Γ. Καρατζαφέρης: Ο μαέστρος της πολιτικής κωλοτούμπας, που διέπραξε το αδίκημα της εξαπάτησης του λαού

«Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνος εχθρός του λαού από τον πολιτικό λαϊκισμό»
Στο από 24 Μαρτίου 2010 κριτικό μου κείμενο, το οποίο είχε ως τίτλο: «Οι πολιτικές και ιδεολογικές κωλοτούμπες του Προέδρου του ΛΑΟΣ κ.Γ.Καρατζαφέρη», το οποίο διακινήθηκε από διάφορες ιστοσελίδες, αναδεικνύοντας την κωλοτουμποειδή «πολιτική» του, κατέληγα για την απροσδόκητη συμμαχία Γ. Παπανδρέου και Γ. Καρατζαφέρη: «Οι απρόβλεπτες αυτές εξελίξεις, που φαίνονται «αδύνατες» δημιούργησαν ένα επικίνδυνο μείγμα από τον Giorgo και Γιώργο, το οποίο ενδέχεται να προξενήσει απροσδιόριστη ζημία τόσο στα εθνικά μας θέματα όσο και στην αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας».

Σε αυτό το κριτικό κείμενο υπογραμμιζόταν και το γεγονός ότι ο «ανατροπέας» Πρόεδρος του ΛΑΟΣ είχε την φαεινή ιδέα να προτείνει στον «σύντροφο» Τζέφρη να προσφύγει η Ελλάδα στο ΔΝΤ. Αυτό και έκανε ο πρωθυπουργός με τους διαύλους επικοινωνίας που διέθετε ο ΛΑΟΣ στις ΗΠΑ: Ο πρόεδρος λοιπόν του ΛΑΟΣ, ο οποίος χρόνια και χρόνια διακήρυσσε την «ανατροπή» του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της οικογενειοκρατίας και των «σατέν», υπήρξε ο πρωτεργάτης της εισόδου του ΔΝΤ στην καθημαγμένη Ελλάδα.

Μία Ελλάδα την οποία χρεοκόπησαν, διαγούμισαν και κατασπάραξαν τα γκεσέμια των δύο κομμάτων της εναλλασσόμενης εκφυλισμένης εξουσίας. Επειδή, λοιπόν, οι τότε προβλέψεις μου επιβεβαιώθηκαν – δυστυχώς για την Ελλάδα – πλήρως και επειδή η «πολιτική» της κωλοτούμπας αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του «ανατροπέα», επανέρχομαι για ν’ αναδιπλώσω μερικές ενδεικτικές συμπεριφορές του, οι οποίες προμηνύουν εθνικούς κινδύνους.

Έτσι, ενώ ο «ανατροπέας» γιαλαντζί καμάρωνε ότι αυτός υπέδειξε στον σύμμαχο πρωθυπουργό να καλέσει το ΔΝΤ, όταν αυτό ήρθε με την κατοχική του ιδιότητα άλλαξε θέση κάτω από τα βογκητά και τις αποδοκιμασίες του «κυρίαρχου» λαού και των λοιπών κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Προχωρεί, λοιπόν, σε νέα κωλοτούμπα. Στο πρωτοσέλιδο της «Α1», της 17ης Απριλίου 2010, δημοσιεύεται σκιτσαρισμένη φωτογραφία, στην οποία εικονίζονται, μέσα σε βάρκα, οι πριν λίγες ημέρες ικανοί και φοβεροί Τζέφρη και Πάγκαλος με τη λεζάντα: «Βούλιαξαν. Αναζητούν εναγωνίως πλέον σωσίβιο στο ΔΝΤ – Οι μαθητευόμενοι μάγοι έσβησαν και την τελευταία ελπίδα. Η Ελλάδα παράδειγμα προς αποφυγή παγκοσμίως»!

Τι σημαίνουν αυτά; Δεν σημαίνουν απολάκτιση και των ικανοτήτων των «μαθητευόμενων μάγων» - ενώ πριν από μερικές ημέρες δήλωνε «μακάρι η Ελλάδα να είχε και άλλους Πάγκαλους» - αλλά και της ίδιας της δικής του πολιτικής;

Δεν είναι αυτός που επαίρετο ότι οδήγησε τον πρωθυπουργό στο εθνικό ικρίωμα του ΔΝΤ; Γιατί μετά από μερικές ημέρες, με το πιο πάνω πρωτοσέλιδο, θεωρεί ότι αυτό το Ταμείο, μαζί με «τους μαθητευόμενους μάγους έσβησαν την τελευταία ελπίδα;» Γιατί από το ωσαννά χαρακτήρισε την είσοδο του ΔΝΤ στην Ελλάδα ως «παράδειγμα προς αποφυγή παγκοσμίως»;

Σε τέτοιας υφής και πλοκής εθνικά ζητήματα, τα οποία σημαδεύουν και καθορίζουν τις τύχες της πατρίδας και του λαού της για δεκάδες χρόνια δεν έχει κανένας, μα κανένας πολιτικάντης το ηθικό και πολιτικό δικαίωμα να ασελγεί πάνω τους.

Ούτε μπορούν να πάρουν άφεση αμαρτιών με τη χυδαία δικαιολογία; «κάναμε λάθος»! Εδώ δεν πρόκειται για «λάθος» αλλά για εθνικό έγκλημα με τις ανάλογες ιστορικές επιπτώσεις και τις επιβαλλόμενες τιμωρίες. Όμως, ο «ανατροπέας» δεν ορρωδεί μπροστά σε κανένα «λάθος». Έτσι, ενώ στις 17 Απριλίου θα διεκτραγωδήσει τη «χαμένη ελπίδα» της Ελλάδας, από την είσοδο του ΔΝΤ – σε ένα εφταήμερο θα ταχθεί αναφανδόν υπέρ και μάλιστα σε συνέντευξή του στο ALTER, στην πρωινή εκπομπή της 23ης Απριλίου. Την επομένη, 24 Απριλίου, μιλώντας στη βουλή διαφοροποιείται, λέγοντας: «Το ΔΝΤ είναι ο πιο σύντομος δρόμος αλλά είναι γεμάτος τσουκνίδες, λακκούβες και γκρεμούς και σεις (σ.σ. εννοεί την κυβέρνηση) καλείτε τον ελληνικό λαό να τον περπατήσει ξυπόλητος» (βλ. «Α1» της 14 Απριλίου).

