Η Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών υπογράφηκε την 1η Ιανουαρίου 1942 κατά τη διάρκεια της Πρώτης Διάσκεψης της Ουάσιγκτον.

 

Μεταξύ των 26 χωρών που υπέγραψαν ήταν και η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση ως πελάτης της Αγγλίας.

Το όνομα «Ηνωμένα Έθνη» για τους συμμάχους του συνασπισμού κατά του Χίτλερ προτάθηκε τον Δεκέμβριο του 1941 από τον Ρούσβελτ. 

Η Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών της 1ης Ιανουαρίου 1942  

χρησίμευσε ως βάση για τα μελλοντικά Ηνωμένα Έθνη. 

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο όρος «Ηνωμένα Έθνη» έγινε

 συνώνυμος με τους συμμάχους του συνασπισμού κατά του Χίτλερ. 

Η διακήρυξη υπεγράφη από εκπροσώπους 26 κρατών μελών του συνασπισμού κατά του Χίτλερ.

 Υπέγραψαν οι «4 Μεγάλοι», δηλαδή , η Μεγάλη Βρετανία, η ΗΠΑ, 

η ΕΣΣΔ και η κυβέρνηση Τσιάνγκ Κάι-Σεκ από την Κίνα , 

που καθόντουσαν στο Τραπέζι και... οι όρθιοι. 

Δηλαδή, η Αυστραλία , ο Καναδάς , η Ινδία , Νέα Ζηλανδία και η Ένωση της Νότιας Αφρικής από την Βρετανική Κοινοπολιτεία που ήσαν υπό την ηγεμονία του Βρετανικού Στέμματος , 9 κράτη της Κεντρικής 

Αμερικής και της Καραϊβικής, που ήσαν υπό την ηγεμονία , της

 Ουάσιγκτον , δηλαδή Κόστα Ρίκα , Κούβα , Δομινικανή Δημοκρατία ,

 Ελ Σαλβαδόρ , Γουατεμάλα ,Αϊτή , Ονδούρα , Νικαράγουα , Παναμάς

 και οκτώ ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που ήσαν πελάτες του Λονδίνου. Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Βέλγιο , Τσεχοσλοβακία , Λουξεμβούργο , 

Κάτω Χώρες , Νορβηγία , Πολωνία. 

Το κείμενο της διακήρυξης επιβεβαίωσε τη θέση των υπογραφόντων

 ότι «η πλήρης νίκη επί του κοινού εχθρού αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την προστασία της ζωής, της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και του δικαιώματος στην ελευθερία της θρησκείας, 

καθώς και για τον θρίαμβο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης τόσο στην πατρίδα όσο και σε άλλα εδάφη, και ότι 

τα μέρη συμμετέχουν τώρα σε έναν κοινό αγώνα κατά των βάρβαρα σκληρών δυνάμεων, που θέλουν να κατακτήσουν όλο τον κόσμο. 

 Η αρχή της «ολικής νίκης» για πρώτη φορά περιέγραψε την πολιτική

 των Συμμάχων με στόχο την «άνευ όρων παράδοση» των χωρών του Άξονα. Ο κύριος στόχος των κομμάτων ήταν η ήττα του «Χίτλερ», που σήμαινε τη συμφωνία των μερών κατά «των ολοκληρωτικών μιλιταριστικών καθεστώτων στη Γερμανία, την Ιταλία και 

την Ιαπωνία». 

Τα μέρη συμφώνησαν να εφαρμόσουν τον Ατλαντικό Χάρτη, να χρησιμοποιήσουν όλους τους πόρους τους για πόλεμο με τον Άξονα 

και να μην υπογράψουν ξεχωριστή ειρήνη με τη ναζιστική Γερμανία ή  την Ιαπωνία.