Διάλογος με το Κοινό για το Μελιγαλά

Άλλος βιαστικός και απρόσεκτος μου γράφει στην ανάρτηση «Το συμπυκνωμένο ανιστόρητο ψεύδος».

-«Εσύ Χατζάρα λες δεν έγινε καμμιά μάχη, η Χρυσή Αυγή λέει ότι έγινε σκληρή μάχη μέχρι που τελειώσανε τα πυρομαχικά... Αποφασίστε τελικά, πως έπεσε ο Μελιγαλάς, με μάχη ή χωρίς μάχη;».

Λοιπόν εγώ δεν έγραψα αγαπητέ «απρόσεκτε» ότι δεν έγινε μάχη. Αντίθετα γράφω ότι έγινε σκληρή μάχη, και ότι τελείωσαν τα πυρομαχικά των Ελασιτών.

Όπως γράφω στο βιβλίο μου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ- Μελιγαλάς, που δεν έχεις διαβάσει:

«Η επίθεση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ κατά του Μελιγαλά, εκδηλώθηκε στις 5.30 το πρωί της 13ης Σεπτεμβρίου 1944, με την τακτική του αιφνιδιασμού, που όμως προσέκρουσε στο ναρκοπέδιο που αγνοούσαν γιατί είχε δημιουργηθεί την προηγούμενη νύχτα, και δεν τους ενημέρωσε για αυτό ο ΕΑΜίτης Σκλήρης. Αφού απέτυχε ο αιφνιδιασμός, η επίθεση συνεχίστηκε χωρίς πρόοδο και επιτυχία έως το βράδυ της 14ης , οπότε και ανακόπηκε λόγω έλλειψης πυρομαχικών, διότι οι αντάρτες πυροβολούσαν στον γάμο του Καραγκιόζη και αγνοούσαν την αλφαβήτα κάθε φαντάρου. Τον έλεγχο πυρός».

Που γράφω λοιπόν ότι δεν έγινε μάχη;

Γράφω επίσης :

«Στην ψευδή και πλαστή έκθεση που συνέταξε ο Παναγιώτης Καζάκος , κατ εντολή του ΙΔΕΑ , υποστήριζε ψευδώς ότι η μάχη διεξήχθη, «επί 69 1/2 ώρας συνεχώς άνευ ανάπαυλας τινός», ενώ η επίθεση ξεκίνησε στις 05.30 πμ της 13ης και διακόπηκε το βράδυ της 14ης . Ανέφερε ακόμα ως αίτια της ήττας «την έλλειψη πυρομαχικών και βαρέως οπλισμού», «την άνευ συσσιτίου παραμονή των ανδρών στις θέσεις μάχης» , «την ασύγκριτο αριθμητική υπεροχή των Ελασιτών», και δεν ανέφερε ούτε λέξη για την «σύσκεψη» στην οικεία Θεοφιλόπουλου με τους συνδεσμούς Γκόρντον και Φατσέα , δεν θυμόταν την παρουσία της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής, δεν έγραψε τίποτα για την παράδοση, ούτε για τη δική του διαφυγή, ούτε για το πώς βρέθηκε στην Αλωνίσταινα όπου συνελήφθη μαζί με τον Θεοφάνους, ούτε για τη μεταφορά του στην Καλαμάτα και την καταδίκη τους εις θάνατον από το «ανταρτοδικείο» στις 26 Σεπτεμβρίου, ούτε στη δεύτερη διάσωση του λόγω της άφιξης του Κανελλόπουλου. Εντύπωση προκαλεί και το ότι δεν αναφέρεται καθόλου στα δήθεν πραγματικά περιστατικά της δήθεν «αλώσεως», αφού ως ο υποδιοικητής και λόγω του δήθεν τραυματισμού του διοικητή, εκείνος έδινε τις διαταγές τα κρίσιμα λεπτά της «κατάρρευσης». Για να ενισχύσει την ψευδή και πλαστή εκδοχή Παπαδόπουλου για την δήθεν άλωση του Μελιγαλά υποστηρίζει ψευδώς και αναληθώς ότι στην «τελική εξόρμηση» έλαβε μέρος και τμήμα του 11ου Συντάγματος ΕΛΑΣ, και η «κορωνίς» της Έκθεσης είναι και το «Αξίωμα», ότι «η άμυνα καταδικάζει», που επέφερε την πτώση της πόλεως».

Γράφω ακόμη: «Μέχρι την εκεχειρία οι απώλειες του ΕΛΑΣ ήταν μεγάλες. Άλλοι μιλάνε για 100, νεκρούς άλλοι για 155 , και άλλοι για 170. Υπήρχαν και πολλοί τραυματίες από τους οποίους αρκετοί πέθαναν τις επόμενες μέρες. Πολλές απώλειες υπήρχαν και μεταξύ των Ιταλών λιποτακτών που είχαν καταταγεί στον ΕΛΑΣ και οι οποίες δεν καταγράφηκαν. Το επίσημο ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ μιλούσε μόνο για 60 νεκρούς. Οι υπερασπιστές της πόλης, (ταγματασφαλίτες και χωροφύλακες), είχαν μόνο 9 νεκρούς και 23 τραυματίες, ενώ από τους όλμους που έριχνε κατά της πόλης ΕΛΑΣ, υπήρχαν και 6 άμαχοι νεκροί και 20 περίπου τραυματίες. Επομένως μέχρι τη νύχτα της 14ης οι αμυνόμενοι είχαν υπερισχύσει των επιτιθέμενων».

