Γερμανοί κατά Αγγλοαμερικανών στην πλάτη των Ελλήνων

Η μία διάσταση του προβλήματος

Οι φίλοι των Γερμανών, η Αγία Οικογένεια και ο …Βγενόπουλος!

Οι γερμανικές πιέσεις για την ελληνική οικονομία, τα ξένα ΜΜΕ, το ελεγχόμενο, από τους Γερμανούς πολιτικο – οικονομικό σύμπλεγμα στην Ελλάδα, οι πρωθυπουργοί στη σφαίρα επιρροής, ο «κύκλος της Φρανκφούρτης», ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης, ο Λουκάς Παπαδήμος και ο Σπύρος Σημίτης, η απαίτηση για «εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας», το στιβαρό δίπολο Παπανδρέου – Σαμαρά, η κυβέρνηση «εθνικής ανάγκης» που παραπέμπει στις προτάσεις του Παλατιού μετά τον εμφύλιο πόλεμο, οι αμερικανο – γερμανικοί ανταγωνισμοί, η πολιτική εξέλιξη της Ντόρας Μπακογιάννη και η σύγκρουση του Ανδρέα Βγενόπουλου με κάποια γερμανικά συμφέροντα

Του Δημήτρη Μπεκιάρη

Τον Ιανουάριο του 2009, δηλαδή έναν χρόνο ακριβώς πριν, το πολιτικό σκηνικό, εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης και ενώ η κατάσταση της εγχώριας οικονομίας ήταν μεν αρνητική, αλλά επίσης ακαθόριστη, ήταν ρευστό.
Η προηγούμενη κυβέρνηση αδυνατούσε να κυβερνήσει, ενώ οι δημοσκοπήσεις άφηναν ανοικτό το ενδεχόμενο στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε και αν πραγματοποιούνταν αυτές, να μην σχηματιζόταν αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Το τοπίο της εγχώριας πολιτικο – οικονομικής πραγματικότητας συνιστούσε ένα πεδίο υπό διαμόρφωση (αυτό τουλάχιστον πίστευαν οι επίδοξοι πάτρωνες της πολιτικής κατάστασης), ενώ η εικόνα διάλυσης του κράτους σε συνδυασμό με τις απαισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον έδιναν τα περιθώρια εκείνα σε κέντρα του εξωτερικού να εξελιχθούν σε ρυθμιστές της ελληνικής πραγματικότητας.
Η κωδική λέξη εκείνη την περίοδο ήταν: Αποσταθεροποίηση.

Οι γερμανικές πιέσεις τις οποίες δέχεται σήμερα η Ελλάδα, ερμηνεύονται κυρίως, ως αποτέλεσμα των απωλειών που υπέστησαν τα γερμανικά συμφέροντα αδυνατώντας να ελέγξουν τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού στην Ελλάδα (αδυνατώντας ακόμη να ελέγξουν μέσω διακομματικών συστημάτων επιρροής την εκλογή προέδρων από τη βάση στα δύο κόμματα εξουσίας), όπως επίσης τις αποκαλύψεις για τα μαύρα ταμεία της SIEMENS. Τα γερμανικά συμφέροντα, παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, πιέζοντας ακόμη και για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και απειλώντας για υποτίμηση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας.

Έστω και αργά, όμως, ξένα ΜΜΕ αναγνωρίζουν την εμπλοκή της Γερμανίας (των αντιφάσεων) στην διόγκωση του ελληνικού προβλήματος.
Οι Financial Times αναφέρουν σε άρθρο τους ότι « … η Γερμανία, όπως και οι άλλες πλεονασματικές χώρες, χρειάζεται επίσης να δεχθούν πως αποτελούν μέρος του προβλήματος», ενώ το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων αναφέρει ότι «Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η Γερμανία!
Οι αδύναμες περιφερειακές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, χρειάζονται έναν πρόθυμο εταίρο, για την αγορά των εξαγωγικών προϊόντων τους. Αυτός είναι η Γερμανία».
Παράλληλα σε συνέντευξη που παραχώρησε πριν από λίγες ημέρες στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ο κορυφαίος Γερμανός Οικονομολόγος της Διαρκούς Συνόδου του ΟΗΕ για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη UΝCΤΑD Χάινερ Φλάσμπεκ που έχει έδρα τη Γενεύη, αναγνώρισε ότι η Γερμανία ευθύνεται για την κρίση στην Ελλάδα.

