Η 17η Μαΐου είναι η γενέθλιος ημέρα της κομμουνιστογενούς Δεξιάς. Της Ψωροδεξιάς των Ντιντίδων που ύψωναν το ποτήρι της σαμπάνιας για τον Βασιλιά του Μπάκινχαμ, την Στοά και την Αυτοκρατορία. Στο ξενοδοχείο «Μπουά ντε Μπουλόν» της Βηρυτού έγινε ο παρά φύσιν γκέι παρέιντ Γάμος των τενιστών και των ραλιτζήδων με τους Πουστοθανάσηδες.

Σαν σήμερα, νομιμοποιήθηκε από τους Εγγλέζους και την υπόδουλη και αργυρώνητη ελληνική Ψωροελίτ στο Συνέδριο του Λιβάνου η ΕΑΜοκρατία και μας επιβλήθηκε το Νόμος είναι το Δίκιο του ΚΚΕ. Το Συνέδριο του Λιβάνου, υπό την αιγίδα των Άγγλων  κατάληξε στο σύμφωνο συμβίωσης  με το ΚΚΕ και τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που το ευλόγησε ο Βασιλιάς που τον σώζει ο Χα Σεμ . Η Αγγλία επέβαλε τους κομμουνιστές πράκτορες της, στην κυβέρνηση της Ελλάδος. Το συνέδριο του Λιβάνου προδιέγραψε το Μαύρο Καλοκαίρι του 1944, τον Κόκκινο Δεκέμβρη ,τον Συμμοριτοπόλεμο και  η Νεοκομμουνιστική ΝΔ του Εφιαλτάκη, είναι η Ιστορική του Δικαίωση. Από την επομένη του παρά φύσιν γάμου των Πουστοδεξιών με τους Πουστοθανάσηδες  συνάψεως άρχισε εντατική πλέον  δολοφονική δράση των ΚΚΕ—ΕΑΜ—ΕΛΑΣ—ΟΠΛΑ, σαν ΕΘΝΙΚΩΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΩΝ  ΔΥΝΑΜΕΩΝ και κάθε ημέρα  έπεφταν θύματα  των άτιμων ενεδρών αυτών των κακούργων  τίμιοι Έλληνες πολίτες.

Οι Άγγλοι έβαλαν τα αεροπλάνα και μετέφεραν τους Κόκκινους VIP στην Βηρυτό, για να συζητήσουν με τους άλλους αγγλόφρονες. Επί της υποδοχής ήταν ο Παναγιωτάκης.

(Στη φωτογραφία ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος υποδέχεται αντιπροσώπους για το συνέδριο του Λιβάνου, εκδ. Δημήτρης Παπαδήμος. Ταξιδιώτης φωτογράφος. 1943-1980, ΜΙΕΤ) .

Το Χαμπάτ Μπολόνια, που έγινε ο Γάμος- Συνέδριο, απέχει 25 χιλιόμετρα, από το αεροδρόμιο της Βηρυτού, που σήμερα λέγεται Ραφικ Χαρίρι. Το Χαμπάτ Μπολόνια, είναι πόλη στην ορεινή περιοχή του Λιβάνου , 33 χιλιόμετρα από τη Βηρυτό και μόλις 900 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας.

Εκεί , μέσα σε πευκοδάσος, είναι και σήμερα το ξενοδοχείο «Bois de Boulogne» που φιλοξένησε τη Διάσκεψη του Λιβάνου. Οι άνθρωποι του Ξενοδοχείου, τεσσάρων αστέρων σήμερα , και με δωρεάν παρκινγκ και πρόσβαση Wi-Fi, το θυμούνται ακόμα.

 Το Συνέδριο, το οργάνωσαν οι Άγγλοι και το συντόνιζε ο πρέσβης σερ Ρέτζιναλτ Λίπερ που εκπαιδεύτηκε από τον Πρώτο πόλεμο στην αντικατασκοπία. 

