Η 4η Αυγούστου. Διασκεδάζω με τους Αγγλόφρονες ΚωλοΕλληνες και ΤΚ9 Εθνικιστές που τσιρίζουν για την Δικτατορία του Πράκτορα Γεωργίου ΒΟΥ. Άσχετοι Αγράμματοι Αστοιχείωτοι Κλωτσοκαφάσηδες

Άλλο ο Μεταξάς και άλλο η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων

,

 Ο Εθνικός Κυβερνήτης , ο μπαρμαΓιάννης,              δεν έκανε καμιά Δικτατορία. Τη Δικτατορία             τη έκαναν, οι Άγγλοι, ο Γεώργιος και ο θείος του        ο Παπάγος .      

Ο Μεταξάς στις 4 Αυγούστου 1936 έκανε  μια «άγραφη» συμφωνία αμοιβαίου Συμφέροντος  με τους «Έξωθεν και Άνωθεν», με ενδιάμεσο τον Ιωάννη Διάκο.

Ο "θρύλος" της 4ης Αυγούστου ήταν έργο του Θεολόγου Νικολούδη

του Σπυρίδωνα Αλεξάνδρου Χατζάρα

Οι ρουφιάνοι, χρησιμοποιούν τον Μεταξά ως προκάλυμμα των  Πρακτόρων, των δειλών των αγγλοφρόνων, και των αργυρώνητων,

 και για αυτό τον βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με τον Παπάγο και τον Βασιλιά. 

 Ο Μεταξάς όμως δεν έκανε καμιά «δικτατορία» αφού δεν είχε τον      έλεγχο του Στρατού, που τον έλεγχε απόλυτα ο Παπάγος. Δηλαδή ο Βασιλιάς. Επομένως δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». 

Δικτατορία του Βασιλιά υπήρξε. 

Ο Γεώργιος Β’ τοποθέτησε τον πολύ-πραξικοπηματία Παπάγο 

ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού

 την 1η Αυγούστου 1936 με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του 

στρατεύματος  κατά το επερχόμενο πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου. 

 Τα πραξικοπήματα του 1935 και 1936 τα έκανε

 ο Παπάγος. 

Και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, 

την επέβαλε ο βασιλιάς και η αγγλική πρεσβεία. 

Ο Γεώργιος εξέδωσε τα δύο  παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου, με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε 

η δικτατορία, που στηριζόταν στη δύναμη του στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο, που επέμενε  τον Οκτωβριο του 1940  να μην επανέλθουν οι απότακτοι βενιζελικοί αξιωματικοί στο στράτευμα για να πολεμήσουν τους Ιταλούς.

Ο Μεταξάς συμφώνησε με το Πραξικόπημα .

 Το κίνημα του 1938 που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς 

Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της  ΚΚΕ ΕΠΕ στην

 Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να 

διώξει τον Μεταξά, και η αγγλική πρεσβεία με την

Πάουερ οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά 

με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της, Παπαχειλά, 

(τον Παππού του  "Αλέξις" ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκλυλακάκη. 

Ο Βασιλιάς, που εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 

4 Αυγούστου 1936, με τα οποία επιβλήθηκε η δικτατορία , δεν 

ενήργησε με   εισήγηση του πρωθυπουργού, αλλά με εισήγηση της Αγγλικής  Πρεσβείας και στηριζόταν στη δύναμη του Στρατού, 

δηλαδή στον Βασιλόφρονα και πεπειραμένο πραξικοπηματία Παπάγο,

 ο οποίος είχε  ήδη κάνει το πραξικόπημα στις 5 Μαρτίου 1936, σαν υπουργός στρατιωτικών. 

Τότε ο Παπάγος, σαν εκπρόσωπος των τριών επιτελείων, Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας πήγε στο παλάτι και είπε στο Βασιλιά ότι 

οι ένοπλες δυνάμεις δε θα ανεχτούν σχηματισμό κυβέρνησης του      Σοφούλη, με τις ψήφους των Κομμουνιστών βουλευτών. 

Επομένως το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου 1936 έγινε σε δυο 

φάσεις.

 Στις 5 Μαρτίου ανεπίσημα και στις 4 Αυγούστου επίσημα. Στο πραξικόπημα της 5ης Μαρτίου ο Μεταξάς δεν είχε καμιά συμμετοχή. Αντίθετα αντέδρασε.

