Περιμένοντας να αλλάξουν ΟΛΑ

Καλή νύχτα σε όλους μας

Του Κώστα Μπετινάκη

http://www.styx.gr

«Λυπάμαι πάρα πολύ που πρέπει να επικρίνω τον Ομπάμα, γνωρίζοντας πως σ’ αυτή τη χώρα μπορούσαν να είναι πρόεδροι χειρότεροι απ’ αυτόν. Έχω καταλάβει πως αυτή η θέση αποτελεί ένα μεγάλο πονοκέφαλο στις ΗΠΑ. Το καλύτερο παράδειγμα γιαυτό, είναι μια αναφορά της εφημερίδας Granma ότι 237 μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου –δηλαδή το 44% - είναι εκατομμυριούχοι. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι όλοι τους είναι αντιδραστικοί. Αλλά είναι δύσκολο να καταλάβουν πως νοιώθουν τόσα εκατομμύρια αμερικανών που δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, είναι άνεργοι ή χρειάζεται να εργαστούν πολύ σκξληρά για να καρδίσουν τα προς το ζειν.
Φυσικά, ούτε ο Ομπάμα είναι πένης. Διαθέτει αρκετά εκατομμύρια δολάρια περιουσία…
Αυτό δεν σημαίνει πως το καταλαβαίνουν μόνο οι «αντιαμερικανοί», όπως το σύστημα και τα μεγάλα «Μέσα» τους έχουν κολλήσει την ετικέτα…»

Οι φράσεις αυτές περιλαμβάνονται στο πιο πρόσφατο άρθρο του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο Ρουζ. Για έναν επαναστάτη, που δεν είχε χρηματοδότες στα βουνά της Σιέρα Μάντρε, κάνει εντύπωση ό τρόπος που γίνεται η προεκλογική εκστρατεία στις δυτικές δημοκρατίες.
Παρακολουθώντας τον δεύτερο γύρο της προεκλογικής εκστρατείας των μονομάχων της ΝΔ, αναρωτήθηκα, πόσα χρήματα διατίθενται για τις τόσες συγκεντρώσεις σε θέατρα και γήπεδα. Αγωνίζονται να καταλάβουν την προεδρία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να σταματήσουν να ξοδεύουν από το προσωπικό τους βαλάντιο και να αναλάβει το ελληνικό δημόσιο μετά τον προεκλογικό αγώνα του αρχηγού.
Μπορείτε να μου θυμίσετε κάποιον πρωτοκλασσάτο πρωθυπουργό που πέθανε στην ψάθα, όπως ο Νίκος Πλαστήρας; Αλλά ζούμε άλλες εποχές. Εδώ και δεκαετίες παρακολουθεί ο λαός στριμωγμένος στη γωνία, «για φως στην άκρη του τούνελ», και υποσχέσεις ότι η οικονομική κρίση θα ξεπεραστεί (ώσπου να έρθει η επόμενη) και μπλα, μπλα, μπλα.

Δεν θυμάμαι από τότε που γίναμε μέλος της ΕΕ να υπήρξε κυβέρνηση που να είπε πως η οικονομία πάει μια χαρά. Μόνο πριν, μας υπόσχονταν πως «θα τρώμε με χρυσά κουτάλια», μετά...
Τα δύο μεγάλα κόμματα εναλλάσσονταν στην εξουσία τις δύο τελευταίες δεκαετίες καταγγέλλοντας τους προηγούμενους για «κατασπατάληση του εθνικού πλούτου». Όλα τα κλεμένα όμως, τα πληρώνουν στο τέλος κυρίως οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που δεν μπορούν να κλέψουν την εφορία, όπως ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

Η μόνη τιμωρία για όσους υπήρχε «υποψία», ότι έβαλαν δάχτυλο κι έγλυψαν το μέλι ήταν άντε, στις τελευταίες δυο-τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, μερικοί απ’ αυτούς δεν τους περιέλαβαν στις λίστες των υποψηφίων.

Κατά τ’ άλλα οι εκλογές λειτουργούν ως κολυμπήθρες Σιλοάμ.

Είναι κοινό μυστικό ότι οι μεγάλοι κλέβουν, μένουν ατιμώρητοι ενώ οι μικροί πληρώνουν την πάντα την πίτα. Όπως πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία και βλέπουν κάθε τόσο τα χρήματά τους να εξανεμίζονται και τα ταμεία να «βρίσκονται σε κρίση».

Με λίγα λόγια, όσοι μπαίνουν στο παιχνίδι της πολιτικής, στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν το κέρδος. Επειδή… την δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς.

Αυτό ισχύει και στα μικρότερα κόμματα. Παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις καλένδες η πρόταση να γίνει κόμμα. Και οι συνιστώσες; Πως θα μοιράζονται την κρατική επιχορήγηση μετά;

Κατά τα άλλα είναι άσχημο να έχουν φανερούς χορηγούς οι πολιτικοί. Τουλάχιστον έτσι θα γνωρίζαμε που βρίσκονται οι δεσμεύσεις του. Ενώ με τα μαύρο χρήμα να ρέει, δημιουργούνται γκρίζες υποψίες.

Αλλά ας πούμε ότι αυτή τη φορά ήρθαν οι αδιάφθοροι στα πράγματα και όλα θα ισιώσουν. Με ένα δίκαιο –όχι ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟ- φορολογικό σύστημα, με μία ΥΠΕΔΑ που δεν θα κλέβει τους μικρέμπορους με ένα κράτος που δεν θα κλέβει τα ασφαλιστικά ταμεία και τους εθνοπατέρες να μπορούν να κυκλοφορούν με το δικό τους αυτοκίνητο κι όχι με τις κουρσάρες της Βουλής.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που θα πρέπει να αλλάξουν. Αλλά σε μια χώρα που όλοι είναι διαπλεκόμενοι, είτε στα κόμματα, είτε στα Μέσα, είτε στο τραπεζικό σύστημα, είτε στο Σύστημα γενικότερα. Όταν θα αλλάξει κάτι, ξυπνήστε με.
Επειδή σκοπεύω να συνεχίσω τον ύπνο μου, μια και αποκοιμήθηκα ήδη παρακολουθώντας ως μόνη είδηση εδώ και ενάμιση μήνα τα προεκλογικά της Νέας Δημοκρατίας - το «μόνο αξιόλογο γεγονός» που συμβαίνει γύρω μας. Και τον εκπρόσωπο του νομάρχη των Βρυξελών να πηγαινοέρχεται και να παίρνει οδηγίες από τον αλ - Μούνια.

Καλή νύχτα σύντροφοι ψηφοφόροι!

ΥΓ.Και δεν είναι ανάγκη να ξυπνήσουμε για τις επόμενες εκλογές. Θα έχουν αποφασίσει πάλι οι δημοσκοπήσεις , ποιος θα πρέπει να βγει.