Τον Ιανουάριο του 2009 εγχώρια ΜΜΕ ανέλυαν την «Συνταγή Σημίτη για την οικονομική κρίση» δημοσιοποιώντας τις παραμέτρους των παρασκηνιακών διαδικασιών περί της επαναπροσέγγισης του πρώην πρωθυπουργού της χώρας, με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, την περίοδο που το Κίνημα βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Ένα χρόνο μετά η Ελλάδα, δέχεται την συντονισμένη επίθεση γερμανικών και βρετανικών ΜΜΕ για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Οι γερμανικές εφημερίδες συνδέουν το παράδειγμα της Ελλάδας με την κρίση στην Ευρωζώνη επισημαίνοντας ότι λόγω της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα επιστρέφει η ανησυχία στις αγορές.

Τίποτα, όμως, δεν είναι τυχαίο αναφορικά με την στάση των Γερμανών, ιδιαίτερα δεν όταν οι τελευταίοι τα προηγούμενα χρόνια είχαν εξασφαλίσει τα απαραίτητα πολιτικά ερείσματα και είχαν εφορμήσει σχεδόν σε όλους τους παραγωγικούς τομείς στην Ελλάδα, στα αεροδρόμια (Ελευθέριος Βενιζέλος), στις τηλεπικοινωνίες (με την εξαγορά του ΟΤΕ από την Deutsche Telecom), στα media (τηλεόραση του Alpha) κ.α.
Οι εξελίξεις στο εσωτερικό της Ελλάδας τον τελευταίο χρόνο, απειλούν ουσιαστικά τα γερμανικά συμφέροντα. Ενδεικτικό δε είναι το γεγονός το οποίο έχουν παρατηρήσει πολιτικοί αναλυτές ότι «ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός, τα τελευταία χρόνια, ο οποίος δεν ομιλεί την γερμανική γλώσσα».


Η γερμανική εφημερίδα «Ντι Τσάιτ» κλιμάκωσε τις προκλήσεις των γερμανικών ΜΜΕ εναντίον της Ελλάδας αναφέροντας ότι «Όλες οι χώρες, όχι μόνο η Ελλάδα, θα πρέπει να δέχονται έξωθεν επεμβάσεις … Tα διασωζόμενα κράτη χάνουν την κυριαρχία τους που περιέρχεται στο εξωτερικό ή σε διεθνείς οργανισμούς». Η εφημερίδα προχώρησε ένα βήμα παραπάνω γράφοντας ότι «Tο ερώτημα δεν είναι απλώς μήπως οι Γερμανοί θέλουν να σώσουν τους Έλληνες, αλλά και αν οι Έλληνες θέλουν να σωθούν. Γιατί “σώζω” σε αυτή την περίπτωση σημαίνει επίσης “συγκυβερνώ”».

Ένα τμήμα, λοιπόν, του γερμανικού κατεστημένου «ονειρεύεται» συγκυβέρνηση, δηλαδή την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας και άλλων κρατών του ευρωπαϊκού νότου (της Ισπανίας και της Ιταλίας) και την μετατροπή τους σε πεδίο ελεύθερης και ανεξέλεγκτης δράσης των γερμανικών συμφερόντων τα οποία πάντοτε φρόντιζαν να ασκούν επιρροή σε πολιτικά πρόσωπα και κυβερνήσεις. Υπό αυτή την έννοια η προσέγγιση, με τη μορφή μεσογειακής συμμαχίας, των πρωθυπουργών της Ελλάδας και της Ισπανίας, Παπανδρέου και Θαπατέρο, αντίστοιχα, μόνο τυχαία δεν είναι.

Σε ότι έχει να κάνει αποκλειστικά με την Ελλάδα, στο πεδίο επιρροής των γερμανικών συμφερόντων βρέθηκαν μέχρι σήμερα δύο πρωθυπουργοί, δύο κορυφαίοι πολιτικοί εκπρόσωποι τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας: Ο Κώστας Σημίτης και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Η πολύ νωπή, σπασμωδική παρέμβαση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Κώστα Μητσοτάκη να προτείνει «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης» με τη συμμετοχή του Κώστα Σημίτη, υπήρξε ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις προθέσεις των γερμανικών συμφερόντων να καλλιεργήσουν φοβικά σύνδρομα στον ελληνικό λαό και σύγχυση στους φορείς πολιτικής σκέψης στην Ελλάδα.
Ο ορισμός, από την πλευρά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, της υποθετικής αυτής κυβέρνησης ως «εθνικής ανάγκης», λίγους μόλις μήνες μετά τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης, με την ισχυρή πλειοψηφία 160 βουλευτών από τον Γιώργο Παπανδρέου, και την εσωκομματικής ήττα της κόρης του κας Ντόρας Μπακογιάννη στη Νέα Δημοκρατία, αποκαλύπτει ότι κάποια δομημένα συμφέροντα, μετά την αποτυχία των σχεδίων τους εξακολουθούν και επιδιώκουν την πολιτική αποσταθεροποίηση. Οι προτάσεις Μητσοτάκη θυμίζουν τις μετεμφυλιακές προσπάθειες του Παλατιού περί συγκρότησης «κυβέρνησης εθνικής συγκεντρώσεως».
Δεν είναι τυχαίο, ότι όταν ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στην πρότασή του περί της συγκρότησης «κυβέρνησης εθνικής ανάγκης» συμπεριέλαβε ως συμμετέχοντα και τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με έδρα την Φρανκφούρτη, Λουκά Παπαδήμο.
Ο Λουκάς Παπαδήμος βρισκόταν δίπλα στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλωντ Τρισέ, όταν ο τελευταίος ζητούσε από την Ελλάδα να λάβει σκληρά και θαρραλέα μέτρα.

