Η ιστορία των αμερικανικών επεμβάσεων στην Αϊτή

Η τραγωδία του σεισμού ευκαιρία για νέα αμερικανική κατοχή

Του Κώστα Μπετινάκη
http://www.styx.gr

Το μόνο που είχαν να μας πουν τα ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης) για την μετασεισμική πολιτική διάσταση της τραγωδίας της Αϊτής, είναι ότι ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβεζ, ξεσπάθωσε για την αποστολή ισχυρής αμερικανικής δύναμης στο πολύπαθο νησί της Καραϊβικής. «Ανθρωπιστική επιχείρηση» άραγε, η ευκαιρία για νέα κατοχή;

Αυτή είναι η δεύτερη «ειρηνική» στρατιωτική απόβαση των Αμερικανών στο νησί –προτεκτοράτο τους κι όχι μόνο μετά το 1994.

Πόσα πρέπει να ξεχνάμε; Για την μακρά ιστορία των αμερικανικών επεμβάσεων στο νησί. Ο καταστροφικός σιεσμός εμφανίστηκε στοην παγκόσμια κοινή γνώμη ως αφορμή για μια νέα αμερικανική στρατιωτική επέμβαση.

Ο αρχηγός του αμερικανικού Γενικού Επιτελείου στρατηγός Mike Mullen επιβεβαίωσε ότι στην Αϊτή θα σταλούν 9-10.000 στρατιώτες και δύο χιλιάδες πεζοναύτες. (American Forces Press Service, January 14, 2010).


Το 1804, η Αϊτή, αποκηρύσσοντας την γαλλική κυριαρχία (Ναπολεόντια), γίνεται το πρώτο στον κόσμο, ανεξάρτητο κράτος Μαύρων.

Οι ΗΠΑ αρνούνται να αναγνωρίσουν τη νέα Αϊτινή Δημοκρατία και επιβάλλουν οικονομικό αποκλεισμό (embargo) που διατηρήθηκε ως το 1862.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες καταλαμβάνουν το νησί το 1915 «για να υποστηρίξουν τα εκεί αμερικανικά συμφέροντα» και η Αϊτή παραμένει υπό την κατοχή τους ως το 1934. Από τότε διατηρούν την «υψηλή κυριότητα». Μια και το πάμφτωχο νησί οφείλει πλέον 40 εκατομμύρια $ που πήρε η κρατική τράπεζα Banque Nationale ιδιοκτησία Νεοϋρκέζικης Τράπεζας. Αποτέλεσμα ήταν ένα χρηματο-πιστωτικό σύστημα που διοχέτευε τον πλούτο της χώρας σε offshore πιστωτές αντί να γίνονται επενδύσεις στην ίδια τη χώρα.

Οι αμερικανικές αρχές κατοχής δημιούργησαν μεθοριακή γραμμή ανάμεσα στην Αϊτή και τη Δομινικανή δημοκρατία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, μόλις έφυγαν οι αμερικανοί, ο Δομινικανός δικτάτορας Τρουχίλιο να διατάξει τη σφαγή όσων Αϊτινών ζούσαν από την «εδώ» πλευρά των συνόρων. Στην τριήμερη σφαγή, δολοφονήθηκαν περίπου 20.000 Αϊτινοί στο πλαίσιο μιας εθνοκάθαρσης που ονομάστηκε Antihaitianismo (αντι-αϊτινισμός).

Στην Αϊτή, ο δικτάτορας "Papa Doc" Duvalier χρησιμοποίησε ανάλογη μέθοδο για τους πολιτικούς τους αντιπάλους με αποτέλεσμα να εξοντώσει στο διάστημα 1957–1986 περί τους 30.000 Αϊτινούς.

Η διεφθαρμένη οικογένεια Ντυβαλιέ κυβέρνησε ελέω ΗΠΑ αυτό το διάστημα την Αϊτή το 1971, διαδέχθηκε τον "Papa Doc", ο γιος του "Baby Doc". Το 1986, μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον του "Baby Doc" υποχρέωσαν τις ΗΠΑ να κανονίσει να διαφύγει ο Ζαν-Κλωντ Ντυβαλιέ και η οικογένειά του στην Γαλλία διορίζοντας στρατιωτική κυβέρνηση.

Το Δεκέμβριο του 1990 ο πρώην κληρικός Jean-Bertrand Aristide εκλέγεται πρόεδρος μετά από γενικές εκλογές στις οποίες κέρδισε τα δύο τρίτα των ψήφων. Το 1991 στατιωτικό πραξικόπημα υποχρεώνει τον Αριστίντ να φύγει εξόριστος. Το 1994 ο Αϊτινός στρατηγός Raoul Cedras ζητά την μεσολάβηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Κάρτερ να αποτρέψει νέα αμερικανική στρατιωτική επέμβαση που ετοίμαζε ο τότε πρόεδρος Μπιλ Κλίντον. Το Ιδρυμα Κάρτερ αναλαμβάνει αποστολή στην Αϊτή, με επικεφαλής τον δημοκρατικό γερουσιαστή Sam Nunn, και τον πρώην Επιτελάρχη Colin Powell.
Η ομάδα διαπραγματεύεται την ειρηνική αποχώρηση της στρατιωτικής χούντας και την ειρηνική είσοδο αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων της επιχείρησης «Διατήρηση της Δημοκρατίας». Οι Αμερικανοί επιβάλλουν την επιστροφή του Αριστίντ στην εξουσία, ο οποίος με την επιστροφή του διαλύει τον Αϊτινό στρατό και δημιουργεί στρατοχωροφυλακή. Ο Αριστίντ αποχωρεί από την εξουσία το 1996, αφού έχει συμπληρώσει την «πενταετή θητεία του». Τον διαδέχθηκε ο Rene Preval που είχε διατελέσει πρωθυπουργός του.

Παρόλο που ανακοινώθηκε πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ και ο πρόεδρος Πρεβάλ μίλησαν στο τηλέφωνο, δεν διευκρινίσθηκε αν συζητήθηκε το ζήτημα της εισόδου και ανάπτυξης των αμερικανών στρατιωτικών στην Αϊτή.