Στο δρόμο προς την Μικρασιατική Προδοσία και την Εθνική Καταστροφή. 25 Φεβρουαρίου 1922. Οι "φίλοι" του (Μεταρρυθμιστή ) κ. Στράτου, ο Θεοτόκης, ο Ράλλης και οι «Ανεξάρτητοι» εγκατέλειψαν τον Γούναρη.

202 Χρόνια από την Μικρσιατική Προδοσία. Στις 25 Φεβρουαρίου 1922, ΟΛΟΙ στην Αθήνα γνώριζαν το τέλος του Γούναρη , που είχε επιστρέψει από το Λονδίνο πιστεύοντας ότι τα ελληνικά ζητήματα θα λυνόντουσαν «κατ ευχήν». 

Οι Άγγλοι ανέτρεπαν τον Γούναρη και ο ερχόταν ΝΕΑ Κυβέρνηση με «διεθνή Υπόληψη», ενώ το ΚΚΕ απεργούσε παντού για να στηρίξει τον Κεμάλ. Ο Πάρβους με τον Ρακόφσκι και τον Μπεναρόγια συντόνιζαν τις απεργίες

 

«Ο κ. Γούναρης αφέθηκε στην μεσολάβηση των Συμμάχων».

Το ρεπορτάζ του Σκριπ

Αποσπάσματα από τα κύρια αρθρα

 των εφημερίδων της 25ης Φεβρουαρίου 1922 

από το αφιέρωμα της ΕΡΤ 

για τα 100 χρόνια από την

 Μικρασιατική Προδοσία

ΑΘΗΝΑΪΚΗ: ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΝΟΨΗΦΙΑΣ.«Η πτώσις της Κυβερνήσεως είνε εξησφαλισμένη. Η πλειοψηφία της Συνελεύσεως

 διεσπάσθη πρίν ή ακουσθούν αι δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού. […] 

Η ειλημμένη ήδη απόφασις υπό της πλειοψηφίας των πληρεξουσίων ανταποκρίνεται αναμφιβόλως προς την θέλησιν του Ελληνικού λαού, αλλά

 και προς την ανάγκην όπως αρθή εκ του μέσου Κυβέρνησις απολέσασα

 πάσαν δύναμιν επιβολής και αποδεδειγμένη ως αδυνατούσα να

 διαχειρισθή επιτυχώς τα εκκρεμή εθνικά ζητήματα»

ΕΘΝΟΣ: Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ.«Αλλοίμονον, εάν η χώρα 

εξηκολούθει να διευθύνεται από ανθρώπους, οίτινες μόνην αξίαν επέδειξαν την στερεάν και αδιάσειστον μέχρι τούδε προσκόλλησιν εις την εξουσίαν. Αλλοίμονον, εάν τα κοινά εξηκολούθουν να διευθύνονται διά του ψεύδους και της αυταπάτης. […] Την στιγμήν ταύτην τούτο είνε πρό παντός το καθήκον

 και το συμφέρον του έθνους : Η αντικατάστασις της κυβερνήσεως των

 εθνικών πτώσεων και καταστροφών».

 ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ. 

«Η Ελλάς εσωτερικώς και εξωτερικώς εισήλθε πρό πολλού εις αδιέξοδον. 

Αλλ’ εάν το δίς εξαμαρτείν δεν είνε ίδιον ανδρός σοφού, το αμαρτάνειν

 κατά συνέχειαν δεν είνε ίδιον ενός Κυβερνήτου. Ο κ. Πρωθυπουργός, 

αν μη τι άλλο, θα έπρεπε, τουλάχιστον, ν’ αντιληφθή την ατυχίαν του και

 την αποτυχίαν του και ν’ απέλθη το συντομώτερον της αρχής. […] 

Μόνον τοιουτοτρόπως θα προσέφερε μίαν υπηρεσίαν εις την Πατρίδα του».

 ΕΜΠΡΟΣ: ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΙΘΑΝΩΤΑΤΗ Η ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΣΤΕΜΜΑΤΟΣ.«Η Συνέλευσις θέλει υψωθή πράγματι εις το ύψος των περιστάσεων (…) θέλει λάβει άτρομος τας αποφάσεις εκείνας, αίτινες θα 

σώσουν την Πατρίδα. Εάν πρώτος όρος της σωτηρίας της Ελλάδος, κατά 

την αδίστακτον πεποίθησιν του λαού και της εθνικής ολότητος, είνε

 η πτώσις της Κυβερνήσεως, η Συνέλευσις θα παρέβαινε την εντολήν της 

και δεν θα εξεπροσώπει την Εθνικήν Θέλησιν και θα επετάχυνε την

 εθνικήν καταστροφήν, ένα έδιδε ψήφον εμπιστοσύνης εις την 

Κυβέρνησιν και δεν κατεψήφιζεν αυτήν».