Αυτά από το βιβλίο μου που δεν έχεις διαβάσει.

Όπως είπα στην ομιλία μου στο μνημόσυνο το 2015, ο ΕΛΑΣ δεν νίκησε του Τάγμα Μελιγαλά και δεν μπήκε νικητής στην Πόλη.

Για ποιο λόγο η Χρυσή Αυγή τους αναγνωρίζει τη Νίκη δεν ξέρω. Ένας λόγος είναι η ασχετοσύνη. Ενας άλλος η φράξια Δαβίδ, που προσκυνάει τους πράκτορες Ρουφιανογιάννη, Ξάνθο, Πολυζωίδη και Σία. Όπως γράψω στο βιβλίο μου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ, που δεν έχεις διαβάσει. Ο ταγματάρχης Διονύσιος Παπαδόπουλος , ο επικεφαλής , που παραδόθηκε στους Ελασίτες, και δεν εκτελέστηκε, ανακρίθηκε παρουσία του λοχαγού Γκίμπσον και αφέθηκε ελεύθερος. Ο Παπαδόπουλος το 1951 συμμετείχε στο κίνημα του ΙΔΕΑ, και αποστρατεύτηκε . Τότε απέδωσε την διάσωσή του στις σχέσεις του με την Ιντέλιτζενς Σέρβις. Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ενώ πια ήταν γνωστή, (από τις 26 Αυγούστου), η αποχώρηση των Γερμανών, τοποθετήθηκε με εντολή Παπαδόγγονα ως υπέρ-διοικητής των ταγμάτων Μελιγαλά και Γαργαλιάνων, και πήρε μαζί του στον Μελιγαλά, και τον «διπλοκαλαμά» λοχαγό Φώτη Παπαδόπουλο που είχε λιποτακτήσει πριν από 15 ημέρες από 9ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, και τον έχρισε διοικητή του 2ου λόχου. Ως διοικητής, ο Παπαδόπουλος, ήταν ο βασικός υπευθύνως για ότι έγινε στην Καλαμάτα, τον Μελιγαλά και τους Γαργαλιάνους, δηλαδή στον χώρο ευθύνης του, και κυρίως για την έλλειψη ενιαίου αμυντικού σχεδιασμού.

Με προβληματίζει η συμπόρευση των δεξιών «συνοδοιπόρων» με τους ψευδόμενους Κομμουνιστές. Δεν καταλαβαίνω ποιόν εξυπηρετεί να επαναλαμβάνονται τα ψέματα των κομμουνιστών και των πρακτόρων των Εγγλέζων 73 ολόκληρα χρόνια μετά την σφαγή των αιχμαλώτων στον Μελιγαλά.

Ας πάψουν να επικαλούνται ο δήθεν εθνικόφρονες, τον ψεύτη πραξικοπηματία του ΙΔΕΑ Διονύσιο Παπαδόπουλο, που πρόδωσε όλους τους άλλους, και αφέθηκε ελεύθερος από τους κομμουνιστές, χάρη στην SoE, ενώ οι συμπολεμιστές του σφαγιαστήκαν.

Ο Δ. Παπαδόπουλος αποδέχτηκε τις εγγυήσεις των Εγγλέζων και πρότεινε την παράδοση ενώ ο Καζάκος, ο Θεοφάνους και ο Περρωτής , που έβλεπαν το θάνατο κατάματα, μαζί με τους λίγους υποστηρικτές τους ετοιμάστηκαν για την επική έξοδο. Σαν εκείνη η του Μεσολογγίου. Που όμως έγινε μέρα μεσημέρι.

Επίσης είναι γνωστό ότι οι ΕΑΜίτες του Μελιγαλά έδειχναν στους Ταγματασφαλίτες τη λίστα με τα 60 ονόματα των «μελλοθάνατων», και η συμφωνία του Παπαδόπουλου με τους Άγγλους και τον ΕΛΑΣ προέβλεπε την παραπομπή σε Λαοδικείο των 19 που δολοφονήθηκαν στην Καλαμάτα και άλλων που διέφυγαν μαζί με τον Καζάκο.

Όσο υπεύθυνοι για την σφαγή των αντιδραστικών αμάχων και των αιχμαλώτων είναι οι κομουνιστές άλλο τόσο ήταν οι Άγγλοι σύνδεσμοί και ο Διονύσιος Παπαδόπουλος, που τον ακολουθεί η Φράξια Δαβίδ της Χρυσής Αυγής.

Εγώ, ως Έλλην Πατριώτης παλεύω για την Αλήθεια και όχι για να καλύψω τους πράκτορες , τους Ρουφιάνους, τους δειλούς και τους προδότες.
Επιτέλους! Χρωστάμε την Αλήθεια στις ψυχές των νεκρών.