Ας τελειώνουμε μέ τόν Γροσσοσυλλέκτην Γιάννη Τοκογλυφογιάννη»

ΥΓΕΙΑ, καλημέρα Σπύρο, Φώς Ελληνικόν εις όλους τούς Έλληνας καί τάς Ελληνίδας. Με τόν ήλιον εις τό μείον (-2◦C).

Ο λόγος περί τής Καρα-ιστορίας (καί παρα-ιστορίας). Δηλαδή περί όλων εκείνων οι οποίοι συνεχίζουν νυχθημερόν νά ωραιοποιούν διαστρεβλώσεις, παραχαράξεις καί ανοησίας. Κλασσικόν παράδειγμα (όχι πρός μίμησιν) αποτελεί η ενασχόλησις μέ τα περί αυτολογίας «Απομνημονεύματα τού Γιάννη Τοκογλυφογιάννη» (ονόματι Μακρυγιάννη). Διαβάζω ότι έχουν ασχοληθεί καί έχουν αναδείξει τό «συγγραφικόν του έργον» άν όχι χιλιάδες, τουλάχιστον εκατοντάδες λόγιοι, ιστορικοί καί δημοσιογράφοι. Αποτελούν δέ αντικείμενον ερεύνης. Μελέτες, λοιπόν καί Διατριβαί... - πολύ μελάνι ρε αδερφέ!

- διά τόν φθονερόν τοκογλύφον με τά ακαταλαβίστικα καί αλλοπρόσαλλα κολυβογράμματα, επειδή, λέγουν, ακόμη καί ο Κωστής Παλαμάς έγραψε «καλά λόγια» περί τού Ρουφιανογιάννη.
Παραθέτω ως εκ τούτου τό κάτωθι ώστε να αντιληφθείτε ποίον ήτο τό ποιόν τού Γιάννη Γροσσοσυλλέκτη:
«...Μπαίνω την νύχτα μέσα εις την εκκλησιά του και κλειω την πόρτα κι' αρχινώ τα κλάματα με μεγάλες φωνές και μετάνοιες, τ' είναι αυτό οπού 'γινε 'σ εμέναν, γομάρι είμαι να με δέρνουν; Και τον περικαλώ να μου δώση άρματα καλά κι' ασημένια και δεκαπέντε πουγγιά χρήματα και εγώ θα του φκιάσω ένα μεγάλο καντήλι ασημένιον. Με τις πολλές φωνές κάμαμεν τις συμφωνίες με τον άγιον..."

Επίσης ως φθονερού ψεύτη:

«...Έβαλε κι ο Κολοκοτρώνης τον Πρωτοσύγκελλο Αρκαδίας (Φρατζήν) και τον εγκωμιάζει πόσον ηρωγισμόν έδειξε εις την επανάστασή μας...» Μετά δέ τήν καταδίκην του Θ. Κολοκοτρώνη εις θάνατον εψέλλιζε:
«Τί θά απογίνω εάν τόν εκτελέσουν!».

Διότι ο «γροσσούζης» επρόκειτο νά χάση τά 100 γρόσσια πού είχε δανείσει εις τόν Θεόδωρον Κολοκοτρώνη! Γιάννης Ρουφιανογιάννης και οι λογής οπαδοί ΤΕΛΟΣ!

Εκείνο όμως τό οποίον πρέπει νά μας ενοχλεί είναι η ανάδειξις τή ανοησίας καί η χειραφέτησις τής γλωσσοπενίας.
Ένας άλλος Γιάννης, ο Μαρκόπουλος, εξαπέστειλε τό «αριστερό-δεξιό μπάχαλο» τό οποίον δεσπόζει εις τήν Ελλάδαν από τό 1949, μέ τό «ίλεως ζαβαρακατρανέμια».
Δηλαδή «μουσική χωρίς λόγια»!
Τά «ζαβαρακατρανέμια» λοιπόν κυβερνούν καί βασιλεύουν εν Ελλάδι από τήν Ραλλικήν γλωσσομεταρρύθμισιν, τύπου μακρυγιάννη, έως σήμερον (1976-2017).
Μήν λησμονείτε τέλος ότι η λέξις θεός είναι επίθετον.
Άς σάς ευεργετεί λοιπόν ο θεός Θεός!

 Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Ουψάλα