 ΕΣΠΕΡΙΝΗ: ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΓΟΥΝΑΡΗΣ.«Το Έθνος αγρυπνεί. Και ο Λαός παρακολουθεί τα τελούμενα μετά προσοχής. Αι ψήφοι της

 Εθνοσυνελεύσεως δεν θα επηρεάσουν τας Λαϊκάς αποφάσεις. Και το ψήφισμα του Συλλαλητηρίου της Κυριακής, εις το οποίον θα μετάσχουν όλοι οι 

Έλληνες θα απαντήση εις την ψηφοφορίαν της Εθνοσυνελεύσεως, η οποία ψηφοφορία θέλομεν να πιστεύσωμεν, ότι θα επικρατήσουν συνετώτεραι σκέψεις και δεν θα διεξαχθή πρό της Λαϊκής αποφάσεως, αλλά μετ’ αυτήν»

 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΠΟΤΕ ΣΥΝΕΡΧΕΤΑΙ Η ΔΙΑΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ

 ΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΙ ΕΦΘΑΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟΝ –

 ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΡΙΤΩΝ ΑΠΕΘΡΑΣΥΝΑΝ ΤΟΥΣ ΚΕΜΑΛΙΚΟΥΣ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΝ ΔΑΝΕΙΟΝ

 «Κείται πλέον εκτός πάσης αμφιβολίας ότι, αποτυχόντος εξωτερικού 

δανείου, η Κυβέρνησις θα προσφύγη εις εσωτερικόν τοιούτο, 

καταναγκαστικόν ή μη. […] Το δε καταναγκαστικόν δάνειον ουδέν άλλο

 είναι ή δήμευσις των ιδιωτικών περιουσιών εν τινι μέτρω.

 Η Κυβέρνησις, αποφασίζουσα να προβή εις τοιούτον δάνειον, θα κατέσχε 

τας εν ταις διαφόροις Τραπέζαις ευρισκομένας καταθέσεις και θα

 εξηνάγκαζεν αυτάς να εγγραφούν εις το δάνειον, αντί ωρισμένου ποσού εκάστη». 

 ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ: ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΘΑ ΠΡΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

 ΠΡΟΣ ΝΕΑΣ ΕΚΛΟΓΑΣ. «Αλλ’ υπό τας παρούσας συνθήκας, ο σχηματισμός οιασδήποτε άλλης κυβερνήσεως, μετά την εξασθένησιν της γουναρικής πλειοψηφίας, δεν δύναται να έχη προσωρινόν χαρακτήρα. 

Μοιραίως φερόμεθα προς νέας εκλογάς, υφιστάμενοι την πίεσιν των

 πραγμάτων προς την οποίαν ουδείς δύναται να αδιαφορήση. Φερόμεθα 

προς νέας εκλογάς, προς νέαν τουτέστιν εκδήλωσιν της λαϊκής γνώμης.

 […] Και η απόφασις αύτη της λαϊκής κυριαρχίας έσται σεβαστή δι’ όλους» » 

 

ΠΑΤΡΙΣ: ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ κ. ΓΟΥΝΑΡΗ.«Διατί να αρνηθώμεν και 

του φτωχού το δίκαιον; Ο κ. Δ. Γούναρης έχει εν τούτω σαφή την 

αντίληψιν. Ότι η πλεονοψηφία του λαού της Π. Ελλάδος, εις αυτόν 

έδωκε τα σκήπτρα της Κυβερνήσεως. Και εννοεί να ‘’μείνη και εμμείνη’’

 ως όστρακον επί της Αρχής. Πο΄ίος είνε εκείνος ο οποίος θα δοκιμάση να

 τον αποσπάση από εκεί, όπου πορσεκολλήθη; Ουδείς άλλος πλήν του 

εντολέως του και εκείνων, οι οποίοι τον αντιπροσωπεύουν εις την 

Συνέλευσιν» . 

ΥΓ.  Η Αναφερόμενη από τον Άγγλο Υπουργό Οικονομικών

συμφωνία της 10ης Φεβρουαρίου 1918 υπογράφηκε από την Κυβέρνηση Βενιζέλου.