Η βασιλοσοφουλική βάρδια της αγγλοβασιλικής εκτροπής

Στις 24 Μαΐου 1937, αγγλική πρεσβεία δια των Φιλελέ πρακτόρων της , πρότειναν στον Γεώργιο να αλλάξει την  «Βασιλομεταξική» δικτατορία  με τη   «Βασιλοσοφουλική». 

Εκδόθηκε η Κοινή διακήρυξη ΟΛΩΝ των ελληνικών αστικών κομμάτων για συνεργασία με τη Χούντα Άγγλων και  Βασιλιά

 Στις 24 Μαΐου 1937 οι αρχηγοί και εκπρόσωποι των αστικών      κομμάτων υπέγραψαν κοινή διακήρυξη συνεργασίας και πρότειναν     στον Βασιλιά να απομακρύνει τον Ιωάννη Μεταξά, να θέσει εκτός      νόμου κομμουνιστές και φασίστες, να περιοριστεί στο ρόλο                    του Ανωτάτου Άρχοντα που του έδινε το Σύνταγμα του 1911 και να συγκροτήσει οικουμενική κυβέρνηση που θα πήγαινε, σε εκλογές με ευρεία περιφέρεια και πλειοψηφικό. 

 Την κοινή δήλωση υπέγραψαν και οι Φιλελεύθεροι και οι «Λαϊκοί». Υπέγραφαν: Ο Θ. Σοφούλης από το Κόμμα των Φιλελευθέρων,                   ο Γ. Καφαντάρης από το Προοδευτικό Κόμμα, οι Κ. Τσαλδάρης, Β. Σαγιάς, Π. Ράλλης, Στέφ. Στεφανόπουλος, και Γ. Πεσματζόγλου από το                 Λαϊκό Κόμμα, ο Γ. Χλωρός, και ο Λ. Λιβιεράτος από Λαϊκό Εθνικό       Κόμμα του Θεοτόκη, ο Αλ. Μυλωνάς από το Αγροτικό Δημοκρατικό Κόμμα, ο Γεώργιος Παπανδρέου ως Ριζοσπαστικό Σοσιαλιστικό           Κόμμα και Ν. Δαρβέρης ως Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα. 

Το πολιτικά κόμματα, δήλωσαν στον Βασιλιά, ότι πιστεύουν «στην υπεροχή των ελευθέρων θεσμών» και ότι θα εργαστούν «από κοινού»

 διά την αποκατάσταση «των ελευθεριών του Λαού», και «χάριν της πληρεστέρας εξυπηρετήσεως του γενικού συμφέροντος του έθνους

 και του Λαού» συμφώνησαν να περισταλεί «δημοκρατικά» η 

Ελευθερία του Τύπου και να απαγορευτούν οι απεργίες, και πρότειναν

 στο Βασιλιά 9 σημεία. 

 Τα κόμματα αποδεχόντουσαν , ως πρώτο σημείο, να τεθούν εκτός 

νόμου οι κομμουνιστές και οι θαυμαστές του Χίτλερ και του 

Μουσολίνι.

 «Να τεθούν εκτός Νόμου οι πολιτικές οργανώσεις και τα πολιτικά συστήματα, που τείνουν εις την ανατροπήν του κοινωνικού

 καθεστώτος ή κατάλυση των λαϊκών ελευθεριών.

 2) Ο Βασιλεύς θα είχε τα δικαιώματα, που αναγνώριζε εις Αυτόν 

το Σύνταγμα του 1911.

 3) Για τις πρώτες εκλογές συμφώνησαν να καθιερωθεί η ευρεία περιφέρεια και το πλειοψηφικό και να καθιερωθεί ότι κάθε 

μελλοντική νομίμως αποφασιζομένη μεταβολή του εκλογικού συστήματος, θα ισχύει διά τας μεταπροσεχείς εκλογάς. 

 4) Τα κόμματα συμφώνησαν να ληφθεί πρόνοια προς έγκυρο 

οργάνωση, και εκπροσώπηση των κοινωνικών τάξεων ως και των οικονομικών συμφερόντων και «να θεσπισθούν μέτρα αποτρέποντα 

τας απεργίας και τα λοκ-άουτ». 

 5) Τα κόμματα συμφώνησαν «να τεθή φραγμός εις τας καταχρήσεις 

της ελευθεροτυπίας», τα αδικήματα του Τύπου να μην υπάγονται εις

 την δικαιοδοσία των ενόρκων, και ειδικός Νόμος να εξασφαλίζει

την ακρίβεια και την αντικειμενικότητα των δημοσιευμένων 

ειδήσεων και πληροφοριών, στον Τύπο. 

