26/6/25

Ημέρες του 1941. Η κυβέρνηση Τσολάκογλου προσπάθησε μέσω του Ερυθρού Σταυρού να πάρει τα πληρωμένα σιτοφορτία που δεν επέτρεπε ο αγγλικός αποκλεισμός να φθάσουν στην Ελλάδα. Ανακοινώθηκε η παράιτηση Ρουσόπουλου. Οι ηλίθιοι δωσίλογοι που παρίσταναν τους Υπουργούς εβαλαν τον Τσολάκογλου να λέει ότι εψαχναν πιστώσεις για την Γεωργία


 

Από την είδηση αύτή, βλέπουμε τις τεράστιες ευθύνες του Γκλύξμπουργκ και της κυβέρνησης Τσουδερού για τον λιμό του χειμώνα του 1941. 

Τα (ανθρωπιστικά) διαβήματα των Υπουργών του Τσολάκογλου,  πρός τον Ερυθρό Σταυρό ήταν  απλά λάθος. 

Η κυβέρνηση των Αθηνών έπρεπε να απευθυνθεί στον Γκλυξμπουργκ και τον Τσουδερό, που ήσαν Σύμμαχοι με την Αγγλία. Θα έπρεπε να στείλει τον Αρχιεπίκσοπο Αθηνών στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στην Αίγυπτο για να ζητήσει εκ μέρους του ελληνικού λαού, την αποστολή των πληρωμένων από την κυβέρνηση Μεταξά σιτοφορτίων.

 Και τέλος, θα έπρεπε να υποχρεώσουν τον Παπάγο  να ζητήσει εκ μέρους του στρατιωτών του που πολέμησαν με τους Άγγλους, την αποστολή των σιτοφορτίων.

Ο Ρουσόπουλος ήταν υπουργός Εργασίας.
Η κατοχική δραχμή σε σχέση με το κατοχικό Φράγκο και το κατοχικό δηνάριο ήταν ισχυρή. 3:1.
Οταν οι παντελώς ηλίθιοι «Οικονομολόγοι» ,(Γιατροί και Δικηγόροι), Γκοτζαμανης,Λιβιεράτος. Χατζημιχάλης κλπ, αναζητούσαν "Πιστώσεις" από την (Ανεξάρτητη) Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ οι Γερμανοί και οι Ιταλοί καθώριζαν μόνοι τους την συναλλαγματική ισοτιμία της Δραχμής με την κατοχική Λιρέττα και το κατοχικό Μάρκο😠😠😠😠😠😠








1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

κατά την δημοκρατία οι ραγιάδες πρέπει να ξέρουν όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία για να ψηφίσει ενώ ο καθένας λέει ότι έγιναν αλλιώς τα πράγματα, φοβερό σύστημα διακυβέρνησης ειδικά αν σκεφτείς ότι δουλεύουν 16 ώρες την ημέρα για 400 ευρώ

103 χρόνια από την Μικρασιατική Προδοσία. Στις 26 Ιουνίου σχεδόν Όλα είχαν συμφωνηθεί για την «ταχεία εκκένωση». Η λύση του «Ανατολικού θα γινόταν δια των Όπλων. Η Διάσκεψη των Συμμάχων με την Τουρκία που είχε προτείνει ο Πουανκαρέ να γίνει στην Νικομήδεια θα γινόταν στα Μουδανιά στις 20 Σεπτεμβρίου , οπότε, είχε ολοκληρωθεί η «ταχεία εκκένωση». Στις 25 Σεπτεμβρίου συνομολογήθηκε ανακωχή μεταξύ της Τουρκίας και των τριών Δυνάμεων η οποία καθόριζε τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας . Ο Ιταλός υπουργός εξωτερικών τα είπε «μπερδεμένα» με «σάλτσες» στους Ιταλούς δημοσιογράφους αλλά, 103 χρόνια μετά, καταλαβαίνουμε ότι τους είπε: ¨Λύση των Σεπτέμβρίο αφού οι Έλληνες υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους». Ο Λώυδ Τζώρτζ ανακοίνωσε εις την Αγγλική Βουλή ότι γινόντουσαν διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, και έστειλε μήνυμα στον Γκλύξμπουργκ ότι η αλλαγή στάση της Αγγλίας προς Εκείνον, θα γινόταν μετά την υλοποίηση της «ταχείας Εκκένωσης». Ο μόνος παράγων που δεν είχε υπολογιστεί ήσαν οι Συνταγματάρχες.

Η Ελληνοτουρκική Ειρήνη. Η «Ασθένεια» του Στεργιάδη, η δήθεν παραίτηση Μπαλτατζή και η Συμμαχία του Κεμάλ με τους Βουλγάρους