Βουλγαρία και Ελλάδα συμφωνούν να στήσουν Μνημείο για τον απελευθερωτή του Μακεδονικού Λαού Γκότσε Ντέλτσεφ στην Μπάνιτσα .(Στις Καρυές Σερρών)

 

Ο Βούλγαρος Πρόεδρος Ρούμεν Ράντεφ αφού δήλωσε ότι «η Βουλγαρία και η Ελλάδα έχουν παραμερίσει όλες τις διαφο΄ρες τους από το παρελθόν και αποτελούν επί του παρόντος πρότυπο και παράδειγμα στρατηγικής εταιρικής σχέσης και κατανόησης», είπε, για το μνημείο για τον απελευθερωτή των Μακεδόνων Γκότσε Ντέλτσεφ στην Μπάνιτσα:

«Δεν βλέπω το πρόβλημα. Η Ελλάδα, η οποία είναι κυρίαρχο κράτος και φροντίζει τα μνημεία στο έδαφός της, θα πρέπει να δώσει την ευκαιρία για ένα τέτοιο μνημείο, ειδικά από τη στιγμή που ο Γκότσε Ντέλτσεφ είναι υπερασπιστής της ελευθερίας όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία ζούσαν», είπε ο Ράντεφ.

«Για μένα, το μέλλον του κόσμου είναι σαν ένα έδαφος πολιτιστικής συνεργασίας», ο Ράντεφ.

Η Σουρτούκο Κοντή Κνίτισσα που την ρώτησαν οι Βούλγαροι δήλωσε: Εάν υπάρξει αίτημα για την ανέγερση Μνημείου για τον Γκότσε Ντέλτσεφ στο σερβικό Μπανίτσα, οι αρχές θα το εξετάσουν.Μια μαρμάρινη πλάκα στη χώρα μου μπορεί να εξεταστεί από τις αρχές», πρόσθεσε.

Το εξαρχικό χωριό Μπάνιτσα ήταν δίπλα στο ποτάμι Μπάνιτσα. Τώρα σώζονται μόνο τα ερείπιά του. 

Σύμφωνα με τοπική προφορική παράδοση, το χωριό ερημώθηκε  από την πανώλη, ενώ στην συνέχεια συνοικίστηκε εκ νέου από κατοίκους προερχόμενους από τα γειτονικά χωριά. 

Στα τέλη του 19ου αιώνα, το χωριό ήταν κατοικημένο αποκλειστικά από εξαρχικούς. 

Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν με την γεωργία και παρήγαγαν ξυλάνθρακα, τον οποίον στην συνέχεια πωλούσαν στην  πόλη των Σερρών. 

Στην Μπάνιτσα βρήκε τον θάνατο ο Γκότσε Ντέλτσεφ. Σκοτώθηκε στην διάρκεια αψιμαχίας με οθωμανικές αστυνομικές δυνάμεις στις 4 Μαΐου 1903 και θάφτηκε στο χωριό. Τρία χρόνια μετά, οι Βούλγαροι ξέθαψαν τη σορό, που δεν είχε λιώσει, πήραν τα άκρα, τα οποία και μετέφεραν στη Σόφια όπου τα ενταφίασαν. 

Οταν καταλήφθηκε το χωριό από τον βουλγαρικό στρατό το 1912, υπήρχαν 120 οικίες στην Μπάνιτσα. Το 1913, πολλοί κάτοικοί του διέφυγαν στην Βουλγαρία, ενώ στη συνέχεια , 34 οικογένειες ζήτησαν να ρευστοποιηθεί η περιουσία τους και να φύγουν στην Βουλγαρία σύμφωνα με το πρόγραμμα ανταλλαγής πληθυσμών της Συνθήκης του Νεϊγύ.

Το 1946, με παρέμβαση του Στάλιν, ο Γκεόργκι Δημητρώφ έδωσε τα οστά στον Τίτο που τα τοποθέτησε σε τάφο στα Σκόπια, στο πλαίσιο του εγχειρήματος για τη συγκρότηση «μακεδονικού έθνους».

Μετά το 1992 το μνήμα του Ντέλτσεφ στην Μπάνιτσα (στις Καρυές), έγινε τόπος προσκυνήματος των Βουλγάρων εθνικιστών  και μάλιστα το 2013 υπέβαλαν αίτημα ήγειραν ανέγερσης ανδριάντα στα ερείπια της εκεί εκκλησίας, που η Αθήγα το απέρριψε.

 Οι Σεβερνομακεντόνσκι , που θεωρούν ότι η συνείδηση του επαναστάτη ήταν «μακεδονική» μάλιστα κατηγορούν τους Βουλγάρους ότι τον «πρόδωσαν στους Τούρκους ώστε να τον σκοτώσουν».

Το χωριό είναι σήμερα ερειπωμένο και ακατοίκητο. Μόνον το κωδωνοστάσιο, το οποίο ανεγέρθηκε το 1883, στέκει ακόμη, καθώς και ο ανατολικός τοίχος της εκκλησίας επάνω στον οποίο επιγραφές είναι ορατές.

Τον Μάϊο του 2020, ο Βούλγαρος υπουργός Εθνικής Άμυνας Καρακατσάνοφ ζήτησε και πάλι την δημιουργία μνημείου για τον κομιτατζή Γκότσε Ντέλτσεφ στις Καρυές.