Ο πράκτορας των ΑΘΕΑΤΩΝ Χαίμ Ρακόφσκι , κατά την ανάκριση του      στη Μόσχα, τα μεσάνυχτα της 26ης Ιανουαρίου 1938, από τον        πράκτορα της Γενικής Διεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας Ρεμ Ντιβάλ, αποκάλυψε ότι οι συμφωνίες, του Λένιν, με το Γερμανικό Γενικό   Επιτελείο, και η συμφωνία του Τρότσκι με τους ΑΘΕΑΤΟΥΣ,      υλοποιούντο χωρίς να έχουν υπογραφεί. 

«Δεν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η μόνη εγγύηση, για την 

υλοποίηση της συμφωνίας, βρίσκεται στο αμοιβαίο συμφέρον. 

Η Εγγύηση, ανεξάρτητα από τη σημασία και το ειδικό το βάρος της συμφωνίας, είναι, ότι η εφαρμογή της ,είναι επωφελής για τις δύο πλευρές», είπε. 

 Ο Ρακόφσκι, ήταν ο «αγγελιοφόρος»,της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης προς τον Στάλιν, και μετέφερε ένα σχέδιο συμφωνίας, « αμοιβαίου συμφέροντος», μεταξύ των αθέατων «Εκείνων» και του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, τον οποίο οι «Αθέατοι» διαβεβαίωναν ,ότι στόχος τους, δεν ήταν πλέον η καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης , και η εκτέλεση του , αλλά η καταστροφή της Ευρώπης, και η ανάδειξη της ΕΣΣΔ, σε «συνέταιρο» των ΗΠΑ. 

 Μια τέτοια συμφωνία «αμοιβαίου συμφέροντος» έκλεισε το 1936 και ο Ιωάννης Μεταξάς, με μεσολαβητή τον Ιωάννη Διάκο.

Η συμφωνία έκλεισε στο διάστημα Μάρτιος-Αύγουστος. Είναι     ενδεικτική και χαρακτηριστική η αναφορά του στα γεγονότα της 5ης Μαρτίου στο ημερολόγιο του. 

 

«1936. 5 Μαρτίου, Πέμπτη. Θ. Αγγελόπουλος ειδοποιεί συμβαίνοντα στρατόν. Απαντώ, συσταίνω Βασιλέα να μου δώση Υπουργείον Στρατιωτικών. Σκυλακάκης, Διάκος παρόντες- αποφασίζω να σπεύσω ο ίδιος. Ενθαρρύνουν.

-Μεταβαίνω Ανάκτορα. Με Βασιλιά. Να παραλάβω αμέσως. Εγκρίνει. Καλεί Δεμερτζήν. Παραίτησις Παπάγου, Πλατή.- Ορκίζομαι. Επεισόδιο με ιερέα. 3 Υπουργείον με Δεμέστιχαν. Καταλαμβάνω. Δραστήρια μέτρα. Τηλεφώνημα. Επίσκεψις Πλατή.    Απειλαί του. Απαντώ δριμύτατα. Τον προκαλώ. «Μόνον νεκρός θα    εξέλθω εντεύθεν». Τον απομακρύνω. 

-Μερικοί συγκεντώθησαν. Πάσα αντίδρασις ματαία. 5μ.μ. Απολύτως κύριος της καταστάσεως». 

Με τη συμφωνία "αμοιβαίου συμφέροντος",  ο Μεταξάς, αποδέχτηκε

 την αγγλοκρατία, με    όλο το σκυλολόϊ και τα παραφερνάλια της, 

αλλά μπόρεσε να ανακουφίσει   τον ελληνικό λαό, κάνοντας 

«αυτονόητα» πράγματα, που για τα   διεφθαρμένα καθεστώτα των αργυρώνητων βενιζελικών και βασιλοφρόνων ήταν «αδιανόητα». Ταυτόχρονα του επετράπη να προστατεύει το λαό και τη νεολαία από τη Κόκκινη Φυλή.

Ο Ιωάννης Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη 

έλεγχο της κυβέρνησης του. 

Ο Μεταξάς,  είχε τον μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας. 

Ο Στρατός και οι δαπάνες του, ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους. 

Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου. 

Στις 13 Απριλίου 1936 πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής και ο Γεώργιος Β΄ ανέθεσε στον Ιωάννη Μεταξά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, ο οποίος έγινε δημοκρατικά πρωθυπουργός λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή στις 27 Απριλίου με 241 ψήφους υπέρ,           4 αποχές και 16 κατά. Ο Γεώργιος Β’ τοποθέτησε τον πολύ-πραξικοπηματία Παπάγο ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού

 την 1η Αυγούστου 1936 με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του στρατεύματος  κατά το επερχόμενο πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου. 

Οι «δημοκρατικοί» είχαν παραδώσει τους αγρότες λεία στους τοκογλύφους. 

 Ο Μεταξάς έβγαλε τον τοκογλύφο από την παραγωγική διαδικασία, 

με τη ρύθμιση των αγροτικών χρεών το 1937 και την ολοκλήρωση

της αγροτικής μεταρρύθμισης, και την αύξηση του αγροτικού εισοδήματος με την βελτίωση των τιμών των προϊόντων. 

Αυξήθηκε η καλλιεργούμενη γη με εκχερσώσεις και αντιπλημμυρικά   έργα. Ιδρύθηκαν οι Λαχαναγορές, ελήφθησαν μέτρα για παροχή 

υγιών σπόρων, προστατεύτηκαν οι σιτοπαραγωγοί, ιδρύθηκαν 

η επιτροπή προστασίας καπνού, το Ινστιτούτου Οίνου και Αμπέλου ,

και κατασκευάστηκαν οινοδεξαμενές.

Υπήρξε και  μέριμνα για την σταφίδα.

 Επιπλέον ο «δικτάτορας» Μεταξάς, έδωσε τίτλους ιδιοκτησίας της      γης και κατάργησε τη φορολογία στο ελαιόλαδο που είχαν επιβάλει οι «βενιζελικοί» και οι «αντιβενιζελικοί» λελέδες, για να ξεπληρώνουν      την τότε «τρόικα», και ταυτόχρονα έστειλε στα αζήτητα το ΚΚΕ. 

 Στη δίκη της Ο.Π.Λ.Α., στο έκτακτο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης το 1947, ο κατηγορούμενος κομμουνιστής Αλβανός Ακίνδυνος,

 περιέγραψε ως εξής την ένταξη του στο «κίνημα». 

«Είμαι από το χωριό Αγία Παρασκευή Μυτιλήνης. Το 1932 

οργανώθηκα στο ΚΚΕ. Από τότε που οργανώθηκα, σαν πρόεδρος του Συνεταιρισμού ακτημόνων, πάλεψα να πάρω τα τσιφλίκια, τα ανταλλάξιμα… Πάλεψα επίσης ενάντια στους φόρους για το λάδι και

 τους φοροεισπράκτορες… Παλέψαμε για την αναστολή των

 ενταλμάτων, για να τα πληρώνουν οι αγρότες όταν θα έχουν

 συγκομιδή». 

 Ο «φασίστας» μπαρμπαΓιάννης επέβαλε τις ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ και το «κατώτατο όριο μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων» και το ελάχιστο «ημερομίσθιο εργατών βιομηχανίας», που καταργήθηκαν 

από τους «εκσυγχρονιστές» και τα μνημόνια. 

Μέχρι το 1938 υπογράφηκαν 237 συλλογικές συμβάσεις , και απαγορεύθηκε η χρησιμοποίηση ανηλίκων σε εργασίες. Το μέσο ημερομίσθιο του εργάτη σε τρία χρόνια, μέχρι το 1939 αυξήθηκε 

κατά 27% χωρίς απεργίες, και η απασχόληση αυξήθηκε κατά 24,8%.        Εφαρμόστηκε η Κυριακάτικη αργία, που επεβλήθη σε 80 πόλεις , και 

οι 15 ημέρες ετήσιας υποχρεωτικής άδειας.  Θεσμοθετήθηκε η αργία της Κυριακής και για τους δημοσιογράφους.. Θεσμοθετήθηκε και 

οργανώθηκε η νοσηλεία όλων των εργαζομένων. 

