά από ένα χρόνο από τη χάραξη αυτών των σκέψεων οι νέοι εκτελέστηκαν, παίρνοντας μαζί τους και το όραμά τους για μία άλλη αντιμετώπιση των νέων από τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Σε όλες τις εποχές και σε όλα τα καθεστώτα οι νέοι αποτελούν την καύσιμη ύλη για την κίνηση της ατμομηχανής που μεταφέρει τα προσωπικά και κομματικά συμφέροντα των κυβερνώντων. Αυτό το ιστορικό φαινόμενο επαναλαμβάνεται και στον πρόστυχο πολιτικό βίο της παρηκμασμένης Ελλάδας ετούτων των χρόνων, στην οποία οι εναλλασσόμενοι πολιτικοί τυχοδιώκτες: Δανείζονται, δανείζονται και τα’ αρπάζουν, υποθηκεύοντας το μέλλον των επερχόμενων γενεών.
Των νέων που θα εργάζονται – όσοι θα έχουν αυτό το προνόμιο – για να ξεπληρώσουν τα δάνεια των σημερινών κηφήνων, που έγιναν τραπεζικοί λογαριασμοί, πισίνες, βίλες και καλοπέραση.
Αυτή η κοινωνική και πολιτική αθλιότητα δεν ανατρέπεται μέσα από τα σημερινά κομματικά μαντριά. Ίσως από μία ΕΞΕΓΕΡΣΗ των νέων της Ελλάδας, όταν καταλάβουν που βρίσκονται και πως τους εκμεταλλεύονται.