Απόρρητο σχέδιο «Ψωροκώσταινα».

Το κυβερνητικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση είναι απλό.
Συνίσταται σε μία βασική αρχή: «Ότι μας πεί ο κ.Τρισέ» και σε μία βασική προυπόθεση. «Οτι αποφασίσουν οι Γερμανοί με τους Γάλλους».
Αφού τους τα πουν, θα κάτσουν και να τα γράψουν.Γιατί να κουράζονται να σκέπτονται;
Το κουστούμι που μας έραψε η Επιτροπή ,προβλέπει μείωση εξόδων και αύξηση εξόδων 3,5 δισ. ευρώ,και ζητούν τη λήψη συγκεκριμένωνμέτρων, που θα αποφέρουν συνολικά περί τα 3,5 δισ. ευρώ ή 1,4% του ΑΕΠ, για τη διετία 2009-2010 , προκειμένου «να διασφαλίσει τη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ έως το τέλος του επόμενου χρόνου».
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαιτεί μάλιστα τα μέτρα αυτά να είναι μόνιμου και διαρθρωτικού χαρακτήρα, ώστε η δημοσιονομική προσαρμογή να είναι διατηρήσιμη. Ο υπουργός Οικονομίας, Γιάννης Παπαθανασίου, έχοντας αποδεχθεί μάλλον ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πείσει τους Ευρωπαίους συναδέλφους του να του εγκρίνουν τριετή περίοδο θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει ότι δεν θα απαιτήσουν πρόσθετα μέτρα για το 2009, πέραν αυτών που έχει ανακοινώσει.
Εάν το πετύχει αυτό θα δώσει πολύτιμο πολιτικό χρόνο επτά μηνών στην κυβέρνηση, αφού τα επιπλέον μέτρα για το 2010 θα πρέπει να ανακοινωθούν τον Οκτώβριο με το προσχέδιο του προϋπολογισμού.
Αν δεν το πετύχει, θα πρέπει να ανακοινώσει σκληρά μέτρα για την αύξηση των εσόδων και για τη συγκράτηση των δαπανών εντός των επόμενων τριών μηνών.
Επομένως το σχέδιο του κ.Καραμανλή είναι απλό.
« Ότι πείτε εσείς κ.Αλμούνια».
Παράλληλα οι μεταχρονολογημένες επιταγές συνολικής αξίας άνω των 300 δισ. ευρώ,που κυκλοφρούν στην αγορά έναντι ρευστού αποτελούν ωρολογιακή βόμβα που απειλεί να τινάξει την ελληνική οικονομία στον αέρα .
Το ποσό αυτό ξεπερνά το ελληνικό ΑΕΠ, γεγονός που δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής οικονομίας είναι αέρας.
Η έκδοση μεταχρονολογημένων επιταγών αποτελεί μια «παραδοσιακή» μέθοδο χρηματοδότησης για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά τους τελευταίους μήνες έχει επιδεινωθεί εξαιτίας της κρίσης και του κλεισίματος της στρόφιγγας δανεισμού από τις τράπεζες.
Οι τράπεζες, λόγω του φόβου των επισφαλειών, με δυσκολία «ρευστοποιούν» μεταχρονολογημένες επιταγές. Έτσι, ο «δανεισμός» γίνεται μεταξύ πελατών, επιχειρήσεων και προμηθευτών.
Η αγορά κινείται με επιταγές που πληρώνονται έως και 11 μήνες μετά ή με καθυστέρηση πληρωμών προς προμηθευτές και πελάτες που ξεπερνούν τις 150 ημέρες.
Μεταχρονολογημένες επιταγές άνω των 120 δισ. ευρώ καταλήγουν στις τράπεζες για να πληρωθούν νωρίτερα, έναντι εγγυήσεων και επιτοκίου περίπου 8%.
Αν διαταραχθεί έστω και ένας κρίκος της αλυσίδας αυτής, τότε κινδυνεύει να ξεσπάσει ένα ντόμινο επισφαλειών, που μπορεί να τινάξει το σύνολο της ελληνικής οικονομίας στον αέρα.
Αρκεί, ενδεικτικά, να αναφερθούν μερικά χαρακτηριστικά μεγέθη:
- Ετησίως διακινούνται και πληρώνονται επιταγές συνολικής αξίας 360 δισ. ευρώ.
- Οι ελληνικές επιχειρήσεις περιμένουν πληρωμές από πελάτες άνω των 70 δισ. ευρώ.
- Οι επιχειρήσεις με τη σειρά τους χρωστούν στους προμηθευτές τους περισσότερα από 40 δισ. ευρώ.

Οι στοίβες με τις επιταγές δημιουργήθηκαν από τη βουλιμία των τραπεζών να αυξήσουν την κερδοφορία τους δανείζοντας χρήματα που δεν είχαν.

DELTIO11.