Ιδρύθηκε η Σχολή Κοινωνικής Προνοίας.Ιδρύθηκε η Σχολή Νοσοκόμων, δημιουργήθηκαν ιατρεία για την παρακολούθηση των εγκύων, καταπολεμήθηκε η ελονοσία με την δημιουργία σε όλη τη χώρα 42 ιατρείων, ενώ άνοιξαν 51 ιατρεία για τα τραχώματα.

 Νοσηλεύτηκαν 7.124 παιδιά . Οργανώθηκαν μαθητικά συσσίτια 

για 50.000 παιδιά. Επίσης οργανώθηκαν συσσίτια απόρων ανέργων 

σε 48 πόλεις της Ελλάδος.        

  Ο «φασίστας» μπαρμπαΓιάννης, άρχισε να χτίζει «εργατικές 

κατοικίες», επέβαλε την εφαρμογή του 8ώρου και το 48ώρου και ξεκίνησε τη λειτουργία του ΙΚΑ, που στις 31/5/1939 είχε 759.000 ασφαλισμένους. 

Καθιερώθηκε επίσης ο θεσμός των «κλειστών» επαγγελμάτων 

για να τρώνε ψωμί οι επαγγελματίες και κατωχυρώθηκαν

 δικαιώματα σε   πλήθος κατηγορίες επαγγελματιών, που 

καταργήθηκαν με τους «εκσυγχρονιστές» και τα μνημόνια. 

Τον Οκτώβριο του 1939 ιδρύθηκε η «Εργατική Οργάνωσις     Μετακινήσεως και Προστασίας Ανέργων» δηλαδή ο πρόδρομος του σημερινού ΟΑΕΔ,  ο οργανισμός που φρόντιζε για παροχή επιδομάτων ανεργίας και την γεωγραφική μετακίνηση ανέργων σε περιοχές που υπήρχε ανάγκη παροχής εργασίας.(ΦΕΚ 419 /2-10-1939). 

 Όλα αυτά όμως δημιούργησαν μια καλύτερη ζωή για το εργατικό δυναμικό και την αγροτιά, της Ελλάδας. Αυτή ήταν η προσφορά του μπαρμπαΓιάννη. 

Δηλαδή τα «οράματα» για τα οποία «πάλευαν» οι κομμουνιστές, για καλύτερο μεροκάματο, για τίτλους γης στους ακτήμονες και  την μη πληρωμή του φόρου ελαιολάδου από τους αγρότες, τα υλοποίησε ο Μεταξάς. 

Ακόμα ,ιδρύθηκε η Ραδιοφωνία, ιδρύθηκαν η Στέγη Γραμμάτων και    Τεχνών , η Φοιτητική Εστία, ο Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών 

Βιβλίων, 1450 Νυκτερινά Σχολεία, παιδικές εξοχές, παιδικά 

αναρρωτήρια. Ακόμα, κατασκευάστηκε το κτήριο του

 σιδηροδρομικού σταθμού στη Θεσσαλονίκη, δημιουργήθηκαν τα Αεροδρόμια Αθηνών,(στο Χασάνι), Θεσσαλονίκης και Κρήτης, έγιναν λιμενικά έργα ,ανεγέρθηκαν Νοσοκομεία, χτίστηκε το Νοσοκομείο Σωτηρία στην Αθήνα για τους πνευμονοπαθείς, κτίστηκαν 866 νέες προσφυγικές κατοικίες, Δικαστικά Μέγαρα , κατασκευάστηκε το 

Βασικό δίκτυο υπονόμων της Αθήνας, έγιναν αντιπλημμυρικά έργα 

και αποξηραντικά έργα, ανεγέρθηκαν 329 Σχολεία, χτίστηκε το Κολυμβητήριο Αθηνών , και δημιουργήθηκε ο Ηλεκτρικός 

σιδηρόδρομος Αθηνών –Κηφισιάς.

 Την περίοδο 1936-1938 τέλος ιδρύθηκαν 567 παραγωγικές μονάδες. 

 Σε λίγο χρόνο έγιναν πολλά υπέρ του λαού. Υπέρ των πολλών. 

Και ο μπαρμπαΓιάννης είχε γίνει ο πατέρας του Έθνους. 

Μέρα με τη μέρα αποκτούσε ευρεία λαϊκή βάση, και με τις νίκες στον πόλεμο με τους Ιταλούς, αν έκανε εκλογές τον Γενάρη του ΄41 θα τις κέρδιζε με 60%,  και από δοτός θα γινόταν Κυρίαρχος. Για αυτό τον δολοφόνησαν. 

