Στις 9 Σεπτεμβρίου 1944, οι Κομμουνιστές με επικεφαλής τον Μπελογιάννη επιτέθηκαν για να καταλάβουν την ήδη Ελεύθερη από τις 5 Σεπτεμβρίου Καλαμάτα.

Στις 2 Σεπτέμβρη του 1944, ο Αλ. Σβώλος, ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης των βουνών, ορκίστηκε υπουργός Οικονομικών, και ο Άγγελος Αγγελόπουλος υφυπουργός . Ο Γ. Ζέβγος υπουργός Γεωργίας, ο Μ. Πορφυρογένης υπουργός Εργασίας, ο Ηλ. Τσιριμώκος υπουργός Εθνικής Οικονομίας και ο Ν. Ασκούτσης υπουργός Δημοσίων Έργων. Την ίδια μέρα ο αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων της Μεσογείου στρατηγός Ουίλσον διόρισε τον Σκόμπι διοικητή των χερσαίων δυνάμεων στην Ελλάδα και τον Αμερικάνο στρατηγό Πέρσι Σάντλερ, αναπληρωτή.

Στις 4 Σεπτέμβρη έγινε το πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο με τη συμμετοχή των ΕΑΜιτών υπουργών .Την επομένη 5 Σεπτεμβρίου 1944, οι Γερμανοί αποσύρθηκαν από την Καλαμάτα.

Με την αποχώρηση των Γερμανών από την Καλαμάτα εξαπολύθηκε από το ΚΚΕ, η τελική επίθεση για την κατάληψη της εξουσίας.

Στις 6 Σεπτεμβρίου , οι κομμουνιστές έζωσαν την πόλη, με επικεφαλής τον Νίκο Μπελογιάννη , που απαίτησε σαν εκπρόσωπος της Εθνικής Κυβέρνησης, την παράδοση της πόλης .

Στο αρχηγείο της 9ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, στον Ταΰγετο , οι «σύνδεσμοί», ήσαν οι εγγλέζοι λοχαγοί Λάιαλ Ουίλκι και ο Ντόναλντ Γκίμπσον της Force 133 και δυο ελληνοαμερικανοί της OSS . Ο σμηναγός Πάνος Σακελλαρίου (Λάρης), και ο υπολοχαγός Τζων Φατσέας. Ο Ουίλκι είχε εκδώσει τον «Φετβά» για την εξόντωση των ταγματασφαλιτών. 

Ο λοχαγός Γκίμπσον και ο Φατσέας, ο οποίος έκανε τις διαπραγματεύσεις με το τάγμα της Σπάρτης στον Μυστρά, και μετέφερε και τις προτάσεις για παράδοση στον Περρωτή στην Καλαμάτα, πήγαιναν και στο μέτωπο, ενώ ο Ουίλκι και ο Λάρης, ως ανώτεροι, ακολουθούσαν το «επιτελείο».

Στην Καλαμάτα πήγαν μαζί ο Λάρης και ο Φατσέας και μετά έκαναν σύσκεψη με τους κομμουνιστές Γιάννη Μιχαλόπουλο και Γιάννη Φράγκο, τους δύο εγγλέζους, και τον συνταγματάρχη Σέρβο διοικητή του 9ου συντάγματος, με στόχο να αναβληθεί η επίθεση.

Στις συνεννοήσεις μετείχαν μέσω ασυρμάτου το Κάιρο και οι Βελουχιώτης Μπελογιάννης από την έδρα της Μεραρχίας στη Βάχλια της Γορτυνίας. Τον Σέρβο, που προερχόταν από τον τακτικό στρατό και ήταν αντίθετος με την αιματοχυσία μπορεί να τον δολοφόνησε η ΟΠΛΑ κατά τη διάρκεια της μάχης.

Ο Νομάρχης, με την συναίνεση των υπολοίπων τοπικών παραγόντων, είπε ΟΧΙ, όπως και ο πρωθυπουργός Παπανδρέου, στις 28 Ιουνίου, που είχε δηλώσει: «Μας ζητούν να παραδώσωμεν την Ελλάδα: Αρνούμεθα. Η αποστολή μας είναι να εντάξωμεν τας οργανώσεις εις το Έθνος, όχι να υποτάξωμεν το Έθνος εις τας οργανώσεις…» .

Ο Περρωτής αρνήθηκε ρητά και κατηγορηματικά, να παραδοθεί στου κομμουνιστές.
Ο Κόκκινος Στρατός, ξεκίνησε τα ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου, ημέρα Κυριακή, την επίθεση κατά της Καλαμάτας, που την υπεράσπιζαν οι άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας και της Χωροφυλακής, υπό την διοίκηση του Νομάρχη Δημητρίου Περρωτή.

Την επίθεση ανέλαβε το 9ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ ενισχυμένο με δύο Τάγματα του 8ου Συντάγματος , που συγκεντρώθηκαν στην περιοχή Τούρλες και από εκεί μέσω ενός ρέματος βόρεια του Νεκροταφείου επιτέθηκαν στην πόλη.

Μέχρι τα μεσάνυχτα , τα περισσότερα φυλάκια και οι συνοικίες της πόλης είχαν πέσει, και είχε μείνει ελεύθερη η περιοχή του κέντρου, όπου ευρισκόταν η Διοίκηση Χωροφυλακής.
Εκεί είχαν συγκεντρωθεί οι εναπομείναντες μαχητές και πολλοί πολίτες. Μετά από σύσκεψη, αποφασίστηκε η έξοδος προς τον σιδηροδρομικό σταθμό και από κει ακολουθώντας τις γραμμές του τραίνου η διαφυγή προς τον ελεύθερο Μελιγαλά.

Πράγματι, στις 2 το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου, ξεκίνησε μια μεγάλη φάλαγγα από 1.000 εθνικιστές , πολεμιστές, και άμαχους που κατάφεραν να φθάσουν στον Μελιγαλά. 
Τον Σεπτέμβριο του 1944 στην Καλαμάτα, στον Μελιγαλά, στον Πύργο, στους Γαργαλιάνους, ξεκίνησε η ένοπλη αντιπαράθεση του ΚΚΕ με τον ελληνικό λαό που κράτησε ως το 1949.

ΥΓ.Τα κομμούνια ακόμα μιλάνε για «απελευθέρωση» της Καλαμάτας από τους Αντάρτες του ΕΛΑΣ,