Μια Κόκκινη ομολογία για την «Αρη» και τους Ελασίτες

H πολύ κακή γνώμη του Γυφτοδήμου (Καραγιώργη) για το Θανάση και τους Φιλελευθερους αξωματικούς

Γράμμα προς τον Νίκο Ζαχαριάδη της 17 Ιουνίου 1948 .

  Ο γενικός γραμματέας της περιφερειακής οργάνωσης Θεσσαλίας του ΚΚΕ μιλάει για «γενειάδα, χατζάρι, σαδισμους, αυθαιρεσία, διαφθορά κ.λπ.», για «απαίσια απολίτικη τρομοκρατική αιμοβορία», για «Ραχάτι, καλοπέραση, πολιτικολογία και πολεμικό συμβιβασμό με τον καταχτητή και λεει ότι ο Κλάρας σαν άτομο και χαρακτήρας δεν αποτελούσε «Πρότυπο» για την ανάδειξη ανάλογων «καπεταναίων.

Το κείμενο του Γυφτοδήμου (Καραγιώργη) αφιερωμένο στους Θαυμαστές του θανάση που του άρεσε να τον φωνάζουν Άρη.

(....) «Από τις αρχές του ένοπλου αγώνα στα 1942 είχα διαφωνήσει ανοιχτά για την ανάδειξη του Κλάρα σε «καπετάνιο» πρώτα της Ρούμελης και ύστερα του Γενικού Στρατηγείου. Και γιατί ήταν δηλωσίας και γιατί ήταν ο Κλάρας. Σαν άτομο και χαρακτήρας δεν αποτελούσε «Πρότυπο» για την ανάδειξη ανάλογων «καπεταναίων». Έτσι σαν αντίβαρο στην επίδραση των παλιών αξιωματικών που έφερναν στις γραμμές μας το πνεύμα του αστικού στρατού, από την πλευρά του λαϊκού κινήματος προωθούνταν τέτοιοι τύποι και δοξάζονταν: Άρης*, Ορέστης*, Ζαχαριάς*, Πελοπίδας*, Κόζιακας*, όλοι οι καπεταναίοι της Ρούμελης, του Μωριά και της Εύβοιας κ.λπ. (Αργότερα βρήκαν και το θεωρητικό τους στο πρόσωπο του Πετσόπουλου.)
Στους «ειδικούς» του παλιού στρατού αντιπαρατάχθηκαν οι «ειδικοί» από την πλευρά μας: γενειάδα, χατζάρι, σαδισμοί, αυθαιρεσία, διαφθορά κ.λπ. (Φυσικά, δεν πρόκειται να παραγνωρίσω σ' αυτούς τον παράγοντα της παλικαριάς αλλά όπου αυτός πραγματικά υπήρχε. Συχνά θεωρούνταν παλικαριά η απαίσια απολίτικη τρομοκρατική αιμοβορία. Τα καθαυτό κομματικά στελέχη, ή δεν μπήκαν διόλου μέσα στον ΕΛΑΣ (σχεδόν όλα τα μέλη του Π.Γ. και της Κ.Ε.) ή όσα μπήκαν και δούλεψαν στα 1943 βγήκαν με εντολή του Σιάντου στο τέλος του 1 943 (εγώ, Κολλιγιάννης, Μανιάτης). Και την άνοιξη του 1944 με απόφαση της ΠΕΕΑ καταργηθήκαμε και τυπικά σαν «αντιπρόσωποι του ΕΑΜ». Έμεινε μόνο ο σ. Μάρκος που ήταν αντάρτης από τον Αύγουστο του 1943. Έχει κι αυτό την εξήγησή του σαν εξαίρεση.
Από το καλοκαίρι του 1944, έβαλα γραπτά αυτά τα ζητήματα στη γραμματεία του Π.Γ. και σημείωνα ότι έπρεπε τα κομματικά στελέχη να πάρουν στα χέρια τους το στρατό μας και όχι οι αξιωματικοί και οι «καπεταναίοι» και ανάφερα για παράδειγμα το σ. Μάρκο «Που κάνει για αντάρτης». Τα ίδια είπα γι' αυτόν μέσα στην 11η Ολομέλεια.
Από την πείρα του 1943 είχα τη γνώμη ότι οι μόνιμοι αξιωματικοί μάς τράβηξαν σε πολύ στραβό δρόμο. Κατά πρώτο λόγο στη γενική τακτική: «Να υποχωρούμε πάντα μπρος στον προελαύνοντα εχθρό μη λυπούμενοι το έδαφος που χάνουμε. Να διατηρήσουμε τις δυνάμεις μας ακέραιες για τους μελλοντικούς μας σκοπούς». (Έτσι μας τη διατύπωσε ο Σιαντος το καλοκαίρι του 1943 μπρος σε όλο το Γραφείο Περιοχής Θεσσαλίας. Ο σ. Κοτσάβρας τα θυμάται επί λέξει.) Αλλά και σαν γενική νοοτροπία: «στρατιωτικοποίηση του ΕΛΑΣ πάνω σε παλιό γραφειοκρατικό, καραβανάδικο πνεύμα». Ραχάτι, καλοπέραση, πολιτικολογία και πολεμικός συμβιβασμός, στην ουσία, με τον καταχτητή .
Σε μιαν Ολομέλεια της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας (υπήρχε αντιπροσωπεία του Πολιτικού Γραφείου με επικεφαλής το σ. Ιωαννίδη) μίλησα για "λιπαρές επωμίδες" των μονίμων αξιωματικών μέσα στον ΕΛΑΣ.
Μου μπήκε έμμεσα χέρι για τους «λιβέλλους εναντίον των αξιωματικών».(.....)

