Η δεύτερη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα

«Τούμπα δολοφόνε, Μητσοτάκη Αλ Καπόνε»(1965)

Του Σπύρου Χατζάρα

Ο Σωτήρης Πέτρουλας (1943-1965) γεννήθηκε στη Μάνη από φτωχή εργατική οικογένεια, που αναγκάσθηκε να αυτοεκτοπιστεί στην Αθήνα, λόγω των διώξεων, την περίοδο του εμφυλίου. Τέλειωσε το δημοτικό στον Πειραιά. Μετά μπήκε στη βιοπάλη. Δουλειά το πρωί νυκτερινό σχολείο το βράδυ .Τέλειωσε το νυχτερινό σχολείο στην Εμπορική Σχολή στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Ήταν άριστος μαθητής και πέτυχε την εισαγωγή του στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. το 1960 με υποτροφία.
Οργανώθηκε στη Νεολαία Ε.Δ.Α. και στα φοιτητικά του χρόνια εξελίχθηκε σε ηγετικό της στέλεχος. Πρωταγωνίστησε στο κίνημα της Ελληνικής νεολαίας για τη Δημοκρατία. Για τους πολιτικούς του αγώνες αποβλήθηκε για έναν χρόνο από τη σχολή. Το Σπουδαστικό Τμήμα της Ασφάλειας, τον γνώριζε πολύ καλά.

Το 1965 ήταν μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Νεολαίας Ε.Δ.Α και λίγο πριν τον θάνατό του, τον διέγραψαν για «αριστερίστικες αποκλίσεις». Στα γεγονότα των Ιουλιανών του 1965 ,πρωτοστάτησε μέσα από το κίνημα του 1 1 4 για Δημοκρατία και Ελευθερία.

Στις 21 Ιουλίου 1965 η ΕΦΕΕ είχε καλέσει τους φοιτητές, σε συγκέντρωση στα Προπύλαια με κεντρικά συνθήματα, «Να φύγει η αυλόδουλη κυβέρνηση» - «Την κυβέρνηση εκλέγει ο λαός και όχι το παλάτι και οι Αμερικανοί», και πορεία στη Βουλή. .

Ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η πορεία, στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρ. Λαδά, η αστυνομία κατόπιν διαταγών του υπουργού δημόσιας τάξης, ναυάρχου Τούμπα, επιτίθεται στους συγκεντρωμένους

Ο Σωτήρης Πέτρουλας χτυπημένος συλλαμβάνεται από αστυνομικούς στις 10:00 το βράδυ . Η πρώτη καταγραφή της σύλληψης του χτυπημένου Πέτρουλα αναφέρεται στις 03:00 το πρωί της 22ας Ιουλίου στο Σταθμό Α' Βοηθειών στην Γ' Σεπτεμβρίου όπου και διαπιστώνεται ο θάνατός του. Στις 01.00 το πρωί τον είχαν μεταφέρει στο νεκροταφείο της Κοκκινιάς για να τον θάψουν κρυφά ,πριν καν ανατείλει ο ήλιος.

Ωστόσο τα ερωτήματα γύρω από τις συνθήκες θανάτου του παραμένουν αναπάντητα 44 χρόνια μετά :

-Που βρισκόταν ο Πέτρουλας από τις 10:00 μ.μ. που τον παραλαμβάνει η κλούβα μέχρι τις 01:00 π.μ. που τον πήγαν στο Νεκροταφείο;
-Είναι τυχαίο ότι αστυνομικοί με στολές γιατρών διαπίστωσαν το θάνατό του, στο Σταθμό Α' Βοηθειών ;
-Γιατί επιδίωξαν την ταφή του κρυφά από τους δικούς του και πριν ανατείλει ο ήλιος;
-Γιατί δεν επέτρεψαν σε γιατρούς της οικογένειας Πέτρουλα να κάνουν νεκροψία;
-Η επίσημη ιατροδικαστική εκδοχή κάνει λόγο για θάνατο από ασφυξία λόγω δακρυγόνου.( 5 ώρες πάλευε με την ασφυξία;)
-Πώς εξηγούνται τα ολικά σχισίματα στο λαιμό του που διαπίστωσαν οι δικοί του όταν πήραν τον νεκρό; Μήπως ήθελαν να καλύψουν τις μελανιές από πιθανό στραγγαλισμό;
-Γιατί αφαιρέθηκαν ο εγκέφαλος και τα πνευμόνια του νεκρού; Η εκταφή πάντως, όπως έλεγε η Μάνα του, απέδειξε πως το κρανίο του Πέτρουλα είχε δεχθεί ραφή από χειρουργική επέμβαση.