Σε ότι έχει να κάνει με την πρόταση περί συμμετοχής του Κώστα Σημίτη, πρέπει να σημειωθεί ότι αδελφός του είναι ο καθηγητής Σπύρος Σημίτης, ο οποίος ως «κεφάλαιο σκέψης για τη Γερμανία» έχει και ο ίδιος έδρα την Φρανκφούρτη. Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης είχε στο μυαλό του το μοντέλο της συγκυβέρνησης με τα γερμανικό πολιτικο – οικονομικό σύμπλεγμα, το οποίο προτείνουν ωμά οι γερμανικές εφημερίδες.

Οι ίδιοι δημοσιογραφικοί κύκλοι που έκαναν λόγο για την περίφημη «Συνταγή Σημίτη για έξοδο από την κρίση» στις αρχές του 2009, είναι οι ίδιοι οι οποίοι τον Δεκέμβριο του 2009 έγραφαν, μετά την εσωκομματική ήττα της Ντόρας Μπακογιάννη, περί της αναγκαιότητας συγκρότησης νέου κόμματος διαπιστώνοντας ότι «Οι «ανοιχτές διαδικασίες» εκλογής αρχηγού στο ΠαΣοΚ και στη ΝΔ επιβεβαίωσαν ότι στον κοινωνικό πυρήνα των δύο ιστορικών παρατάξεων οι εκσυγχρονιστές αποτελούν μειοψηφία, η οποία με βάση τους κανόνες της δημοκρατίας ωθείται στο περιθώριο.
Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί η εκτίμηση ότι η κυοφορούμενη εφαρμογή του γερμανικού συστήματος και η εισαγωγή της λίστας θα πολλαπλασιάσουν τη δυνατότητα των κομματικών ηγεσιών να αυξάνουν τους βουλευτές της δικής τους επιρροής». (Παύλος Παπαδόπουλος, ΤΟ ΒΗΜΑ, 3 Δεκεμβρίου 2009).

Το… (συμπαγές) δίπολο Παπανδρέου – Σαμαρά, η πολιτική εξέλιξη της Ντόρας και ο Ανδρέας Βγενόπουλος

Οι Γερμανοί, εκτός από τις εκτιμήσεις τους για την Ευρωζώνη, για την δική τους οικονομία και για την οικονομία των Ελλήνων, έχουν και άλλους λόγους να είναι δυσαρεστημένοι με την Ελλάδα, όπως για παράδειγμα με το πάγωμα της αγοράς των Euro fighters, που είχε εξοργίσει την Καγκελάριο της Γερμανίας κα Άνχελα Μέρκελ, η οποία έπνεε μένεα για τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή. Τα σχέδια των Γερμανών, περί των πολιτικών εξελίξεων είχαν συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο προέβλεπε την εκλογή της γερμανόφιλη πρώην υπουργού Εξωτερικών κας Ντόρας Μπακογιάννη. Δεν είναι τυχαίο ότι τον Ιούλιο του 2009, η κα Μπακογιάννη είχε πραγματοποιήσει παρέμβαση μέσω της εφημερίδας «Η Καθημερινή» υπέρ του γερμανικού εκλογικού μοντέλου, ενώ στο βάθος διακρίνονταν πρόωρες εκλογές. Λίγο νωρίτερα, το υπουργείο Εξωτερικών, με πολιτική προϊσταμένη την κα Μπακογιάννη, είχε καθυστερήσει με πρωτοφανή τρόπο να πράξει τα δέοντα στην υπόθεση της διαφυγής των βασικών κατηγορουμένων για την σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS Χριστοφοράκου – Καραβέλα. Κάποια γερμανικά συμφέροντα, είναι βέβαιο, ότι απεργάζονταν (εκμεταλλευόμενα και τις εκτιμήσεις των δημοσκόπων) σενάρια αδυναμίας συγκρότησης αυτοδύναμης κυβέρνησης στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, τις οποίες θα κέρδισε το ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα διακινήθηκαν με ευκολία, σενάρια περί συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με την Νέα Δημοκρατία. Αλησμόνητο, εξάλλου, είναι το προσκλητήριο για συγκυβέρνηση που είχε απευθύνει από τα τηλεοπτικά παράθυρα των ειδήσεων η κα Ντόρα Μπακογιάννη προς τον νυν υπουργό Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελο Βενιζέλο. «Ελάτε να συγκυβερνήσουμε» του είχε πει.

