14/6/17

Επιστρέφοντας από το Ρέικιαβικ το 1987

Στις 14 Ιουνίου 1987 γυρίζαμε από το Ρέιγκιαβικ, όπου είχε γίνει η Σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ και ο Σουλτς είχε ραντεβού με τον Γκρομύκο. Εγώ σαν ΕΡΤ ακολουθούσα τον Παπούλια.
Όταν μάθαμε από τα πρακτορεία στο Κέντρο Τύπου τη νίκη επί των Γιουγκοσλάβων, ενημέρωσα την αποστολή και ο Παπούλιας δεν πήγε στο υπουργικό τραπέζι αλλά ήρθε στο εστιατόριο που είμαστε οι δημοσιογράφοι και γιορτάσαμε τη νίκη.
Όλοι είμαστε σίγουροι ότι ο Γκάλης θα έκανε το θαύμα του και θα παίρναμε την Κούπα.
Τη μέρα του τελικού, είμαστε από τις 5 το πρωί στο αεροδρόμιο, αλλά τα αεροπλάνα των Ισλανδών που ερχόντουσαν από τις ΗΠΑ είχαν 4 ώρες καθυστέρηση.
Τελικά φθάσαμε στην Φρανκφούρτη για να πάρουμε την « Ολυμπιακή» αργά το απόγευμα, και όταν άρχισε ο τελικός είμαστε πάνω από τη Θεσσαλονίκη.
Το αεροπλάνο είχε κανονικά στάση στη Θεσσαλονίκη και ο πιλότος αλλά και ο Παπούλιας αποφάσισαν να μείνουμε εκεί για να δούμε τον υπόλοιπο τελικό. 
Στο ημίχρονο, αποφάσισαν να φύγουμε, και τα τελευταία λεπτά τα ακούγαμε από τα μεγάφωνα του αεροπλάνου, πριν φθάσουμε στην Αθήνα.
Είναι ευτύχημα ότι δεν έπεσε το αεροπλάνο στις βολές του Καμπούρη.
Όταν προσγειωθήκαμε δεν υπήρχε ταξί ,για να γυρίσω σπίτι μου, ούτε για δείγμα. Άφησα τη βαλίτσα στο Τμήμα του Ελληνικού και πήγα στο Χαλάνδρι με τα πόδια.
Αλησμόνητο.
Όμως , επειδή θυμόμαστε τα μπασκετικά, η πρώτη μεγάλη Εθνική Επιτυχία που γέμισε το καλλιμάρμαρο, όπως το 1968, ήταν το ασημένιο μετάλλιο της (κοντής) ομάδας του Ματθαίου το 1970, που έπαιζε με σέντερ τον Παύλο Σταμέλο (1μ.96), και τον Μιχάλη Γιαννουζάκο (1μ.95).
Ο σταρ της ομάδας ήταν ο Απόστολος Κόντος και έλαμψαν τότε, οι δεκαεννιάχρονοι Βαγγέλης Αλεξανδρής και Αρης Ραφτόπουλος. Πολύ καλός ήταν και ο Χρήστος Ιορδανίδης. Εκείνοι τράβηξαν το κουπί.
Τους άλλους της δωδεκάδας δεν τους θυμάμαι. Αλλά εκείνοι με έκαναν να πάω να μάθω μπάσκετ στον τάφο του Ινδού.
Τότε, στο τελικό έχασαν με τα χερια κάτω από τον Σεργκέι Μπέλωφ αμαχητί με 80-48. Στον πάγκο της ομάδας τότε μαζί με τον Φαίδωνα Ματθαίου, κάθονταν ο Ορέστης Αγγελίδης και ο Κωνσταντινουπολίτης Μιχάλης Αναστασιάδης, που τον είχαμε γυμναστή στο Γυμνάσιο της Αγίας Παρασκευής.

Σπύρος Χατζάρας

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ Ο ΤΖΙΟΠΑΣ !



ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΣ KAI TO ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΥ, ΜΑΣΚΑΡΕΜΕΝΟΥ ΣΕ ΔΗΘΕΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ , ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΑΛΥΜΜΕΝΟΣ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ (ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟ ΡΟΛΟ ΞΕΝΙΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ), ΣΤΕΡΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ,ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΣ



Η ΟΜΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΠΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΡΣΕΝΙΚΩΝ ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ ,ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ

ΟΙ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΕΡΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΑ ΔΥΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟΥ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΥ



Εθνοφρένεια 14/6/17: Οι ανύπαρκτες "ευπαθείς ομάδες"

https://www.youtube.com/watch?v=-dosSKeVPgQ

Ανώνυμος είπε...

Τι τραβάγατε κι εσείς οι πρασινοφρουροί... Ούτε έναν αγώνα δεν μπορούσατε να παρακολουθήσετε...

Ανώνυμος είπε...

Έπτα ετών ήμουν και το θυμάμαι σαν τώρα όταν βγήκαμε με τον πατέρα μου να πανηγυρίσουμε ! Υπόψιν το μπάσκετ το έμαθα πρώτη φορά εκείνη την ημερά. Πολύ ωραία χρόνια ! Με δραχμή και πληθωρισμό αλλά με γειτονιά και χωρίς εγκληματικότητα και μόνο με ελληνικές επιγραφές σε κάθε τοίχο.Η Αθήνα κούκλα ! Δεν νομίζω ότι οι Έλληνες θα ξαναζήσουν έτσι την Αθήνα ποτέ ! Και πολύ περηφάνια από τον εργασιακό τομέα μέχρι τα εθνικά θέματα ! Μέχρι το 1990 θυμάμαι την Αθήνα κούκλα.Μετά το 1990 γίναμε σάντουιτς ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση και μας λεηλάτησαν.
ΥΓ : Όπου Αθήνα εννοώ το κέντρο.Η Εκάλη μία ζωή τα ίδια θα είναι...
Ευτυχώς για τους νεωτέρους ξανάζησαν κάτι παρόμοιο όχι όμως τόσο δυνατό και αγνό το 2004.
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς...

Ανώνυμος είπε...

Τι πρασινοφρουροί λες ρε φίλε. Εθνικιστές με πράσινη παραλλαγή ήταν. Και τον Βελουχιώτη στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ για ξεκάρφωμα τον είχαν...

Η 19η Μαρτίου στην Ιστορία

Η 19η Μαρτίου είναι η 79η ημέρα του  δίσεκτου 2024 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Απομένουν 287 μέρες μέχρι το τέλος του έτους. 1205. Έγινε ...