Ο Λίπερ έπαιξε σημαντικό ρόλο στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις του 1944, ιδίως για την υποστήριξη της ελληνικής μοναρχίας στο πρόσωπο του βασιλιά Γεωργίου Β. Μετά την απελευθέρωση, ο Λίπερ μαζί με τον πάτερ Δημητριο συνέχισαν να είναι οι πηγές της Εξουσίας. 

Ο Λίπερ μετά την Ελλάδα πήγε στο Μπουένος Άιρες δίπλα στον Χουάν Περόν. Οι «αντιπρόσωποι», του "Εθνους" μαζεύτηκαν στο ξενοδοχείο «Δάσος της Βουλώνης», της Βηρυτού και ο Λίπερ, ο χρηματοδότης του ΚΚΕ έβαλε τους βασιλικούς αγγλόφρονες να σφίξουν τα χέρια με την Κόκκινη Συμμορία.

Στο Συνέδριο του Λιβάνου, βρίσκονταν από τη μια μεριά το ΚΚΕ και η ΠΕΕΑ, το Σοβιέτ των βουνών και από την άλλη, ήταν η κυβέρνηση του Καΐρου υπό τον Γ. Παπανδρέου που δεν είχε καμία δύναμη εκτός απ' αυτήν που της εξασφάλιζαν οι Εγγλέζοι. Η τρίτη κυβέρνηση, αυτή του «μέθυσου» Ράλλη, (όπως τον έλεγε η ΟΠΛΑ), αντέδρασε στην «Εθνική Ομοψυχία» του Λιβάνου με σχόλιο του «κίναιδου», (όπως τον αποκαλούσε το ΚΚΕ), που δημοσιεύτηκε στα «Αθηναϊκά Νέα» στις 3 Ιουνίου Ι944 με τον τίτλο : «Τα αποτρόπαια εγκλήματα του ΕΑΜ συνεχίζονται». Ο Υπουργός Εσωτερικών στην Κυβέρνηση Ράλλη, Αναστάσιος Ταβουλάρης, (1882 - 1945) που ήταν αντικομουνιστής και διετέλεσε υπουργός Συγκοινωνίας στην κυβέρνηση Πάγκαλου και που εξελέγη βουλευτής Ζακύνθου το 1923, το 1928 , το 1932 με το Κόμμα Φιλελευθέρων και το 1936 με το κόμμα των Φιλελευθέρων, έλεγε : «Έλληνες τίνες πολιτικοί, παρουσιαζόμενοι ως δήθεν εκπρόσωποι Ιστορικών κομμάτων της Χώρας, αποβλέποντες εις μόνην την εξυπηρέτηση της κουφού ματαιοδοξίας των, έδωσαν προ ημερών τας χείρας εις Λίβανον, εις τούς αιμοσταγείς δολοφόνους του ΕΑΜ και τούς εκπροσώπους του Κομμουνιστικού κόμματος, τούς υπονομευτάς, δηλαδή, του Ελληνικού Έθνους και της Ελληνικής Κοινωνίας. Μεταξύ των πολιτικών αυτών, οίτινες ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν δήθεν τον Ελληνικόν Λαόν και οίτινες πράγματι ουδέν εκπροσωπούν, αφού εκ φόβου ή εκ συμφέροντος αυτοκαταδικασθέντες είς πλήρη αφάνειαν από μακρότατου χρόνου, εγκατέλειψαν τον λαόν εις την δυστυχίαν του χάριν των εχθρών της Χώρας και του Λαού, των άναγραψάντων εις το πρόγραμμα των την παραχώρηση ή την αύτονόμηση τμημάτων της Ελληνικής Πατρίδος συνήφθη συμβόλαιο αιματηράς αλληλεγγύης, το όποιο θ' αποτελέσει αιώνιο στίγμα δια την πολιτική ιστορία της Ελλάδος».