Στις 26 Απριλίου μιλώντας στη βουλή, κατακεραυνώνει την κυβέρνηση γιατί οδηγήθηκε στο ΔΝΤ και την κατηγορεί για αδράνεια και ζητά «να πάνε κάποιοι στη φυλακή», ενώ το ίδιο βράδυ στη δημοσιογραφική εκπομπή «Ανατροπή» («Mega») τάχθηκε υπέρ της ομόνοιας - και εναντίον «της απαξίωσης οποιουδήποτε πολιτικού αρχηγού»!

Ο κ. πρόεδρος, ο φοβερός «ανατροπέας» γλύφει τους πάντες και υπεραμύνεται του ανύπαρκτου ηθικού κύρους αρκετών ηγετών τους οποίους χρόνια και χρόνια στόλιζε με πλείστα όσα κοσμητικά επίθετα. Θέλει να τα έχει καλά με όλους, ερχόμενος σε αντίθεση με τον ευαγγελιστή Λουκά, που δίδασκε ετούτο το αληθινό: «Ουαί υμίν, όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι».

Ο καθηγητής Τ. Στιριντάνης, από τον οποίο αρύομαι αυτή την αντρίκια και τίμια φράση, την ερμηνεύει γράφοντας: «Ο άνθρωπος εκείνος που θέλει με κάθε θυσία να τα έχει καλά με όλους δεν μπορεί να είναι άνθρωπος. Καταντά να γίνει ερπετό» (βλ. το έργο του: «Για μια πορεία με επίγνωση», Αθήναι, 1975, σελ. 77).

Ένας αληθινός άνθρωπος και ένας τίμιος πολιτικός – αν μπορεί να υπάρξει τέτοιος – δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να καλεί σε πολιτικό δείπνο και σε πολιτικές συνεργασίες, τους κάποτε αντιπάλους του, τους οποίους κατηγορούσε για χρόνια και χρόνια ως διεφθαρμένους.

Όταν η Ελλάδα στενάζει δεν έχει κανείς το δικαίωμα να συγχωρεί τους κλέφτες και να συναγελάζεται μαζί τους. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει μόνο ο Γκέμπελς που δίδασκε ότι «Πολιτική είναι η τέχνη που καθιστά δυνατά και όσα φαίνονται αδύνατα», για να επιβεβαιώσει τον σατιρικό μας Λασκαράτο που έλεγε: «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους όπως οι σάπιες σταφίδες».

Όμως ο «ανατροπέας» - εδώ γελάμε – στις 28 Απριλίου θα δηλώσει ότι «στηρίζω την κυβέρνηση», ενώ στην εκπομπή του (ΤΗΛΕΑΣΤΥ) θα πει: «Είμαστε κυβέρνηση υπό κατοχή»! Ερώτημα: Ποιος τον υποχρεώνει να στηρίξει μια τέτοια κυβέρνηση; Η κατοχή λέει και διδάσκει η ελληνική και παγκόσμια Ιστορία επιτάσσει ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Όχι συνεργασία με κατοχικές κυβερνήσεις. Αυτές οι κωλοτούμπες του «ανατροπέα» κι αυτή η αλλοπρόσαλλη «πολιτική» του, θα οδηγήσει το γνωστό και έγκυρο τηλεοπτικό σχολιαστή Γ. Ζερβό, να τον χαρακτηρίσει ως «προβοκάτορα και εξαπτέρυγο της κυβέρνησης» (Β.S., 29/4). «Πολιτική» της αθλιότητας με συμμάχους πολιτικά αθλίους!

Υπό το βλέμμα της κατοχικής κυβέρνησης, την οποία εκθύμως στηρίζει «για το καλό της Πατρίδας», ο ανατροπέας της πολιτικής πομφόλυγας, προχωρώντας και επιδιώκοντας να θολώσει τα πράγματα θα το ρίξει στον... προσοδοφόρο αντιαμερικανισμό.

Έτσι, στο πρωτοσέλιδο της «Α1», της 1ης Μαΐου διαβάζουμε και τα εξής, συνοδευόμενα από σκίτσα ξένων γραφειοκρατών των ΗΠΑ και της ΕΕ: «Τα κοράκια Ευρώπης και Αμερικής εφορμούν – Η Ελλάδα πωλείται και εκποιείται λόγω χρεών: Πληροφορίες ΔΝΤ ή στους ντόπιους Γ. Παπανδρέου – Γ. Παπακωνσταντίνου».

Να, λοιπόν, που ο ερζάτς ανατροπέας που πάσχισε να φέρει το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ στην Ελλάδα και τα Ευρωπαϊκά πράγματα ξιφουλκεί εναντίον τους διαπράττοντας υπερμεγέθη πολιτική απάτη.

Μετά την κατοχή της Ελλάδας από το ΔΝΤ – την οποία επεδίωξε – παριστάνει τον υπερασπιστή της πατρίδας καταγγέλλοντας την «πώληση και εκποίησή της», λόγω χρεών, μη διστάζοντας να καταστήσει υπεύθυνους τον Πρωθυπουργό και τον υπουργό οικονομικών, τους οποίους όμως – τι πελώρια αντίφαση –στηρίζει μετά μανίας!

Θα στηρίξει μετά πάθους την κατοχική κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι μέσα στη βουλή θα αναγνωρίσει ότι «είμαστε με τρεις «θηλιές» στο λαιμό».

