Η Απάτη της αγγλικής βοήθειας και η δήθεν μάχη των Θερμοπυλών του 1941

              Τα Γερμανικά μηχανοκίνητα εισέρχονται  στη κατεστραμμένη Λαμία

Το πρωί της 23ης Απριλίου 1941 οι Άγγλοι αποφάσισαν να μη δώσουν την μάχη των Θερμοπυλών και έδωσαν διαταγή υποχώρησης, που θα την κάλυπταν μια ταξιαρχία στο στενό των Θερμοπυλών η 6η Νεοζηλανδική, και μια Ταξιαρχία , 19η Αυστραλιανή στο στενό του Μπράλου.
Αυτοί πολέμησαν κάπως.
Οι άλλοι έφυγαν τρέχοντας προς τα λιμάνια από όπου που θα τους έπαιρναν τα πλοία. 

Οι μπολσεβίκοι πράκτορες γράφουν στην Βικιπαίντια ότι ο Πουστο Θανάσης αποκάλεσε την απουσία του ελληνικού στρατού από τη μάχη των Θερμοπυλών «αιώνια ντροπή» για την Ελλάδα. Βεβαίως ουδεις εμπόδιζε τον Πουστοθανάση που είχε απολυθεί με τις άδεις Παπαδήμου από τη Θεσσαλονίκη να πάει να πολεμήσει στις Θερμοπύλες, αλλά το ΚΚΕ τότε εκείνες τις στιγμές δεύλευε για τη διάλυση του στρατούς το μέτωπο και έβγαζε στις μονάδες την προκήρυξη «πόλεμο στον Πόλεμο».

Ο Τσολάκογλου αναγκάσθηκε να υπογράψει στις 10.00 το πρωί της 23ης Απριλίου στην Θεσσαλονίκη και τρίτο πρωτόκολλο συνθηκολόγησης, με τον Γερμανό στρατηγό Άλφρεντ Γιοντλ (Alfred Jodl) και τον Ιταλό στρατηγό Αλμπέρτο Φερρέρο (Alberto Ferrero), καθώς μετά από προσωπική παρέμβαση του Μουσολίνι, ο Χίτλερ αποφάσισε να ικανοποιηθεί και το γόητρο των Ιταλών. Βάσει του νέου πρωτοκόλλου ανακωχής, όσες μονάδες ευρίσκοντο πέραν του 20ου χιλιόμετρου της οδού Καλπακίου-Ιωαννίνων μετά την 5η πρωινή της 24ης Απριλίου, θα ήσαν αιχμάλωτοι των Ιταλών. Κατόπιν αυτού οι υποχωρούσες μοναδες έκαναν αδιάλειπτο πορεία 18 ωρών για να μην παραδοθούν στους Ιταλούς.

Στις 23 Απριλίου 1941, ενώ οι Γερμανοί μπήκαν στη Λαμία, και η Βουλγαρική 2η Στρατιά κατελάμβανε τη Θράκη, το δίδυμο της Χούντας του 36, ο ανεύθυνος και «απαραβίαστος» εστεμμένος Τενεκές, ο πράκτωρ Γεώργιος με τον σύμβουλό του Πάλερετ ,και τον Τσουδερόν του, (της Τραπέζης) , απέδρασσαν με VIP πτήση με ένα υδροπλάνο, (τύπου Sunderland) για την Κρήτη. Τον τρίτο, τον πραξικοπηματία θείο του Γεώργιου Παπάγο, τον άφησαν πίσω.
Ο Τσουδερός του το ανακοίνωσε : «Σας αποχαιρετώ στρατηγέ, διότι δεν θα έλθετε μαζί μας. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να υποβάλετε παραίτηση και από το αξίωμα σας και από τον στρατό, ώστε να μην ευρεθείτε στην ανάγκη να παραδώσετε το ξίφος σας εις τον εχθρό. Θα ήταν μειωτικό και δια σας και δια το στράτευμα».

Από την Κρήτη, ο Γεώργιος έδωσε εντολή να ανοίξει η κάβα του και τα μπουκάλια να μοιραστούν στους στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων. Κάθε στρατιώτης θα έπαιρνε ένα μπουκάλι, και κάθε αξιωματικός δύο.
Η υπόλοιπη «κυβέρνηση», ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Κυριάκος Βαρβαρέσος, ο Υποδιοικητής, Γεώργιος Μαντζαβίνος, και τα στελέχη της Λαζαρίδης, Λεβή και Κοσμίδης δραπέτευσαν από τα Μέγαρα με το Β. Όλγα.

Πιο δίπλα ,στην Πάχη, φορτώθηκαν στα «Πάνθηρ» και «Ιέραξ», οι Βασιλόφρονες των Αθηνών, η Ψωρο-ελίτ, συν γυναιξί και τέκνοις. Οι αργυρώνητοι και ανάλγητοι των Αθηνών, η βδελυρά συμμορία, με τις γυναίκες, τα τέκνα, τις πενθερές, τις κουβερνάντες- και τα μπαούλα τους. (Ο χρυσός του ελληνικού λαού , (μαζί με τα χρυσαφικά του εράνου για τον Στρατό), που έκλεψαν ο βασιλιάς και οι Άγγλοι είχε ήδη φυγαδευτεί με τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», την Καθαρά Δευτέρα, 3η Μαρτίου 1941). 

