Η Προδοσία στην Μικρά Ασία εν συντομία , διότι: "ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ"

 

Πολλοί Ρουφιάνοι και πολλοί περισσότεροι ηλίθιοι ομιλούν για την Προδοσία στην Μικρά Ασία  σαν να ήταν ένα στρατιωτικό ατύχημα. Ενώ , η Καταστροφή,  ήταν η επιλογή των Αθηνών κατόπιν της επιμονής του Λονδίνου,  για ταχεία εκκένωση της Μικράς Ασίας και για Παράδοση της Σμύρνης στον Κεμάλ.  

Αυτό το σχέδιο υλοποιήσαν οι στρατηγοί Νικόλαος Τρικούπης και Κίμων Διγενής.

Από τις εφημερίδες των Αθηνών,  γνωρίζουμε ότι «Οι περί την Αυλήν» και ότι «Ομάς του Στρατού»  «ήσαν υπέρ της Μερικής Εκκενώσεως της Μικράς Ασίας», ως την Γραμμή των Σεβρών,   αλλά,  «ανησυχούσαν για το κόστος συντηρήσεως  των προσφύγων».

 Στις 6 Ιουνίου 1922.  ο Κεμάλ από το Εσκή Σεχήρ είπε στους στρατιώτες  ότι «ο εχθρός είναι έτοιμος να εκκενώσει την Μικρά Ασία». 

Η Εκκένωση είχε αποφασιστεί από τους τρείς Συμμάχους τον Μάρτιο. 

Ο Γούναρης, δηλαδή ο Κωνσταντίνος το δέχτηκε, αλλά επειδή τους ξεφώνισαν ως Προδότες ,οι «προδότες», τρόμαξαν και αποδέχτηκαν την Εκκένωση μόνοι "κατ αρχήν". 

Οι Σμυρνιοί, οι Βενιζελικοί αξιωματικοί και ο βενιζελικός Πατριάρχης Μελέτιος άρχησαν τότε να ομιλούν για την Αυτονομία της Σμύρνης και τότε άρχισε η προετοιμασία του Πραξικοπηματος που εκδηλώθηκε μετά την καταστροφή.

Η Αθήνα, δια του (Ιουδαίου) Λουκά Κανακάρη-Ρούφου έκανε διαπραγματεύσεις με τον  Ο Γκαλήπ Πασά στη Γένοβα. Ο Γκαλήπ Πασάς όταν επέστρεψε στην Άγκυρα  τάχθηκε υπέρ των απευθείας διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα.  

«Το συμφέρον της Ελλάδος είναι να διάγει  εν αρμονία προς τους Τούρκους και φρονώ ότι οι σοβαροί και φιλαλήθεις Έλληνες αναγνωρίζουν τούτο», δήλωσε. Αυτό είναι το δόγμα της Ελληνοτουρκικής φιλίας που υπηρετούν οι «εχέφρονες» και ΟΛΟΙ οι Προδότες. Ο Λουκάς Κανακάρης Ρούφος δεν δικάστηκε για την προδοσία και δεν εκτελέστηκε.

Η Εκκένωση της Μικράς Ασίας και η εγκατάλειψη της Σμύρνης προκαλούσε Κομματικό Πανικό στους «Εθνικόφρονες» Βασιλόφρονες.  Δεν μπορούσαν να αποδεχτούν την εκκένωση.

 Ο "Φιγκαρό" έγραφε στις 17 Ιουνίου ότι ο Κεμάλ απαιτούσε την Σμύρνη και μέρος της Θράκης αλλά για τα Στενά το «συζητούσε  με του Άγγλους και « θα άφηνε την Ανδριανούπολη στους Έλληνες».

Η λύση της ταχείας εκκένωσης αναζητήθηκε με την άφιξη του Αρχιστρατήγου Χατζηανέστη και του Στεργιάδη στην Αθήνα.

 Ο Χατζηανέστης αναχώρησε από την Σμύρνη στις 13 και στις 14 ο Στεργιάδης. Στις 14 Ιουνίου ο Χατζηανέστης φθάνοντας στην Αθήνα, δήλωσε ότι «ο Εχθρός αδυνατεί να αναλάβει οποιαδήποτε σοβαρά επίθεση». 

Στην Άγκυρα  ο Φεβζή Πασάς δήλωσε ότι «η κυβέρνηση εργάζεται για να λήξει το συντομότερο ο Πόλεμος». 

Οι Συσκέψεις των Γούναρη, Θεότόκη  με τον Χατζανέστη κράτησαν 5 ημέρες.

 Μετά ο Χατζηανέστης έφυγες για το μέτωπο. 

Στις στρατιωτικές συσκέψεις συμμετείχαν οι Επιτελάρχης Εξαδάκτυλος και ο προσωπάρχης υποστράτηγος Μακρυκώστας. Ούτε ο ενας ούτε ο άλλος δικάστηκαν και δεν εκτελέστηκαν. 

Τότε,  αποφασίστηκε  η τοποθέτηση του προδότη και άσχετου με το μέτωπο Τρικούπη.

 Η αποστολή του Τρικούπη ήταν να διαλύσει την Στρατιά. 

Ο διορισμός του Τρικούπη υπογράφηκε στις 27 Ιουνίου και ανακοινώθηκε στον Στρατό στις 28. 46 ημέρες μετά , στις 13 Αυγούστου,  "Αιφνιδιάστηκε"  και πέτυχε την αποστολή του. Ταχεία εκκένωση της Μικράς Ασίας και παράδοση της Σμύρνης  στον Κεμάλ. 

Οι προδότες νόμιζαν ότι θα γλυτώσουν όπως έγινε  με την καταστροφή του 1897,  όταν ο Τρικούπη ςπάλι το είχε βάλει στα Πόδια. Μαζί του έτρεχε και ο Εξαδάκτυλος. Αλλά ήσαν νεότεροι.

Στις 22 Ιουνίου  1922,  όλες οι εφημερίδες των Αθηνών  έγραφαν  περί της αποφάσεως των Τούρκων να επιτεθούν  στους Τομείς του  Αφιόν Καραχισάρ και του Εσκή Σεχήρ. Αλλά ο αρχιστράτηγος και ο Τρικούπης δεν ανησυχούσαν. 

Στις 2 Ιουλίου ο Κεμάλ δεν είχε ενημερωθεί πλήρως και δήλωσε  σωστά ότι "η λύση θα είναι στρατιωτική και όχι πολιτική" αλλά επειδή δεν του είχαν εξηγήσει το «σχέδιο Τρικούπης» , δεν μίλησε για μια αποφασιστική μάχη, αλλά για πόλεμο φθοράς που θα έφερνε την Νίκη.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΑΤΖΑΡΑΣ