Αφιερωμένο εξαιρετικά σε αριστερούς ηλιθίους και άλλους Μαρξιστάς

Τι κατάλαβε για τον κόσμο ο Λόρδος Βύρων (πού δεν ήταν Εβραίος) το 1822 και δεν το έβλεπε το 1848 ο μακρινός εξάδελφος των Ρόθτσιλντ , Ιουδαίος Μορδεχάι (Κάρολος Μάρξ).

Ο Ιουδαίος Ρότσιλντ και ο χριστιανός κολαούζος του, ο Μπέρινγκ
....το αργυρούν υπέδαφος του Περού,  χρήζει της προεξοφλήσεως του Οβριού….

Λόρδου Βύρωνος Δον Ζουάν
Άσμα 12ο , Στροφές V -VI

Who hold the balance of the world? Who reign O'er congress, whether royalist or liberal? Who rouse the shirtless patriots of Spain?
(That make old Europe's journals squeak and gibber all.)
Who keep the world, both old and new, in pain Or pleasure? Who make politics run glibber all?
The shade of Buonaparte's noble daring?
 -- Jew Rothschild, and his fellow-Christian, Baring.
Those, and the truly liberal Lafitte, Are the true lords of Europe.
Every loan Is not a merely speculative hit,
But seats a nation or upsets a throne.
Republics also get involved a bit;
Columbia's stock hath holders not unknown
On 'Change; and even thy silver soil, Peru,
Must get itself discounted by a Jew.

Ποιος κρατάει την πλάστιγγα της παγκόσμιας ισορροπίας ;
Ποιος άρχει επί των Βασιλοφρόνων και των Φιλελεύθερων βουλευτών αδιακρίτως ;
Ποιος ξεσήκωσε τους γυμνούς αχίτωνες πατριώτες της Ισπανίας ;
(Και διαδίδει τις φήμες που κάνουν τις εφημερίδες της γηραιάς Ευρώπης να τρίζουν και να τραυλίζουν);
Ποιος διαχέει ηδονές και βάσανα , τόσο στον Παλιό όσο και στον Νέο Κόσμο;
Ποιος σχεδιάζει και χλευάζει την πολιτική;
Μήπως το φάντασμα του ευγενικού θάρρους του Βοναπάρτη;
Ο Ιουδαίος Ρότσιλντ και ο χριστιανός κολαούζος του, ο Μπέρινγκ.
Αυτοί, και ο αναμφισβήτητα φιλελεύθερος πειρατής Λαφίτ, Είναι οι αληθινοί άρχοντες της Ευρώπης.
Κάθε δάνειο, δεν είναι απλώς κερδοσκοπικό χτύπημα,
Είναι μοχλός για την καθήλωση ενός έθνους ή την ανατροπή ενός θρόνου. Και οι Δημοκρατίες, συμμετέχουν λιγουλάκι.
Οι μέτοχοι του δανείου για τα ορυκτά της Κολομβίας είναι γνωστοί εις το χρηματιστήριο,
Στην «συναλλαγή», και το αργυρούν υπέδαφος του Περού, που χρήζει της προεξοφλήσεως του Οβριού….

Το δωδέκατο Άσμα του «Δον Ζουάν» ολοκληρώθηκε στη Γένοβα στις 7 Δεκεμβρίου 1822, και καθαρογράφτηκε στην Γένοβα, από την Μαίρη Σέλλευ μέχρι τον Φεβρουάριο του 1823. Τυπώθηκε στην Αγγλία, μαζί με τα άσματα 13 και 14, ενώ ο Βύρων βρισκόταν στην Κεφαλονιά και περίμενε να περάσει απέναντι, στην επανάσταση των Ελλήνων, από τον εκδότη John Hunt, επειδή ο προηγούμενος εκδότης του Μπάυρον,
 ο John Murray, αρνήθηκε να το τυπώσει. Κυκλοφόρησε στις 17 Δεκεμβρίου 1823. Τα «άσματα» 15 και 16 κυκλοφόρησαν στις 26 Μαρτίου 1824, λίγο πριν τον θάνατο του, ενώ το 17ο έμεινε ημιτελές. Ο Δον Ζουάν μεταφράστηκε σε πεζό λόγο από τον Γ. Πολίτη, και τυπώθηκε στον Τρίτο τόμο των Ποιημάτων του Λόρδου Βύρωνος που κυκλοφόρησε το 1871. Έκτοτε δεν υπήρξε ούτε επανέκδοση ούτε άλλη μετάφραση μέχρι τη δική μου της 12ης Ωδής, που δημοσιεύεται στο 21ο ΕΤΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΙΚΩΝ.

Σπύρος Χατζάρας