Η ιστορία μετά από 44 χρόνια δεν έχει καλύψει τα κενά της...

Οι χαφιέδες και οι πλαστογράφοι επικοινωνιολόγοι τους, που προσπαθούν να συσχετίσουν τη δολοφονία του Σωτήρη με το θάνατο του 15χρονου ,τον δολοφονούν για δεύτερη φορά. Έβγαλαν και αφίσα. «Είμαστε τα παιδιά του Σωτήρη Πέτρουλα».

Προσπαθούν να πουν στα «προβατάκια» που τα πήγαν στη διαδήλωση από το χέρι οι χαφιεδοδάσκαλοι του ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚΙΚΟΥ παρακράτους, ότι τον Σωτήρη, όπως και τον ALEXIS τον «σκότωσε το Κράτος».(¨Όπως και τον Κομράν Ατιφ!!!)

Ο Σωτήρης, ήταν από φτωχή οικογένεια. Δεν είχαν κοσμηματοπωλείο . Και έμενε στην Κοκκινιά, και όχι στο Ψυχικό. Η μάνα του, τον μεγάλωσε χωρίς Φιλιπινέζα οικιακή βοηθό. Ο Σωτήρης πήγε στο νυκτερινό και όχι στο Κολέγιο. Ο Σωτήρης, πάλεψε για τη δημοκρατία και το δίκαιο του φτωχού και όχι για τον Παναθηναϊκό, και τον σκότωσαν, τα Ανάκτορα, η αμερικανοκρατία, η Ψωρο-ελίτ και οι μπράβοι τους.

Τώρα η Ψωρο-ελίτ θέλει να βαπτίσει στο αίμα του Σωτήρη τον 15χρονο,για να τον κάνει αγωνιστή κατά του Κράτους.

Τον Σωτήρη τον γνώριζε πολύ καλά το Σπουδαστικό Τμήμα της Ασφάλειας. Ήξεραν ποιον συνέλαβαν , και γιατί τον σκότωσαν. Ο αστυνομικός δεν γνώριζε τον 15 χρόνο. Ο Σωτήρης πέθανε στα χέρια της ασφάλειας.

Ο θάνατος του δεν ήταν ατύχημα της σύγκρουσης. Αλλά και αυτό το αλλάζουν οι «αριστεροί» της ασφάλειας.

«Στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρ. Λαδά, η αστυνομία επιτίθεται στους συγκεντρωμένους. Ο 23χρονος αγωνιστής φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, Σωτήρης Πέτρουλας πέφτει νεκρός», λένε http://orgilaou.blogspot.com/2008/07/blog-post_21.html

Προσπάθεια ακόμα και τώρα να συγκαλυφθεί η δολοφονία του .
Δεν είναι τα παιδιά του Πέτρουλα. Τα εγγόνια του Καραμπέτσου είναι. (των δολοφόνων).

Η αφήγηση της Μάνας

«...Εκείνο το βράδυ μου τηλεφώνησε πως θα αργούσε. Ασυναίσθητα προέτρεψα τ' αδέρφια του να φάνε και να ξαπλώσουν. Όμως εκείνα τον περίμεναν. Περιμένοντας τον, λαγοκοιμήθηκα . Ξάφνου το κουδούνι χτύπησε δαιμονισμένα. Ήταν από την χωροφυλακή. Τι να ήθελαν τέτοια ώρα Παναγιά μου; Ρωτούσαν για το Σωτήρη.
- Μέσα είναι, κοιμάται και τρέχω αλαφιασμένη προς το δωμάτιό του. Η θέα του άδειου κρεβατιού μου πάγωσε την καρδιά. Κάτι κακό συμβαίνει.

