Η καθημερινότητα της δυστυχίας μας

Σε μια εποχή που κυριαρχούν η δόξα των ασήμαντων διασημοτήτων της υποκουλτούρας παρατηρείται αντίστοιχη έλλειψη μεγαλοσύνης στην πολιτική, την τέχνη τις επιστήμες και στις άλλες εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής.
Αντί να πέσουμε στην παγίδα που μας έχουν στήσει τα πολυεθνικά ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗΣ για το κυνήγι του θησαυρού, ας διαβάζουμε ανάμεσα στις γραμμές και ΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ με τον τρόπο του ο καθένας μας. (Το «σύνθημα» του styx.gr)

Πλήρης συναισθημάτων,  περιμένοντας να μου κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ

γράφει ο Κ. Μπετινάκης
http://www.styx.gr/

Έχω κάτι σα βαρόμετρο της κοινωνίας μας, το φίλο (πέρα από κάθε συγγενικό προσδιορισμό) Δημήτρη, που είναι ο αναμεταδότης των όσων συμβαίνουν πίσω από το πάγκο του φαρμακείου του.
Τα τηλεφωνήματά του συνεχή, είναι κάτι σαν ανταποκριτής μου στο κέντρο της Αθήνας. Και μεταφέρουν όχι μόνο στιγμιότυπα καθημερινής κυκλοφοριακής τρέλας, αλλά και βαθυστόχαστες από την επικοινωνία του με τους πελάτες του φαρμακείου.
Σ΄ένα πόστο, όπου υπήρχε φαρμακείο από τις αρχές του περασμένου αιώνα, (με ιδρυτή τον παππού του) οι σχέσεις με τους πελάτες της παλιάς αθηναϊκής γειτονιάς τον καθιστούν ταυτόχρονα κοινωνό καθημερινών προβλημάτων.
- «Η ανησυχία του κόσμου πέρασε. Θα μας τη δώσουν τελικά την 6η δόση», μου είπε σήμερα, αντί για καλημέα.
Χτες, είχε εκφράσει ανησυχία αλλά και προβληματισμό για έναν επικείμενο πόλεμο. «Πατήρ γαρ όλων ο πόλεμος», μου είχε θυμίσει.
Προσπαθώντας να παρακάμψω τη γενικότερη κατήφεια από τη δυστυχία που έχει πλακώσει τον κόσμο μας λόγω μιας αλλοπρόσαλλης πολιτικής που εφαρμόζει η χειρότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση που μας έτυχε (κάποτε νόμιζα πως ήταν εκείνη του Μητσοτάκη) έχω καρφώσει το ραδιόφωνο στο Τρίτο Πρόγραμμα.
Η επαγγελματική διαστροφή δεν μ’ αφήνει ήσυχο όμως, και πότε – πότε βλέπω ειδήσεις στο χαζοκούτι. Για να ενημερωθώ δήθεν, ή μάλλον για να μάθω τι θέλουν να μας περάσουν οι βαρόνοι. Τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, που χρησιμοποιούν ως μέσον τα παπαγαλάκια τους για να τρομοκρατήσουν –όπως επιδιώκει η κυβέρνηση- τον κόσμο μας, «πληρώστε, πληρώστε, πληρώστε, αλλιώς θα χρεοκοπήσει η χώρα, και δεν θα έχετε να μας πληρώνετε άλλο»!!!
Τα επακόλουθα των συμπερασμάτων των τηλεθεατών, της κοινής γνώμης με λίγα λόγια, μου μεταφέρει καθημερινά ο Δημήτρης. Όλου εκείνου του κόσμου, που έχει εγκαταλείψει πια τις εφημερίδες, και αρκείται στην κατά παραγγελίαν ενημέρωση των τηλεοπτικών δελτίων.
