Οι άνθρωποι είναι αναλώσιμα υλικά για την επίτευξη των στόχων της παγκόσμιας Τραπεζιτικής Χούντας

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ 2 ΤΡΙΣ ΕΥΡΩ

Είναι δεδομένο ότι ο καπιταλισμός, όπως και κάθε κοινωνικό σύστημα, έχει ως σκοπό την διατήρηση και την αναπαραγωγή του. Είναι επίσης δεδομένο ότι ο καπιταλισμός στηρίζεται στην αξιακή εκμετάλλευση ανθρώπων και πραγμάτων και ακολουθεί την αυτή τακτική των προηγουμένων συστημάτων κοινωνικής οργάνωσης (των οποίων αποτελεί απλή εξέλιξη και όχι επαναστατική ανατροπή).
Αντιμετωπίζει δηλ. τους ανθρώπους ως αναλώσιμα υλικά για την επίτευξη των σκοπών του, αντί για ελεύθερους και ίσους ανθρώπους.
Η διατήρηση και η αναπαραγωγή του καπιταλισμού γίνεται μέσα από τους ανασχηματισμούς και μετασχηματισμούς του. Τα δομικά στοιχεία του καπιταλισμού το επιτρέπουν, καθώς ο καπιταλισμός είναι σύστημα εκμετάλλευσης των ανθρωπίνων βιοτικών αναγκών. Οι ανθρώπινες βιοτικές ανάγκες πάντοτε υπάρχουν και θα υπάρχουν και ο καπιταλιστής ενδιαφέρεται μόνο για την αξιακή εκμετάλλευσή τους και όχι για τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος και η ανθρωπότητα είναι για τον καπιταλισμό ένας συντελεστής του οικοδομήματος του κέρδους, ένας στατιστικός δείκτης και ένα χρησιμοποιούμενο μέσο και υποχείριο και είναι χαρακτηριστική η απάνθρωπη αδιαφορία των καπιταλιστών για τους ανθρώπους, όταν αυτοί τίθενται στην ζυγαριά με τα κέρδη.
Όταν ακούτε ένα καπιταλιστή να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, για την φύση, για την ποιότητα ζωής είναι σαφές ότι αυτό δεν το πράττει απλά και ανθρώπινα, αλλά ότι πάντα πίσω από την σκέψη του βρίσκεται ένας ρεφορμισμός του καπιταλισμού που αποσκοπεί στα κέρδη.
Τα ίδια πράγματα συμβαίνουν και στην χώρα μας και το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να έχουμε εννοήσει, είναι ότι στην χώρα μας, από τον καιρό του Οθωνα μέχρι σήμερα εφαρμόζουμε το αυτό σύστημα: τον καπιταλισμό. Για μία σειρά από λόγους που ανάγονται στην φύση του καπιταλισμού και την κουλτούρα του Ελληνα, όσα βιώνουμε σήμερα είναι αποτελέσματα του καπιταλισμού: της δομικής συστατικής αδιαφορίας του για τους ανθρώπους ως οντότητες, για τις κοινωνίες τους και την λειτουργία τους. Ο καπιταλισμός ενδιαφέρεται ως σύστημα μόνο για ισχύ και ατομικά κέρδη.
Ακόμα και εάν δεν μας ταιριάζει ως λαό και κουλτούρα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο καπιταλισμός είναι η αιτία των δεινών της χώρας και των Ελλήνων. Εάν λοιπόν ψάχνουμε να βρούμε διεξόδους και λύσεις θα είναι μάταιο, καταστροφικό και εν τέλει βλακώδες να τις αναζητούμε μέσα στον καπιταλισμό και την λειτουργία του.
Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν θίγει, αλλά και ενισχύει την λειτουργία του καπιταλισμού στην χώρα με τις επιλογές της και ουσιαστικά ενισχύει τον μετασχηματισμό του σε ένα ακόμα πιο ακραίο σύστημα εκμετάλλευσης. Αισθάνομαι εγώ και εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες πραγματικά εξαπατημένοι από την κυβέρνηση Παπανδρέου, που μιλούσε για αναδιανομή του πλούτου και συστημική αλλαγή και ήλθε να μετασχηματίσει την στυγνότητα του καπιταλισμού σε ένα ακόμα πιο ζοφερό, άγριο και καταπιεστικό καπιταλιστικό σύστημα/οικοδόμημα. Είναι επίσης μαθηματικά βέβαιο ότι η κυβέρνηση αυτή θα στραφεί προς τους ίδιους ανθρώπους και συμφέροντα και θα τους ενισχύσει από το υστέρημα που εκβιαστικά και τρομοκρατικά στερεί από τους Ελληνες, προκειμένου να «ανασυγκροτήσουν» την χώρα. Όμως η Ελλάδα και κάθε χώρα σε κάθε χρονική και ιστορική περίοδο είναι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτή. Εάν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι να τον δημιουργήσουν δεν θα υπήρχε ο Παρθενώνας, ούτε κανένας πολιτισμός, ούτε καμία χώρα, κανένα κράτος. Στους ανθρώπους αυτούς λοιπόν, στους Ελληνες και στις Ελληνίδες, η κυβέρνηση επιβάλλει εξουσιαστικά, να γίνουν ακόμα πιο πολύ υποζύγια, να εξανδραποδιστούν περαιτέρω, όχι βεβαίως για το «καλό της χώρας», αφού οι ίδιοι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες είναι η χώρα τους, αλλά για το «καλό των καπιταλιστών», «επενδυτών» και «επιχειρηματιών».
Αυτά περικλείουν ως περιεχόμενο και σηματοδοτούν τα ιδεολογήματα περί «ανάπτυξης» , «ανταγωνιστικότητας», «προόδου» και «ελεύθερης αγοράς» που μηρυκάζουν διαρκώς σε όλη την κοινωνία οι καπιταλιστές και τα κυβερνητικά και μη παπαγαλάκια τους. Όλες οι ανωτέρω έννοιες συνοδεύονται εννοιολογικά και ακολουθούνται από την έννοια «καπιταλισμός». Όταν δηλ. μιλάνε για «ανάπτυξη» εννοούν καπιταλιστική ανάπτυξη, καπιταλιστική «πρόοδο» κ.ο.κ. .
Εάν λοιπόν σκεφτούμε ότι και πάλι μέσο των πολιτικών αυτών είναι ο άνθρωπος, ο άνθρωπος υποζύγιο, ανδράποδο και υποχείριο, είναι εύκολο να αντιληφθούμε ότι όλες αυτές οι έννοιες στρέφονται εναντίον μας και για αυτό τον λόγο στρέφονται εναντίον του λαού αυτής της χώρας και οι αντίστοιχες κυβερνητικές πολιτικές, που τις προβάλλουν ως μονόδρομο και ως εθνική ανάγκη.
Ούτε μονόδρομος είναι βέβαια, ούτε εθνική ανάγκη, είναι μόνο καπιταλιστικός μονόδρομος και καπιταλιστική ανάγκη, ανάγκη διατήρησης και επέκτασης του καπιταλισμού, ανάγκη δική τους και όχι του ελληνικού λαού. Πρόκειται αποκλειστικά για καπιταλιστική ανάγκη και καπιταλιστικό μονόδρομο και όχι για ανθρώπινη ανάγκη ή κοινωνικό μονόδρομο. Αυτό εννοούν, απλά δεν το λένε. Υπάρχουν λύσεις, εύκολες, απλές και απτές, που μπορούν να εξασφαλίσουν στους Ελληνες και την παραγωγική αυτάρκεια της κοινωνικής οικονομίας και την ισότητα και την πραγματική πρόοδο, προκοπή και ανάπτυξη και να απελευθερώσουν την χώρα από τα δουλικά δεσμά.
Απλά αυτοί οι πολιτικοί είναι υπηρέτες και συντελεστές ενός συστήματος εκμετάλλευσης που θεωρεί τους ανθρώπους αντικείμενα εκμετάλλευσης και τους κατατάσσει στην ίδια κατηγορία (αν όχι σε κατώτερη) με τα υποζύγια και τις μηχανές.