Όμως ο ίδιος, θα προσφέρει αμέριστη πολιτική συμπαράσταση στην κυβέρνηση – μόνος αυτός από σύσσωμη την αντιταχθείσα αντιπολίτευση – ψηφίζοντας στη βουλή την εθνοκτόνο συμφωνία κυβέρνησης – ΔΝΤ, δίνοντας της έτσι την κοινοβουλευτική δυνατότητα να τραβήξει το σχοινί.

Αυτό, λοιπόν, που δεν πέτυχε ο Λένιν που έλεγε ότι «η αστική τάξη θα μας δώσει το σχοινί να την κρεμάσουμε», το πέτυχε ο... πατριώτης ζογκλέρ της πολιτικής ψηφίζοντας και στηρίζοντας την κατοχική κυβέρνηση να πνίξει την Ελλάδα!

Διαβλέποντας αυτούς τους εθνικούς κινδύνους από την πολιτικά και εθνικά ύποπτη «πολιτική» του «ανατροπέα» έγραφα στο πρώτο μου κείμενο (24 Μαρτίου) και τα εξής: «Εν όψει του γεγονότος ότι καμμία απολύτως διακήρυξη και αρχή δεν τήρησε ο λαλίστατος αρχηγός του ΛΑΟΣ και εν όψει της διαγραφόμενης επικινδυνότητας που εγκυμονεί για την πολιτική μας ζωή και τα εθνικά θέματα...».

Το ανιστόρητο έγινε πια. Η ψήφος του ΛΑΟΣ την πατρίδα κατρακυλά και μάλιστα υπό τα χειροκροτήματα της διαγραφείσης από τη Ν.Δ. κυρίας Ντόρας, για να επιβεβαιωθεί ο Λένιν που έλεγε: «Πες μου ποιος σε χειροκροτεί να σου πως ποιος είσαι».

Έτσι, με την αρχική επικίνδυνη γόμωση Giorgos και Γιώργος προστέθηκε τώρα και η Ντόρα και ο... Θεός να βάλει το χέρι του τι μας ετοιμάζουν, αν δεν αντισταθούμε.

Πατρίδα μου, Πατρίδα μου, τι σε περιμένει, όπως θα έλεγε και ο Μακρυγιάννης, από αυτούς που έκαναν με τα δάνεια του έθνους λούσα και υποστατικά καταγγέλλοντας ότι: «Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί και υπουργοί και βουλευταί, τόχουν σε δόξα, τόχουν σε τιμή, τόχουν σε ικανότητι να τους ειπείς ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι έφεραν τόσα κακά εις την Πατρίδα» (βλ. «Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη», εισαγωγή – σχόλια Σ. Ασδραχά, Αθήνα, 1957, σελ. 546). Ό,τι ακριβώς συμβαίνει και σήμερα υπό τα χειροκροτήματα και τις ζητοκραυγές του φαύλου λαού και είναι αυτό το αδιάσειστο ιστορικό ντοκουμέντο, το οποίο αναδεικνύει την αδιάσπαστη ιστορική ενότητα της φυλής των Ελλήνων.

Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός το οποίο καυτηρίαζε ο Δημοσθένης στον Γ’ Ολυνθιακό του λόγο λέγοντας προς το ακροατήριο της Πνύκας για τη φαυλότητα και τις προμήθειες των πολιτικών: «Γυρίστε λοιπόν να δείτε τους πολιτικούς που ασχολούνται με αυτά (επισκευή δρόμων, σοβαντίσματα, βρύσες και τέτοιες φλυαρίες), απ’ αυτούς άλλοι από φτωχοί έχουν γίνει πλούσιοι, άλλοι από άσημοι σημαίνοντα πρόσωπα, μερικοί μάλιστα έχουν χτίσει ιδιωτικές κατοικίες πολυτελέστερες από τα δημόσια κτίρια, και όσο έχει ελαττωθεί ο πλούτος της πόλης τόσο ο δικός τους έχει αυξηθεί» (βλ. ολόκληρο το κείμενο αυτό στο έργο μου: «Ο Δημοσθένης και η διαχρονικότητα των λόγων του», εκδ. «Κάδμος», Θεσσαλονίκη, 2008 σελ. 129-130).

Ώστε, λοιπόν, έκπαλαι οι πολιτικοί της Ελλάδας ρέπουν στις ρεμούλες και αυτό συνιστά ένα θεμελιώδες κουσούρι τους το οποίο επιβεβαιώνει το αδιάσπαστο DNA της φυλής.

Επανέρχομαι όμως ξανά στο θέμα της «πατριωτικής» συμπεριφοράς του πολιτικού ανεμόμυλου για να υπογραμμμίσω, ότι με την κοινοβουλευτική του στήριξη προς τον σύντροφο Τζέφρη, του έδωσε τη δυνατότητα να βγει από την πολιτική απομόνωση και να συνεχίσει το λαϊκοκτόνο και εθνοκτόνο έργο του, το οποίο θα επεκταθεί και στην απεμπόληση των εθνικών μας θεμάτων.

Την απαιτουμένη κοινοβουλευτική δύναμη τη διαθέτουν οι σύμμαχοί του οι... σοσιαλΗστές, οι οποίοι διευκολύνονται στο εθνομειοδοτικό τους έργο από την ατμόσφαιρα της γενικής πενίας του «κυρίαρχου» λαού, ο οποίος παραπαίει στα ερείπια της πατρίδας. Παράλληλα οι έμποροι της πατρίδας μπορούν να την εκποιούν και να την εκχωρούν και με νομοθετικό πραξικόπημα, όπως αυτό το έκαναν και με την κυρωθείσα διεθνή σύμβαση με το ΔΝΤ κατά ωμή παράβαση του άρθρου 28 του συντάγματος, το οποίο πολύ σωστά επικαλέσθηκε το ΚΚΕ στη σχετική ψηφοφορία της 7ης Μαΐου.