 6) Να κατοχυρωθεί η πλήρης ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας

 εις όλους τους κλάδους και να περιφρουρηθεί κατά πάσης έξωθεν επεμβάσεως η αμεροληψία και εύρυθμος λειτουργία της Διοικήσεως. 

 7) Η σύνθεση των ενόπλων δυνάμεων, θεωρείται ζήτημα τεχνικό 

και εθνικό . Προς πλήρη δε περιφρούρηση της αρμονικής

 συνεργασίας των ενόπλων δυνάμεων, συμφωνείται μεταξύ των 

κομμάτων να ληφθει πρόνοια αποτρέπουσα την μίξιν της πολιτικής

 εις παν ό,τι αφορά την υφισταμένη σύνθεση των ενόπλων δυνάμεων.

 

Με το σημείο «8», πρότειναν να στηρίξουν έναν πρωθυπουργό τύπου Κωνσταντίνου Δεμερτζή και με το σημείο 9 πρότειναν Οικουμενική

 προς αντιμετώπιση των κρισίμων περιστάσεων». 

 8) Προς διευκόλυνση της εξόδου εκ της σημερινής καταστάσεως και ομαλή και ελευθέρα της πολιτική ζωής , τα υπογραφόμενα κόμματα συμφώνησαν να υποστηρίξουν μέχρι των εκλογών οιανδήποτε εξώπολιτικήν Κυβέρνησιν εγγυωμένην την εφαρμογήν των ανωτέρω αρχών, καθ' όσον ο σκοπός των στρέφεται κυρίως και προταρχικώς εις την αποκατάστασιν των ελευθεριών του Λαού και την ταχυτέραν επάνοδον της χώρας εις ομαλόν πολιτικόν βίον. 

«Τα υπογραφόμενα κόμματα, εις περίπτωσιν καθ' ην ήθελε προκύψει αδυναμία σχηματισμού ετέρας Κυβερνήσεως, συμφωνούν και 

δέχονται όπως καταρτίσουν, καλούμενα, κοινήν Κυβέρνησιν, προεδρευομένην από πρόσωπον κοινής εμπιστοσύνης, η οποία 

θα προβή εις την πραγματοποίησιν των εκτεθεισών αρχών και την ενέργειαν των εκλογών. Εις αμφοτέρας τας άνω περιπτώσεις, 

Επιτροπή με τη συμμετοχή των κομμάτων θα προβή εις την σύνταξιν 

του καταστατικού χάρτου, επί τη βάσει των ανωτέρω αρχών,

ο οποίος καταστατικός χάρτης θα υποβληθή υπό την έγκρισιν του 

Λαού διά των εκλογών, της εκλεγησομένης Βουλής εχούσης

 χαρακτήρα απλής Βουλής. 

 9) Διά την ταχυτέραν αποκατάστασιν του ομαλού πολιτικού βίου, 

την απρόσκοπτον εφαρμογήν του πολιτεύματος και την 

ευχερεστέραν αυτού προσαρμογήν εις τας παρούσας κοινωνικός, οικονομικός και άλλας συνθήκας τα υπογραφόμενα κόμματα 

συμφωνούν όπως εν τω προγράμματι αυτών περιλαμβάνουν ως 

βασικάς κατευθύνσεις τας ανωτέρω εκτεθείσας, εν τη επιθυμία των 

δε όπως αποφευχθή εν τω μέλλοντι οιαδήποτε του πολιτικού ανταγωνισμού εκτράχυνσις αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν όπως αποβλέψουν εις σταθεράν συνεργασίαν και συμπράξουν μετά τας 

εκλογάς εις Οικουμενικήν Κυβέρνησιν προς αντιμετώπισιν των

 κρισίμων περιστάσεων». 

Το υπόμνημα των Πολιτικών κατά του Μεταξά που εισηγήθηκαν 

στον Γεώργιο μια δικτατορία με εκλογές αποδεικνύει το τεράστιο ψέμα της αριστεράς και των δεξιών συνοδοιπόρων της για την «δικατορία». 

 

Ο Ιθύνων νους του πολιτεύματος της 4ης Αυγούστου ήταν ο Βασιλιάς δια των Όπλων που εγγυόταν ο Παπάγος. Και ούτε ο Παπάγος ούτε

 ο Γεώργιος πίστευαν ότι οι Κ. Τσαλδάρης, Β. Σαγιάς, Π. Ράλλης, 

Στέφ. Στεφανόπουλος, Γ. Πεσματζόγλου, Γ. Χλωρός, και 

Λ. Λιβιεράτος Εκπροσωπούσαν την «δεξιά», την οποία πλέον, μετά 

τον θάνατο του Παναγή Τσαλδάρη εκπροσωπούσε ο Μεταξάς.