Ο Καπετάν Κόζιακας (Θωμάς Πάλλας 1917-1949). Ο καπετάν Κόζιακας καπετάνιος της 1ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ, καταδικάστηκε τρις εις θάνατον από στρατοδικείο και εκτελέστηκε. Ο Κώστας Γεωργιάδης .(καπετάν Ζαχαριάς) , γεννήθηκε το 1912 στο χωριό Χελιδόνι Ηλείας και μεγάλωσε στη Σπάρτη. Υπηρέτησε στο αλβανικό μέτωπο και αρχές του 1943 ανέβηκε στο βουνό και μπήκε στην ομάδα του Κρόνου στην Κουκουβίστα (Καλοσκοπή) της Φωκίδας. Προσχώρησε στον ΕΛΑΣ παίρνοντας το ψευδώνυμο καπετάν Ζαχαριάς. Αργότερα κατόπιν εντολής πήγε στην Αντίκυρα με σκοπό να οργανώσει το τοπικό ΕΛΑΝ, όπου και έδρασε μέχρι την απελευθέρωση. Έφυγε από τη ζωή το φθινόπωρο του 2000. Ο Καπετάν Ορέστης (Ανδρέας Μουντρίχας), ήταν υπαξιωματικός της Χωροφυλακής, και έγινε μέλος του ΚΚΕ από τους σημαντικότερους καπετάνιους του ΕΛΑΣ. Μετά τα Δεκεμβριανά αποχώρησε από τους κόλπους της Αριστεράς και έγινε συντηρητικός συνδικαλιστής. Πρότεινε στην ηγεσία του ΚΚΕ να δοθεί το χρίσμα της αντίστασης στους ληστές και να τους μετατρέψει σε αντάρτες και οργάνωσε πρώτος το αντάρτικο στον χώρο της Αττικοβοιωτίας .Έγινε καπετάνιος του 34ού συντάγματος, ύστερα της 5ής ταξιαρχίας και τέλος της 2ής Μεραρχίας του ΕΛΑΣ . Παραβρέθηκε στην σύσκεψη των καπετάνιων που συγκάλεσε ο Άρης Βελουχιώτης στις 17-11-1944 και συμφώνησε με την εισήγηση του Αρχηγού του ΕΛΑΣ να αντιμετωπισθούν οι Βρετανικές δυνάμεις ως στρατός Κατοχής. Θεωρήθηκε ως πολιτικά υπεύθυνος για τη πρώτη διάλυση του 5/42 συντάγματος της ΈΚΚΑ. Στα Δεκεμβριανά κατηγορήθηκε ότι αδράνησε , ενώ ένα σύνταγμα της μεραρχίας του αφοπλίστηκε από τους Βρετανούς χωρίς να πολεμήσει . Οι Σιάντος και Ιωαννίδης είχαν προτείνει να περάσει στρατοδικείο. Ο Παντελής Λάσκας (Πελοπίδας) γεννήθηκε στο Λουτράκι το 1915. Σκοτώθηκε στη Δαύλεια της Βοιωτίας σαν ταγματάρχης του Δημοκρατικού Στρατού.