Όταν όλα τα κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών ψηφίζουν κει εγκρίνουν τα προς την Ελλάδα δάνεια και όταν σ’ αυτή τη διαδικασία μετέχει και το Διεθνές Ν.Τ. η κυβέρνηση της Ελλάδας δεν μπορεί να παριστάνει τον ανήξερο και ανέμελο καβαλάρη, με τόσους και τόσους ακριβοπληρωμένους συμβούλους που διαθέτει εντός και εκτός βουλής.

Θα έλεγα ότι αν ο κ. Πρόεδρος του ΛΑΟΣ πίστευε στοιχειωδώς στην ανατροπή του διεφθαρμένου συστήματος της οικογενειοκρατίας και των «σατέν», ΤΩΡΑ ήταν η πιο κατάλληλη πολιτική και κοινωνική συγκυρία.

Ανατρέπω, λέει το ελληνικό λεξικό σημαίνει αναποδογυρίζω, καθαιρώ, καταργώ, καταλύω.

Τι από όλα αυτά κάνει ο γιαλαντζί ανατροπέας; Απολύτως τίποτα. Κάνει το εντελώς αντίθετο με όσα διακήρυσσε δέκα χρόνια. Πολιτική απάτη μεγάλης ολκής, η οποία στην Αθηναϊκή Δημοκρατία θα επέφερε τη θανατική καταδίκη του. Πρόκειται για το «αδίκημα της εξαπάτησης του λαού», με το οποίο καταδικάστηκε σε φυλάκιση ο θρυλικός στρατηγός Μιλτιάδης (Για το ζήτημα αυτό και το σχετικό αδίκημα και την περιπέτεια του Μιλτιάδη βλ. Α. Κόρμαλη: «Ελλήνων Προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι», εκδ. «Πελασγός», Αθήνα 2010, σελ. 115).

Πολιτικές παρλαπίπες και πομφόλυγες λοιπόν ο «ανατροπέας» για κυβέρνηση οικουμενική και άοσμα και αναποτελεσματικά συμβούλια των πολιτικών αρχηγών, από τα οποία παραμένουν μόνον οι κωμικές φωτογραφίες! (Για το αδύνατο εθνωφελούς και αποτελεσματικής λειτουργίας της οικουμενικής βλ. την εμπειρία του παρελθόντος στο άρθρο μου: «Το πρόβλημα της Οικουμενικής», στην «Καθημερινή» της 7/2/1990).

Όμως, αυτές τις γκαστρωμένες μέρες η Πατρίδα και το Έθνος των Ελλήνων έχουν απόλυτη ανάγκη από πραγματικές και αληθινές συγκρούσεις με την κυβέρνηση της εθνομειοδοσίας και του ανασκολοπισμού του λαού, ο οποίος πλέον έχει το εθνικό καθήκον ν’ ανασκολοπίσει τους ανασκολοπιστές του. Όσοι σιωπούν, χειροκροτούν και βιώνουν την πολιτική προσωπολατρία κάνουν κακό, πολύ κακό και στο κόμμα τους και στην Ελλάδα.

Όσοι από το ΛΑΟΣ απαντώντας στο Α’ Κριτικό Κείμενο της 24ης Μαρτίου γράφουν ότι αυτά έπρεπε να τα γράψω νωρίτερα, τους υπενθυμίζω ότι με την υπ’ αριθ. 50614976-6 της «Γενικής» συστημένη επιστολή μου με ημερομηνία 12/8/2007 και τίτλο: «Ανοιχτό Γράμμα κριτικής και διαφωνίας» προς τον Πρόεδρο (και τριάντα στελέχη) έκανα ξανά τις κριτικές μου παρατηρήσεις σε ένα κείμενο 22 σελίδων, χωρίς να πάρω απάντηση. Μπορούν να το δημοσιεύσουν στην Α1 όπως και ετούτο το κείμενο, το οποίο φυσικά θα μείνει αναπάντητο όπως και το πρώτο. Δημοσιεύστε, διαδώστε τα κείμενα έστω κι αν διαφωνείτε. Αυτό θα πει δημοκρατία και ελευθερία, για την οποία ο κ. πρόεδρος έγραψε και ειδικό πόνημα.

Συνεχίζοντας την κριτική του «ανατροπέα» σημειώνω ότι η ταύτισή του με το ΠΑΣΟΚ είναι τόσο έκδηλη και τόσο περίεργη, ώστε γνωστός τηλεοπτικός αναλυτής, να τη χαρακτηρίσει ως «πολιτικό σουρεαλισμό» (Πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ στις 8 Μαΐου).

Οι πάντες, σχεδόν, καγχάζουν και ο «ανατροπέας» συνεχίζει τις κωλοτούμπες αποπειρώμενος συνεχώς να αποτινάξει τη σφραγίδα του ακραίου και σ’ αυτή του την αγωνιώδη προσπάθεια μετακυλύει τον χαρακτηρισμό σε άλλους που διαδήλωναν τα πατριωτικά τους αισθήματα, τα οποία άλλοτε υπεράσπιζε ο ίδιος! Έτσι, δεν δίστασε να αποδώσει αυτόν τον χαρακτηρισμό σε όσους αντιδρούσαν στην άφιξη του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα.

Άλλοτε είχε αναλάβει ο ίδιος εργολαβικά την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων. Τώρα, αισθάνεται την ανάγκη να προσκομίσει πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στο σάπιο πολιτικό σύστημα. Τώρα, ο «ανατροπέας» κινείται πολύ «σωφρόνως» στα πλαίσια του συστήματος της εθνομειοδοσίας (Για τις επιθέσεις του εναντίον των «ακραίων» βλ. εκπομπή «Ανατροπή» της 10ης Μαΐου στο «Mega»).

Η επί του προκειμένου πολιτική του κωλοτούμπα είναι τόσο κραυγαλέα και αντίθετη στις προηγούμενες θέσεις του ώστε ο γνωστός και έγκυρος σχολιαστής Γ. Ζερβός να τον χαρακτηρίσει «Αμερικανοτσολιά γαλατά» (βλ. εκπομπή του στο Β.S. της 11ης Μαΐου).

