24 Δεκεμβρίου 1944. Εμαρτύρησε στα χέρια της ΟΠΛΑ ο Ιερομόναχος Αναστάσιος Ιβηρίτης εφημέριος του Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων

Από το Θησείο οι Άγγλοι επιτέθηκαν μέσα στα στενά του Ψυρρή. Πέρασαν την Πειραιώς και μπήκαν στο Μεταξουργείο, μέχρι την οδό Μυλλέρου. Και συγχρόνως επιτέθηκαν στο Γκάζι, όπου είχαν «οχυρωθεί» οι ΕΛΑΣίτες Έπεσε το Γκάζι, και οι Αλεξιπτωτιστές έφτασαν στην Ιερά Οδό. 

Στους υπονόμους από το Μεταξουργίο περπατούσε η αποστολή των Δυναμιτιστών του ΚΚΕ που πήγαινε να ανατινάξει την Μεγάλη Βρετανία με τα εκρηκτικά που είχαν αφήσει οι Γερμανοί τον Οκτώβριο. 

Στα  Κάτω Πατήσια, στο Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου ο αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Ιβηρίτης-Κρητικός τελούσε τη θεία Λειτουργία της παραμονής των Χριστουγέννων . Μόλις τελείωσε  η λειτουργία συνελήφθη από τους άθεους ΟΠΛΑτζήδες μέσα στον αγαπημένο ναό . Λίγη ώρα μετά μετά βρέθηκε το λείψανό του πεταμένο σ’ ένα παράμερο δρόμο σαν να ήταν σκουπίδι. Ένας ιερεύς έγραψε προς την αρχιεπισκοπή Αθηνών: «Το πτώμα του έφερε παντοίας κακώσεις και τραύματα εκ σφαγής εις τον λαιμόν». Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου δέχθηκε τον μαρτυρικό του θάνατο τα Χριστούγεννα εκείνα υπέρ τα τίμια δώρα των μάγων της Βηθλεέμ, χρυσό, λίβανο και σμύρνα ….

 Στη διάρκεια της κατοχής ο Ναός του, Αγίου Ανδρέα  δεν ήταν μόνο τόπος θείας λατρείας, αλλά ήταν και ιατρείο ψυχών και σωμάτων, πηγή παρακλήσεως των δυστυχισμένων και τροφής των πεινασμένων. Ο αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Ιβηρίτης κουβαλούσε σακιά με τρόφιμα για τους φτωχούς. Έγινε για πολλούς πατέρας και φίλος, δάσκαλος και γιατρός, τροφέας και συμπαραστάτης, εξομολόγος και αδελφός, και έσωζε ανθρώπους από την ασθένεια, την πείνα και την απελπισία, προπάντων παιδιά.

Ο Ιερομόναχος Αναστάσιος Ιβηρίτης γεννήθηκε το 1905 στην Ίμβρο και λεγόταν Γεώργιος Κρητικός. Εισήλθε στην ιερά μονή Ιβήρων, το 1923, όπου εκάρη μοναχός το 1924 και χειροτονήθηκε διάκονος το 1925 και πρεσβύτερος το 1933. Ήρθε στην Αθήνα, όπου σπούδασε θεολογία, ιατρική και μουσική.  Στον πόλεμο του 1940 υπηρέτησε  ως στρατιωτικός ιερεύς Ήταν παρών στην πρώτη γραμμή του πυρός, ενθαρρύνοντας τους στρατιώτες. Έδωσε πνοή στους αποθαρρημένους, κινούμενος με αυτοθυσία. 

Ο διοικητής του έγραψε γι’ αυτόν: «Ιερεύς με αρτίαν ηθικήν και πνευματικήν μόρφωσιν, πλήρης δε πίστεως και πατριωτικού ενθουσιασμού ευρίσκετο κατά τας δυσκολωτέρας στιγμάς πάντοτε πλησίον των στρατιωτών, ενισχύων αυτούς ψυχικώς και συμμεριζόμενος τους κόπους και τους κινδύνους αυτών, δειχθείς ούτως αντάξιος της στρατιωτικής και εν γένει της εθνικής αποστολής του Έλληνος κληρικού εν πολεμώ …». Η Ελληνική Πολιτεία στις 28.8.1941 του απένειμε το μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων.

Ο Γ. Παπανδρέου διόρισε αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού τον αντιστράτηγο Γεώργιο Δρομάζο σε αντικατάσταση του Ευστάθιου Λιώση.