Στις 13 Ιανουαρίου, ο δημοφιλής και πολυγραφότατος Γερμανός δημοσιογράφος Ούντο Ουλφκότε βρέθηκε νεκρός, στο σπίτι του. Ο θάνατος του αποδόθηκε σε καρδιακή προσβολή. Ήταν 56 χρονων.Ο Ουλφκότε ήταν συντάκτης της Frankfurter Allgemeine Zeitzung, και είχε εκδώσει πολλά βιβλία στα οποία υποστήριζε ότι η CIA και η αμερικανική κοινότητα πληροφοριών «κρατούσαν» καλά ,κάθε σημαντικό δημοσιογράφο στην Ευρώπη, και έτσι η Ουάσινγκτον είχε τον πλήρη έλεγχο πάνω στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Ο Ουλφκότε που αποκάλυψε και τον δικό του ρόλο και τις δικές του ευθύνες , τόνιζε ότι «ουσιαστικά, δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανεξάρτητες από την Ουάσιγκτον»,ότι όλοι οι γερμανόι πολιτικοί είναι μαριονετες των αμερικανών και ότι όλες οι μεγάλες γερμανικές εταιρείες και τράπεζες βρίσκονται υπό τον αμερικανικό έλεγχο.
Ο Ουλφκότε που είχε ασχοληθεί και με την λαθρομετανάστευση και τον εξισλαμισμό της Ευρώπης δεχόταν απειλές από «ριζοσπάστες» ισλαμιστές και βρισκόταν υπό αστυνομική προστασία.
Οι αποκαλύψεις του για τις σχέσεις των μεγαλοδημοσιογράφων με τις μυστικές υπηρεσίες υποχρέωσαν πολλούς «δημοσιογράφους» να παραδεχτούν ότι δωροδοκήθηκαν από τη CIA για να δημοσιεύσουν «ιστορίες» και πληροφορίες που δεν γράφτηκαν από τους ίδιους αλλά απλά τις υπέγραψαν.
Σε μια αποκλειστική του συνέντευξη τον Οκτώβριο του 2014, ο Ulfkotte είχε δηλώσει: «Μιλάμε για κανονικές μαριονέτες . Για δημοσιογράφους που γράφουν ή να λένε ό,τι τους πεί το αφεντικό τους να πούν ή να γράψουν. Αν δείτε πως καλύπτουν τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα γεγονότα της Ουκρανίας και αν γνωρίζετε τι πραγματικά συμβαίνει, καταλαβαίνετε αμέσως το τι γίνεται . Τα αφεντικά στο παρασκήνιο πιέζουν για πόλεμο με τη Ρωσία και οι δυτικοί «δημοσιογράφοι» βάζουν πρώτοι τα κράνη τους. Ντρέπομαι που ήμουν μέρος αυτής της απάτης αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το αντιστρέψω. Παρά το γεγονός ότι οι διευθυντές μου στην Frankfurter Allgemeine Zeitung ενέκριναν ό, τι έκανα, είμαι ο πρώτος που κατηγορώ τον εαυτό μου».
Το Νοεμβρίου του 2014, είπε σε συνέντευξη του στην «Oriental Review»: «Εμένα ποτέ δεν μου έδωσαν χρήματα, μου έδιναν "εταιρικά δώρα". Ένα χρυσό ρολόι, μια χρυσή πένα ,καταδυτικό εξοπλισμό, καθώς και εκδρομές σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων. Ξέρω ότι πολλοί Γερμανοί δημοσιογράφοι επωφελήθηκαν και αγόρασαν ένα παραθεριστικό σπίτι στο εξωτερικό. Αλλά πολύ πιο σημαντικό από τα χρήματα και τα δώρα είναι το γεγονός ότι σου προσφέρουν πολιτική υποστήριξη. Αν γράφεις κομμάτια που είναι φιλο-αμερικανικά και υπέρ του ΝΑΤΟ, η καριέρα σου απογειώνεται . Αν δεν το κάνεις, η καριέρα σου δεν θα πάει πουθενά. Θα καταλήξεις άνεργος . Στις καλύτερες περιπτώσεις θα σου αναθέσουν να ταξινομείς τις επιστολές προς τον εκδότη. Όταν ταξιδεύουν ξανά και ξανά στις ΗΠΑ και όλα είναι πληρωμένα εκεί, και γυρίζουν με «αποκλειστικές» και «βαρυσήμαντες» συνεντεύξεις με αμερικανούς πολιτικούς , βρίσκονται κοντά στους κύκλους της εξουσίας. Και θέλουν να παραμείνουν σε αυτό τον κύκλο της ελίτ, και γράψου ότι χρειάζεται για να τους ευχαριστήσουν. Ο καθένας θέλει να είναι ένας επώνυμος δημοσιογράφος που παίρνει αποκλειστικές συνεντεύξεις. Και έτσι όλοι είναι μέσα στο κόλπο».
Θεός σχωρέστον. (Κυριολεκτικά).
.png)
.png)
.png)
3 σχόλια:
Εσείς οι δημοσιογράφοι είστε οι μοναδικοί εργαζόμενοι των οποίων η επαγγελματική ιδιότητα εγκρίνεται από ένα Σωματείο και όχι από την πολιτεία.
Αυτός ο παραλογισμός χτυπάει "κόκκινο" αν αναλογισθεί κανείς ότι, οι αρχικώς αποτελέσαντες το Σωματείο, αναγορεύθηκαν σε αυτή την θέση εξ ορισμού, βάσει νόμου της πολιτείας.
Το πόσο ακόμα σουρεαλιστικότερο μπορεί να γίνει αυτό, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, ο ΔΟΛ στο εξής θα επιτελεί το ίδιο υπονομευτικό έργο που επιτελούσε μέχρι τώρα, αλλά υπό νέα διεύθυνση !
Αν το ίντερνετ το είχαν εφεύρει Ελλαδίτες, πριν γράψουμε οτιδήποτε δημόσια θα κάναμε αίτηση στο Σωματείο με όλα τα 15 απαραίτητα δικαιολογητικά και θα τους λαδώναμε κι από πάνω γρηγορόσημο για να μη βγει η άδεια μετά από 2 χρόνια λόγω έλλειψης προσωπικού και θα μας απειλούσαν και με αφαίρεση της αδείας που και που ανάλογα τι γράφαμε. Έχει και τη θετική πλευρά του το αμερικάνικο ήθος λοιπόν. Αν και τελευταία αρχίζει κι εκεί να εμφανίζεται γραφειοκρατία.
Και οι ήρωες του 1821 κάτι σαν το σύνταγμα των ΗΠΑ θα θέλανε, με ελευθερία λόγου, οπλοκατοχή σαν κατοχυρωμένο δικαίωμα από τον ανώτατο νόμο του κράτους. Ήταν libertarians σαν τους ιδρυτές των ΗΠΑ.
Θεος σχωρεστον τον ανθρωπο. Ξεφυγε απο την κατηγορια των presstitutes.
Ουτε τα προσχηματα δεν κρατανε πλεον.
Δεν μεταφραζεται κανα βιβλιαρακι του και στην ελληνικη;
Δημοσίευση σχολίου