 Η συμφωνία αμοιβαίου Συμφέροντος δεν εξυπηρετούσε πλέον το συμφέρον των Άνωθεν και τον έβγαλαν από την μέση.

Όταν κατέρρευσε το μέτωπο το 1941 , το δίδυμο της Χούντας του 36,    ο Γεώργιος με τον Πάλερετ, απέδρασε στις 23 Απριλίου 1941 με αγγλικό υδροπλάνο, (τύπου Sunderland) για την Κρήτη . 

Τον τρίτο, τον πραξικοπηματία Παπάγο τον άφησαν πίσω. 

Ο Τσουδερός, που τον πήραν μαζί τους, του άφησε το μήνυμα: 

«Σας αποχαιρετώ στρατηγέ, διότι δεν θα έλθετε μαζί μας. Αλλά 

νομίζω ότι πρέπει να υποβάλετε παραίτηση και από το αξίωμα σας 

και από τον στρατό, ώστε να μην ευρεθείτε στην ανάγκη να 

παραδώσετε το ξίφος σας εις τον εχθρό. Θα ήταν μειωτικό και δια 

σας».

 Η υπόλοιπη «κυβέρνηση», ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Κυριάκος Βαρβαρέσος, ο Υποδιοικητής, Γεώργιος Μαντζαβίνος, και 

τα    στελέχη της Λαζαρίδης, Λεβή και Κοσμίδης δραπέτευσαν από

 τα    Μέγαρα με το Β. Όλγα. 

Πιο δίπλα φορτώθηκαν στα «Πάνθηρ» και «Ιέραξ», οι αργυρώνητοι

 και ανάλγητοι των Αθηνών, η βδελυρά συμμορία, με τις γυναίκες, 

τα τέκνα, τις πενθερές, τις κουβερνάντες- και τα μπαούλα τους.

(Ο χρυσός του ελληνικού λαού , (μαζί με τα χρυσαφικά   του εράνου 

για τον Στρατό), που έκλεψαν ο βασιλιάς και οι Άγγλοι  είχε ήδη φυγαδευτεί με τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος Α'»   και 

«Βασίλισσα Όλγα», την Καθαρά Δευτέρα, 3η Μαρτίου 1941). 

Στις 24 Απριλίου κυκλοφόρησε στην Αθήνα η προκήρυξη του Ανδρέα    Κονδάκη στην οποία μεταξύ άλλων αναφερόταν: 

«...Οι συμμορίται της βλεδυράς 4ης Αυγούστου, εν γνώσει του αναποφεύκτου της εθνικής συμφοράς, έθεσαν εν κινδύνω αυτήν την ύπαρξιν της Ελληνικής φυλής, δολίως παρασύραντες εκ νέου την 

πτωχήν Ελλάδα με το μέρος των πλουτοκρατών και του Διεθνούς Εβραιομασσωνισμού... Ο δε ξένος προς την Ελληνικήν ψυχήν πρώην Βασιλεύς Γεώργιος Β’, τον οποίον δι’ εξαπατήσεως του λαού εγκατέστησεν εν Ελλάδι η διεθνής πλουτοκρατία, όστις ήθελε να παριστάνη τον Λεωνίδαν των Θερμοπυλών, αυτός εδραπέτευσε διά νυκτός εξ Αθηνών πριν ακόμη ο κίνδυνος εμφανισθή καν εις Θερμοπύλας...». 

 Λίγες μέρες πριν, τη νύχτα της 18ης Απριλίου, είχαν φύγει από τον Πειραιά με το «Κορινθία», ο επικεφαλής του δικτύου της Ιντέλιζενς Σέρβις παπα-Δημητρης Μπάλφουρ, το προσωπικό της Βρετανικής Πρεσβείας, και ο πράκτορας Ιωάννης Διάκος, ο αρχιερέας της     διαφθοράς της 4ης Αυγούστου μαζί με «τα υπάρχοντά του». 

Στο τελωνείο της Αλεξάνδρειας , ο Ιωάννης Διάκος, πρόσωπο 

άγνωστο στην ημιανεξάρτητη Αίγυπτο, δυσκολεύθηκε να περάσει 

λόγω ενός αμύθητης αξίας θησαυρού που είχε στις αποσκευές του. 