- Μην πανικοβάλλεστε .Τον έχουν λίγο χτυπημένο σε νοσοκομείο. Να μην κάνετε ρούπι από εδώ.
- Μου πήρατε το παιδί και μας κρατάτε και κρατούμενους άθλιοι.
- Πάρτε το όπως θέλετε. Από εδώ δε θα το κουνήσετε.

Σαν αγρίμι στο κλουβί, πληγωμένη από το να μην μπορώ να δω τ' αγόρι μου. Η ώρα προχώρησε. Αυτή τη φορά άνθρωποι της ΕΔΑ πέρασαν το κατώφλι του ανήσυχου σπιτιού. Έκαναν πως δε γνώριζαν, όμως το κακό το μήνυσαν στον άνδρα μου. Εγώ αγνοούσα τα πάντα.

Σε λίγο η Αστυνομία μας οδηγεί στην Ασφάλεια. Τέτοια εντολή είχαν. Τίποτα παραπάνω. Μα πως να ησυχάσω στο τζιπ; Να σου στερούν το ακριβοπαίδι σου, να μην ξέρεις που βρίσκεται το σπλάχνο σου, πως να είναι, χτυπημένος, μονάχος;
- Που μας πάτε επιτέλους; Δεν φτάνει που μας πήρατε το παιδί, μας θέλετε και κρατούμενους;
Στο τμήμα, μας φέρανε γλυκό. Ακούς γλυκό κανταΐφι στις 04:00 τα ξημερώματα. Εγώ δε θέλω γλυκό, τους λέω, τρίψτε το στα μούτρα σας, εγώ θέλω το γιο μου. Αρπάζω όποιον βρίσκω μπροστά μου και λέω: βρε παλιόσκυλα, σκοτώνετε τα παιδιά του λαού με πενταροδεκάρες. Μάνα δε σας γέννησε κι εσάς, μάνα δεν κλαίει για σας;

Την ίδια ώρα στο γραφείο του Καραμπέτσου (αρχηγός Αστυνομίας) πιέζουν τον άντρα μου να υπογράψει ότι ήταν ατύχημα.
Και υπογράφει... Φόνος εκ προ μελέτης
-Είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε τα έξοδα της κηδείας.
Παιδί μου, λεβέντη μου, αηδόνι και λιοντάρι.Κακούργοι, καταραμένοι να' στε.."

- Σκότωσαν το Σωτήρη.

-Τον πήγαν στο Νεκροτομείο. Οι μπάτσοι έχουν ζώσει την περιοχή και δεν αφήνουν κανένα να πλησιάσει.
"...Κάποιος, ευλογημένος να' ναι, κρυφά μου μηνύει να τρέξουμε στην Κοκκινιά. Σκοπεύουν να τον θάψουν μόλις βγει ο ήλιος. Τρέχουμε. Ένα μικρό γεροντάκι, παπάς, μας πλησιάζει. Μας δείχνει τον τάφο που πριν λίγο επιχείρησαν να θάψουν το Σωτήρη μου.

- Χριστιανική κηδεία στις 01:00 τα μεσάνυχτα. Δεν έχετε επιτέλους ούτε ιερό ούτε όσιο; Πριν βγει ο ήλιος μου ζητάτε λειτουργία; Ούτε οι Γερμανοί δεν το αποτόλμησαν. Αντίχριστοι. Είχε αντιδράσει καθοριστικά ο παπάς..."

- Το πτώμα του Σωτήρη εξαφανίστηκε από το Νεκροτομείο. Απαγωγή νεκρού, για φαντάσου !

Ο Μίκης όμως μαζί με Μπριλλάκη, Νεφελούδη, Ηλιόπουλο, κινούνται δραστήρια για να σταματήσουν την ταφή και να γίνει νεκροψία με την παρουσία γιατρών της οικογένειας. Διότι λένε υπάρχουν πληροφορίες πως ο Σωτήρης στραγγαλίστηκε. Όλοι στο Νεκροταφείο της Κοκκινιάς.

