24 Μαΐου 1854. Η Αγγλογαλική κατάληψη των Αθηνών και οι «Πατριώτες» συνεργάτες της κατοχής

Τέσσερα χρόνια μετά τα «Παρκερικά», οι Αγγλογάλλοι επιτέθηκαν στην Ελλάδα επειδή ο Όθωνας, ευνοούσε τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Κριμαϊκό Πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας. Έτσι στις 26 Ιανουαρίου/7 Φεβρουαρίου 1854 στο Λιάσκοβο, (Πετρωτό Αργιθέας) ,κηρύχθηκε η επανάσταση της Ηπειροθεσσαλίας και να ανοίξει το νότιο βαλκανικό μέτωπο. 

Όταν έφτασαν τα νέα στην Αθήνα για την κήρυξη του ρωσο-τουρκικού πολέμου στις 4/16 Οκτωβρίου του 1853, αλλά και τα νέα για την καταστροφή του τουρκικούς στόλου στην Σινώπη , (18/30 Νοεμβρίου 1853) , οι Έλληνες μέσα σε μια γενική φρενίτιδα ενθουσιασμού θεώρησαν ότι είχε έλθει η στιγμή για την εκπλήρωση των εθνικών ονείρων . Συγκροτήθηκαν εθελοντικά σώματα, τα οποία είχαν την ολόθερμη συμπαράσταση του βασιλικού ζεύγους, του Όθωνα και της Αμαλίας, και εισέβαλαν στα αλύτρωτα εδάφη της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. 

Οι αγγλογάλλοι που ήταν σύμμαχοι των Τούρκων επέδωσαν τελεσίγραφο στον Οθωνα και μετά τη λήξη του, στις 12 /24 Μαΐου του 1854, πρώτα ο γαλλικός στρατός αποβιβάσθηκε στον Πειραιά, και ακλούθησαν λίγες ημέρες αργότερα οι Αγγλοι. Υπό την πίεση των όπλων, ο Όθωνας αναγκάσθηκε να διακηρύξει την ουδετερότητα της Ελλάδας στον Κριμαϊκό Πόλεμο και να αποσύρει σταδιακά τα στρατιωτικά σώματα από τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Η αγγλογαλλική κατοχή κράτησε τρία χρόνια από το 1854 ως το 1857. Δηλαδή συνεχίστηκε και μετά τη λήξη του Κριμαϊκού Πολέμου. Οι κατακτητές απαίτησαν απομάκρυνση της κυβέρνησης του Αντωνίου Κριεζή και επέβαλαν την κυβέρνηση του δοσίλογου και συνεργάτη των Αρχών κατοχής και Αγγλοτσολιά , Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Με απαίτηση των Γάλλων, το υπουργείο Στρατιωτικών δόθηκε στον ρουφιάνο των Γάλλων και συνεργάτη των αρχών κατοχής Δημήτριο Καλλέργη, που πρωταγωνίστησε μαζί με τον ρουφιάνο και συνεργάτη των Αρχών Κατοχής Ρουφιανόγιαννη στο αγγλικό κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843.

 Η κυβέρνηση Μαυροκορδάτου, το «Υπουργείο Κατοχής», θα παράμεινε στην εξουσία έως τα τέλη Σεπτεμβρίου του 1855 και αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση «Λογοθετόπουλου» του Δημητρίου Βούλγαρη. Η αγγλογαλλικη κατοχή ήταν χειρότερη από την Γερμανο-ιταλική το 1941-44. 

Οι ξένοι στρατιωτικοί , κατέστρεψαν εγκαταστάσεις των ρωσόφιλων εφημερίδων («Αιών»), συνέλαβαν μη αρεστούς δημοσιογράφους, όπως ο Ιωάννης Φιλήμων και ο Κωνσταντίνος Λεβίδης αλλά πάνω απ' όλα έφεραν τη χολέρα, που θέρισε την Αθήνα και προκάλεσε τον θάνατο 3.000 ανθρώπων, δηλαδή το ένα δέκατο των κατοίκων της.