Το χωριό Χαμπάτ Μπολόνια, είναι ακόμα ένα διάσημο θέρετρο του Λιβάνου, για όλες τις εποχές, με δροσερό κλίμα το καλοκαίρι και με χιόνι το χειμώνα. Εδώ, στις 20 Μαΐου 1944 άρχισε το μακρύ ταξείδι των Ελλήνων μέσα στη Νύχτα της ΕΑΜοκρατίας, με την υπογραφή της εθνοπροδοτικής Συμφωνίας του Λιβάνου με την οποία οι Εγγλέζοι, οι χρηματοδότες και σπόνσορες της ΚΚΕ λτδ, επέβαλαν τους συνεργάτες του Μπάλφουρ, στον σβέρκο του ελληνικού λαού, με την έγκριση του βασιλιά και των «πολιτικών» ρεταλιών , που εκπροσωπούσαν το σαρκίον τους, και τους αργυρώνητους των Αθηνών. 

 Οι σφαγές της ΟΠΛΑ νομιμοποιήθηκαν με το Σύμφωνο «εθνικής Ενότητας» με τους Κομμμουνιστες, που υπέγραψαν υπό την καθοδήγηση του σερ Ρέτζιναλτ Λίπερ, οι Γεώργιος Παπανδρέου, Σοφοκλής Βενιζέλος, Κωνσταντίνος Ρέντης, Γ. Εξηντάρης Σπύρος Θεοτόκης, Παναγιώτης Κανελλόπουλος Γεώργιος Καρτάλης, Κομνηνός Πυρομάγλου και ο ανιψιός του Ιωνα Δραγούμη Φίλιππος με τους Κομμουνιστές. Το «βουνό», το εκπροσωπούσαν ο Πέτρος Ρούσος ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης ο συνδικαλιστής Δημήτριος Στρατής από την Ανδρο, και οι συνοδοιπόροι «δημοκρατικοί», αλλά αγγλόφρωνες, Αλέξανδρος Σβώλος, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Ιωάννης Σοφιανόπουλος, Άγγελος Αγγελόπουλος και οι τέως βουλευτής Ρεθύμνου Νίκος Ασκούτσης, και ο απότακτος βενιζελικός Στέφανος Σαράφης. 

Για να καταλάβουμε ποιους εκπροσωπούσαν, οι προσκεκλημένοι, ο Ιωάννης Σοφιανόπουλος στις εκλογές του 1936 είχε λάβει , 13.006 ψήφους, ο Αλέξανδρος Μυλωνάς 12.333, και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος 9.870. 

 Για σύγκριση, ο Σωτήριος Γκοτζαμάνης, που μετείχε στην Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη στην Αθήνα, είχε πάρει στις εκλογές του 1936 17.822 ψήφους και 1,40%. 

Ο Κωνσταντίνος Βεντήρης , κατόπιν πρόσκλησης του Γ. Παπανδρέου αναχώρησε με καΐκι από το Δασκαλειό Κερατέας και μεταφέρθηκε στη Σμύρνη και από εκεί πήγε σιδηροδρομικώς στην Άγκυρα, όπου τον παρέλαβε το τσάρτερ και τον μετέφερε στη Βηρυτό, όπου εκπροσωπούσε μαζί με τον Αντώνη Σταθάτο τις Εθνικές Αντιστασιακές Οργανώσεις. 

Ακολούθως ανέλαβε καθήκοντα του Αρχηγού του Επιτελείου και Αρχηγού του ελληνικού στρατού απελευθέρωσης και έκανε ότι του έλεγαν ο Άγγλοι 

Μετά την απελευθέρωση ανέλαβε τη διοίκηση του Γ΄ Σώματος Στρατού και ακολούθως του Διοικητού της 1ης Στρατιάς, του Αρχηγού ΓΕΣ (Νοεμβ. 1947 - Φεβρ. 1948), του Γενικού Επιθεωρητή Στρατού, και Διοικητού Στρατιάς Γράμμου - Βίτσι κατά τον εμφύλιο. Αποστρατεύθηκε το 1951. Το ίδιο δε έτος ανέλαβε τα καθήκοντα του Επίτιμου Γενικού Υπασπιστή του Βασιλέως Παύλου του Α΄. 

