Η μοναξιά των Πατριωτών

Ήταν το βράδυ της 22ας Ιουλίου 1974 , και μπήκα στο τρόλεϊ στην πλατεία Αμερικής για να πάω στην Ακαδημίας και να πάρω το λεωφορείο για να γυρίσω στην Αγία Παρασκευή. 
Στο ύψος τους Πεδίου του Άρεως ακούσαμε τις φωνές, και το Σύνθημα, «Αθήνα ξύπνα η Κύπρος καίγεται», και μετά τους είδαμε. Θα ήταν καμιά 200αριά, Κύπριοι φοιτητές που είχαν ξεκινήσει από την Φοιτητική Εστία. 
Μπροστά τους πήγαινε κρατώντας την ελληνική σημαία, ο πρωταθλητής Κυριάκος Ονησιφόρου. 200 μόνοι τους. Σαν τους τριακόσιους του Λεωνίδα. Να φωνάζουν, «Αθήνα ξύπνα η Κύπρος καίγεται», και γύρω τους σαστισμένοι αστυφύλακες που δεν ήξεραν τι να κάνουν με αυτή τη διαδήλωση. 
Βγήκαμε στα παράθυρα να τους χαζέψουμε.
 Ήμουν ο μόνος από το τρόλεϊ που κατέβηκα στο πολυτεχνείο και τους ακολούθησαν μέχρι την Ακαδημίας. Φώναξα και εγώ «Αθήνα ξύπνα η Κύπρος καίγεται». Αλλά η Αθήνα δεν ξύπνησε. Ξαναφώναξαν «Αθήνα ξύπνα η Κύπρος καίγεται» και τις επόμενες ήμερες, Μάταια.