Μαζί του έφερε για «προσωπική χρήση» ράβδους χρυσού, χρυσά κοσμήματα σε ποικίλα μεγέθη, διάφορα τιμαλφή, καθώς και χρυσές λίρες. 

Ο Αιγύπτιος τελωνειακός, επέμενε να τον ελέγξει και να καταγράψει λεπτομερώς τον αμύθητο θησαυρό του, όπως και έγινε. 

Ο Διάκος, ο εκτελεστής του Κορυζή, ήταν πράκτορας της            Intelligence Service και Σεβάσμιος της Στοάς «Ησίοδος», στην

οποία   ανήκε και ο Μεταξάς. Ο Διάκος ήταν 33ου βαθμού και 

ο Μεταξάς      24ου. 

Ο Διάκος ήταν «αρχιμάγειρος» των κρατικών προμηθειών και     παρίστατο σε όλες τις κυβερνητικές συνεδριάσεις ως «μυστικοσύμβουλος» του Μεταξά. 

Ο Μεταξάς, που γνώριζε από τον Βουλπιώτη ότι ο Διάκος ήταν διεφθαρμένος και ζητούσε μίζες, τον αποκαλούσε μεν στο στενό του κύκλο «βδέλλα» και «δουλόφρονα», αλλά δεν μπορούσε να 

απαλλαγεί από αυτόν. 

Τέκτων 33ου βαθμού, της Στοάς «Wallwood» του Λονδίνου ήταν και ο τοποτηρητής των αγγλικών συμφερόντων Γεώργιος ο Β’. 

 Στις τελευταίες ώρες της ελληνικής «Πομπηίας», ενώ στην Αθήνα       είχε καταρρεύσει το σύμπαν, και είχε εκτελεστεί από τον Διάκο ο Κορυζής , (επειδή υποστήριξε την ανακωχή,) και ο Γεώργιος είχε  αναθέσει την εντολή στον Κοτζιά, η κοινή επιστολή του μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, του αντιστράτηγου Δεμέστιχα και του υποστράτηγου Γ. Μπάκου προς τον Τσολάκογλου με την οποία τον καλούσαν, ως αρχαιότερο, να παρακάμψει τους Πιτσίκα και Παπάγο         και να αναλάβει τη διοίκηση της στρατιάς, για να ζητήσει ανακωχή,        τόνιζε: 

«Δεν πρέπει να ανεχθώμεν να μας προδίδουν οι εν Αθήναις ανάλγητοι            και αργυρώνητοι ούτε πρέπει να ανεχθώμεν το αίσχος να μας διοική         ο ανόητος Κοτζιάς και να κανονίζη την τύχην της Πατρίδος και των σφαγιαζομένων τέκνων της». 

Το σενάριο της ταυτοποίησης της Δικτατορίας με τον Μεταξά, ήταν πολιτική του του Βασιλιά που επέμενε με τον Τσουδερό του, ότι δεν χρειαζόταν να ανακαλέσει τα διατάγματα της 4ης Αυγούστου λόγω του θανάτου του «δικτάτορα». Οι Άγγλοι, όμως που γνώριζαν πολύ καλά τι είχαν κάνει επέμεναν, και ο Γεώργιος υπέγραψε το 1942 τις      ανακλήσεις. 

Ο Ιωάννης Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη 

έλεγχο της κυβέρνησης του. 

Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου. Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, 

τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας

υποστρατήγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος

Πολυζωγόπουλος.   (  Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή).

 Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής

 Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, 

μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδή

 έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του       ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση           του Μεταξά και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου.

Επομένως η κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία     των αργυρώνητων των Αθηνών. 

Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε 

βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος.

 Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος. 

Επομένως χρειάζεται πολύ προσοχή. 

Τιμούμε τον Εθνικό Κυβερνήτη,    αλλά δεν τιμούμε στο πρόσωπο του,

 τη «Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου», τους «αργυρώνητους 

των Αθηνών», το Βασιλιά Γεώργιο,  τον Παπάγο, τον Ιωάννη Διάκο, 

και τα λοιπά θλιβερά πρόσωπα της Αγγλοκρατίας.