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ειδεχθέστατο έγκλημα, ένα έγκλημα κατά των Ελλήνων, ένα έγκλημα κατά των ανθρώπων. Ένα έγκλημα που τελέστηκε με σειρά πράξεων και σε βάθος χρόνου κατά του Ελληνικού λαού. Μια σειρά καπιταλιστικών κακουργημάτων που τέλεσαν οι καπιταλιστές (ημεδαποί και αλλοδαποί) και οι πολιτικοί υφιστάμενοί τους. Με βάση τα δικά τους στατιστικά στοιχεία και την ανάλυση της πραγματικότητας, οι καπιταλιστές έχουν κλέψει από τους Ελληνες πάνω από 2 τρις Ευρώ. Μας έχουν κλέψει την ζωή και το μέλλον μας.

Ας δούμε μερικούς από τους κύριους συντελεστές των ακαταδίωκτων συστημικών κακουργημάτων της τελευταίας εικοσαετίας:

α. Δημόσια έργα και προμήθειες :
- Θεσμοθετημένη «μίζα» υπέρ κεντρικής πολιτικής σκηνής ύψους 6-7% επί των προϋπολογισμών των μεγάλων έργων και προμηθειών. Αντίστοιχο συνολικό κόστος για τους Ο.Τ.Α. και τις Δ.Ε.Κ.Ο.
- Μίζα ανώτερου υπαλληλικού προσωπικού μέσου ύψους 5% .
- Αισχροκερδείς υπερχρεώσεις υλικών, «μελετών» και υπηρεσιών, πιστοποιήσεις για έργα, υλικά και εργασίες που δεν υπήρχαν.
Αποτέλεσμα : κόστος για τον ελληνικό λαό μέσω του προϋπολογισμού σε έργα και προμήθειες τριπλάσιο από χώρες όπως οι Η.Π.Α. , η Μ. Βρετανία, η Γερμανία.
Εκτιμούμενο σύνολο θεσμικώς καλυμμένης και ακαταδίωκτης κλοπής την τελευταία εικοσαετία με βάση τους προϋπολογισμούς κατ’ ελάχιστο 300 δις Ευρώ.

β. Ιδιωτικά έργα και ιδιωτικές προμήθειες και αγορές
Αισχροκερδείς υπερχρεώσεις παντού: στις κατασκευές, στα σουπερμάρκετ, στις υπηρεσίες, στα καύσιμα, σε όλο το φάσμα της ζωής και της οικονομίας.
Μόνο στα καύσιμα με την λεγόμενη απελευθέρωση (έτσι κ. Ανδριανόπουλε …) έχει επέλθει αδικαιολόγητη αισχροκερδής ζημία στον ελληνικό λαό, συντηρητικά υπολογιζόμενη κατά την τελευταία εικοσαετία στο ποσό των 75 δις Ευρώ με βάση την ετήσια κατανάλωση.
Οι χώρες που αποκαλούνται PIIGS (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία) δεν είναι τυχαίο ότι είναι οι ίδιες που έχουν τις υψηλότερες πανευρωπαϊκά τιμές στα ράφια του σουπερμάρκετ. Ισως και αυτή να είναι μία από τις βασικές αιτίες της καπιταλιστικής τους καχεξίας, αισχροκέρδεια που παγίως έχουν οι πολυεθνικές και εξαγωγή των ποσών εκτός της χώρας. Με τις συντηρητικότερες των εκτιμήσεων και με βάση τα ετήσια έξοδα των νοικοκυριών για τέτοια προϊόντα το κόστος της αισχροκέρδειας ανέρχεται σε ποσό ανώτερω των 100δις Ευρώ. Εάν υπολογίσουμε και την εσωτερική αισχροκέρδεια το σύνολο ξεπερνά τα 200 δις Ευρώ.
Στην οικοδομή η αισχροκέρδεια είναι ένα πάγιο φαινόμενο που υπερδιπλασιάζει το κόστος κατασκευής. Μόνο στον τομέα αυτό το κόστος της εικοσαετούς αισχροκέρδειας στην χώρα μας προσεγγίζει τα 40 δις Ευρώ.

γ. Τράπεζες
Το αισχροκερδώς πωλούμενο χρήμα, υπό την ψευδο-αιτιολογία της επισφάλειας, (το ακριβό χρήμα προκαλεί την επισφάλεια λόγο της καχεξίας που επιβάλλει) έχουν προκαλέσει επιβάρυνση υπολογιζόμενης τάξεως 700 δις στην ελληνική οικονομία.

δ. Χρηματιστήριο
Οι ζημιές από τα χρηματιστηριακά παιχνίδια και τις χρεοκοπίες εισηγμένων ακρίτως επιχειρήσεων είναι ανυπολόγιστες. Οι συντηρητικότερες των βάσιμων εκτιμήσεων κάνουν λόγο για ζημία άνω των 250 δις Ευρώ.

