ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΚΟΜΠΙΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. ΤΗΣ ΨΩΡΟΕΛΙΤ ΤΟΥ ΕΛΑΔΙΣΤΑΝ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΗΚΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΘΕΙ ΧΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΥ ΚΑΙ «ΣΕΤ» ΜΑΧΑΙΡΟΠΗΡΟΥΝΑ

Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας 

Το 1994, όταν τοποθετήθηκα στο Βελιγράδι μαζί με μία ομάδα νέων Ελλήνων που ζούσαν εκεί ξεκίνησα την προσπάθεια ανασύστασης του Συλλόγου Ελλήνων Σερβίας «Ο Ρήγας Φεραίος» που είχε διαλυθεί από τους Κομμουνιστές το 1945. Ψάχνοντας, και ρωτώντας δεξιά και αριστερά μάθαμε ότι ο Σύλλογος που διαλύθηκε είχε και ακίνητη περιουσία στο Βελιγράδι και την οποία αναζητήσαμε προσλαμβάνοντας δικηγόρο. 
Πρώτα ανακαλύψαμε ότι το 1935, οι οικογένειες Καραμίτσου, Μουτσόπουλου, Νουσόπουλου, Αργυρίου και Τανάσκοβιτς συνεισέφεραν από κοινού και αγόρασαν αντί 500.000 προπολεμικών δηναρίων οικόπεδο με διώροφο κατοικία εις την οδό Σαραγιέβσκα 6 του Βελιγραδίου για να χρησιμοποιηθεί ως Γραφεία και βιβλιοθήκη του Συλλόγου «Ρήγας Φεραίος».
 -Το 1938 διαβλέποντας την ανώμαλη πολιτική κατάσταση μετέγραψαν την περιουσία του Συλλόγου επονόματι της Ελληνικής Πρεσβείας στην Γιουγκοσλαβία ώστε να προστατευθεί από τυχόν απαλλοτρίωση. 
-Στον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου στις 6 Απριλίου 1941 το σπίτι καταστράφηκε. 
-Το 1947 εθνικοποιήθηκε από την τότε Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση αλλά κατόπιν ενεργειών του Επιτετραμμένου Γ.Δ. Καλούτση, επετεύχθη να εξαιρεθεί της εθνικοποιήσεως το οικόπεδο και να παραμείνει στην ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους, γεγονός που κοινοποιήθηκε στην ελληνική πλευρά με διακοίνωση του γ/βικού ΥΠΕΞ στις 24-8-1948. 
-Στην συνέχεια το οικόπεδο απασχολούσε συνεχώς την Πρεσβεία που προσπαθούσε να το περιφράξει και να το προστατεύσει από καταπατητές.

 -Το 1951 το Υπουργείο Οικονομικών με έγγραφο που υπέγραφε ο Γ.Γ. Θεόδωρος Μερτικόπουλος και εις απάντηση της υπ' αρ. Α/Γ4/31626/3 της 17-5-1950 επιστολής τού ΥΠΕΞ σημειώνω ότι «τυχάνει σκόπιμον όπως παραμείνει αμετάβλητον το καθεστώς του ακίνητου ως ιδιοκτησία του δημοσίου».

- Το 1960 πρέσβυς στο Βελιγράδι ήταν ένας ονόματι Δ. Νικολαρεϊζης ο οποίος με αλλεπάλληλα έγγραφά του προσπαθούσε να πείσει το ΥΠΕΞ να πουλήσει το ακίνητο. Σε ένα από αυτά σημειώνει: «Κατά την πρόσφατον εις Γ/βίαν επίσκεψην των Α.Ε.Ε. (δήλ. Παύλος) και του Προέδρου της Ελληνικής Κυβερνήσεως (Καραμανλής) εξέθηκα εις αυτούς το θέμα και ενέκριναν όπως γίνει κατά τω ανωτέρω η διάθεσις του προϊόντος της πωλήσεως του οικοπέδου». -Μετά τις επίμονες προσπάθειες κατάφερε να αποσπάσει την έγκριση του υφυπουργού οικονομικών Δ. Αλιμπράντη και του γενικού διευθυντή του ΥΠΕΞ Ξανθόπουλου-Παλαμά.

- Έτσι μετά από 23 χρόνια, το ακίνητο που αγόρασαν με κοινές συνεισφορές οι ελληνικές οικογένειες του Βελιγραδίου και που το ενεπιστεύθησαν για ασφάλεια στο ελληνικό κράτος, εκποιήθηκε αντί 3.500 δολ. και το προϊόν χρησιμοποιήθηκε για να αγοράσει χαλί, καναπέδες και τσαγερά ο κ. Νικολαρεϊζης με την έγκριση της Α.Ε.Ε. Παύλου και του Πρόεδρου της Κυβερνήσεως Καραμανλή 

- Ο διαγωνισμός για την πώληση ήταν «μαϊμού» γιατί στην σοσιαλιστική Γ/βία ήταν αδιανόητο να φαντασθεί κανείς πλειοδοτικό διαγωνισμό. 
Απλά σκηνοθετήθηκε ο «διαγωνισμός» με την συμμετοχή τριών κρατικών εταιρειών και εκποιήθηκε εις την προσυμφωνημένη τιμή των 3.500 δολ. εις της εφημερίδα της γ/βικής κυβερνήσεως.
 - Ενδιαφέρον έχει η εξαιρετικώς επείγουσα επιστολή του Νικολαρεϊζη στην οποία περιγράφει ένα προς ένα το τι θέλει να αγοράσει με τα λεφτά της λείας που απεκόμισε ως κλασσικός οικοπεδοφάγος σε βάρος της περιουσίας των ομογενών.

 -Το γεγονός καλύφθηκε με πλήρη μυστικότητα διότι όσοι συνέπραξαν εγνώριζαν την απάτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το διπλωματικό προσωπικό της Πρεσβείας που υπηρετούσε το 1960 ο μόνος που δεν υπογράφει το σχετικό πρακτικό πώλησης (προφανώς διαφωνών) ήταν ο τότε ακόλουθος τύπου Νικόλαος Δεμαθάς. 

Το χαλί που αγόρασε ο Νικολαρεϊζης το πήρε μαζί του και το αντικατέστησε με μια κουρελού διότι είχε φροντησει να αναγγείλει την αγορά «παλαιού» χαλιού. 

Ήταν τότε, που ο αντιπρόσωπος της Ψωρελίτ στη διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, Άγγελος Βλάχος, δήλωνε ότι « σκέψεις γενικής φύσεως ήγαγον την Ελλάδα στο να απορρίψη τα όρια των 12 μιλίων με την πεποίθηση ότι τα όρια των 6 μιλίων είναι η ορθή λύση».