6η Νοεμβρίου 1940 10η ημέρα του Πολέμου.

Οι Ιταλοί Κατέλαβαν την Ηγουμενίτσα. Ο Παπάγος μίλησε στον Κατσιμήτρο. Ο Τσολάκογλου υπέβαλε σχέδιο επίθεση για την κατάληψη της Κορυτσάς.

Του Ν. Καστανάκη, από το «Έθνος» της 6^ης Νοεμβρίου 1940

Στις 6 Νοεμβρίου 1940, η ιταλική Μεραρχία Σιένα κατέλαβε την Ηγουμενίτσα.

Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες τους υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά γιατί τους είχαν υποσχεθεί ότι η Μεγάλη Αλβανία θα συμπεριελάμβανε και την Θεσπρωτία.

Στις 8 το πρωί η ελληνική αεροπορία κατέστρεψε την γέφυρα στον Καλμά, που είχε στήσει η Μεραρχία Σιένα. Ο Τσολάκογλου, (το Γ΄ ΣΣ), ύστερα από μελέτη όλων των δεδομένων και της τοποθεσίας υπέβαλε στον Πιτσίκα (ΤΣΔΜ) και δια αυτού στον Παπάγο (ΓΕΣ) σχέδιο επίθεσης για την κατάληψη της Κορυτσάς. Το σχέδιο του Τσολάκογλου προέβλεπε αιφνιδιαστική επίθεση, χωρίς προπαρασκευή πυροβολικού, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη του χωριού Τσαγκόνι και της στενωπού ανάμεσα στα όρη Μόροβα και Ιβάν, από την  οποία ρέει ο Δεβόλης και διέρχεται η οδός Κρυσταλοπηγή – Κορυτσά, και προέλαση μέχρι την Κορυτσά. Το σχέδιο Τσολάκογλου χαρακτηρίστηκε, «πολύ φιλόδοξο», σε σχέση με τις διαθέσιμες δυνάμεις, και από τον Πιτσίκα και από τον Παπάγο.

Στο πλαίσιο των επιθετικών ενεργειών «µικρής κλίµακας» πέρα από τα σύνορα που είχε διατάξει ο Παπάγος αποσπάσματα της IX Μεραρχίας του Β ΣΣ και της IV Ταξιαρχίας, (υποστράτηγος Αγαμ. Μεταξάς), η οποία μετονομάσθηκε σε XV Μεραρχία, του Γ ΣΣ, κατάφεραν μετά από σκληρές µάχες, να καταλάβουν τα υψώµατα κοντά στο χωριό Καπεστίτσα, τα υψώµατα Γκολίνα, Λόκβατ και 1327, στη χερσόνησο του Πυξού, ανάμεσα στη Μεγάλη και τη Μικρή Πρέσπα.
Την 6η Νοεμβρίου 1940, ιταλικό σύνταγμα προέλασε προς το χωριό Δράγανη Παραμυθιάς (νυν Αμπελιά),  και είχε οδηγό τον Βεήπ Μούχον από το Νικολίτσι, ντυμένο με ιταλική στολή και οπλισμένο με ιταλικό μουσκέτο.


Στο Καλπάκι , το ιταλικό πεζικό επιχείρησε επιθέσεις για να καταλάβει τα υψώματα Νεγράδων αλλά αναχαιτίσθηκε από τα πολυβόλα και τα τυφέκια των Ελλήνων.
Το πυροβολικό που πρωταγωνιστούσε στην άμυνα τις προηγούμενες μέρες αντιμετώπιζε έλλειψη πυρομαχικών και σίγησε. καθώς το πυροβολικό. Εξαπολύθηκαν και νέες επιθετικές προσπάθειες προς τα δύο πλευρά της τοποθεσίας Ελαίας και ιδιαίτερα, στην Γκραμπάλα και στην Ασόνιτσα.

Στην Πίνδο οι Ιταλοί άρχισαν να υποχωρούν μέσω της κοιλάδας του Αώου υποστηριζόμενοι από την αεροπορία τους, η οποία τους κάλυπτε από τα ελληνικά πυρά και τους εφοδίαζε με τρόφιμα.
Η 32 Μ.Β. της ελληνικής αεροπορίας προσέβαλε με επιτυχία το λιμάνι της Αυλώνας, όπου βρίσκονταν αγκυροβολημένα πολλά φορτηγά πλοία.

Το απόγευμα της 6ης Νοεμβρίου, ο ίδιος ο Παπάγος που είχε πια πειστεί, ότι το Καλπάκι κρατούσε, χάρη στην ανυπακοή του Κατσιμήτρου, έβαλε νερό στο κρασί του και μίλησε στο τηλέφωνο με τον Κατσιμήτρο. Του είπε ότι τον ανησυχούσε η βαθύτατη διείσδυση των Ιταλών στον παραλιακό τομέα διότι «μπορούσαν να πλευροκοπήσουν θανάσιμα το κέντρο της άμυνας στο Καλπάκι»!

Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 24ης Οκτωβρίου/6ης Νοεμβρίου θα το βρείτε εδώ... 
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2015/11/6.html