Γκολoντομόρ (και άλλες Ιστορίες)

Η Γενοκτονία των «Ουκρανών» οργανώθηκε από τους «κακούς» Εβραίους που είχαν προσβληθεί από τον ιό του μαρξισμού-σιωνισμού σε απόλυτη συνεργασία με τους αδελφούς τους στη Δύση

Έχει μεγάλη σημασία το να είσαι (Ουκρανός) ηλίθιος διότι οι Εβραίοι κομισάριοι του μαρξισμού-σιωνισμού συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο στο Κίεβο

Ο Μεγάλος Λιμός της Σοβιετικής Ένωσης το 1932-1933, από τον οποίο πέθαναν περίπου 7.000.000 άνθρωποι έπληξε παραδόξως τις εύφορες περιοχές του Βόρειου Καυκάσου, της λεκάνης του Βόλγα, (Κουμπάν), τα Νότια Ουράλια, τη Δυτική Σιβηρία, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και το Καζακστάν.
Όλα ξεκίνησαν από την κακή σοδειά του 1932, που από τα 7.2 εκ. τόνους το 1931 έπεσε το 1932 στα 4.3 εκ. Ο βασικός λόγος ήταν οι λίγες βροχές αλλά η μαρξιστική-σιωνιστική αντιπολίτευση που προσπαθούσε να ανατρέψει τον Στάλιν, και έκανε εξαγωγή τα σιτηρά, ανέφεραν ότι η πτώση της σοδειάς οφειλόταν σε «σαμποτάζ των αντεπαναστατικών στοιχείων και των Κουλάκων», οι οποίοι έκρυβαν τα τρόφιμα, δεδομένου ότι οι αγρότες δεν δέχονταν την κολεκτιβοποίηση, και μέχρι το 1932 είχαν γίνει αμέτρητες μικροεξεγέρσεις των αγροτών.
Από εκεί ξεκίνησε η προσπάθεια των τροτσκιστών-μαρξιστών-σιωνιστών συντρόφων να ανατρέψουν τον Στάλιν .
Ότι του ανέφεραν, αυτό είπε και ο Στάλιν στην ειδική σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής στις 27 Νοεμβρίου 1932. «Αντι-σοβιετικά στοιχεία εισέδυαν στα Κολχόζ, προκειμένου να διαπράξουν σαμποτάζ».
Και επειδή το ζήτημα ήταν η ασφάλεια του καθεστώτος ,το Κόμμα ανέθεσε τη λύση του στην OGPU που έστειλε τους «τσεκίστες» να βρουν τα κρυμμένα τρόφιμα. Οι έφοδοι δεν έγιναν μόνο στην Ουκρανία, έγιναν παντού και στην ορεινή Τσάλκα στα χωριά των Ποντίων, όπου η ασφάλεια έψαχνε να βρει κρυμμένα δυο μήλα, τρεις πατάτες και ένα κρεμμύδι.
 Η OGPU σε εφαρμογή της απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής, κατάσχεσε όλα τα σιτηρά προϊόντα από τους αγρούς και τις αποθήκες των Κολχόζ και στη συνέχεια σε δεύτερη φάση όλα τα μη σιτηρά προϊόντα και τα ζώα, ώστε να τραφούν οι εργάτες στα εργοστάσια με δελτίο. Επιπλέον, το Κόμμα, απαγορεύτηκε η μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού στις πόλεις.
Έτσι τον χειμώνα του 32, αλλά πολύ περισσότερο τον Γενάρη του 33 ξεκίνησε ο λιμός στις αγροτικές περιοχές, που κράτησε σχεδόν 400 ημέρες.
Στον Λιμό του 1932-33 συνέβαλε και το Πρώτο Πενταετές που άλλαξε την καλλιέργεια των σιτηρών σε νέες καλλιέργειες, όπως τα ζαχαρότευτλα και βαμβάκι. Επιπλέον, η κατάσταση επιδεινώθηκε από την κακή διαχείριση . Σημαντικές ποσότητες σιτηρών δεν θερίστηκαν σκόπιμα και ένα σημαντικό ποσοστό χάθηκε κατά την άλεση, τη μεταφορά, και την αποθήκευση.
Αυτά τα ανεξήγητα, ήταν τα «σαμποτάζ».

Σπύρος Χατζάρας
(συνεχίζεται)