Ένα βήμα πριν την καταστροφή

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟ

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η αυλαία μιας πρωτοφανούς απόπειρας χαλιναγώγησης της γενικευμένης κοινωνικής κατακραυγής έπεσε.
Αυτές οι εκλογές σαφώς και δεν υπήρξαν συνώνυμο της παραφρασμένης έστω λαϊκής ετυμηγορίας.

Το κυρίαρχο σ αυτή την πολιτική αναμέτρηση, ήταν το απροκάλυπτο πλιάτσικο που επιχειρήθηκε με στόχο να αλώσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Ήταν ένα πλιάτσικο χωρίς κανόνες, χωρίς αρχές, μέσα από το οποίο καλούσαν την κοινωνία να επιλέξει τον ποδηγέτη της καταστροφής της.

Ένα κομμάτι αυτής της κοινωνίας κατάφερε να αντισταθεί.
Επιστράτευσε την υπερηφάνειά του και είπε ΟΧΙ στο διασυρμό.
Ήταν όλοι εκείνοι που αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τα ψηφοδέλτια των προσκυνημένων.
Όλοι εκείνοι που επέμειναν πεισματικά να μην υποταχθούν σε κανενός είδους γαλαζοπράσινη εκδοχή στον κατήφορο της πολιτικής, της κοινωνικής και της οικονομικής χρεοκοπίας.
Όλοι εκείνοι που συνεχίζουν να έχουν οράματα και προσδοκίες, αλλά και το πολιτικό θάρρος να διακρίνουν με σαφήνεια πίσω από τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, ποιοι είναι εκείνοι που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ και ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να τα υπηρετήσουν.
Ένα άλλο κομμάτι αυτής της κοινωνίας – κι αυτό ήταν το επιβλητικότερο – επέλεξε την εκκωφαντική βουβαμάρα της αποχής, προκειμένου να καταδείξει την καθολική αποστροφή του στο πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.
Σαφώς και η αποχή δεν αποτελεί τη μαχητικότερη των επιλογών, αλλά το βέβαιο είναι πως όλους αυτούς το πολιτικό σύστημα μπορεί βεβαίως να τους χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, αλλά ωστόσο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ το νου και την καρδιά τους.

Η ψευδαίσθηση πως η Νέα Δημοκρατία συνιστά αξιόπιστη απάντηση και αντίπαλο δέος στην καταστροφική περιδίνηση στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος, δεν έπεισε πως είναι ισχυρή.

Και παρά την παραμορφωμένη εικόνα που αναδεικνύει η χρήση της γλώσσας των ποσοστών, υπάρχει και η κρυστάλλινη φωνή των αριθμών που επιμένει να την αντιμετωπίζει ως συστατικό του ίδιου μίγματος μιας πολιτικής που οδήγησε τον τόπο στη γενικευμένη χρεοκοπία των φαύλων, των φαυλόπουλων και των φαυλοκρατών.
Θλιβερό στοιχείο όμως και αυτής της πολιτικής αναμέτρησης, παραμένουν τα πράσινα πρόβατα της εθελοδουλίας και του καθεστωτικού ραγιαδισμού.

Αν ο αυριανός δήμαρχος της Αθήνας είναι ο εκ του μηδενός προερχόμενος Καμίνης, ο αποφασισμένος να λειτουργήσει ως ισλαμική Πέμπτη φάλαγγα στο ματωμένο κορμί της πόλης μας…
Αν το Αιγαίο που η Τουρκία καθημερινά του βιάζει ανεμπόδιστα την αξιοπρέπεια, βάφεται με το πράσινο χρώμα της ντροπής…
Αν βάφεται πράσινη ακόμα και η Θράκη που κατήντησε στα χέρια τους ξέφραγη αλάνα για την ανεμπόδιστη δράση των Τούρκων πρακτόρων και των πλιατσικολόγων της εθνικής κυριαρχίας μας…

Τότε…
Ντροπή σε μας…
Ντροπή σε όλους εμάς που συνεχίζουμε να ανεχόμαστε και να επιτρέπουμε σε όλους αυτούς να βρωμίζουν με τις επιλογές τους τη ζωή μας.

Τις μέρες που έρχονται η σύγκρουση της ελπίδας με το συμβιβασμό και την παραίτηση θα είναι καθοριστική.

Η κυβέρνηση μεταφράζει το αποτέλεσμα ως αποδοχή της πολιτικής της και δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει την πορεία προς την καταστροφή.
Και θα το κάνει γιατί αυτό το γραμμάτιο υπέγραψε.