Αν ο «ανατροπέας» ανησυχούσε πραγματικά για την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού και τις συμφωνίες που υπέγραψε «για να βοηθήσει την Ελλάδα» - όπως προκλητικά δήλωσε ο Τούρκος – δεν θα στήριζε με τόσο πάθος τη συμμαχική, κατοχική και εθνικά επικίνδυνη κυβέρνηση του «συντρόφου» Τζέφρη.

Συνεπώς, το να στηρίζει την εθνοκτόνο κυβέρνηση και ταυτόχρονα να βγαίνει με πρωτοσέλιδο, της «Α1», την επομένη της άφιξης, με υποτιμητικά σχόλια και σκίτσο για τον Giorgo τον οποίο εικονίζει να κάθεται ως φτωχός συγγενής πάνω στα χρέη μπροστά σ’ έναν σουλτάνο πρωθυπουργό δεν συνιστά στάση πολιτική αλλά μπερτοδουλική. Όταν εμφανίζεις την κυβέρνησή σου έτσι δεν την στηρίζεις, την γκρεμίζεις! Καθαρές κουβέντες.

Επειδή η ενασχόλησή μου με τον «ανατροπέα» είναι η δεύτερη και τελευταία, θα συνεχίσω την αναδίπλωση της Μπερτόδουλης πολιτικής του καταγράφοντας μερικές ακόμη κωλοτούμπες του, οι οποίες θολώνουν τα πολιτικά και εθνικά μας πράγματα και συσκοτίζουν τους πραγματικούς πολιτικούς και εθνικούς του στόχους.

Να, λοιπόν, μερικές πρόσφατες τοποθετήσεις του μέσα από τη συνέντευξή του στο «EXTRA», την Πέμπτη 11 Μαΐου:

1) «Πρέπει το γρηγορότερο να καθαρίσει το θέμα των σκανδάλων για να ηρεμήσει ο τόπος. Σας διαβεβαιώνω ότι θα πάνε στην προανακριτική όσοι πρέπει να πάνε». Σημειώνω ότι ως προς το θέμα αυτό είχε αντίθετη άποψη (την κατέγραψα στο από 24 Μαρτίου πρώτο μου κείμενο).

2) «Η κυρία Μπακογιάννη ανήκει στους 30 καλύτερους της Βουλής». Δεν τόλμησε να την κατατάξει στην πρώτη θέση, όπως θα ήθελε. Αντίθετη άποψη είχε γι’ αυτή επί πολλά χρόνια (βλ. το Α’ κείμενό μου).

3) Ενώ στηρίζει την κυβέρνηση των «Αμερικανοτσολιάδων» και του «Τσολάκογλου» - όπως χαρακτηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση αρκετοί σχολιαστές – ταυτόχρονα ρίχνει το δίχτυ του και προς τους ιδιοκτήτες της «ιδεολογικής» πολυκατοικίας, τους οποίους πολέμησε την ώρα της ψηφοφορίας για την εκλογή τους στην αρχηγία.

Λέει, λοιπόν: «Αντώνη Σαμαρά κάλεσέ με στο συνέδριο της Ν.Δ. να σας πως τις απόψεις μου για το πώς θα πάμε όλοι μαζί στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές για να μην τις πάρει το ΠΑΣΟΚ».

Θυμίζει την παροιμία: Δύο καρπούζια σε μία μασχάλη.

4) Συνεχίζοντας λέει: «Βλέπω μπροστά μου τον κίνδυνο της δημοκρατίας».

Έτσι διαπράττει το μεγάλο πολιτικό λάθος να ταυτίζει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη δημοκρατία και την Ελλάδα (αυτή την ταύτιση επέκρινα στο Πρώτο μου κείμενο) και ταυτόχρονα εγκαταλείπει την πολύχρονη επιδίωξή του για «ανατροπή» του διεφθαρμένου συστήματος της οικογενειοκρατίας και των «σατέν» (βλ. Πρώτο κείμενό μου).

Όταν διακήρυσσε την «ανατροπή» τι ήθελε ν’ ανατρέψει ο πολιτικός ανεμόμυλος; Θεωρεί ότι αυτό το εθνομειοδοτικό πολιτικό σύστημα που βιώνει η Ελλάδα της φτώχειας, του ΔΝΤ και της μίζας είναι δημοκρατία;

5) Τελευταία κωλοτούμπα στον καμβά της αλλοπρόσαλλης πολιτικής του «ανατροπέα» είναι αυτή, η οποία συνδέεται με τη συμπεριφορά του απέναντι στις τουρκικές απαιτήσεις σε βάρος των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Έτσι, με την ευκαιρία της άφιξης του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα, βρίσκει την ευκαιρία ν’ απομακρυνθεί από τις εθνικές θέσεις του παρελθόντος.

Σε τηλεοπτικές του λοιπόν εμφανίσεις αποπειράται να εφαρμόσει μία πολιτική χαμηλών τόνων.

Ενώ τα πατριωτικά Σωματεία και Έλληνες πατριώτες οργανώνουν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας κατά του Τούρκου πρωθυπουργού, ο άλλοτε πούρος και ανυποχώρητος κήρυκας της υπεράσπισης των εθνικών μας θεμάτων εμφανίζεται ως πολιτική κότα.

Συνιστά, λοιπόν, τη μη συμμετοχή του αθηναϊκού λαού σ’ αυτές τις εκδηλώσεις ασκώντας άμεση ψυχολογική τρομοκρατία: Κάνει λόγο για «κίνδυνο επεισοδίων και εκτροπών», διατυπώνοντας την άποψη ότι αυτή η επίσκεψη «έπρεπε να γίνει τρεις μήνες αργότερα και όχι τώρα που η Ελλάδα είναι αδύναμη». Συνεπώς δέχεται ότι η πατρίδα πρέπει να συζητήσει τις αξιώσεις της Τουρκίας αλλά αργότερα! (Γι’ αυτές του τις κωλοτούμπες βλ. τις τηλεοπτικές εκπομπές του Γ. Ζερβού στο Β.S. της 14 Μαΐου και του ίδιου του κ. πολιτικού της κωλοτούμπας στο ΤΗΕΛΑΣΤΥ της ίδιας ημέρας).

