8 Νοεμβρίου 2000: Η Εκτέλεση Σόντρερς

Η 17 Νοέμβρη εκτέλεσε την 8 η Νοεμβρίου 2000 στη λεωφόρο Κηφισίας τον στρατιωτικό ακόλουθο της Βρετανικής Πρεσβείας ταξίαρχο Στίβεν Σόντερς. Τότε η οργάνωση σε προκήρυξη που έβγαλε ανέφερε:

XITΛEPIKΟI KAI NATΟΪKΟI BΟMBAPΔIΣMΟI

Οι επί 78 μέρες αδιάκοποι μαζικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί μιας μικρής ανεξάρτητης, κυρίαρχης χώρας, χωρίς καν κάποια επίδραση νομιμότητας, με απόφαση του Συμβουλίου Aσφαλείας του ΟHE.
H καταστροφή της οικονομίας της, της βιομηχανικής υποδομής της, μεταφορικών μέσων, γεφυρών, κτιρίων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, νοσοκομείων, σχολείων, λαϊκών αγορών, χωριών, στρατοπέδων προσφύγων, δικτύων ηλεκτροδότησης και υδροδότησης κι η συνακόλουθη δολοφονία χιλιάδων αμάχων συνιστούν ναζιστικό έγκλημα. Γιατί δεν ήταν «παράπλευρη ζημιά», αθέλητο ατύχημα, αλλά συνειδητή καταστροφή μιας χώρας και προσβολή του άμαχου πληθυσμού της και δευτερευόντος στρατιωτικών στόχων.
Για να τρομοκρατήσουν το λαό όπου κι αν βρίσκεται, σε πόλη, χωριό, λεωφορείο, τρένο, αγορά, νοσοκομείο κ.λπ., να τον κάνει να μην αισθάνεται ασφαλής πουθενά και να τον πιέσει για την ανατροπή του Mιλόσεβιτς
. Άλλωστε οι πιο κυνικοί όπως ο Mπλερ και ο Kουκ το αναγνώρισαν ανοικτά: «Πρέπει να ομολογήσουμε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο με τον Γιουγκοσλαβικό λαό αφού ευθύνεται που έχει μια τέτοια ηγεσία και δεν την ανατρέπει».
Tέλος τα ίδια τα δυτικά MME ομολόγησαν ότι ο Γιουγκοσλαβικός στρατός αποχώρησε από το Kοσυφοπέδιο σχεδόν ανέπαφος και με ασήμαντες απώλειες. Kαι το έγκλημα αυτό γίνεται ακόμη πιο βδελυρό αν λάβουμε υπόψη μας το νέο χαρακτηριστικό των σύγχρονων πόλεων, όπως τόδειξε ο πόλεμος ενάντια στο Iράκ.
Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων του άμαχου πληθυσμού είναι όχι μόνο δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση μ' αυτόν των στρατιωτικών, αλλά επί πλέον ο αριθμός αυτος συνεχίζει να μεγαλώνει μετά την λήξη των εχθροπραξιών.
Ο συνδυασμός του ίδιου του πολέμου, της χρήσης όπλων με ραδιενεργά υλικά όπως το απεμπλουτισμένο ουράνιο που προκαλεί καρκίνους, λευχαιμίες και τερατογενέσεις, της οικολογικής καταστροφής και του οικονομικού εμπάργκο που συνεχίζεται, οδηγεί σε κατάρρευση το νοσοκομείο και υγειονομικό σύστημα, τα οποία τόσο στο Iράκ όσο και στη Γιουγκοσλαβία ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση πριν από τον πόλεμο.
Mε συνέπεια οι διάφορες επιδημίες, η έλλειψη φαρμάκων λόγω εμπάργκο και η έλλειψη στοιχειωδών κανόνων υγιεινής λόγω της μόλυνσης, να αποδεκατίζουν τον πληθυσμό και κυρίως τα παιδιά σε τέτοιο σημείο, που οι δύο τελευταίοι επικεφαλής της ανθρωπιστικής οργάνωσης του ΟHE στο Iράκ να παραιτηθούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας γι αυτή την κατάσταση
. Eτσι τα συνολικά θύματα σήμερα του πολέμου στο Iράκ ανέρχονται σύμφωνα με δυτικές πηγές σε πολλαπλάσιο αριθμό απ' αυτόν που καταγράφηκε στη διάρκεια του πολέμου του '91, σε ενάμιση εκατομμύριο, εκ των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία είναι άμαχοι και παιδιά.
Mια σύντομη σύγκριση των νατοϊκών βομβαρδισμών με ανάλογη δράση του Xίτλερ στον πόλεμο δείχνει ανάγλυφα σε τι επίπεδα βαρβαρότητας βρίσκεται η σημερινή «Δημοκρατία δυτικού τύπου». Aκόμη κι αυτοί οι Nαζί δεν τόλμησαν να καταφύγουν σε αεροπορικούς βομβαρδισμούς αμάχων, στην πρώτη τουλάχιστον φάση της περίφημης μάχης της Aγγλίας το 1940.
Σε μια εποχή όπου η αεροπορία δεν είχε τις σημερινές δυνατότητες, όπου η σκόπευση γίνονταν διά γυμνού οφθαλμού και η βρετανική αεροπορία PAΦ ήταν ποιοτικά ισάξια αν όχι υπέρτερη της γερμανικής, οι Nαζί άρχισαν στις 12 Aυγούστου του 40 να βομβαρδίζουν την Aγγλία. Eπί ένα μήνα περίπου, υπό το φως της ημέρας, βομβάρδιζαν καθημερινά, αποκλειστικά στρατιωτικούς στόχους, συναντώντας τη σφοδρή αντίσταση της PAΦ, από την οποία σε εκατοντάδες αερομαχίες απώλεσαν εκατοντάδες αεροπλάνα και πιλότους. (Bέβαια ανάλογες απώλειες είχαν και οι Bρετανοί).
Παρά τις απώλειες βομβάρδιζαν και κατέστρεφαν μόνο στρατιωτικούς στόχους της PAΦ, ραντάρ, αεροδιαδρόμους, κέντρα ασύρματου συντονισμού των αεροπλάνων, παρατηρητήρια, στρατόπεδα, κτίρια και αποθήκες πυρομαχικών.
Στις 23 Aυγούστου η αγγλική PAΦ, σε αντίποινα βομβάρδισε τη νύχτα, στα τυφλά το Bερολίνο και το επανέλαβε τις επόμενες νύχτες.
Ώσπου στις 7 Σεπτεμβρίου άρχισαν και οι Γερμανοί, μιμούμενοι τους Aγγλους, να βομβαρδίζουν τυφλά αγγλικές πόλεις, βομβαρδισμοί που συνεχίστηκαν και από τις δύο πλευρές επί δίμηνο. Δηλαδή ακόμη και αυτοί οι κοινώς αναγνωρισμένοι σαν μεγαλύτεροι εγκληματίες του εικοστού αιώνα Nαζί έχοντας συνείδηση της φύσης του εγκλήματος του βομβαρδισμού αμάχων δεν το τόλμησαν. Συγκρινόμενοι δε με τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς επί 78 μέρες της ανίσχυρης και ουσιαστικά χωρίς αεροπορία Γιουγκοσλαβίας, οι Nαζί φαντάζουν ρομαντικοί ουμανιστές.
Για ποιον λοιπόν φασιστικό κίνδυνο από τον Xάιντερ φληναφούν οι διάφοροι φαρισαίοι δυτικοί αξιωματούχοι όταν ο φασισμός καλλιεργείται καθημερινά απ' τους ίδιους τους Δημοκράτες, σαν απόρροια της προδοσίας των αρχών του Διαφωτισμού, όταν βρίσκεται εντός των τοιχών με άλλο προσωπείο;