Την επομένη, κυκλοφόρησε στην Αθήνα η προκήρυξη του Ανδρέα Κονδάκη στην οποία μεταξύ άλλων αναφερόταν: «...Οι συμμορίται της βλεδυράς 4ης Αυγούστου, εν γνώσει του αναποφεύκτου της εθνικής συμφοράς, έθεσαν εν κινδύνω αυτήν την ύπαρξιν της Ελληνικής φυλής, δολίως παρασύραντες εκ νέου την πτωχήν Ελλάδα με το μέρος των πλουτοκρατών και του Διεθνούς Εβραιομασσωνισμού... Ο δε ξένος προς την Ελληνικήν ψυχήν πρώην Βασιλεύς Γεώργιος Β’, τον οποίον δι’ εξαπατήσεως του λαού εγκατέστησεν εν Ελλάδι η διεθνής πλουτοκρατία, όστις ήθελε να παριστάνη τον Λεωνίδαν των Θερμοπυλών, αυτός εδραπέτευσε διά νυκτός εξ Αθηνών πριν ακόμη ο κίνδυνος εμφανισθή καν εις Θερμοπύλας...».

Λίγες μέρες πριν, τη νύχτα της 18ης Απριλίου, είχαν φύγει από τον Πειραιά με το «Κορινθία», ο επικεφαλής του δικτύου της Ιντέλιτζεντ Σέρβις παπα-Δημητρης Μπάλφουρ, το προσωπικό της Βρετανικής Πρεσβείας, και ο πράκτορας Ιωάννης Διάκος, ο αρχιερέας της διαφθοράς της 4ης Αυγούστου μαζί με «τα υπάρχοντά του». Στο τελωνείο της Αλεξάνδρειας , ο Ιωάννης Διάκος, πρόσωπο άγνωστο στην ημιανεξάρτητη Αίγυπτο, δυσκολεύθηκε να περάσει λόγω ενός αμύθητης αξίας θησαυρού που είχε στις αποσκευές του. Μαζί του έφερε για «προσωπική χρήση» ράβδους χρυσού, χρυσά κοσμήματα σε ποικίλα μεγέθη, διάφορα τιμαλφή, καθώς και χρυσές λίρες. Ο Αιγύπτιος τελωνειακός, επέμενε να τον ελέγξει και να καταγράψει λεπτομερώς τον αμύθητο θησαυρό του, όπως και έγινε. Ο Διάκος, ο εκτελεστής του Κορυζή, ήταν πράκτορας της Intelligence Service και Σεβάσμιος της Στοάς «Ησίοδος», στην οποία ανήκε και ο Μεταξάς.

Ο Διάκος ήταν 33ου βαθμού και ο Μεταξάς 24ου. Ο Διάκος ήταν «αρχιμάγειρος» των κρατικών προμηθειών και παρίστατο σε όλες τις κυβερνητικές συνεδριάσεις ως «μυστικοσύμβουλος» του Μεταξά. Ο Μεταξάς που γνώριζε από τον Βουλπιώτη ότι ο Διάκος ήταν διεφθαρμένος και ζητούσε μίζες, τον αποκαλούσε μεν στο στενό του κύκλο «βδέλλα» και «δουλόφρονα», αλλά δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτόν. Τέκτων 33ου βαθμού, της Στοάς «Wallwood» του Λονδίνου ήταν και ο τοποτηρητής των αγγλικών συμφερόντων Γεώργιος ο Β’.

Στον αέρα δεν υπήρχε πλέον RAF .Η Luftwaffe κατέστρεψε στο έδαφος τα 13 τελευταία μαχητικά στο αεροδρόμιο του Άργους.

Η Λουφτβάφε κυνηγούσε τα πλοία στα ελληνικά ύδατα. Χτύπησαν τα οπλιταγωγά Α.1 ανοικτά τω Μεγάρων , και Α-6, στον Πόρτο Ραφτη. Στο Ναύπλιο βύθισαν το βρετανικό φορτηγό Σάντα Κλάρα, και το ελληνικό ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» 4108 τόνων. Στο Κρυονέρι το 722 τόννων «Assimi» Στην Χαλκίδα το «Elvira», στα Μεθανα, το «Κατερίνα», στη Σαλαμίνα το «ΚΕΡΚΥΡΑ», στο λιμάνι της Πάτρας το «ΚΥΜΑ» και το «Νικόλαος Νομικός» βόρεια της Πάτρας το 1839 τόνων «Μακεδονία», και στο Αντίρριο το φορτηγό «ΚΡΗΤΗ» 1028 τόνων. Τα Στούκας βύθισαν στο ναύσταθμο Σαλαμίνας , τα παροπλισμένα θωρηκτά, Κιλκίς και Λήμνος.