Ιρλανδία: Η Τράπεζα που κατάπιε μια χώρα (Κ. Μπετινάκης)

Στο δρόμο που χάραξε ο Πινόκιο
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=3123

Όπως γράφει η (εβδομαδιαία πλέον) εφημερίδα "Workers Liberty", ο Τζέημς Κόνολυ (James Connolly), ο Ιρλανδός σοσιαλιστής και ηγετική φυσιογνωμία του συνδικαλιστικού κινήματος της εποχής του, (που εκτελέστηκε από τους Βρετανούς το Μάιο του 1916, για τη συμμετοχή του «στην εξέγερση του Πάσχα»), πίστευε ακράδαντα από τις αρχές του περασμένου αιώνα, πως ο καπιταλισμός δεν ήταν δυνατόν να αναπτυχθεί πλήρως στην Ιρλανδία.

Ήταν πεπεισμένος πως μόνο Δημοκρατία των Εργαζόμενων θα κατάφερνε να απελευθερώσει την Ιρλανδία από τη ξένη κυριαρχία.

Είχε λάθος πιστεύοντας πως ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί πλήρως στην Ιρλανδία. Είχε δίκηο όμως –όπως δείχνουν τα πράγματα σήμερα- πως η Δημοκρατία των Εργαζόμενων –αν λειτουργούσε σωστά- θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του λαού της Ιρλανδίας.

Οι τριγμοί των καπιταλιστικών χρηματαγορών έπληξαν και το τραπεζικό σύστημα της χώρας των 4,5 εκατομμυρίων, που την δεκαετία του 1990 είχε χαρακτηριστεί «κέλτικος τίγρης», με την οικονομία της όμως να κάθεται πάνω σε ναρκοπέδιο.

Άλλωστε η Ιρλανδία περιλαμβανόταν στα «γουρούνια» !!! PIIG

(Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ελλάδα).

Τη μέθοδο του Άτλαντα, εφάρμοσε η ιρλανδική κυβέρνηση συνασπισμού σηκώνοντας στους ώμους της εθνικοποιώντας την Αγγλο-Ιρλανδική Τράπεζα, για να τη σώσει. Στα τέλη του 2009 διέθεσε 54 δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, πληρώνοντας τοξικά προϊόντα τους σε πάνω από τις τρέχουσες τιμές γι να τα βάλει στην καραντίνα. Άμεσο αποτέλεσμα, ήταν να πέσει το επίπεδο της ζωής των Ιρλανδών, πλέον του 10%, και εκτινάχθηκε στα ύψη η ανεργία, που τώρα βρίσκεται στο 14% (διπλάσια από τη Βρετανία) και συνεχώς αυξάνεται.

Η ιρλανδική οικονομία όμως, δεν είχε τις αντοχές του Άτλαντα. Βλέποντας την αδυναμία αυτή, οι διεθνείς τοκογλύφοι, την υποχρέωσαν να δανείζεται με δυσβάσταχτα επιτόκια…

Στο σημείο αυτό, κατέφθασαν οι γνωστοί μας: Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το ΔΝΤ κλπ κοράκια: Με το επιχείρημα, «αν η Ιρλανδία καταρρεύσει θα είναι δυσβάσταχτο και εξαιρετικά επικίνδυνο για τους πιστωτές της». Και θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις και στις πιο αδύνατες οικονομίες χωρών όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και ενδεχομένως η Ιταλία. Αν μία από αυτές καταρρεύσει, θα συμπαρασύρει ως ντόμινο, ακόμα και ισχυρότερες οικονομίες.

Τα κακά μαντάτα, έχουν εξαγριώσει τους Ιρλανδούς, αλλά ακόμα η κυβέρνηση δεν σκέφτεται να προσφύγει στις κάλπες. Πάντως, το κυριότερο κόμμα της αντιπολίτευσης Fine Gael μέχρι στιγμής, δείχνει να υποστηρίζει τα μέτρα της κυβέρνησης.

Πόσο θα αντέξει αυτή την κρίση το καπιταλιστικό σύστημα, και τι συμπεράσματα θα βγάλουν οι Ιρλανδοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι ο χρόνος θα δείξει.

Μόνο που ένα νέο κραχ, δεν εγκυμονεί μόνο οικονομική καταστροφή, αλλά επικράτηση άλλου τύπου κοινωνικών συστημάτων και πόλεμο. Πόσα μας έχει δείξει ο προηγούμενος αιώνας…

Δικτατορίες- πόλεμος- ανάκαμψη… αλλά με νέου τύπου κατοχή. Και όλα πάντα, ξεκινούν από τη Μέκκα του καπιταλισμού και θύμα την Ευρώπη.

Μπορεί η ιστορία να μην επαναλαμβάνεται, αλλά πάντα υπάρχουν ιστορικές αναλογίες. Επειδή όλα, κάτι άλλο μας θυμίζουν!!!