Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΠΟΥ ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΚΟΣΜΟ*

Το 2016 μπήκε με χειρότερους όρους από ό,τι το 2015. Το οποίο κάθε άλλο παρά καλή χρονιά ήταν για την πλειονότητα των Ελλήνων. Το οποίο και αυτό με την σειρά του ήταν χειρότερο από το 2014, σε μια αλυσίδα ετών που πάει αρκετά πια χρόνια πίσω.
Ένας χρόνος αριστερά όμως αρκούσε για να επιταχύνει την κατρακύλα ακόμη περισσότερο. Και δεν αναφερόμαστε στα της οικονομίας Γνωρίζετε φυσικά ότι στο περιοδικό αυτό δεν ασχολούμαστε μόνον με το ζήτημα της οικονομίας.
Αν άλλωστε είμασταν οικονομικό-κεντρικοί τύποι είναι πιθανότερον να βγάζαμε κάποιου άλλου τύπου περιοδικό το οποίο θα απευθυνόταν σε μεγαλύτερο μέρος του “λαού” και θα απευθυνόταν σε άλλα πιο “βασικά” ένστικτα της μάζας. Αυτό το οποίο επιταχύνεται λοιπόν δεν είναι η “οικονομική κριση” από την οποία πλέον δεν πιστεύω ότι υπάρχει μαθηματικός τρόπος για να βγούμε, παρ'όλες τις μεγαλοστομίες δεξιών και αριστερών, φιλο-ΕΕ και ρωσοφίλων και όποιων άλλων προβάλλουν ως σωτήρες.
Το ζήτημα στο οποίο αναφερόμαστε είναι η τριτοκοσμοποίηση της χώρας αυτής.
΄ Η μετατροπή της όχι σε έναν “ενδιάμεσο χώρο” ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση όπως κάποιοι Σαρρικοί-Κιτσικικοί θα ήθελαν να πιστεύουν αλλά με την χειρότερη έννοια της έκφρασης “τρίτος κόσμος”. Οικονομικά είμαστε ήδη εκεί. Το έχουν αναλύσει πολλοί. Πολιτιστικά έχουμε ανέβει στο άλογο και καλπάζουμε προς τα εκεί.
Η πολιτιστική παραγωγή της χώρας αποτελείται από δύο είδη τέχνης. Το ένα που απευθύνεται στα χυδαία ένστικτα της μάζας και το άλλο που εξυπηρετεί την θέληση των εξουσιαζόντων. Τέχνη εκτός αυτών των δύο δεν υπάρχει ή ό,τι υπάρχει είναι πολύ λίγο για να κάνει κάποια διαφορά Πολιτικά, με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ και την απαρχή της δημιουργίας του κομματικού του κράτους θα ξεπεράσουμε σε λίγο υποδείγματα χωρών του τρίτου κόσμου. Και κοινή συναινέση καθώς κανείς δεν αντιδρά όταν βλέπει κυβερνητικούς να λένε ότι βάζουν “ομοϊδεάτες” τους στις κρατικές θέσεις γιατί “πώς θα εφαρμόσουν το πρόγραμμα αυτοί που δεν συμφωνούν μαζί του” και καταργούν δίχως καμία λαϊκή κατακραυγή, δίχως καμία ουσιαστική αντίδραση την διάκριση μεταξύ κυβέρνησης και κράτους. Η αστική ταξική διαστρωμάτωση καταργείται και την θέση της με σαφή τάση παίρνει η δημιουργία ενός κράτους δύο ταχυτήτων. Των ευνοουμένων του κράτους, δημοσίων υπαλλήλων και των συν αυτώ και των υπολοίπων Ελλήνων.
Οι πραγματικά πλούσιοι δεν ανήκουν πια στον ιστό της ελληνικής κοινωνίας αλλά μάλλον αποτελούν μέρος ενός διεθνιστικού τζέτ σέτ, που ανά πάσα στιγμή τα μαζεύει και πάει στο Λονδίνο. Δημογραφικά οι κυρίαρχες τάσεις είναι η φυγή των Ελλήνων που έχουν ή θέλουν κάτι να διεκδικήσουν στο εξωτερικό, η υπογεννητικότητα και η μαζική εισροή ασιατών και αφρικανών. Καμία επίσημη μελέτη του ελληνικού κράτους δεν αποτυπώνει την πιθανή σύσταση του πληθυσμιακού όγκου των κατοίκων της Ελλάδος στο μέλλον.
Γιατί άλλωστε κατά την κυρίαρχη ιδεολογία αυτά είναι “κοινωνικές κατασκευές”.
Αλλά όποιος έχει μάτια βλέπει. Και καταλαβαίνει που πάει το πράγμα. Ή πιο απλά διαβάζει τις όποιες μελέτες έρχονται από το εξωτερικό. Υπάρχει απάντηση σε όλα αυτά;
Ας είμαστε ειλικρινείς και ας παραδεχτούμε ότι προς το παρόν τίποτε δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Η άνθιση ενός εθνικιστικού κινήματος πνίγηκε ανάμεσα σε ερασιτεχνισμούς, προσωπικές στρατηγικές και απλά ανεπάρκεια φαιάς ουσίας και τις μυλόπετρες του συστήματος. Διαθέτει ο ελληνισμός τις κατάλληλες εφεδρείες για να επανέλθει;
Είναι κάτι που θα το δείξει η ιστορία. Εμείς εδώ στο Patria συνεχίζουμε να προσπαθούμε σε αυτόν ακριβώς τον τομέα. Την ανάπτυξη ακριβώς αυτών των εφεδρειών. Και θα το κάνουμε με την στωικότητα και την υπομονή που ταιριάζει σε αυτούς που φέρουν ιδέες από το απώτατο παρελθόν τούτης της Φυλής. Έτσι και σε αυτό το τεύχος εξερευνούμε πολλές και διάφορες “ιστορίες” που ενδιαφέρουν έναν συνειδητοποιημένο πατριώτη.
Με αναφορές στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Με νέους ανθρώπους που θέλουν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι.
Και φυσικά με εσάς δίπλα μας, τους αναγνώστες μας που μας επιτρέπετε να παραμένουμε ζωντανοί.

*Το editorial του περιοδικού Patria που από την Τρίτη 1η Μαρτίου κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της επικράτειας.