Καταλήγοντας θα έλεγα ότι η «πολιτική» του «Αμερικανοτσολιά γαλατά» - όπως τον αποκαλεί ο έγκυρος σχολιαστής Γ. Ζερβός - διέπεται από έκδηλες τυχοδιωκτικές πολιτικές ενέργειες που αποβλέπουν σ’ ένα και μόνο στόχο: Την προσωπική και κομματική αναρρίχηση.

Η επίκληση της πατρίδας είναι εντελώς προσχηματική αφού αυτή μπορούν, δυστυχώς, να επικαλούνται οι πάντες ανεξάρτητα από του τι πρόσφεραν σ’ αυτή και ανεξαρτήτως πόσα πήραν απ’ αυτή.

Στα πλαίσια αυτών των προσωπικών φιλοδοξιών ο «ανατροπέας» δεν θα διστάσει να δεχθεί στους κόλπους των κομματικών υποψηφιοτήτων όλους εκείνους οι οποίοι έμειναν και θα μείνουν άστεγοι κομματικά είτε για λόγους ηθικής τάξης είτε γιατί δεν μπόρεσαν να γίνουν κάτι σ’ άλλες κομματικές χωματερές.

Μ’ άλλα λόγια, ο ΛΑΟΣ θα μετατραπεί σ’ ένα πλυντήριο ανθρώπων και ιδεών, γεγονός το οποίο κατάγγειλα με την από 17 Αυγούστου 2004 συστημένη επιστολή μου προς τον κ. Πρόεδρο.

Βάζοντας τελεία και παύλα δεν μπορώ να μην υπογραμμίσω ότι «ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ – όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε ο Γ. Ζερβός – με την ενσυνείδητη πολιτική του έδωσε το φτυάρι στους νεκροθάφτες της Ελλάδας να σκάψουν το λάκκο της.

Συνελόντι ειπείν: Ο εν λόγω «ανατροπέας» αποτελεί τον κατ’ εξοχήν εκπρόσωπο του λαϊκισμού στην Ελλάδα, συντελώντας έτσι άμεσα όχι μόνο στη στασιμότητα, αλλά και στην οπισθοδόμισή της αφού όπως πολύ εύστοχα γράφει ο Γιάννης Κορδάτος: «Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνος εχθρός του λαού από τον πολιτικό λαϊκισμό» (βλ. το έργο του: «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμος Δέκατος, Αθήνα, 1957, σελ. 10 του Προλόγου».

Τα χαρακτηριστικά «λειτουργικά» στοιχεία του εθνοκτόνου λαϊκισμού είναι: «Η διγλωσσία, η αυτοαναίρεση των θέσεων και των επιλογών και ο κενολόγος βερμπαλισμός», όπως γράφω στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», Αθήνα, 2002, σελ. 21).

Πρόκειται για μια θεωρία και μία πρακτική, η οποία ενώ απατηλά δείχνει βάδισμα προς τα εμπρός, στην πραγματικότητα κάνει άλματα (σχήμα οξύμωρο) προς τα πίσω. Κάνει κωλοτούμπες!

Ανατρέπω, λέει το ελληνικό λεξικό σημαίνει αναποδογυρίζω, καθαιρώ, καταργώ, καταλύω.
Τι από όλα αυτά κάνει ο γιαλαντζί ανατροπέας; Απολύτως τίποτα.
Κάνει το εντελώς αντίθετο με όσα διακήρυσσε δέκα χρόνια. Πολιτική απάτη μεγάλης ολκής, η οποία στην Αθηναϊκή Δημοκρατία θα επέφερε τη θανατική καταδίκη του. Πρόκειται για το «αδίκημα της εξαπάτησης του λαού», με το οποίο καταδικάστηκε σε φυλάκιση ο θρυλικός στρατηγός Μιλτιάδης (Για το ζήτημα αυτό και το σχετικό αδίκημα και την περιπέτεια του Μιλτιάδη βλ. Α. Κόρμαλη: «Ελλήνων Προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι», εκδ. «Πελασγός», Αθήνα 2010, σελ. 115).

Πολιτικές παρλαπίπες και πομφόλυγες λοιπόν ο «ανατροπέας» για κυβέρνηση οικουμενική και άοσμα και αναποτελεσματικά συμβούλια των πολιτικών αρχηγών, από τα οποία παραμένουν μόνον οι κωμικές φωτογραφίες! (Για το αδύνατο εθνωφελούς και αποτελεσματικής λειτουργίας της οικουμενικής βλ. την εμπειρία του παρελθόντος στο άρθρο μου: «Το πρόβλημα της Οικουμενικής», στην «Καθημερινή» της 7/2/1990).

Όμως, αυτές τις γκαστρωμένες μέρες η Πατρίδα και το Έθνος των Ελλήνων έχουν απόλυτη ανάγκη από πραγματικές και αληθινές συγκρούσεις με την κυβέρνηση της εθνομειοδοσίας και του ανασκολοπισμού του λαού, ο οποίος πλέον έχει το εθνικό καθήκον ν’ ανασκολοπίσει τους ανασκολοπιστές του. Όσοι σιωπούν, χειροκροτούν και βιώνουν την πολιτική προσωπολατρία κάνουν κακό, πολύ κακό και στο κόμμα τους και στην Ελλάδα.
Όσοι από το ΛΑΟΣ απαντώντας στο Α’ Κριτικό Κείμενο της 24ης Μαρτίου γράφουν ότι αυτά έπρεπε να τα γράψω νωρίτερα, τους υπενθυμίζω ότι με την υπ’ αριθ. 50614976-6 της «Γενικής» συστημένη επιστολή μου με ημερομηνία 12/8/2007 και τίτλο: «Ανοιχτό Γράμμα κριτικής και διαφωνίας» προς τον Πρόεδρο (και τριάντα στελέχη) έκανα ξανά τις κριτικές μου παρατηρήσεις σε ένα κείμενο 22 σελίδων, χωρίς να πάρω απάντηση.

