Ο Πορτογάλος τυχοδιώκτης Αντόνιο Αλμέιντα και ορόλος το στη δολοφονία του Καποδίστρια

Η δολοφονία του Καποδίστρια οργανώθηκε από από τον μασόνο, πράκτορα των Άγγλων, φρούραρχο του Ναυπλίου τον Αλμέιντα και τον Ρώμα. 

 Η Στοά της Πορτογαλίας, αναγνωρίστηκε άλλωστε , από το Λονδίνο, με την προσωπική παρέμβαση του Δούκα του Σάσσεξ. 

 Ο Κυβερνήτης , πυροβολήθηκε εκ του σύνεγγυς και από πίσω και αυτό δείχνει τον μονόχειρα και μονόφθαλμο ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΖΩΝΗ που δεν ήταν «σωματοφύλακας του Καποδίστρια», αλλά τοποθετήθηκε στη φρουρά του από τον Κακλαμάνο εκείνο το πρωί, και τον οποίο είχε στρατολογήσει ο Αλμέϊντα. 

 Ο Αντόνιο Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα, (Antonio Figueroa d’Almeida, 1781 – 1847), ήταν πορτογάλος υπαξιωματικός που υπηρέτησε υπό τους Άγγλους και τον Ουέλλιγκτον στον πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου εναντίον του Ναπολέοντα.

 Ο αγγλο-πορτογαλικός Στρατός στην Ιβηρική (Exército Anglo-Luso ή Exército Anglo-Português) ήταν υπό τις διαταγές του στρατηγού Arthur Wellesley. Του Ουέλλιγκτον

Τα πορτογαλική τάγματα εξοπλίστηκαν με βρετανικά όπλα, και εκπαιδεύτηκαν με τα βρετανικά πρότυπα . 

 Στις 22 Απριλίου 1809 ο Wellesley έγινε διοικητής του Βρετανικού Στρατού στη χερσόνησο, και ταυτόχρονα διορίστηκε από την πορτογαλική κυβέρνηση ως Διοικητής του πορτογαλικού στρατού. Στη συνέχεια οι δύο στρατοί υπό τις διαταγές του, μετατράπηκαν σε ένα ενιαίο ολοκληρωμένο στρατό. Συνήθως, οι μεραρχίες συγκροτούνταν από δύο βρετανικές και μια πορτογαλική ταξιαρχία, ενώ η «ελαφρά ταξιαρχία» είχε δυο βρετανικά συντάγματα και ένα πορτογαλικό. 

 Ο Αντόνιο Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα σύμφωνα με την έρευνα του διευθυντή ιστορίας του πορτογαλικού στρατού συνταγματάρχη Henrique Lima Ferreira, γεννήθηκε στην Elvas και ήταν ο γιος του λοχία του 3ου συντάγματος πυροβολικού Μανουήλ Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα και εγγονός του Francisco Xavier de Almeida, που ήταν στρατιώτης του ίδιου συντάγματος. Κατατάχτηκε στο σύνταγμα πυροβολικού του πατέρα του στις 3 Νοεμβρίου 1796.

 Μετά από 13 χρόνια μετατάχτηκε στο Ιππικό που το εκπαίδευαν οι Άγγλοι και έγινε επιλοχίας του 8ου συντάγματος Ιππικού, του οποίου διοικητής ήταν ο συνταγματάρχης Τζον Μπράουν. 

 Με το Ιππικό συμμετείχε στις επιχειρήσεις του 1810, 1811 και 1812, και διακρίθηκε στην μάχη του Fuentes de Canto. 

 Στις 15 Φεβρουαρίου 1815 ο διοικητής του συντάγματος João Pereira de Lacerda , πρότεινε την προαγωγή του σε αξιωματικό. 

 Στις 19 Ιουνίου 1815 του προτάθηκε να ακολουθήσει τη μεραρχία εθελοντών που στάλθηκε στο Μοντεβίδεο αλλά δεν δέχθηκε. 

Οι Τελευταίες πληροφορίες για τον Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα στο αρχείο του πορτογαλικού στρατού ήταν η έκθεση του ταγματάρχη Hugh Owen, στις 4 Μαρτίου 1816 , μια δήλωση ασθενείας στις 30 Ιουνίου του ίδιου έτους, και η πρόταση για την απόλυση του που υπογράφηκε 20 Φεβρουαρίου 1817. 

 Το 1823 πολέμησε με τους «Φιλελεύθερους» συνταγματικούς κατά των Γάλλων του Δούκα Ανγκουλέμ και μετά το «Κομιτάτο» του Λονδίνου , τον χρειάστηκε στην Ελλάδα και τον έστειλαν μαζί με τον πράκτορα Φαβιέρο. 

 Το 1825, τον έστειλαν στην Ελλάδα και κατατάχθηκε στο τακτικό σώμα του πράκτορα Φαβιέρου. 

Μετά την εκστρατεία στη Χίο έμεινε εκεί , αλλά με την άφιξη του Καποδίστρια τον έφεραν πίσω στο Ναύπλιο και διορίστηκε επιθεωρητής του τακτικού στρατού (1829) και αργότερα φρούραρχος Ναυπλίου (1830). 

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την ανατροπή του Αυγουστίνου , η Διοικητική Επιτροπή των «συνταγματικών» , (Ιωάννης Κωλέττης, Ανδρέας Ζαΐμης, Γεώργιος Κουντουριώτης , Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος), τον προβίβασαν στον βαθμό του στρατηγού «για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Ελλάδα». 

 Η Αντιβασιλεία τον διόρισε φρούραρχο της Αίγινας με τον βαθμό του συνταγματάρχη (1833), και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε φρούραρχος στο Μεσολόγγι και με αυτή την ιδιότητα κατέστειλε το κίνημα του συνταγματάρχη Ν. Ζέρβα (1837). Μετά ξαναέγινε φρούραρχος στο Ναύπλιο. 

 Το 1839 ,ο πράκτωρ Αντόνιο Φιγκέιρα παντρεύτηκε την ανιψιά του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, Ζωή. 

Σπυρίδων Χατζάρας