ΑΚΡΙΒΕΙΑ & ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ ΟΙ ΔΥΟ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ (ΙΝΚΑ)

Κάθε καλόπιστoς πολίτης αυτής της χώρας θα περίμενε ότι τα πολιτικά κόμματα έχουν άμεση, συνεχή και διαρκή επαφή με τις ενώσεις καταναλωτών (τουλάχιστον όλες τις μεγάλες) προκειμένου να ανταλλάξουν απόψεις και να συζητήσουν προτάσεις για τα ζητήματα και τα άμεσα προβλήματα που αφορούν τους καταναλωτές, δηλ. το σύνολο των πολιτών της χώρας.
Όποιος πίστευε ή πιστεύει κάτι τέτοιο ήλθε η ώρα να διαψευστεί … .
Ίσως τα πολιτικά κόμματα και τα πρόσωπα που τα στελεχώνουν να είχαν εννοήσει τις ενώσεις καταναλωτών ως φερέφωνά τους ή ως εξαρτώμενα της εκάστοτε κυβέρνησης.
Εμείς, ως η πολυαριθμότερη ένωση καταναλωτών της χώρας, η αρχαιότερη και μεγαλύτερη σε εμπειρίες – άμεση συνέχεια του σωματείου ΙΝ.ΚΑ. – του πρώτου σωματείου που ασχολήθηκε στην χώρα με τα ζητήματα των καταναλωτών (ο πρόεδρός μας και σειρά μελών μας είναι οι συνιδρυτές του) διεκδικήσαμε και διεκδικούμε έναν άλλο, ένα πραγματικό κινηματικό ρόλο με την συνεχή ανάδειξη θεμάτων και την κατάθεση προτάσεων – λύσεων για την κοινωνία μας.
Την οργάνωσή μας, με τα δεκάδες χιλιάδες εγγεγραμμένα μέλη, με τους χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται ενεργά δίπλα της και τα εκατομμύρια των Ελλήνων που εκφράζονται μέσα από τους αγώνες της, δεν την κάλεσαν ούτε οι πολιτικοί αρχηγοί, ούτε τα πολιτικά κόμματα για να συζητήσουν τα καίρια ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.
Όπως είδαμε μάλιστα κατά την τελευταία περίοδο ούτε με άλλες ενώσεις καταναλωτών υπήρξαν συναντήσεις (εκτός εάν κρατούνται εκατέρωθεν μυστικές).
Αντί αυτού, του εύλογου και κοινωνικά αναγκαίου και χρήσιμου, παρακολουθήσαμε και παρακολουθούμε μία σειρά συνεχών συναντήσεων των αρχηγών των κομμάτων και των επιτελείων τους με «εκπροσώπους της αγοράς». Βέβαια στο κοινωνικό πεδίο είναι θεμιτή και αναγκαία και η συνάντηση με οργανώσεις της «αγοράς» και η ακρόαση των αιτημάτων του - ακόμα και εάν αυτές αποτελούν στην πραγματικότητα επαγγελματικές συντεχνίες - αλλά ακόμα περισσότερο αναγκαία και σίγουρα επιβεβλημένη είναι η συνάντηση και η επαφή με την οργανωμένη κοινωνία των πολιτών – καταναλωτών και η δική της ακρόαση. Η ακρόαση των θέσεων, των αναγκών και των αιτημάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας μέσα από την (έστω κοινή) επαφή με τις ενώσεις καταναλωτών δεν υπήρξε.
Αρκετά χρόνια τώρα και από όλα τα πολιτικά κόμματα ακούμε τα πιο θερμά λόγια για την «κοινωνία των πολιτών», την κοινωνική αυτό-οργάνωση και την συμμετοχική δημοκρατία. Δυστυχώς αποδεικνύονται λόγια κενά ουσίας και ασυνεπή πολιτικά τσιτάτα.
Εις μάτην αναμέναμε να ενδιαφερθούν τα πολιτικά κόμματα για να ακούσουν τις απόψεις, τις θέσεις, τις προτάσεις της οργανωμένης πλειοψηφίας των πολιτών καταναλωτών, αυτά και οι αρχηγοί τους προτίμησαν τις συνεχείς συναντήσεις με τους εκπροσώπους της κοινωνικής μειοψηφίας της αγοράς. Και βέβαια, οι τελευταίοι, «οι εκπρόσωποι της αγοράς» έθεσαν και θέτουν και πάλι τα αιτήματα για ενίσχυσή τους, για περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, για αύξηση των κερδών τους … .Ομως όλα αυτά συναποτελούν ένα βαρύ λογαριασμό για την κοινωνία. Εμείς θα κληθούμε να πληρώσουμε για την όποια υλοποίηση των όποιων αιτημάτων της «αγοράς» και δεν ακούσαμε τίποτα εδώ και ημέρες για την ακρίβεια που κάνει την χώρα μας την ακριβότερη της Ευρώπης, την αισχροκέρδεια, την κάκιστη επικίνδυνη ποιότητα αγαθών και υπηρεσιών, την εκμετάλλευση της ανάγκης των πολιτών – καταναλωτών, για την δίκαιη αμοιβή, για αξιοπρεπή εργασία. Δεν ακούσαμε τίποτα που να εξυπηρετεί άμεσα τις βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων που συγκροτούν την ελληνική κοινωνία, ούτε ακούσαμε να πιέζονται οι εκπρόσωποι της αγοράς για όλα αυτά και δεκάδες άλλα άμεσα ζητήματα συμπεριφοράς τους, που προκαλούν το κοινό αίσθημα και ζημιώνουν την κοινωνία μας, όντας πραγματικά καθημερινά προβλήματα αυτής της κοινωνίας και αυτής της χώρας.
Τα θέματα αυτά είναι σχεδόν παντελώς απόντα ακόμα και από την προεκλογική ατζέντα των πολιτικών, λες και δεν αποτελούν κορυφαία, φλέγοντα και άμεσα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

ΑΚΡΙΒΕΙΑ – ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ

Η απαγόρευση και ο κολασμός της αισχροκέρδειας επιτακτική κοινωνική αναγκαιότητα και άμεση επιταγή της αρχής των μη παραβίασης των χρηστών ηθών και της απαγόρευσης της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος και ως τέτοια απαγορεύεται όχι μόνο από τον κοινό νόμο (άρθρα 179, 281 ΑΚ) αλλά και από το ίδιο το Σύνταγμα (25§3).
Το Γερμανικό ακυρωτικό Δικαστήριο (και το Ολλανδικό), ο αντίστοιχος Αρειος Πάγος, έχουν κρίνει ότι όταν το κέρδος ξεπερνά σε ποσοστό το 50% πρόκειται για δικαιοπραξία αισχροκερδή, άρα απαγορευμένη και άκυρη.
Μετά από πολυετείς αγώνες μας και στο πλαίσιο μηνυτήριας αναφοράς μας για τις τιμές των καυσίμων, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου με την υπ’ αριθμ. 4209/3-12-2008 γνωμοδότησή του δέχθηκε ότι δικαιοπραξία με κέρδος ανώτερο του 50% είναι αισχροκερδής .
Τα πολιτικά κόμματα τι θα πράξουν; Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές δεσμεύεται να ακολουθήσει όσα κρίνει η δικαιοσύνη; Θα ρυθμιστεί επιτέλους νομοθετικά το τι είναι απαγορευμένη αισχροκέρδεια για να προστατευτεί ο πολίτης και η κοινωνία ;
Θα ρυθμιστεί επιτέλους κατά τρόπο κοινωνικά δίκαιο η δραστηριότητα της «αγοράς», έστω με τον καθορισμό ακραίων ορίων και κανόνων υπεύθυνης κοινωνικά συμπεριφοράς;

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με το νομικο συμβούλο του INKA Δημήτρη Καραμήτσα 6936000836.