Ο Αντώνιος Σταθάτος, ήταν η Ψωροελίτ αυτοπροσώπως. Εφοπλιστής , τενίστας, και ραλλίστας. Γόνος της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών με το γνωστό Μέγαρο. Ήταν τελετάρχης του Βασιλιά και ηταν παντρεμένος με την Ελένη Κωνσταντινίδη, γόνο πλούσιας οικογένειας από την Αλεξάνδρεια. 

Το 1928, ήταν ιδρυτικό μέλος του Ροταριανού Συλλόγου της Αθήνας. Το 1932, με την Μπουγκάτι του, έτρεξε στην Α΄ ανάβαση Πάρνηθας. 

Ο Δημήτριος Λόντος , ήταν ο διαχρονικό υπηρέτης των Αγγλων. Καταγόταν από την γνωστή οικογένεια των συνεργατών της Εταιρείας της Ανατολής και υπηρετών της Αγγλικής .Ήταν εγγονός του Ανδρέα Χ. Λόντου, δημάρχου Πατρέων και προέδρου της Βουλής, και πρώτος ξάδελφος των Δημητρίου Μάξιμου και του Γεωργίου Στρέιτ. Εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές 1933, 1935 .Κατά τη διάρκεια της 4ης Αυγούστου είχε εκτοπιστεί. 

Μεταφέρθηκε στο Συνέδριο Λιβάνου ως εκπρόσωπος (με "κοπτάτσια") του Λαϊκού Κόμματος, και, αμέσως μετά τον Λίβανο, έγινε υπουργός, «Επί της Κοινωνικής Πρόνοιας και Αντιλήψεως». Ο Γεώργιος Σακκαλής, είχε λάβει μέρος στις εκλογές του 1926 ως υποψήφιος βουλευτής Πειραιώς με την ‘Ένωση Φιλελευθέρων. Έλαβε 5666 ψήφους και εξελέγη. 

Στον Λίβανο εκπροσωπούσε το Προοδευτικό Κόμμα και αμέσως μετά έγινε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου. 

 Ο Γεράσιμος Βασιλειάδης ήταν αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού . Διετέλεσε ναυτικός ακόλουθος στο Λονδίνο. (1925 - 1927). Ήταν γιος της Ιφιγένειας Λάνδερερ. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Λεβή-δη της οικογένειας Λεβή-δη. 

Διετέλεσε υπουργός Ναυτικών και Αεροπορίας το 1932 στην κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου. Μετά την αποστρατεία ασχολήθηκε με την πολιτική εκλεγόμενος το 1928 βουλευτής για πρώτη φορά με το κόμμα των Φιλελευθέρων στην περιφέρεια Λοκρίδος. Επανεξελέγη βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδος στις βουλευτικές εκλογές του 1932, και 1936 με το Κόμμα των Βενιζελικών Φιλελευθέρων. Στις 8 Ιουνίου 1944 έγινε υπουργός «επί της Εμπορικής Ναυτιλίας». 

 Οι Σ. και Ι. Μεταξάδες , εκπροσωπούσαν τον εαυτό τους. 

 Αυτή ήταν η συμφωνία ΚΚΕ-Βασιλιά-Αργυρώνητης Ψωροελίτ- Ιντέλιζενς Σερβις στο Λίβανο. Ένα συμβόλαιο «αιματηράς αλληλεγγύης», που παραμένει «αιώνιο στίγμα» στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος. Η Συμφωνία ΚΚΕ-Βασιλιά- Αργυρώνητης Ψωροελίτ-Ιντέλιζενς Σέρβις στο Λίβανο, έφερε τις Σφαγές Καλαμάτας - Μελιγαλά , τα Δεκεμβριανά , τη Βάρκιζα και τον Συμμοριτοπόλεμο. 

Η ακύρωση του Λιβάνου , αλλά όχι της Βάρκιζας, έγινε με το Δόγμα Τρούμαν, και την απόφαση των αμερικανών να τεθούν εκτός νόμου το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και η «Εργατική Αλληλεγγύη και να εκδοθεί ο ΑΝ 509. Η Επιστροφή στον Γάμο του Λιβάνου εγινεμε τον δευτερη Συμφωνία της Βάρκιζας του Εφιάλτη με τους Κυρκοφλωράκηδες.