"...Καψάσκης προς Τούμπα: Κύριε υπουργέ, παραιτούμαι, είμαι εγκλωβισμένος από δικηγόρους. Ο Ηλιόπουλος παίρνει βίαια το ακουστικό.

- Θέλουμε το νεκρό μας στο σπίτι.

- Και που θα τον θάψετε;

- Στον κήπο μου δολοφόνοι, αρκεί να μας τον δώσετε. Να τον χαρώ για τελευταία φορά. Έστω και σιωπηλό.

- Τ' ακούς Τούμπα; λέει η Μάνα. Φοβάστε το Σωτήρη μου ακόμα και νεκρό;

- Πάρτε τον λοιπόν αλλά να ξέρετε κ. Ηλιόπουλε ότι αναλαμβάνετε ευθύνες για οτιδήποτε κι αν συμβεί. (απόκριση Τούμπα)

- Εγώ δεν υπογράφω συναλλαγματικές. Ο λαός κλαίει το νεκρό του. Εσείς να προσέχετε πως πορεύεστε..."

Ο Σωτήρης ζει. Κάτω οι δολοφόνοι. Ένα ένα τέσσερα.

Λίγο πριν από τις δύο το πτώμα του Πέτρουλα μπήκε στο Νεκροτομείο. Στο μεταξύ είχαν φτάσει κι οι δικοί του. Όταν η μάνα του αντίκρισε τους αστυνομικούς ξέσπασε σε λυγμούς. Καθάρματα. Τι σας έκανε το παιδί μου και το σκοτώσατε;

-Πέστε μου, δολοφόνοι. Γιατί σκοτώσατε το Σωτήρη μου;

Ψηφίσματα, διαμαρτυρίες, τηλεγραφήματα. Η Ελλάδα σείεται απ' άκρη σ' άκρη.
Οι επαρχίες δεν πάνε πίσω από την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Δημοτικά Συμβούλια, οργανώσεις, σύλλογοι, συνδικάτα, ενώσεις, οι πάντες.
Η γενική επιφυλακή της Αστυνομίας συνεχίζεται. Πότε θα γίνει η κηδεία κι από που.

Η σκιά του καπνοκοπτήριου πλάκωνε το χαροκαμένο σπίτι, σου καταπλάκωνε και την ψυχή. Το άχαρο κτίριο, με τα σπασμένα τζαμοπαράθυρα θα μπορούσε να είναι το σύμβολο της εγκατάλειψης και της μιζέριας αυτής της φτωχογειτονιάς.

Είχαν τοποθετήσει χάμω το λείψανο μέσα σε φέρετρο με κρυστάλλινες πλευρές ένα ξανθό παλικάρι ψηλό, ένα μέτρο και ογδόντα, είκοσι τριών χρονών λεβέντης πάνω στην καλύτερη ώρα του. Από πάνω του, ορθοί με σφιγμένα δόντια, ο πατέρας, ο αδερφός και δυο άλλοι συγγενείς ή χωριανοί.

Ο χώρος γύρω από το σπίτι γέμιζε νεολαίους, που είχαν πει το τελευταίο χαίρε, μα δεν έφευγαν. Περίμεναν εκεί, και όλη τους η στάση έδειχνε πως θα έδιναν μάχη και θα γινόταν σκοτωμός, αν η αστυνομία επιχειρούσε κι άλλη απαγωγή.

Μέσα στο πλήθος μπορούσες να διακρίνεις πολλούς μυστικούς με πολιτικά. Τους αναγνώριζες από το ύφος, το άγαρμπο κόψιμο της φορεσιάς και πιο πολύ από τα μαύρα μυτερά σκαρπίνια τους.

Κάποιος έριξε την ιδέα να καθίσουμε χάμω σταυροπόδι. Σε λίγο δεν έβλεπες ως ψηλά τον ανήφορο παρά μόνο τους μυστικούς όρθιους. Ήταν κωμικοί στην αμηχανία τους, κοιτάζονταν, πολλοί κάθισαν κι άλλοι έκαναν πως φεύγουν πίσω από το καπνοκοπτήριο…