Μπορούν να το δημοσιεύσουν στην Α1 όπως και ετούτο το κείμενο, το οποίο φυσικά θα μείνει αναπάντητο όπως και το πρώτο. Δημοσιεύστε, διαδώστε τα κείμενα έστω κι αν διαφωνείτε. Αυτό θα πει δημοκρατία και ελευθερία, για την οποία ο κ. πρόεδρος έγραψε και ειδικό πόνημα.
Συνεχίζοντας την κριτική του «ανατροπέα» σημειώνω ότι η ταύτισή του με το ΠΑΣΟΚ είναι τόσο έκδηλη και τόσο περίεργη, ώστε γνωστός τηλεοπτικός αναλυτής, να τη χαρακτηρίσει ως «πολιτικό σουρεαλισμό» (Πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ στις 8 Μαΐου).
Οι πάντες, σχεδόν, καγχάζουν και ο «ανατροπέας» συνεχίζει τις κωλοτούμπες αποπειρώμενος συνεχώς να αποτινάξει τη σφραγίδα του ακραίου και σ’ αυτή του την αγωνιώδη προσπάθεια μετακυλύει τον χαρακτηρισμό σε άλλους που διαδήλωναν τα πατριωτικά τους αισθήματα, τα οποία άλλοτε υπεράσπιζε ο ίδιος!

Έτσι, δεν δίστασε να αποδώσει αυτόν τον χαρακτηρισμό σε όσους αντιδρούσαν στην άφιξη του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα. Άλλοτε είχε αναλάβει ο ίδιος εργολαβικά την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων. Τώρα, αισθάνεται την ανάγκη να προσκομίσει πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στο σάπιο πολιτικό σύστημα. Τώρα, ο «ανατροπέας» κινείται πολύ «σωφρόνως» στα πλαίσια του συστήματος της εθνομειοδοσίας (Για τις επιθέσεις του εναντίον των «ακραίων» βλ. εκπομπή «Ανατροπή» της 10ης Μαΐου στο «Mega»).
Η επί του προκειμένου πολιτική του κωλοτούμπα είναι τόσο κραυγαλέα και αντίθετη στις προηγούμενες θέσεις του ώστε ο γνωστός και έγκυρος σχολιαστής Γ. Ζερβός να τον χαρακτηρίσει «Αμερικανοτσολιά γαλατά» (βλ. εκπομπή του στο Β.S. της 11ης Μαΐου).

Αν ο «ανατροπέας» ανησυχούσε πραγματικά για την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού και τις συμφωνίες που υπέγραψε «για να βοηθήσει την Ελλάδα» - όπως προκλητικά δήλωσε ο Τούρκος – δεν θα στήριζε με τόσο πάθος τη συμμαχική, κατοχική και εθνικά επικίνδυνη κυβέρνηση του «συντρόφου» Τζέφρη.
Συνεπώς, το να στηρίζει την εθνοκτόνο κυβέρνηση και ταυτόχρονα να βγαίνει με πρωτοσέλιδο, της «Α1», την επομένη της άφιξης, με υποτιμητικά σχόλια και σκίτσο για τον Giorgo τον οποίο εικονίζει να κάθεται ως φτωχός συγγενής πάνω στα χρέη μπροστά σ’ έναν σουλτάνο πρωθυπουργό δεν συνιστά στάση πολιτική αλλά μπερτοδουλική.

Όταν εμφανίζεις την κυβέρνησή σου έτσι δεν την στηρίζεις, την γκρεμίζεις!
Καθαρές κουβέντες.
Επειδή η ενασχόλησή μου με τον «ανατροπέα» είναι η δεύτερη και τελευταία, θα συνεχίσω την αναδίπλωση της Μπερτόδουλης πολιτικής του καταγράφοντας μερικές ακόμη κωλοτούμπες του, οι οποίες θολώνουν τα πολιτικά και εθνικά μας πράγματα και συσκοτίζουν τους πραγματικούς πολιτικούς και εθνικούς του στόχους.Να, λοιπόν, μερικές πρόσφατες τοποθετήσεις του μέσα από τη συνέντευξή του στο «EXTRA», την Πέμπτη 11 Μαΐου:
1) «Πρέπει το γρηγορότερο να καθαρίσει το θέμα των σκανδάλων για να ηρεμήσει ο τόπος. Σας διαβεβαιώνω ότι θα πάνε στην προανακριτική όσοι πρέπει να πάνε». Σημειώνω ότι ως προς το θέμα αυτό είχε αντίθετη άποψη (την κατέγραψα στο από 24 Μαρτίου πρώτο μου κείμενο).
2) «Η κυρία Μπακογιάννη ανήκει στους 30 καλύτερους της Βουλής». Δεν τόλμησε να την κατατάξει στην πρώτη θέση, όπως θα ήθελε. Αντίθετη άποψη είχε γι’ αυτή επί πολλά χρόνια (βλ. το Α’ κείμενό μου).
3) Ενώ στηρίζει την κυβέρνηση των «Αμερικανοτσολιάδων» και του «Τσολάκογλου» - όπως χαρακτηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση αρκετοί σχολιαστές – ταυτόχρονα ρίχνει το δίχτυ του και προς τους ιδιοκτήτες της «ιδεολογικής» πολυκατοικίας, τους οποίους πολέμησε την ώρα της ψηφοφορίας για την εκλογή τους στην αρχηγία.
Λέει, λοιπόν: «Αντώνη Σαμαρά κάλεσέ με στο συνέδριο της Ν.Δ. να σας πως τις απόψεις μου για το πώς θα πάμε όλοι μαζί στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές για να μην τις πάρει το ΠΑΣΟΚ». Θυμίζει την παροιμία: Δύο καρπούζια σε μία μασχάλη.
4) Συνεχίζοντας λέει: «Βλέπω μπροστά μου τον κίνδυνο της δημοκρατίας».
Έτσι διαπράττει το μεγάλο πολιτικό λάθος να ταυτίζει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη δημοκρατία και την Ελλάδα (αυτή την ταύτιση επέκρινα στο Πρώτο μου κείμενο) και ταυτόχρονα εγκαταλείπει την πολύχρονη επιδίωξή του για «ανατροπή» του διεφθαρμένου συστήματος της οικογενειοκρατίας και των «σατέν» (βλ. Πρώτο κείμενό μου).Όταν διακήρυσσε την «ανατροπή» τι ήθελε ν’ ανατρέψει ο πολιτικός ανεμόμυλος; Θεωρεί ότι αυτό το εθνομειοδοτικό πολιτικό σύστημα που βιώνει η Ελλάδα της φτώχειας, του ΔΝΤ και της μίζας είναι δημοκρατία;
5) Τελευταία κωλοτούμπα στον καμβά της αλλοπρόσαλλης πολιτικής του «ανατροπέα» είναι αυτή, η οποία συνδέεται με τη συμπεριφορά του απέναντι στις τουρκικές απαιτήσεις σε βάρος των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Έτσι, με την ευκαιρία της άφιξης του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα, βρίσκει την ευκαιρία ν’ απομακρυνθεί από τις εθνικές θέσεις του παρελθόντος.
Σε τηλεοπτικές του λοιπόν εμφανίσεις αποπειράται να εφαρμόσει μία πολιτική χαμηλών τόνων.
Ενώ τα πατριωτικά Σωματεία και Έλληνες πατριώτες οργανώνουν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας κατά του Τούρκου πρωθυπουργού, ο άλλοτε πούρος και ανυποχώρητος κήρυκας της υπεράσπισης των εθνικών μας θεμάτων εμφανίζεται ως πολιτική κότα.Συνιστά, λοιπόν, τη μη συμμετοχή του αθηναϊκού λαού σ’ αυτές τις εκδηλώσεις ασκώντας άμεση ψυχολογική τρομοκρατία: Κάνει λόγο για «κίνδυνο επεισοδίων και εκτροπών», διατυπώνοντας την άποψη ότι αυτή η επίσκεψη «έπρεπε να γίνει τρεις μήνες αργότερα και όχι τώρα που η Ελλάδα είναι αδύναμη».