Ωστόσο, ο σχηματισμός ισχυρής κυβέρνησης από τον Γιώργο Παπανδρέου και η εσωκομματική νίκη του Αντώνη Σαμαρά, η εκλογή του δηλαδή στην ηγεσία της ΝΔ, ανατρέπουν σήμερα τα σχέδια των Γερμανών για την έναρξη νέου κύκλου επιρροής στα ελληνικά πράγματα, ιδιαίτερα σε μία περίοδο που στο παρασκήνιο, ο οικονομικός, γεωστρατηγικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός και ο ανταγωνισμός για τα εξοπλιστικά προγράμματα ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, αλλά και τη Μεγάλη Βρετανία σε ολόκληρα τα Βαλκάνια θα είναι μεγάλος.

Οι νίκες Παπανδρέου – Σαμαρά, συνετέλεσαν στην ανατροπή του σχεδιασμού ορισμένων δομημένων συμφερόντων, για τα οποία υπάρχει η υποψία ότι κατευθύνθηκαν από τις απαιτήσεις των γερμανικών κέντρων εξουσίας.

Ακόμη και η σύγκρουση της κ. Ντόρας Μπακογιάννη με τον πρόεδρο της MIG Ανδρέα Βγενόπουλο το καλοκαίρι του 2009 για την άδεια πτήσεων της Aegean στην Κωνσταντινούπολη, που είχε προκαλέσει εκατέρωθεν μηνύσεις ανάμεσα στην υπουργό και στη MIG είχε … γερμανικό άρωμα. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος εξελισσόταν, ήδη, ως το αντίπαλον δέος παραδοσιακών συμφερόντων, τα οποία είχαν σταθερό δίαυλο επικοινωνίας με γερμανικά κέντρα εξουσίας.

Μετά τη συνάντηση του Ανδρέα Βγενόπουλου με τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή την άνοιξη του 2009, είχε διοχετευτεί σε περιορισμένο κύκλο προσώπων η πληροφορία ότι ο ισχυρός άνδρας της MIG, είχε εντάξει στα πλάνα του την εξαγορά του ΟΣΕ, μετά από εκείνη της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Η πρόθεσή του εκείνη, συγκρουόταν ευθέως με τα γερμανικά συμφέροντα, δεδομένου ότι το 2010, δηλαδή το έτος που διανύουμε είναι το έτος της απελευθέρωσης των σιδηροδρόμων. Έστω και αν τους προηγούμενους μήνες η γερμανική κυβέρνηση διατύπωνε τις ενστάσεις της περί της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, εν τούτοις οι γερμανικές ιδιωτικές εταιρείες προετοιμάζονται να διεκδικήσουν τους ελληνικούς σιδηροδρόμους με ιδιαίτερα δυναμικό τρόπο μέσα στο 2011.

Η σύγκρουση, όμως, του Ανδρέα Βγενόπουλου με κάποια γερμανικά συμφέροντα διαπιστώνεται και στο πλαίσιο της πώλησης του ΟΤΕ στην γερμανική Deutsche Telecom, όταν ο πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Γιώργος Αλογοσκούφης, αφού είχε «στήσει μπλόκο» στην αύξηση του ποσοστού της MIG επί του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΤΕ, στην συνέχεια πούλησε τον Οργανισμό στους Γερμανούς. Η τυπική πώληση του ΟΤΕ … εντελώς συμπτωματικά συνέπιπτε χρονικά με την διαγραφή του Κώστα Σημίτη από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

http://olympia.gr/2010/01/24/%ce%bf%ce%b9-%cf%86%ce%af%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%8e%ce%bd-%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%b5%ce%b9/#more-11536