ε. Κονδύλια Ε.Ο.Κ. & Ε.Ε.
Το αντίτιμο της εθνικής υποτέλειας, της εκμετάλλευσης και των παραγωγικών ελλειμμάτων σκορπίστηκε στους πέντε ανέμους. Πάνω από 50% των ευρωπαϊκών κονδυλίων και τουλάχιστον ποσό 50δις Ευρώ διανεμήθηκε μεταξύ πολιτικών και «επιχειρηματιών» και ενθυλακώθηκε από αυτούς με επιχορηγήσεις, με προγράμματα «επιμόρφωσης» που γίνονταν στα χαρτιά και μία σειρά εικονικών και άχρηστων «μελετών» και «ερευνών».

Δεν θα υπεισέλθω σε άλλους τομείς της «οικονομίας του καπιταλισμού» και της αισχροκέρδειας. Με τις συντηρητικότερες των εκτιμήσεων το κόστος του καπιταλισμού για τους Ελληνες πολίτες προσεγγίζει την τελευταία εικοσαετία τα 2 τρις Ευρώ. Από το ποσό αυτό τουλάχιστον το ½ βρίσκεται εκτός της χώρας. Βαρύς ο φόρος της υποτέλειας, βαρύ το τίμημα του «καπιταλισμού» … .
Το ζήτημα βεβαίως δεν αφορά τα χρήματα, που στην καλύτερη περίπτωση είναι άχρηστα χαρτιά, αλλά το κόστος στην ζωή των Ελλήνων και την ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν και θα βιώσουν.
Οι Ελληνες «πολιτικοί», αυτοί οι κατά πλειοψηφία τυχοδιώκτες, υπηρέτες, οι κατά πλειοψηφία εθνικοί μειοδότες και μετριότητες, όφειλαν να έχουν εμποδίσει την λεηλασία της χώρας και να έχουν σκεφτεί (εάν μπορούν) και προτείνει ουσιαστικές λύσεις για μία πορεία πραγματικής προκοπής, πραγματικής ζωής του λαού, της κοινωνίας και της χώρας.
Μόνο το κόστος της ανεξέλεγκτης καπιταλιστικής αισχροκέρδειας για τον ελληνικό λαό (την οποία όφειλαν να ελέγξουν με απλούστατες αυτονόητες ρυθμίσεις) είναι τεράστιο και δυσβάστακτο.

Ολοι οι φανφαρόνοι της πολιτικής, αυτοί που επαίρονται πως αποτελούν τον «πολιτικό κόσμο» της χώρας, θα πρέπει στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση να επιστρέψουν στις οικίες τους. Δεν χρειαζόμαστε άλλο τις άθλιες «υπηρεσίες» τους.

Μαζί μπορούμε να οικοδομήσουμε μια πραγματική δημοκρατία, μαζί μπορούμε να προχωρήσουμε στην πραγματική αυτάρκεια, στην κοινωνία της ισότητας, στην κοινωνία των ανθρώπων και όχι των καπιταλιστών. Οφείλουμε να το πράξουμε για τους εαυτούς μας και τις γενιές που έρχονται.

Οι επόμενες κινήσεις των υπηρετών των καπιταλιστών θα είναι να επιβάλλουν στον λαό την χρηματοδότηση των καπιταλιστών με σκοπό την «ανάπτυξη» και το ξεπούλημα της περιουσίας του ελληνικού λαού. Θα είναι η ολοκλήρωση ενός ακόμα μετασχηματισμού του συστήματος.
Ο άμεσος στόχος θα πρέπει να είναι να τους εμποδίσουμε. Ο άμεσος στόχος θα πρέπει να είναι το χτίσιμο της πραγματικής κοινωνικής οικονομίας των ίσων ανθρώπων, της αυτάρκειας της χώρας, της εθνικής, κοινωνικής και ατομικής ανεξαρτησίας. Ο στόχος της πραγματικής προκοπής και προόδου, ο στόχος της πραγματικής ζωής.
Απομένει μόνο να καταλάβουμε ποιος είναι ο σκοπός της ίδιας της ζωής μας για να την κάνουμε πραγματικά καλύτερη.


Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Δημήτρης Καραμήτσας