Και αυτήν ακριβώς την πολιτική είναι που έχουν υποχρέωση να ανατρέψουν, όσοι επιμένουν να διατηρούν άσβεστη την προσδοκία και την ελπίδα τους.
Σε όσους εναποτέθηκαν αυτές οι ελπίδες, έχουν μια και μόνο υποχρέωση.
Να οργανώσουν το λαϊκό ξεσηκωμό.
Και να τον φέρουν μέχρι το τέλος.
Θα ανταποκριθούν;;;
Θα συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της αυξημένης τους ευθύνης???
Ή θα συμβιβαστούν ταυτιζόμενοι με το πολιτικό σύστημα του κοινωνικού ραγιαδισμού;;;
Κυριακή κοντή γιορτή …και όλα θα ξεκαθαρίσουν.
Από την άλλη πλευρά τόσο το πολιτικό σύστημα, όσο και οι συνιστώσες του δικομματικού μίγματος, θα επιχειρήσουν τη δραστική τους ανασύνταξη.
Διαθέτουν και την εμπειρία, και τους μηχανισμούς, και την ικανότητα να εξαπατούν την κοινωνία.

Μοναδικό ανάχωμα σ αυτό το σχεδιασμό, που είναι σχεδιασμός πολιτικής χειραγώγησης, δεν μπορεί παρά να είναι μια νέα πολιτική δύναμη ανατροπής και ευθύνης, που θα είναι ικανή και αποφασισμένη να φέρει το νέο στην πολιτική, στην κοινωνία και στη ζωή μας.

Μια δύναμη που δε θα φωτοτυπήσει το πολιτικό σύστημα και τις χρεοκοπημένες συνιστώσες του, αλλά θα αποδείξει περίτρανα τη διαφορετικότητά της από αυτό.
Μια διαφορετικότητα που θα εμπνέει το σύνολο της πολιτικής της πρότασης, αλλά και της εσωτερικής της ζωής.
Μια δύναμη που θα διαθέτει πολιτική πρόταση συνολική και ενιαία.
Που δε θα αφεθεί να διολισθήσει σε καιροσκοπικές μονομέρειες, σε βάρος μιας συνολικότερης πρότασης διεξόδου.
Μια δύναμη που δε θα ενεχυριάσει τα διαπιστευτήρια της στις κυρίαρχες λογικές, αλλά στο φρόνημα του αδούλωτου λαού μας.
Μια δύναμη που δε θα διχάσει αλλά θα συσπειρώσει τους εργαζόμενους.
Μια δύναμη που δε θα δηλώσει υποταγή και συμβιβασμό στα «κεκτημένα» του συστήματος, αλλά προσήλωση στον ξεσηκωμένο λαό και την αδιαφιλονίκητη δυναμική του.
Μια δύναμη που δε θα αντιμετωπίσει φοβικά το κίνημα αλλά θα επιχειρήσει να το εμπνεύσει.
Που δε θα επιχειρήσει να καπηλευτεί και να κακοποιήσει αξίες και οράματα, αλλά να τροφοδοτήσει με ουσία το περιεχόμενο της πάλης για όλα αυτά.
Μια δύναμη που δε θα δώσει όρκους πίστης στο σύστημα, στις αγορές και στα μοντέλα διαχείρισής τους, αλλά θα δρομολογήσει ανατροπές που θα καταστήσουν το λαό πρωταγωνιστή στις εξελίξεις.


Με δυο λόγια, το πραγματικά νέο που έχει ανάγκη ο τόπος, δε θα είναι προσανατολισμένο στο ρετουσάρισμα των κανόνων που συντηρούν το πολιτικό σύστημα και εδραιώνουν τις πολιτικές του στη ζωή, στην οικονομία και την κοινωνία γενικότερα, αλλά στην δραστική αναδόμηση ή και στην ανατροπή τους.

Ένα βήμα πριν την καταστροφή, ο τόπος δε χρειάζεται ΑΛΛΗ ΜΙΑ πολιτική παρουσία, αλλά ΜΙΑ ΑΛΛΗ πολιτική παρουσία που θα δρομολογήσει εξελίξεις και δε θα αφομοιωθεί απ αυτές.

Οι νύχτες λοιπόν είναι γκαστρωμένες και αυτή τη φορά το αυγό δεν πρέπει να είναι κλούβιο.

http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/11/blog-post_5477.html