Στις 3 και 4 Ιανουαρίου οι κομμουνιστές υπέστησαν μεγάλες απώλειες στις οδομαχίες στον Πειραιά στην περιοχή του Μεταξουργείου και του Γκύζη και απώλεσαν κάθε έλεγχο στο Περιστέρι. Ήταν σαφές οτι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να μάχονται με οργανωμένες δυνάμεις .
Ο Σταθμός Διοίκησης του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ μεταφέρθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Την νύχτα της 3ης Δεκεμβρίου διέταξε αντεπιθέσεις στο Ψυχικό, τα Τουρκοβούνια, το Γηροκομείο, το Στρατιωτικό Νοσοκομείο, τις Προσφυγικές Πολυκατοικίες και τις Φυλακές Αβέρωφ που απέτυχαν.
Στις 4 Ιανουαρίου ,μεγάλα τμήματα οπλοφόρων του ΕΛΑΣ απειλούνταν άμεσα στην Αθήνα και τον Πειραιά με περικύκλωση.
Σε σύσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ με τη Διοίκηση ΕΛΑΣ, αποφασίστηκε η εκκένωση του Πειραιά και η σύμπτυξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στον Ασπρόπυργο μαζί με την φάλαγγα των προσφύγων.
Αξιολογώντας τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών, η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 4ης Ιανουαρίου τη διαταγή για γενική σύμπτυξη προς Πεντέλη-Πάρνηθα.
Περίπου 8000 Ένοπλοι και μαζί τους έφυγαν και όσοι φοβόντουσαν αντίποινα. Οι κομμουνιστές πήραν μαζί τους 15000 και πλέον Ομήρους.
Στο Κέντρο των Αθηνών ,κυβερνούσε η κυβέρνηση των Μαυρογιαλούρων. Οι Μαυρογιαλούροι ήταν υποπροϊόν της ΕΑΜοκρατίας και Αγγλοκρατίας.
Η αργυρώνητη και Κλεπτοκρατική «καλή κοινωνία» βγήκε «ατσαλάκωτη» από την κατοχή και τα Δεκεμβριανά επανέλαβε τα καθήκοντα της.
Στην εφημερίδα της κυβερνήσεως Δημοσιεύτηκε και ο διορισμός του Γερμανομαθούς Ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Άμαντου ως Υπουργού Παιδείας, Είχε καταφέρει να περάσει την κατοχή βυθισμένος στις μελέτες του. Αμέτοχος χωρίς να πεινάσει ιδιαίτερα και δεν ήταν στόχος της ΟΠΛΑ.
Μετά από τις 32 ημέρες των ανθρωποθυσιών κατά τα Δεκεμβριανά, και μετά τις σφαγές στον Μελιγαλά τον Σεπτέμβριο και το Κιλκίς τον Νοέμβριο του 1944, οι Άγγλοι απομάκρυναν από την κυβέρνηση τους «αιματοβαμμένους» , «αντικομουνιστές» και διόρισαν τους «Αφανείς» ή «Άφαντους» για να συνδιαλλαγούν με την Αριστερά.
Το «φρέσκο» πολιτικό προσωπικό του «κατευνασμού», ήταν οι φελλοί και οι χλεχλέδες του «καλού κόσμου», τους οποίους διακωμωδούσε το παλιό λαϊκό ελληνικό σινεμά, που ήταν πολύ πιο «πολιτικό» από ότι πιστεύουν οι αριστεροί «ειδικοί».
Ανάμεσά στους φρέσκους, ήταν ο υπουργός ο Τζων Γκλαβάνης. Γιος του Αλευροβιομήχανου Κωνσταντίνου Γκλαβάνη από το Βόλο .Σπούδασε Εμπορικές Επιστήμες στην Εμπορική Σχολή του Μάντσεστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όλο τον πόλεμο και την κατοχή τα πέρασε στην Αγγλία από όπου τον μετέφεραν οι Άγγλοι.
Υφυπουργός, ο Μικές Μαυρογορδάτος . Γεννήθηκε στην Μασσαλία και ήταν γιος του Ιάκωβου Μαυρογορδάτου, γόνου της ομώνυμης χιώτικης οικογένειας, και της Αικατερίνης Ράλλη. Βρέθηκε στην απελευθερωμένη Αθήνα με εισιτήριο της ΡΑΦ.
Υπουργός ο Αθανάσιος Σμπαρούνης. Ο αδελφός του μεγαλοκλινικάρχη Νικολάου Σμπαρούνη.. Ήταν παντρεμένος με την Γεωργία Μαρκεζίνη. Ισόβιο μέλος της British Royal Economic Society of London. Υπηρέτησε σε Διευθυντικές θέσεις του Υπουργείου Οικονομικών από το 1925 έως το 1943 οπότε έφυγε στο Κάιρο όπου διορίστηκε Γενικός Διευθυντής του (ανυπάρκτου) Υπουργείου Οικονομικών της Εξόριστης Κυβέρνησης. Μαζί με τον Κυριάκο Βαρβαρέσο (Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, επί κεφαλής) και τον Αλέξανδρο Αργυρόπουλο (Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών) ορίστηκαν από την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου , να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στην Νομισματική και Δημοσιονομική Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στο Μπρέττον Γουντς (1-22 Ιουλίου 1944) κατά την οποία αποφασίστηκε η ίδρυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Με την επιστροφή του έγινε υπουργός.
Στις 23 Απριλίου 1941,οι Γερμανοί μπήκαν στη Λαμία και η Άγγλοι έδωσαν το σύνθημα της φυγής. Ο εστεμμένος Τενεκές, δραπέτευσε διά νυκτός εξ Αθηνών με τον σύμβουλό του Πάλερετ ,και τον Τσουδερόν του, (της Τραπέζης), με VIP πτήση με ένα υδροπλάνο Σάντερλαντ για την Κρήτη . Η «κυβέρνηση», ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Κυριάκος Βαρβαρέσος, ο Υποδιοικητής Γεώργιος Μαντζαβίνος, και τα στελέχη της Λαζαρίδης, Λεβή και Κοσμίδης αναχώρησαν τη νύχτα της 22ας Απριλίου από τα Μέγαρα με το Β. Όλγα. Πιο δίπλα φορτώθηκαν στα «Πάνθηρ» και «Ιέραξ» οι ανάλγητοι και αργυρώνητοι VIP των Αθηνών, με τις γυναίκες, τα τέκνα, τις πενθερές, τις κουβερνάντες- και τα μπαούλα τους. Στο πλοίο της χαράς εκτός από τον ποιητή Σέφερη και την σύζυγο που την παντρεύτηκε εσπευσμένα για να της βγάλει εισιτήριο, ανέβηκε και ο Ναυαρχούκος Πέτρος Βούλγαρης . Τέκνον της κωλοοικογένειας της Ύδρας των δολοφόνων του Καποδίστρια. Γεννήθηκε το 1883 και ήταν γιος του Γεωργίου Βούλγαρη και της Αρχόντως Ι. Βατσαξή.
Ο προπάππος του, Νικόλαος Βούλγαρης ήταν αδελφός του Γεωργίου Βούλγαρη, του κοτζάμπαση της Ύδρας. Ήταν υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το 1935 με το κίνημα των Βενιζελικών αποστρατεύτηκε με το βαθμό του υποναυάρχου . Στη συνέχεια εργάστηκε ως γενικός διευθυντής στις επιχειρήσεις του Μποδοσάκη. Στο Καίρο φάνηκε χρήσιμος .Το Μάρτιο του 1943 ο Εμμανουήλ Τσουδερός του ανέθεσε το υπουργείο Αεροπορίας και τον Απρίλιο του 1944, μετά το κίνημα του ναυτικού ο πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος τον επανέφερε στο στράτευμα με το βαθμό του αντιναυάρχου και τον έκανε αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και αρχηγό Στόλου.
Στις 8 Απριλίου του 1945, ο Δαμασκηνός και οι Άγγλοι τον έχρισαν πρωθυπουργό αντί του Πλαστήρα.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
.png)
.png)
.png)
1 σχόλιο:
Κυρ Σπύρο δεν καταλαβαίνω την μεταστροφή, δηλαδη πως ενώ αρχικά με τις ευλογίες των Άγγλων γιγαντώθηκαν οι συμμορίτες σε όλη την επικράτεια, με τα Δεκεμβριανά γίνονται αντίπαλοι; Να μας λυπήθηκαν οι σιωνιστές λίγο δύσκολο. Να είχαν συμφωνία μόνο για δημιουργια μακεδονικου κράτους και να επιδίωξαν την κατάληψη όλης της χώρας;
Δημοσίευση σχολίου