Από τη Ρωσική Ιστορία. Η καταστροφή των Κουμάνων στον Ποταμό Σαλνίτσα, το 1111 μ.Χ

 

Το 1103, μετά τη Συμφωνία στη λίμνη Ντολόμπ κοντά στο Κίεβο του πρίγκιπας του Κιέβου Σβιατοπόλκ Ιζιάσλαβιτς και του πρίγκιπα του Περεγιασλάβλ. Βλάντιμιρ Βσεβολόντοβιτς του Μονομάχου να ενώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι στην απειλή των Ταταρομογγόλων Κουμάνων , διεξήγαγαν την πρώτη εκστρατεία εναντίον των Κουμάνων στη στέπα. 

Το 1107 νίκησαν τις φυλές των Μπονιάκ και Σαρούκαν . Το 1109, ο βοεβόδας Ντμίτρι Ιβόροβιτς κατέστρεψε ξανά τους Κουμάνους που ήταν υπό την κυριαρχία των γιων του Σαρούκαν, του Σιρχάν και του Άτρακ. 

 Στις 26 Φεβρουαρίου, 1111 τη 2η Κυριακή της μεγάλης Σαρακοστής , ο ρωσικός στρατός, με επικεφαλής τους ιερείς που έφεραν τον Σταυρό ξεκίνησε για την κατάληψη της πόλης Σαρουκάν . Στην πορεία του διέσχισε τους ποταμούς Σούλα (5η ημέρα), Κορόλ (6η ημέρα), Πσελ (7η ημέρα), Γκόλτα, Βόρτσκα (10η ημέρα), και έφρασαν στις όχθες του Σέβερσκι Ντόνετς την 23η ημέρα). 

Η Σαρουκάν παραδόθηκε χωρίς μάχη την 5η ημέρα της πολιορκίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κάτοικοι προσέφεραν στους νικητές ψάρια και κρασί. 

Την ίδια ημέρα το Σάγκροφ κάηκε από τους Ρώσους. 

Και οι δύο πόλεις πήραν το όνομά τους από τους Χαν που ηττήθηκαν στον ποταμό Σούλα το 1107 , όταν ο Σαρουκάν τράπηκε σε φυγή και ο Σούγκρα αιχμαλωτίστηκ). 

Στις 24 Μαρτίου, η έγινε η πρώτη άγρια μάχη έλαβε στο Ντόνετς, στην οποία οι ρώσοι στρατιώτες επικράτησαν. 

Το πρωί της 27ης Μαρτίου μετά την πανσέληνο, έγινε η δεύτερη, κύρια μάχη στον ποταμό Σαλνίτσα. 

Οι Κουμάνοι είχαν την αριθμητική υπερτερότητα και τα ρωσικά στρατεύματα βρέθηκαν περικυκλωμένα, αλλά οι Κουμάνοι δεν μπορούσαν να αντέξουν στη συντονισμένη επίθεση των Ρωσων και το εβαλαν στα πόδια .

Οι Ρώσοι αιχμαλώτισαν πολλούς . Περίπου 10000 Κουμάνοι έμειναν στο πεδίο της μάχης, οι υπόλοιποι έριξαν κάτω τα όπλα τους, ζητώντας να σώσουν τις ζωές τους] Τα νέα για την επιτυχημένη ρωσική σταυροφορία στη στέπα ανακοινώθηκαν στο Βυζάντιο και στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, αυξάνοντας το Κύρος των Ρώσων πριγκίπων μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών ως υπερασπιστών του Χριστιανισμού από τους άπιστους. Μια τέτοια αξιολόγηση είναι αξιοσημείωτη στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών σταυροφοριών για την Ιερουσαλήμ που ξεκίνησαν ταυτόχρονα. Μετά το 1111, οι Κουμάνοι πλησίασαν μόνο μία φορά τα σύνορα της Ρωσίας, το έτος του θανάτου του Σβιατοπόλκ το 1113, αλλά συμφιλιώθηκαν με τον Βλαντίμιρ, ο οποίος πήρε το θρόνο. 

Σύντομες αναφορές για τη Μάχη του Σαλνίτσα βρίσκονται είναι σε πολλά ρωσικά χρονικά, ωστόσο, η μόνη πηγή που περιέχει λεπτομερή περιγραφή της μάχης είναι το Χρονικό του Υπατίου.