Επειδή και τα θεωρούμενα αντιπολιτευόμενα, εκείνα τα περιθωριακά που καταφεύγει ο κόσμος και κάποιοι βουλευτές που δεν είναι πρώτης γραμμής για τα μεγάλα κανάλια, φαίνονται τι συμφέροντα εξυπηρετούν.
Το άγχος των παπαγάλων άνκορμεν, είναι «γιατί αργεί να προχωρήσει η κυβέρνηση στις ιδωτικοποιήσεις;» Δεν μας λένε όμως ποιανού αγοραστή τα συμφέροντα εξυπηρετούν;
Όπως γνωστός αντιπολιτευόμενος «αποκαλυπτικός», τα έβαλε με τον εκπρόσωπο της ΠΟΣΠΕΡΤ, τον οποίο είχε προσκαλέσει στο δελτίο του για να μην του επιτρέψει να πει ολοκληρωμένη την άποψή του, επειδή ήταν απόλυτα ικανοποιημένο0ς ο ίδιος (και τα συμφέροντα του καναλάρχη του προφανώς) από το κλείσιμο της ΕΡΤ1.
Κουβέντα δεν ακούστηκε για την προσπάθεια απαξίωσης του δημόσιου καναλιού, χρόνια τώρα, από τις περίεργου στόχου διοικήσεις που διόριζαν οι κυβερνήσεις τόσο του σημερινού ουδέποτε εργασθέντος πρωθυπουργού που δεν γνωρίζει τι θα πει ανεργία, αλλά ούτε του καλοπερασάκια προκατόχου του ούτε των προηγούμενων που ήθελα την ΕΡΤ μόνο για τον διορισμό ημετέρων.
Κι όμως, στα σχεδόν τριάντα χρόνια που υπηρέτησα στην ΕΡΤ (ραδιόφωνο και τηλεόραση) συνεργάστηκα με πάρα πολλούς ευσυνείδητους συναδέλφους (δημοσιογράφους και τεχνικούς) που έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους όχι μόνο για την σωστή αλλά και την ποιοτική ενημέρωση.
Ο Μόσιαλός όμως, (διάβαζε φαίνεται τα ποιήματα του Χυτήρη) για να ολοκληρώσει ένα καταστροφικό έργο, που δεν έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο εσωτερικό, όση σημασία για τον απόδημο ελληνισμό.
Αλλά μην ξεχνάμε, ότι αυτός ο απεσταλμένος κυβερνήτης που μας επιβλήθηκε με τις ψεύτικες υποσχέσεις του, έχει για όνειρο την διεθνοποίηση της χώρας, και τον αφελληνισμό. Παραγράφοντας ως πρώτη κίνηση τη λέξη «εθνικής» από το υπουργείο Παιδείας, με όλο το συμβολισμό που έκρυβε αυτό.
Στέρησε από τους νέους το όνειρο, αφού όσοι κατορθώσουν να βρουν δουλειά, ξέπεσαν από «γενιά των 700 ευρώ» σε γενιά των «πεντακοσίων μείον», χωρίς δυνατότητα να προγραμματίσουν το μέλλον. Με απαξίωση των εργαζόμενων στο Δημόσιο. Κι όσοι κατορθώνουν να έχουν μια δουλίτσα, στον ιδιωτικό τομέα, βλέπουν το μισθό τους να μειώνεται και τις υποχρεώσεις του να αυξάνονται, με συλλογικές συμβάσεις λόγια του αέρα. Και υπουργό Εργασίας πρώην συνδικαλιστή, που ξέχασε τι έλεγε από τα τηλεπαράθυρα, κατηγορώντας τις προηγούμενες κυβερνήσεις, πριν αποκτήσει κι αυτός θώκο.
Παρ΄τον ένα και χτύπα τον άλλον, έναν - έναν τους υπουργούς και τους υπάκουους «σοσιαλιστές» βουλευτές, του προέδρου της «Σοσιαλιστικής» Διεθνούς.
Μόνο που εκείνοι που πραγματικά δέχονται τα απανωτά πλήγματα ως παραζαλισμένα μαδημένα κοτόπουλα, είμαστε όλοι εμείς, που μετράμε τα λιγοστά ευρώ που μας απομένουν και σκεφτόμαστε μήπως είναι καλό που θα μας κόψουν το ρεύμα, επειδή δεν θα βλέπουμε έτσι ούτε τηλεόραση…