Συνεπώς δέχεται ότι η πατρίδα πρέπει να συζητήσει τις αξιώσεις της Τουρκίας αλλά αργότερα! (Γι’ αυτές του τις κωλοτούμπες βλ. τις τηλεοπτικές εκπομπές του Γ. Ζερβού στο Β.S. της 14 Μαΐου και του ίδιου του κ. πολιτικού της κωλοτούμπας στο ΤΗΕΛΑΣΤΥ της ίδιας ημέρας).
Καταλήγοντας θα έλεγα ότι η «πολιτική» του «Αμερικανοτσολιά γαλατά» - όπως τον αποκαλεί ο έγκυρος σχολιαστής Γ. Ζερβός - διέπεται από έκδηλες τυχοδιωκτικές πολιτικές ενέργειες που αποβλέπουν σ’ ένα και μόνο στόχο: Την προσωπική και κομματική αναρρίχηση.Η επίκληση της πατρίδας είναι εντελώς προσχηματική αφού αυτή μπορούν, δυστυχώς, να επικαλούνται οι πάντες ανεξάρτητα από του τι πρόσφεραν σ’ αυτή και ανεξαρτήτως πόσα πήραν απ’ αυτή.Στα πλαίσια αυτών των προσωπικών φιλοδοξιών ο «ανατροπέας» δεν θα διστάσει να δεχθεί στους κόλπους των κομματικών υποψηφιοτήτων όλους εκείνους οι οποίοι έμειναν και θα μείνουν άστεγοι κομματικά είτε για λόγους ηθικής τάξης είτε γιατί δεν μπόρεσαν να γίνουν κάτι σ’ άλλες κομματικές χωματερές.
Μ’ άλλα λόγια, ο ΛΑΟΣ θα μετατραπεί σ’ ένα πλυντήριο ανθρώπων και ιδεών, γεγονός το οποίο κατάγγειλα με την από 17 Αυγούστου 2004 συστημένη επιστολή μου προς τον κ. Πρόεδρο.
Βάζοντας τελεία και παύλα δεν μπορώ να μην υπογραμμίσω ότι «ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ – όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε ο Γ. Ζερβός – με την ενσυνείδητη πολιτική του έδωσε το φτυάρι στους νεκροθάφτες της Ελλάδας να σκάψουν το λάκκο της.
Συνελόντι ειπείν: Ο εν λόγω «ανατροπέας» αποτελεί τον κατ’ εξοχήν εκπρόσωπο του λαϊκισμού στην Ελλάδα, συντελώντας έτσι άμεσα όχι μόνο στη στασιμότητα, αλλά και στην οπισθοδόμισή της αφού όπως πολύ εύστοχα γράφει ο Γιάννης Κορδάτος: «Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνος εχθρός του λαού από τον πολιτικό λαϊκισμό» (βλ. το έργο του: «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμος Δέκατος, Αθήνα, 1957, σελ. 10 του Προλόγου».
Τα χαρακτηριστικά «λειτουργικά» στοιχεία του εθνοκτόνου λαϊκισμού είναι: «Η διγλωσσία, η αυτοαναίρεση των θέσεων και των επιλογών και ο κενολόγος βερμπαλισμός», όπως γράφω στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», Αθήνα, 2002, σελ. 21).
Πρόκειται για μια θεωρία και μία πρακτική, η οποία ενώ απατηλά δείχνει βάδισμα προς τα εμπρός, στην πραγματικότητα κάνει άλματα (σχήμα οξύμωρο) προς τα πίσω. Κάνει κωλοτούμπες!


Αθήνα, 19 Μαΐου 2010

Ο Πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου